Aθάνατος! Ο αστακός.

Ο αστακός λέει είναι νίντζα, είναι αθάνατος, δεν πεθαίνει ποτέ. Συνεπώς είναι ένας από τρεις. Η Ελλάδα, η βλακεία. Για το δεύτερο δεν είμαι σίγουρος, για το τρίτο αποδείχτηκαν τα πάντα μέσα στην εβδομάδα από την ευρωλίγκα, και για τον αστακό θα σας πω αμέσως.

Ελαφρυντικά: Mε το μυαλό στη Μάλαγα.

Μεγάλης έκτασης ήττα για τον Παναθηναικό στη Βαρκελώνη, όχι όμως και βαριά. Το αποτέλεσμα στην Τουρκία ξεκαθάρισε τα πράγματα στον όμιλο και πλέον χρειάζεται μια εντός έδρας νίκη με τη Μάλαγα στο ΟΑΚΑ για την πρόκριση των πρασίνων στην επόμενη φάση. Από ένα σημείο και ύστερα χθες βρέδυ στη Βαρκελώνη, όλοι σκέφτονταν ήδη το μέλλον. Ο Παναθηναικός δοκίμαζε πράγματα, επειχειρούσε να οριστικοποιήσει κάποιες σκέψεις σχετικά με την κατευθυνση που θέλει να πάρει σε τρόπο παιχνιδιού και rotation και η διεκδίκηση της νίκης πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Οχι ότι θα κέρδιζε ο ΠΑΟ στη Βαρκελώνη αν ήταν απόλυτα επιτακτική η επίτευξη του αποτελέσματος. Ομως σίγουρα θα ήταν ανταγωνιστικότερος και ορθολογικότερος. Δεν θα βλέπαμε π.χ. τον Κάρι και τον Ράιτ για κάμποσα λεπτά μαζί στο παρκέ στην τρίτη περίοδο, όταν αυτό ηταν ουσιαστικά το πρώτο παιχνίδι στο οποίο αγωνίζονταν μαζί υπό τη νέα τεχνική ηγεσία. Ούτε θα επιχειρούσε το τριφύλλι να διατηρήσει το υψηλό τέμπο του ά ημιχρόνου, με ελάχιστη τη συνύπαρξη των Γκιστ και Λάσμε στην ίδια πεντάδα. 

Ο Καλύτερος του Εαυτός

Το καλύτερο του μπάσκετ έβγαλε ο Ολυμπιακός στην Ανδαλουσία και δεν άφησε κανένα περιθώριο στη Μάλαγα να αμφισβητήσει την εντός παρκέ κυριαρχία του. Ηδη από την αρχή επέβαλε ένα φρενήρη ρυθμό, βγάζοντας άμυνες εκτελώντας γρήγορα στην άλλη άκρη του γηπέδου με έναν Σπανούλη ο οποίος μπήκε για να πάρει όλη την ομάδα στις πλάτες του. Και το κατάφερε στο πρώτο δεκάλεπτο. Οπως ήταν φυσικό, ο ρυθμός του Ολυμπιακού έπεσε και η Μάλαγα επιχείρησε μια αντεπίθεση, όμως οι βάσεις που είχαν μπει ήταν στέρεες και οι ερυθρόλευκοι διατήρησαν περίπου άνετα την πρωτοπορία βασιζόμενοι στην εξαιρετική άμυνα του β' μέρους και στην μυαλωμένη κυκλοφορία στην επίθεση. 

Μιας και ο λόγος για την άμυνα, το να κρατάς τη Μάλαγα στους 63 μέσα στο σπίτι της είναι εγγύηση επιτυχίας. Ο Ολυμπιακός ανέβασε όσο έπρεπε και χωρίς υπερβολές την πίεση στην περιφέρεια, κυνήγησε με τους ψηλούς του στο τρίποντο και κάλυψε με βοήθειες τον ελεύθερο παίκτη κάτω από το καλάθι, θυσιάζοντας μόνο και αναγκαστικά κάποια σουτ από τα δεύτερα βιολιά της Μάλαγα. Ε, από τον Σουάρεθ και τον Ουρτασούν δύσκολα χάνεις παιχνίδι, ειδικά αν έχουν μπλοκαριστεί επαρκώς οι Κάλογουει, Γκρέιντζερ, Ντράγκιτς και Στίματς. Ο τελευταίος ήταν και εκείνος που στο δεύτερο δεκάλεπτο προκάλεσε τους περισσότερους πονοκεφάλους, όμως στην εξέλιξη του παιχνιδιού ήταν τελικά non-factor, δυσκολευόμενος πολύ να ανταποκριθεί στην άμυνα από μπροστά που έπαιξαν οι ψηλοί του Ολυμπιακού και εδικότερα ο μαχητικότατος και χθες Ντάνστον. 

The Spur's Loop

Για μια ακόμη χρονιά, οι βιονικοί και απίθανοι San Antonio Spurs βρισκονται στην κορυφή του ΝΒΑ. Εκεί που όλη τη χρονιά μιλούσαμε για την Ιντιάνα, για τον επόμενο MVP Κεβιν Ντουράντ, για τον Λεμπρόν, το Χιούστον του Χάουαρντ και την έκπληξη του Πόρτλαντ, ήρθε η παρέα του Πόποβιτς και του Ντάνκαν να κάνει ένα 15-0 και ουσιαστικά να καπαρώσει την πρώτη θέση της κανονικής περιόδου σε όλο το πρωτάθλημα. Είμαι χρόνια τώρα αμετανόητος φαν τους, όπως και του Πόποβιτς. 

Συγκίνηση και αισιοδοξία

Ητανε μια μεγάλη βραδιά αυτή η χθεσινή στο ΟΑΚΑ. Αφ'ενός η υποδοχή των οπαδών στον μύθο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήταν μεγαλειώδης και συγκινητική, ακριβώς όπως άρμοζε στην περίσταση. Ο Ζοτς συγκινήθηκε, μίλησε για πρώτη φορά - αν δεν κάνω λάθος - δημοσίως στα ελληνικά, δάκρυσε  μαζί του (περίπου) 18,000 κόσμος, ο οποίος ζητούσε επίμονα την επιστροφή του στο ΟΑΚΑ. Κάτι πάνω σε αυτά δε χρειάζεται να γράψω, όσοι αγαπούν το άθλημα αντιλαμβάνονται τη σημασία της στιγμής και έχουν τον δικό τους τρόπο να τη νοιώσουν. Ας περάσουμε λοιπόν στο "αφ'ετέρου"...