Crunch Time Timeouts: Μία ατυχής (;) τακτική

Στο παραπάνω στιγμιότυπο, μετά από άστοχο σουτ του Κέβιν Μάρτιν, ο Τζουλιους Ραντλ των Λος Αντζελες Λέικερς εφορμά στο καλάθι των Μινεσότα Τίμπεργουλβς με σκοπό να βάλει το καλάθι που θα δώσει τη νίκη στην ομάδα του στην χθεσινή της πρεμιέρα για τη νέα σεζόν του ΝΒΑ. Την ίδια στιγμή, και κάτω δεξιά, βλέπετε τον Κόμπε Μπράιαντ να ζητά τάιμ άουτ (κάποιοι υποστήριξαν πως αυτό έγινε με δική του πρωτοβουλία) και να σταματά το χρόνο προκειμένου να σχεδιαστεί μία καλύτερη επίθεση. Ακριβώς μετά την επανέναρξη του παιχνιδιού, ο Λούις Ουίλιαμς έπαιξε ένα πικ εν ρολ που τον έφερε κοντά στο καλάθι με τρεις αντιπάλους. Παρά το γεγονός οτι τους ξέφυγε, εν τέλει αστόχησε σε ένα σουτ από σχετικά κοντινή απόσταση, με τους Τίμπεργουλβς να κρατάνε τελικά μια νίκη την οποία θα μπορούσαν να αφιερώσουν στον αποθανόντα Φλιπ Σόντερς.

Ακριβώς με τη λήξη του αγώνα, ένα μέρος του twitter πήρε φωτιά, κριτικάροντας ευθέως τον Scott για την επιλογή να παγώσει το παιχνίδι σε αυτό ακριβώς το σημείο. Δεν τιτίβιζε μόνο ο κάθε άσχετος, αλλά και διάφοροι σχετικοί. Βλέπετε, δεν είναι όλοι θιασώτες της άποψης πως οι προπονητές οφείλουν ντε και καλά να σχεδιάζουν στο πινακάκι όλα όσα αφορούν την τελευταία επίθεση. Η αλήθεια είναι πως τα νούμερα τους δικαιώνουν, τουλάχιστον εν μέρει.

Εδώ και κάποιο καιρό, είχα βρει στο TrueHoop του ESPN μία πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα, και έψχαν την ευκαιρία να σας την παρουσιάσω. Εκείνη μετρούσε την αποτελεσματικότητα των set plays στην crunch time, ακριβώς μετά από τάιμ άουτ. Αφήνοντας στην άκρη τους πόντους που προέκυψαν από βολές, επιθετικά ριμπαόυντ και αιφνιδιασμούς, η έρευνα αυτή κατέληξε μάλλον ακριβώς στο συμπέρασμα οτι μετά από τάιμ αουτ οι επιθέσεις σουτάρουν χειρότερα! Η εξήγηση για αυτό το εύρημα βρίσκεται στο γεγονός πως το σταμάτημα του χρονομέτρου ισχύει και για τον αντίπαλο. Οι άμυνες βρίσκουν ευκαιρία να εξετάσουν κάποια ενδεχόμενα , να σχεδιάσουν τρόπους αντιμετώπισης και να οργανωθούν όσο το δυνατόν καλύτερα, αποφευγοντας έτσι τις εκπλήξεις που μπορούν αν προκύψουν από αυτοσχεδιαστικούς αιφνιδιασμούς. Αυθόρμητες άμυνες άλλωστε (σχεδόν) δεν υπάρχουν, υπάρχουν μόνο αυθόρμητες επιθέσεις που εκτελούνται απέναντι σε προετοιμασμένους ή απροετοίμαστους αμυντικούς.

Φανταστείτε τώρα η παρακάτω φάση να είχε διακοπεί για τάιμ άουτ.

Νομίζετε πως για μια άμυνα ο Καζλάουσκας δεν θα είχε αποσύρει τον Τεόντοσιτς ή πως πάνω στον αρχηγό του Ολυμπιακού θα παρέμενε ο Σβεντ; Ο Σπανούλης πήγε αντίθετα από το σκριν και τον πέρασε σαν σταματημένο αναγκάζοντας τη βοήθεια να έρθει από την πλευρά του Πρίντεζη. Επιπλέον, είναι αμφίβολο αν μετά από προπονητική εντολή οι παίκτες των ερυθρόλευκων θα είχαν πάρει τόσο σωστές αποστάσεις όπως αυτές που πήραν μόνοι τους. 

Βέβαια, στην Ευρώπη δεν ισχύουν ακριβώς αυτά που ισχύουν στο ΝΒΑ. Τάιμ αουτ επιτρέπεται να πάρει κανείς μόνο όταν ο χρόνος έχει ετσι κι αλλιώς σταματήσει. Συνεπώς, οι άμυνες σε κάθε περίπτωση έχουν ένα περιθώριο να σκεφτούν, ενώ οι προπονητές μπορούν να αλλάξουν παίκτες. Αρα, το πράγμα έχει όσο ναι παραπάνω νόημα, και πιθανώς τα στατιστικά στο ευρωπαικό μπάσκετ να είναι διαφορετικά, μιας και αυθόρμητη επίθεση δεν θα υπήρχε έτσι κι αλλιώς. Θυμάστε άραγε το τρίποντο του Διαμαντίδη στη Μάλαγα και πώς αυτό ακολούθησε μια αλληλουχία κινήσεων που είχαν σχεδιαστεί ακριβώς στο μπλοκάκι του Ζοτς?

 

Η διαφορά σε σχέση με τις δυο προηγούμενες περιπτώσεις, είναι φυσικά πως εδώ ο χρόνος είχε σταματήσει και έτσι ο Ομπράντοβιτς δεν είχε λόγο να μην πάρει την ευκαιρία να σχεδιάσει το αριστούργημα του. Και πάλι, βεβαια, από τη στιγμή που δεν έχουμε στα χερια μας στοιχεία, είναι δύσκολο να καταλήξουμε. Δεν είναι όλοι Ζέλικο.

Η άποψη πως τα τάιμ αουτ δεν είναι και τόσο απαραίτητα στα κρίσιμα σημεία των παιχνιδιών, έχει πάντως και έναν διάσημο υποστηρικτή εκτός ΝΒΑ και εκτός Ευρώπης. Ο προπονητής-μύθος του NCAA Μάικ Σιζέφσκι, του οποίου το κολέγιο παρουσιάζει διαχρονικά καλές επιδόσεις μετά από τάιμ αόυτ, προτιμά να στηρίζεται περισσότερο στις ευκαιρίες που δημιουργεί το ελεύθερο παιχνίδι των καλών παικτών. Tη φιλοσοφία του την έχει συνοψίσει ο πρώην παίκτης του Σέιν Μπατίερ και επαναλαμβάνει όσα αναφέραμε λίγο πιο πάνω.

Eτσι, για προβληματισμό. Τι λέτε, κάτι δεν θα ξέρει ο κοουτς Κ;