Σε μεγάλους μπελάδες για τα καλά αγαπητοί φανζ ο Ολυμπιακός, ο οποίος πλέον έχει να ανέβει ένα βουνό για τα πλέι-οφ. Για τη δεύτερη θέση ούτε λόγος φυσικά. Η ομάδα κλυδωνίζεται για τα καλά και σύμφωνα και με το αξίωμα της συνέχειας που βοηθά την σωστή παρατήρηση το πρόβλημα της είναι φανερό. Υστερεί σημαντικά στον αμυντικό τομέα.
Χθες βράδυ έχασε από τη Μιλάνο σε έναν αγώνα στον οποίο επέτρεψε στους αντιπάλους του να σουτάρουν με 50% από τη γραμμή του τριπόντου και με 61% στο πρώτο ημίχρονο (8/13). Σε αυτό το διάστημα οι ερυθρόλευκοι είχαν την τεράστια ευκαιρία να επιβάλουν το παιχνίδι τους και να αφήσουν την ομάδα του Μπανκι σε απόσταση ασφαλείας. Μπήκαν δυνατά, πήραν χωρίς πολλά πικ τον κεντρικό διάδρομο και πήγαν προς το καλάθι, πέρασαν τη μπάλα μέσα στη ρακέτα και επωφελήθηκαν άλλου ενός εκπληκτικού ξεκινήματος του Περπέρογλου. Στην άλλη άκρη του παρκέ, η είσοδος του Ουάλας τους επέτρεψε να θυσιάσουν πράγματα στην άμυνα προκειμένου να αφοσιωθούν στο μαρκάρισμα των υπολοίπων, όμως η έξοδος του κακού power forward των Ιταλών με την ταυτόχρονη αλλαγή των αρχικών σχημάτων έφερε τα πάνω κάτω. Ο Λάνγκφορντ και οι υπόλοιποι περιφερειακοί βρήκαν πεδίο δράσης, ενω στην ερυθρόλευκη επίθεση τα λάθη διαδέχονταν το ένα το άλλο, με μπροστάρη και πάλι τον πολύ κακό Κόλινς.
Αυτή τη φορά το αμυντικό πρόβλημα δεν προήλθε από λανθασμένη αντιμετώπιση των πικ στην περιφέρεια όπως άλλες φορές, απλούστατα διότι η Αρμάνι δεν παρουσίασε τέτοιου είδους παιχνίδι. Αντίθετα κατέφυγε σε περιφερειακή κυκλοφορία της μπάλας καθώς και σε ντράιβ ή ποστάρισματα που κατέληγαν σε πάσες από μέσα προς τα έξω. Απέναντι σε αυτή την επίθεση ο Ολυμπιακός απέτυχε να βρει τη λύση γιατί απλούστατα η άμυνα του καθυστερούσε να πάει επάνω στους παίκτες (κακά close out που λέμε) ή έκλεινε πολύ βαθειά μέσα στη ρακέτα. Αν ξαναδείτε το βίντεο θα παρατηρήσετε πως για κάποιο λόγο οι παίκτες του Ολυμπιακού απλά δεν ήταν πάνω στους αντιπάλους τους. Στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της σεζόν η ομάδα παρασύρθηκε από τον ρυθμό που η ίδια επέβαλε, βγάζοντας περίσσια ενέργεια μόνο στη μία άκρη του παρκέ. Γενικά, ήταν περισσότερο θέμα σωστής αμυντικής εκτέλεσης παρά τακτικής, η οποία όμως και πάλι δεν περιελάμβανε δυναμικές εξόδους ή διπλές καλύψεις πάνω στους εξαιρετικά επικίνδυνους Χάκετ, Τζέρελς και Λάνγκφορντ.
Στο δεύτερο ημίχρονο η τακτική του Ολυμπιακού άλλαξε επάνω στα σκριν. Ντάνστον και Σερμαντίνι βγήκαν δυναμικά επάνω στον Λάνγκφορντ και έδιωξαν τη μπάλα από τα χέρια του, με τον Αμερικανο να πετυχαίνει σε όλη την τρίτη περίοδο μόλις δύο πόντους. Οι Πειραιώτες θυσίασαν κάποια ριμπάουντ και κάποια καλάθια από τον Λαβάλ, όμως συνολικά η αμυντική παρουσία τους ήταν σαφώς καλύτερη. Ομως η ζημιά είχε ήδη γίνει. Η Μιλάνο είχε βρει τα πατήματα και την αυτοπεποίθηση της μέσα από το γρήγορο come back του α' μέρους και στην κρίσιμη ώρα έβαλε τα μεγάλα σουτ, επωφελούμενη και από κάποιες κακές αμυντικές αντιδράσεις, όπως αυτή του Πρίντεζη που σε μια αλλαγή στο δ' δεκάλεπτο έχασε τελείως τον Λάνγκφορντ. Υπήρξαν πολλές τέτοιες φάσεις για τους ερυθρόλευκους, αλλά και για τον ίδιο τον Πρίντεζη. Εδωσε τα πάντα σε προσπάθεια και επίθεση, όμως έχασε αρκετές αμυντικές φάσεις λόγω αργών αντιδράσεων.
Δεν ήταν ο μόνος και είναι φυσικά άδικο να σταματήσουμε σε αυτόν. Οι 88 πόντοι είναι γενικά θέμα ομαδικής λειτουργίας. Οσο και αν ο συγκλονιστικός Ντάνστον έκανε κατάθεση ψυχής στο παρκέ, το αποτέλεσμα αποδείχθηκε τελικά μη αναστρέψιμο. Στη μεγαλύτερη του ευκαιρία, ο Ολυμπιακός κρεμάστηκε από ένα βιαστικό σουτ του Λοτζέσκι στο 81-80. Υστερα από αυτό, ο Λάνγκφορντ καθάρισε τη μπουγάδα.
Για μια ακόμη φορά λοιπόν ο Ολυμπιακός προδόθηκε από την άμυνα και σιγά σιγά πρέπει να παραδεχτούμε πως στην ομάδα έχουν κοστίσει οι χειμερινές αστοχίες, με κυριότερη την προτεραιότητα που δόθηκε στον Κόλινς έναντι του Κατσίβελη στο rotation. Κάνει εντύπωση πως σε ένα βράδυ που η αντίπαλη περιφέρεια οργίαζε και που οι μονοι αξιόπιστοι περιφερειακοί ήταν ο Μάντζαρης με τον Σλουκα, ο έτερος μικρός πήρε μόλις 4 λεπτά συμμετοχής, και αυτά σκάρτα. Δεν μπήκε καν για να ξοδέψει φάουλ ωστε να σταματήσει τον Λάνγκφορντ και τους άλλους. Αντί αυτού, ο προπονητής του Ολυμπιακού προτίμησε να μεταφέρει στη θέση 2 τον Λοτζέσκι, ο οποίος αμυντικά εκτέθηκε ανεπανόρθωτα. Αν έχω μια μεγάλη αντίρρηση, είναι σίγουρα αυτή. Ο Κατσίβελης δεν διάγει καλή χρονιά και ορθώς με την παρουσία του Σπανούλη εμφανιζόταν ως τέταρτος. Αλλά, διάολε (ναι, διάολε), από αυτόν τον Κόλινς είναι θετικότερος και ο χρόνος συμμετοχής του μοιάζει ελάχιστος μπροστά στην ανάγκη για διακοπή του αντίπαλου περιφερειακού οίστρου.
Τώρα, για το αν χθες έλειψε από την ομάδα ο Σπανούλης, πιστευω δεν χρειάζεται σκέψη. Εννοειται! Ειναι ο αρχηγός της, είναι ο καλύτερος παίκτης της, πλάκα κάνουμε? Και μόνο που θα υπήρχε ένας εξτρα γκαρντ στο περιφερειακό rotation θα έδινε έξτρα ενέργεια και καλύτερη άμυνα. Με τον Σπανούλη? Ναι, με τον Σπανούλη, ο οποίος συν τοις άλλοις παραμένει και ο καταλληλότερος να τρέξει τα plays την κρίσιμη ώρα. Δεν είναι ο καλύτερος αμυντικός, όμως δεν είναι και κακός, ο Μακάλεμπ το ξέρει. Και απλά σκεφτείτε αυτό. 31 λεπτά για τον Σλούκα είναι πολλά. Στο τέλος ήταν σκασμένος. [Θα μου πείτε, ας επαιρνε χρόνο ο Κατσίβελης. Σωστό. Δεν πήρε.] Από την άλλη, και χωρίς τον αρχηγό ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να είχε κερδίσει αν η ομάδα ήταν στοιχειωδώς συγκεντρωμένη στα αμυντικά της καθηκοντα στο δεύτερο δεκάλεπτο. Και να σας πω την αλήθεια, δεν έχει και τόσο νοημα να συζηταμε για την απουσία του.
Σιγουρα η ομάδα του Μπαρτζώκα ήταν φέτος και άτυχη. Η αντίδραση της βεβαια στην ατυχία δεν ήταν η ενδεδειγμένη. Σε αντίθεση με πέρυσι που η απουσία του Μάντζαρη έφερε μπροστά λύσεις από το εσωτερικό της ομάδας και τον παραγκωνισμό του Πέρκινς, φέτος η αντίστοιχη αντιμετώπιση στην υπόθεση Λο έδειξε δείγματα έλλειψης ψυχραιμίας. Γιατί εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, η πιο σωστή λύση θα ήταν να μείνει ως έχει και να περιμένει να βρει ένα καλό παίκτη για να τον εντάξει στο δυναμικό του στο τέλος του ά γυρου. Η ζημιά ίσως δεν ήταν τόσο μεγαλη.
Ο Ολυμπιακός (μια πολύ καλή ομάδα) κλυδωνίζεται. Το μυαλό του όμως το χάλασε μόνος του. Τελικά, αντί να τα έγραφα όλα αυτά, το κείμενο μετά την ήττα από το Μιλάνο στον πρώτο γύρο ίσως και να αρκούσε. Για όποιον έχει όρεξη, Fluctual Nec Mergitur...με ωραιο υστερόγραφο.
Υ.Γ. Βρισκω αστοχες τις δηλώσεις περί κουφού σουτ του Λαβάλ και μεταφορά της μπαλας του Λανγκφορντ.
Χθες βράδυ έχασε από τη Μιλάνο σε έναν αγώνα στον οποίο επέτρεψε στους αντιπάλους του να σουτάρουν με 50% από τη γραμμή του τριπόντου και με 61% στο πρώτο ημίχρονο (8/13). Σε αυτό το διάστημα οι ερυθρόλευκοι είχαν την τεράστια ευκαιρία να επιβάλουν το παιχνίδι τους και να αφήσουν την ομάδα του Μπανκι σε απόσταση ασφαλείας. Μπήκαν δυνατά, πήραν χωρίς πολλά πικ τον κεντρικό διάδρομο και πήγαν προς το καλάθι, πέρασαν τη μπάλα μέσα στη ρακέτα και επωφελήθηκαν άλλου ενός εκπληκτικού ξεκινήματος του Περπέρογλου. Στην άλλη άκρη του παρκέ, η είσοδος του Ουάλας τους επέτρεψε να θυσιάσουν πράγματα στην άμυνα προκειμένου να αφοσιωθούν στο μαρκάρισμα των υπολοίπων, όμως η έξοδος του κακού power forward των Ιταλών με την ταυτόχρονη αλλαγή των αρχικών σχημάτων έφερε τα πάνω κάτω. Ο Λάνγκφορντ και οι υπόλοιποι περιφερειακοί βρήκαν πεδίο δράσης, ενω στην ερυθρόλευκη επίθεση τα λάθη διαδέχονταν το ένα το άλλο, με μπροστάρη και πάλι τον πολύ κακό Κόλινς.
Αυτή τη φορά το αμυντικό πρόβλημα δεν προήλθε από λανθασμένη αντιμετώπιση των πικ στην περιφέρεια όπως άλλες φορές, απλούστατα διότι η Αρμάνι δεν παρουσίασε τέτοιου είδους παιχνίδι. Αντίθετα κατέφυγε σε περιφερειακή κυκλοφορία της μπάλας καθώς και σε ντράιβ ή ποστάρισματα που κατέληγαν σε πάσες από μέσα προς τα έξω. Απέναντι σε αυτή την επίθεση ο Ολυμπιακός απέτυχε να βρει τη λύση γιατί απλούστατα η άμυνα του καθυστερούσε να πάει επάνω στους παίκτες (κακά close out που λέμε) ή έκλεινε πολύ βαθειά μέσα στη ρακέτα. Αν ξαναδείτε το βίντεο θα παρατηρήσετε πως για κάποιο λόγο οι παίκτες του Ολυμπιακού απλά δεν ήταν πάνω στους αντιπάλους τους. Στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της σεζόν η ομάδα παρασύρθηκε από τον ρυθμό που η ίδια επέβαλε, βγάζοντας περίσσια ενέργεια μόνο στη μία άκρη του παρκέ. Γενικά, ήταν περισσότερο θέμα σωστής αμυντικής εκτέλεσης παρά τακτικής, η οποία όμως και πάλι δεν περιελάμβανε δυναμικές εξόδους ή διπλές καλύψεις πάνω στους εξαιρετικά επικίνδυνους Χάκετ, Τζέρελς και Λάνγκφορντ.
Στο δεύτερο ημίχρονο η τακτική του Ολυμπιακού άλλαξε επάνω στα σκριν. Ντάνστον και Σερμαντίνι βγήκαν δυναμικά επάνω στον Λάνγκφορντ και έδιωξαν τη μπάλα από τα χέρια του, με τον Αμερικανο να πετυχαίνει σε όλη την τρίτη περίοδο μόλις δύο πόντους. Οι Πειραιώτες θυσίασαν κάποια ριμπάουντ και κάποια καλάθια από τον Λαβάλ, όμως συνολικά η αμυντική παρουσία τους ήταν σαφώς καλύτερη. Ομως η ζημιά είχε ήδη γίνει. Η Μιλάνο είχε βρει τα πατήματα και την αυτοπεποίθηση της μέσα από το γρήγορο come back του α' μέρους και στην κρίσιμη ώρα έβαλε τα μεγάλα σουτ, επωφελούμενη και από κάποιες κακές αμυντικές αντιδράσεις, όπως αυτή του Πρίντεζη που σε μια αλλαγή στο δ' δεκάλεπτο έχασε τελείως τον Λάνγκφορντ. Υπήρξαν πολλές τέτοιες φάσεις για τους ερυθρόλευκους, αλλά και για τον ίδιο τον Πρίντεζη. Εδωσε τα πάντα σε προσπάθεια και επίθεση, όμως έχασε αρκετές αμυντικές φάσεις λόγω αργών αντιδράσεων.
Δεν ήταν ο μόνος και είναι φυσικά άδικο να σταματήσουμε σε αυτόν. Οι 88 πόντοι είναι γενικά θέμα ομαδικής λειτουργίας. Οσο και αν ο συγκλονιστικός Ντάνστον έκανε κατάθεση ψυχής στο παρκέ, το αποτέλεσμα αποδείχθηκε τελικά μη αναστρέψιμο. Στη μεγαλύτερη του ευκαιρία, ο Ολυμπιακός κρεμάστηκε από ένα βιαστικό σουτ του Λοτζέσκι στο 81-80. Υστερα από αυτό, ο Λάνγκφορντ καθάρισε τη μπουγάδα.
Για μια ακόμη φορά λοιπόν ο Ολυμπιακός προδόθηκε από την άμυνα και σιγά σιγά πρέπει να παραδεχτούμε πως στην ομάδα έχουν κοστίσει οι χειμερινές αστοχίες, με κυριότερη την προτεραιότητα που δόθηκε στον Κόλινς έναντι του Κατσίβελη στο rotation. Κάνει εντύπωση πως σε ένα βράδυ που η αντίπαλη περιφέρεια οργίαζε και που οι μονοι αξιόπιστοι περιφερειακοί ήταν ο Μάντζαρης με τον Σλουκα, ο έτερος μικρός πήρε μόλις 4 λεπτά συμμετοχής, και αυτά σκάρτα. Δεν μπήκε καν για να ξοδέψει φάουλ ωστε να σταματήσει τον Λάνγκφορντ και τους άλλους. Αντί αυτού, ο προπονητής του Ολυμπιακού προτίμησε να μεταφέρει στη θέση 2 τον Λοτζέσκι, ο οποίος αμυντικά εκτέθηκε ανεπανόρθωτα. Αν έχω μια μεγάλη αντίρρηση, είναι σίγουρα αυτή. Ο Κατσίβελης δεν διάγει καλή χρονιά και ορθώς με την παρουσία του Σπανούλη εμφανιζόταν ως τέταρτος. Αλλά, διάολε (ναι, διάολε), από αυτόν τον Κόλινς είναι θετικότερος και ο χρόνος συμμετοχής του μοιάζει ελάχιστος μπροστά στην ανάγκη για διακοπή του αντίπαλου περιφερειακού οίστρου.
Τώρα, για το αν χθες έλειψε από την ομάδα ο Σπανούλης, πιστευω δεν χρειάζεται σκέψη. Εννοειται! Ειναι ο αρχηγός της, είναι ο καλύτερος παίκτης της, πλάκα κάνουμε? Και μόνο που θα υπήρχε ένας εξτρα γκαρντ στο περιφερειακό rotation θα έδινε έξτρα ενέργεια και καλύτερη άμυνα. Με τον Σπανούλη? Ναι, με τον Σπανούλη, ο οποίος συν τοις άλλοις παραμένει και ο καταλληλότερος να τρέξει τα plays την κρίσιμη ώρα. Δεν είναι ο καλύτερος αμυντικός, όμως δεν είναι και κακός, ο Μακάλεμπ το ξέρει. Και απλά σκεφτείτε αυτό. 31 λεπτά για τον Σλούκα είναι πολλά. Στο τέλος ήταν σκασμένος. [Θα μου πείτε, ας επαιρνε χρόνο ο Κατσίβελης. Σωστό. Δεν πήρε.] Από την άλλη, και χωρίς τον αρχηγό ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να είχε κερδίσει αν η ομάδα ήταν στοιχειωδώς συγκεντρωμένη στα αμυντικά της καθηκοντα στο δεύτερο δεκάλεπτο. Και να σας πω την αλήθεια, δεν έχει και τόσο νοημα να συζηταμε για την απουσία του.
Σιγουρα η ομάδα του Μπαρτζώκα ήταν φέτος και άτυχη. Η αντίδραση της βεβαια στην ατυχία δεν ήταν η ενδεδειγμένη. Σε αντίθεση με πέρυσι που η απουσία του Μάντζαρη έφερε μπροστά λύσεις από το εσωτερικό της ομάδας και τον παραγκωνισμό του Πέρκινς, φέτος η αντίστοιχη αντιμετώπιση στην υπόθεση Λο έδειξε δείγματα έλλειψης ψυχραιμίας. Γιατί εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, η πιο σωστή λύση θα ήταν να μείνει ως έχει και να περιμένει να βρει ένα καλό παίκτη για να τον εντάξει στο δυναμικό του στο τέλος του ά γυρου. Η ζημιά ίσως δεν ήταν τόσο μεγαλη.
Ο Ολυμπιακός (μια πολύ καλή ομάδα) κλυδωνίζεται. Το μυαλό του όμως το χάλασε μόνος του. Τελικά, αντί να τα έγραφα όλα αυτά, το κείμενο μετά την ήττα από το Μιλάνο στον πρώτο γύρο ίσως και να αρκούσε. Για όποιον έχει όρεξη, Fluctual Nec Mergitur...με ωραιο υστερόγραφο.
Υ.Γ. Βρισκω αστοχες τις δηλώσεις περί κουφού σουτ του Λαβάλ και μεταφορά της μπαλας του Λανγκφορντ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου