Το καλύτερο του μπάσκετ έβγαλε ο Ολυμπιακός στην Ανδαλουσία και δεν άφησε κανένα περιθώριο στη Μάλαγα να αμφισβητήσει την εντός παρκέ κυριαρχία του. Ηδη από την αρχή επέβαλε ένα φρενήρη ρυθμό, βγάζοντας άμυνες εκτελώντας γρήγορα στην άλλη άκρη του γηπέδου με έναν Σπανούλη ο οποίος μπήκε για να πάρει όλη την ομάδα στις πλάτες του. Και το κατάφερε στο πρώτο δεκάλεπτο. Οπως ήταν φυσικό, ο ρυθμός του Ολυμπιακού έπεσε και η Μάλαγα επιχείρησε μια αντεπίθεση, όμως οι βάσεις που είχαν μπει ήταν στέρεες και οι ερυθρόλευκοι διατήρησαν περίπου άνετα την πρωτοπορία βασιζόμενοι στην εξαιρετική άμυνα του β' μέρους και στην μυαλωμένη κυκλοφορία στην επίθεση.
Μιας και ο λόγος για την άμυνα, το να κρατάς τη Μάλαγα στους 63 μέσα στο σπίτι της είναι εγγύηση επιτυχίας. Ο Ολυμπιακός ανέβασε όσο έπρεπε και χωρίς υπερβολές την πίεση στην περιφέρεια, κυνήγησε με τους ψηλούς του στο τρίποντο και κάλυψε με βοήθειες τον ελεύθερο παίκτη κάτω από το καλάθι, θυσιάζοντας μόνο και αναγκαστικά κάποια σουτ από τα δεύτερα βιολιά της Μάλαγα. Ε, από τον Σουάρεθ και τον Ουρτασούν δύσκολα χάνεις παιχνίδι, ειδικά αν έχουν μπλοκαριστεί επαρκώς οι Κάλογουει, Γκρέιντζερ, Ντράγκιτς και Στίματς. Ο τελευταίος ήταν και εκείνος που στο δεύτερο δεκάλεπτο προκάλεσε τους περισσότερους πονοκεφάλους, όμως στην εξέλιξη του παιχνιδιού ήταν τελικά non-factor, δυσκολευόμενος πολύ να ανταποκριθεί στην άμυνα από μπροστά που έπαιξαν οι ψηλοί του Ολυμπιακού και εδικότερα ο μαχητικότατος και χθες Ντάνστον.
Γενικά, η ομάδα του Μπαρτζώκα έκλεισε σωστά τη δημιουργία από την περιφέρεια και συνέκλινε προς το καλάθι με σωστές βοήθειες στην εξέλιξη των επιθέσεων. Οσο είδαμε τον Ντάνστον και τον Σερμαντίνι να κλεβουν μπάλες στην περιφέρεια, άλλο τόσο είδαμε τον Σπανούλη να χαλάει επιθέσεις στο χαμηλό ποστ. Πάνω σε αυτή την αντιμετώπιση έχτισε ο Ολυμπιακός την σημαντικότατη νίκη.
Στην άλλη πλευρά του παρκέ, όταν ο οίστρος του Σπανούλη σταμάτησε (για να ξανααρχίσει αργότερα όταν η ομάδα χρειαζόταν μια έξτρα ώθηση), οι υπόλοιποι στάθηκαν στο ύψος τους και ακόμη ψηλότερα. Ο Ολυμπιακός διάβασε πολύ καθαρά τις προθέσεις του Πλάθα να απλώσει την πίεση σχεδόν σε όλο το πλάτος του μισού γηπέδου και απάντησε εμφατικά. Πότε με τον αρχηγό του να βάζει έξυπνα το σώμα του μπροστά από τον αντίπαλο του και να δημιουργεί από το high post, πότε με σκαλοπάτι στην κορυφή τον εξαιρετικό Μάντζαρη που διάβασε τους κενούς χώρους στη ρακέτα, πότε πότε με την εκμετάλλευση των προσωπικών φάσεων του Λοτζέσκι.
Σε αυτό το τελευταίο θέλω να σταθώ γιατί χθες είδαμε έναν "αλλο" Λοτζέσκι. Ο "Βέλγος", παίζοντας καθαρά στο πλάι ήταν ο κύριος αποδέκτης των πασών στην πικ εν ρολ κίνηση όταν εκείνη δεν μπορούσε να εκτελεστεί. Βγάζοντας μια διαφορετική νοοτροπία στο παρκέ, εκμεταλλεύτηκε την close out κίνηση των αντιπάλων και, αντί να σουτάρει, πήρε το πρώτο βήμα αντίθετα στην κίνηση του αμυντικού πηγαίνοντας προς το drive. Οι κινήσεις του αυτές δημιουργησαν αμέτρητα προβλήματα στην αμυντική λειτουργία της Μάλαγα και έβγαλαν στον αφρό τις αρετές που είχαμε ξεχάσει. Σταμάτημα στα μισά του δρόμου και σουτ. Τελικά, ο Λοτζέσκι έγραψε 7/8 δίποντα και με τη διαρκή του κίνηση ήταν ο καλύτερος εκτελεστικά παίκτης του Ολυμπιακού. Γενικά, το ποσοστό στα δίποντα όλης της ομάδας ήταν από αυτά που σπάνια βλέπεις. 21/29, ητοι 72,4%, απόρροια της εξαιρετικής κυκλοφορίας στην περιφέρεια, το διάβασμα τον μις ματς και της κίνησης μακριά από τη μπάλα με σωστή αντίληψη των αποστάσεων. Θέλω να δω το βίντεο μηπως βγάλουμε και ένα έξτρα κομμάτι.
Μέχρι να γίνει αυτό όμως, να σταθούμε στην εμφάνιση - ορχήστρα που έκανε χθες ο Βαγγέλης Μάντζαρης. Μια εμφάνιση που θύμισε Πάμπλο Πριχιόνι. Τον θυμάστε πιστεύω τον Αργεντίνο, τον μαγαλύτερο μάστορα του ρυθμού των τελευταίων χρόνων στην Ευρώπη. Σε αυτόν έμοιασε χθες ο Μάντζαρης. Ετρεξε όπου έπρεπε, ηρέμησε τον Ολυμπιακό όταν χρειαζόταν, και δημιούργησε από την κορυφή μοιράζοντας 9 ασίστ, μία εκ των οποίων αξίζει να βρεθεί στο άτυπο τοπ-10 των ασίστ όλης της χρονιάς. Χωρίς να σκοράρει σχεδόν καθόλου, ήταν στα δικά μου μάτια ο κορυφαίος του γηπέδου, πάνω και από τον επανακάψαντα αρχηγό.
Ο ρόλος του Σπανούλη ήταν χθες κατά τι διαφορετικός. Ο Μπαρτζώκας διέγνωσε σωστά πως οι αμυντικοί της Μάλαγα θα τον κυνηγήσουν σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου (σιγά την έκπληξη εδώ που τα λέμε) και του άφησε από την αρχή των επιθέσεων τη μπάλα στα χέρια. Ενώ συνήθως στο παιχνίδι του Ολυμπιακού ο Σπανούλης παίρνει τη μπάλα βγαίνοντας πίσω από post screens, αυτή τη φορά ανέλαβε σε πολλές περιπτώσεις και το κατέβασμα. Η Μάλαγα απέτυχε να του αρνηθεί να πάρει την κατοχή και εκείνος εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις υπερβολές του Πλάθα να στέλνει παίκτες πάνω του σχεδόν στο κέντρο.
Αυτά σαν πιο κύρια αγαπητοί φανζ για έναν Ολυμπιακό ο οποίος εμφανίστηκε όπως θα θέλαμε να τον βλέπουμε. Οχι μόνο σαν απόδοση, αλλά και σαν στελέχωση, με το δικό του αίμα στην πρώτη γραμμή των διακριθέντων. Μάντζαρης, Σλούκας, Παπαπέτρου, Καββαδάς, όλοι προσέφεραν από λίγο εώς πολύ. Από αυτον ειδικά τον 20άχρονο, έχουμε πολλά να δούμε ακόμη. Από τους διάφορους Κόλινς, Μουν και Μπράουν δεν έχουμε να δούμε τίποτα.
υ.γ. Αριστος χθες ο Πέτγουει σε 30 λεπτά συμμετοχής, τη μεγαλύτερη της σεζόν.
Μιας και ο λόγος για την άμυνα, το να κρατάς τη Μάλαγα στους 63 μέσα στο σπίτι της είναι εγγύηση επιτυχίας. Ο Ολυμπιακός ανέβασε όσο έπρεπε και χωρίς υπερβολές την πίεση στην περιφέρεια, κυνήγησε με τους ψηλούς του στο τρίποντο και κάλυψε με βοήθειες τον ελεύθερο παίκτη κάτω από το καλάθι, θυσιάζοντας μόνο και αναγκαστικά κάποια σουτ από τα δεύτερα βιολιά της Μάλαγα. Ε, από τον Σουάρεθ και τον Ουρτασούν δύσκολα χάνεις παιχνίδι, ειδικά αν έχουν μπλοκαριστεί επαρκώς οι Κάλογουει, Γκρέιντζερ, Ντράγκιτς και Στίματς. Ο τελευταίος ήταν και εκείνος που στο δεύτερο δεκάλεπτο προκάλεσε τους περισσότερους πονοκεφάλους, όμως στην εξέλιξη του παιχνιδιού ήταν τελικά non-factor, δυσκολευόμενος πολύ να ανταποκριθεί στην άμυνα από μπροστά που έπαιξαν οι ψηλοί του Ολυμπιακού και εδικότερα ο μαχητικότατος και χθες Ντάνστον.
Γενικά, η ομάδα του Μπαρτζώκα έκλεισε σωστά τη δημιουργία από την περιφέρεια και συνέκλινε προς το καλάθι με σωστές βοήθειες στην εξέλιξη των επιθέσεων. Οσο είδαμε τον Ντάνστον και τον Σερμαντίνι να κλεβουν μπάλες στην περιφέρεια, άλλο τόσο είδαμε τον Σπανούλη να χαλάει επιθέσεις στο χαμηλό ποστ. Πάνω σε αυτή την αντιμετώπιση έχτισε ο Ολυμπιακός την σημαντικότατη νίκη.
Στην άλλη πλευρά του παρκέ, όταν ο οίστρος του Σπανούλη σταμάτησε (για να ξανααρχίσει αργότερα όταν η ομάδα χρειαζόταν μια έξτρα ώθηση), οι υπόλοιποι στάθηκαν στο ύψος τους και ακόμη ψηλότερα. Ο Ολυμπιακός διάβασε πολύ καθαρά τις προθέσεις του Πλάθα να απλώσει την πίεση σχεδόν σε όλο το πλάτος του μισού γηπέδου και απάντησε εμφατικά. Πότε με τον αρχηγό του να βάζει έξυπνα το σώμα του μπροστά από τον αντίπαλο του και να δημιουργεί από το high post, πότε με σκαλοπάτι στην κορυφή τον εξαιρετικό Μάντζαρη που διάβασε τους κενούς χώρους στη ρακέτα, πότε πότε με την εκμετάλλευση των προσωπικών φάσεων του Λοτζέσκι.
Σε αυτό το τελευταίο θέλω να σταθώ γιατί χθες είδαμε έναν "αλλο" Λοτζέσκι. Ο "Βέλγος", παίζοντας καθαρά στο πλάι ήταν ο κύριος αποδέκτης των πασών στην πικ εν ρολ κίνηση όταν εκείνη δεν μπορούσε να εκτελεστεί. Βγάζοντας μια διαφορετική νοοτροπία στο παρκέ, εκμεταλλεύτηκε την close out κίνηση των αντιπάλων και, αντί να σουτάρει, πήρε το πρώτο βήμα αντίθετα στην κίνηση του αμυντικού πηγαίνοντας προς το drive. Οι κινήσεις του αυτές δημιουργησαν αμέτρητα προβλήματα στην αμυντική λειτουργία της Μάλαγα και έβγαλαν στον αφρό τις αρετές που είχαμε ξεχάσει. Σταμάτημα στα μισά του δρόμου και σουτ. Τελικά, ο Λοτζέσκι έγραψε 7/8 δίποντα και με τη διαρκή του κίνηση ήταν ο καλύτερος εκτελεστικά παίκτης του Ολυμπιακού. Γενικά, το ποσοστό στα δίποντα όλης της ομάδας ήταν από αυτά που σπάνια βλέπεις. 21/29, ητοι 72,4%, απόρροια της εξαιρετικής κυκλοφορίας στην περιφέρεια, το διάβασμα τον μις ματς και της κίνησης μακριά από τη μπάλα με σωστή αντίληψη των αποστάσεων. Θέλω να δω το βίντεο μηπως βγάλουμε και ένα έξτρα κομμάτι.
Μέχρι να γίνει αυτό όμως, να σταθούμε στην εμφάνιση - ορχήστρα που έκανε χθες ο Βαγγέλης Μάντζαρης. Μια εμφάνιση που θύμισε Πάμπλο Πριχιόνι. Τον θυμάστε πιστεύω τον Αργεντίνο, τον μαγαλύτερο μάστορα του ρυθμού των τελευταίων χρόνων στην Ευρώπη. Σε αυτόν έμοιασε χθες ο Μάντζαρης. Ετρεξε όπου έπρεπε, ηρέμησε τον Ολυμπιακό όταν χρειαζόταν, και δημιούργησε από την κορυφή μοιράζοντας 9 ασίστ, μία εκ των οποίων αξίζει να βρεθεί στο άτυπο τοπ-10 των ασίστ όλης της χρονιάς. Χωρίς να σκοράρει σχεδόν καθόλου, ήταν στα δικά μου μάτια ο κορυφαίος του γηπέδου, πάνω και από τον επανακάψαντα αρχηγό.
Ο ρόλος του Σπανούλη ήταν χθες κατά τι διαφορετικός. Ο Μπαρτζώκας διέγνωσε σωστά πως οι αμυντικοί της Μάλαγα θα τον κυνηγήσουν σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου (σιγά την έκπληξη εδώ που τα λέμε) και του άφησε από την αρχή των επιθέσεων τη μπάλα στα χέρια. Ενώ συνήθως στο παιχνίδι του Ολυμπιακού ο Σπανούλης παίρνει τη μπάλα βγαίνοντας πίσω από post screens, αυτή τη φορά ανέλαβε σε πολλές περιπτώσεις και το κατέβασμα. Η Μάλαγα απέτυχε να του αρνηθεί να πάρει την κατοχή και εκείνος εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις υπερβολές του Πλάθα να στέλνει παίκτες πάνω του σχεδόν στο κέντρο.
Αυτά σαν πιο κύρια αγαπητοί φανζ για έναν Ολυμπιακό ο οποίος εμφανίστηκε όπως θα θέλαμε να τον βλέπουμε. Οχι μόνο σαν απόδοση, αλλά και σαν στελέχωση, με το δικό του αίμα στην πρώτη γραμμή των διακριθέντων. Μάντζαρης, Σλούκας, Παπαπέτρου, Καββαδάς, όλοι προσέφεραν από λίγο εώς πολύ. Από αυτον ειδικά τον 20άχρονο, έχουμε πολλά να δούμε ακόμη. Από τους διάφορους Κόλινς, Μουν και Μπράουν δεν έχουμε να δούμε τίποτα.
υ.γ. Αριστος χθες ο Πέτγουει σε 30 λεπτά συμμετοχής, τη μεγαλύτερη της σεζόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου