H Mακάμπι.

Γενικά. 
Προσδεθείτε. Η πιο τρελή ομάδα της φετινής ευρωλίγκα δεν θα μας αφήσει να βαρεθούμε ουτε στιγμή. Βγαζοντας μπροστά τον "αυτοφωρακια" (ο όρος ανήκει σε φίλο) Γκάι Γκούντες, ο Πίνι Γκέρσον στελεχώνει μια Μακάμπι βγαλμένη από τα δικά του υγρά όνειρα. Παίκτες που είναι άνα πάσα στιγμή έτοιμοι να τρέξουν το γήπεδο, να δημιουργήσουν προσωπικές φάσεις και να ανοίξουν αποστάσεις είναι και πάλι συνωστισμένοι στο γαλαζοκίτρινο ρόστερ, έτοιμοι να μας προσφέρουν άρτο μαζί με θεάματα. Η όλη σύνθεση δε μοιάζει τόσο λογική, αλλά ποιος είπε πως η Μακάμπι είναι μια "λογική ομάδα"; Οταν πιάσει το μπάσκετ που στοχευει να παίξει, θα είναι μια πραγματική απόλαυση.

Υπέρ. 
Το δίδυμο Φάρμαρ - Ρότσεστι είναι ικανό για κάθε είδους επιθετικό κόλπο. Λογικά, στο Γιαντ Ελιάου δεν θα αντισταθούν στον πειρασμό να τους χρησιμοποιήσουν πολλές φορές μαζί, παρά τα όσα περιεργα μπορεί να προκύψουν στην άμυνα.
Επίσης, ο Γκουντες έχει τη δυνατότητα να παρατάξει σουπερ κοντά σχηματα (με Λαντεσμπεργκ στο 3 και Σμιθ στο 4), τα οποία θα μπορουν να παίξουν άμυνα εξίσου καλά με την επίθεση, αρκεί μέσα σε αυτά να συναντά κανείς και ένα όνομα γκαρντ διαφορετικό από τα δυο προαναφερθέντα. Σε τετοιες επιλογές, οι αποστάσεις για τις αντίπαλες άμυνες θα είναι μια κόλαση. Πού να κυνηγά κανείς σε όλο το γήπεδο... Το καλό είναι πως και ο Φαβεράνι μπορεί να παίξει ως stretch 5, και ο Μ'μπάκουε έχει καλουτσικο σουτ από μέση απόσταση, ενώ ο ύψους 2,11 Μπέντερ είναι ένας γκαρντ σε σωμα ψηλού. Ο Ραντλ μοιάζει τελικά παραφωνία, αλλά είναι απαραιτητος.
Η Μακαμπι θα τρέχει, και θα τρέχει καλά, ενω θα διακρινεται και στην εκτέλεση πίσω από τα σκριν, ελέω του φοβερού περιφερειακού διδυμου.

Κατά. 
Η συνυπαρξη των Ροτσεστι - Φαρμαρ ίσως δεν καταστει δυνατή για μεγάλα χρονικά διαστηματα. Αμυνα ποιος θα παίζει? Πάντως όχι ο Φαβεράνι, ο οποίος για να αναχαιτίσει αντίπαλο αποζητά τη σωματική επαφη. Στην επίθεση, ο Βραζιλιάνος σέντερ έχει ρεπερτόριο και με τα δυο χέρια, αλλά στην άλλη άκρη του γηπέδου τα πράγματα δυσκολευουν.
Γενικώς, υπάρχει τρέλα σε πάγκο και παρκέ, περυσι τα ταιμ άουτ θυμιζαν συχνά κολλεκτίβα. Πιθανώς η ομάδα θα υποφέρει και φέτος από τις γνωστές ασθένειες που την ηθελαν να μην κρατάει ευκολα μια διαφορά της προκοπής. 
Δειτε λιγο και τη στελέχωση της περιφέρειας. Κάτι λειπει, έτσι δεν είναι?

Καλύτερη μεταγραφή. 

Θα πάρω τον Τζόρνταν Φάρμαρ. Η νοοτροπία του είναι απόλυτα ταιριαστή με αυτή της ομάδας του και έχει στοιχεία που πέρυσι έλειψαν πάρα πολύ από τους Χεινς και Πάργκο. Είναι γενικώς ένας παίκτης πολύ υψηλής κλάσης, και είναι δυσκολο να πάρει τη θεση του σε αυτό το κομμάτι της ανάλυσης μας οποιοσδηποτε άλλος.

Στο τέλος MVP θα είναι ο... 
Ντεβιν Σμιθ. Καλός ο Φαρμαρ, αλλά την ομάδα αυτή την ενωνει η παρουσία του ηγέτη της. Παιζει άμυνα για όλους και σουταρει και για τον Ραντλ, όταν πηγαινει στο 4. Ειναι κλειδί στις αλλαγές σχημάτων και στις ζωνες προσαρμογής που παραδοσιακά εφαρμόζει η Μακάμπι, ενώ παράλληλα οι θέσεις του στο ριμπάουντ είναι εξαιρετικές. Ο πιο πολύπλευρος παίκτης των Ισραηλινών θα είναι και φέτος υπεραπαραίτητος, και η παρουσία των Ροτσετι-Φαρμαρ θα τον αποφορτίσει επιθετικά.

Θα αναδειχθεί ο...
Ντράγκαν Μπέντερ, η τουλάχιστον αυτός είναι ο ευσεβής πόθος μου. Ο Κροάτης πιτσιρικάς είναι ένα συγχρονο μπασκετικό θαυμα, και δεν είναι ούτε 18. Παρά το ύψος του (2,11) είναι ταχύς και σουτάρει σχετικά καλά, τριπλάρει και βλέπει γήπεδο όσο ελάχιστοι ψηλοί. Στα φιλικά στην Αμερική πήρε χρόνο και τα πήγε μια χαρα, συνεπώς δεν έχουμε λογο να μην περιμένουμε να εμφανιστει και στην ευρωλίγκα, ειδικά από τη στιγμή που το μόνο καθαρό τεσσαρι ειναι ο Ραντλ. Τι είπατε, υπάρχει και ο Πνίνι; Οκ, υπάρχει και ο Πνίνι...

Πολύ πρώιμη πρόβλεψη.  
Δεν έχω ιδεα.