Οι 7 ομάδες που αφήσαμε είναι σύνολα που λιγο εως πολύ θα παίξουν το ρόλο ρυθμιστών , χωρίς να έχουν ιδιαιτερες βλέψεις για μακροημέρευση στη φετινή διοργάνωση. Το πιο ενδιαφέρον από αυτά, το οποίο μπορεί να σπάσει και την πρώτη τετράδα του ομίλου του , είναι η Ζαλγκίρις Κάουνας, η οποία θα στοχεύσει μαλλον στο να βάλει από κάτω την Καρσίγιακα. Θα είναι μια δύσκολη αποστολή, αλλά οι Λιθουανοί έχουν τουλάχιστον μια αξιόλογα στελεχωμένη περιφερειακή γραμμή, με παίκτες που θα παίξουν μεταξύ άλλων και για το μπασκετικό ιδεώδες της χώρας τους. Πόσιους, Σειμπούτις, Καλνιέτις, Λεκαβίτσιους και Χάνλαν (Καναδός) εγγυώνται στιγμές αληθινού Λιθουανικού μπάσκετ, κάτι που όμως έρχεται σε αντίθεση με τον πιο συγκρατημένο κοουτς Γκιντάρας Κράπικας. Στις υπόλοιπες θέσεις, υπάρχουν 1-2 σταθερές αξίες, αλλά όχι κάτι το πολύ αξιόλογο.
Η Τσεντεβίτα παρουσιάζει φέτος το καλύτερο ρόστερ των τελευταιών χρόνων , έχοντας εντάξει στο δυναμικό της την εμπειρία του Ζόριτς και δυο πολύ αξιόλογους Αμερικάνους που ξέρουν τα κατατόπια, τον Τζέιμς Γουάιτ και τον Τζέικομπ Πούλεν. Στο τέλος, μάλλον θα πάρει τον Πούλεν... Παρόλα αυτά, το υπόλοιπο Κροατικό υλικό είναι αξιόλογο και ο προπονητής καινούριος, και κάτι μου λέει πω θα δουμε ωραία πράγματα από αυτη την ομάδα. Ο όμιλος κάθε άλλο παραά βοηθά στο να διακριθεί. Κρίμα, γιατί το μοντέλο της στελέχωσης που ακολούθησε είναι ελκυστικό.
Στη Στρασμπούργκ, ο Κολέ κεφαλοποιεί τις επιτυχίες του με την εθνική Γαλλίας και κάνει τους πάντες να ξεχνούν ότι δεν πρόκειται για κάποιον σπουδαίο κοουτς, σε συλλογικό τουλάχιστον επίπεδο. Θεωρητικά, οι Γάλλοι έχουν κάποιες πιθανότητες να περάσουν, αφού η 4η θέση θα κριθεί μεταξύ αυτών, της Μπάγερν και του Αστέρα, αλλά στην πράξη θα είναι δύσκολο. Στο ρόστερ τους συναντά κανείς δυο παλιούς γνωστούς: τον Μάρντι Κόλινς και τον Ματ Χάουαρντ, ο οποίος πέρυσι έκανε μια πολύ καλή χρονιά στην ίδια ομάδα. Τα μάτια των πιο μπασκετικών πάντως, θα είναι στραμμένα στο διαστημικό ταλέντο του πιτσιρικά Φρανκ Ντιλίκινα. Γεννημένος το 1998, ο γκαρντ της Στρασμπουργκ πήρε χρόνο σε φιλικά, και οι ελπίδες πολλών είναι ο Κολέ να του δωσει και μια μικρή ευκαιρία στην ευρωλίγκα.
Στον ίδιο όμιλο, ο Ερυθρός Αστέρας θα προσπαθησει να ξεπεράσει δυο δυσβάσταχτες απώλειες, αυτές των Μαριάνοβιτς και Κάλινιτς. Οι προσθηκες του Ραντονιτ μαρτυρούν πως θέλει να συνεχίσει να παίζει μπάσκετ χαμηλού ρυθμού με αναφορά το χαμηλό ποστ, αλλά ο Σχορτσιανίτης δεν μπορεί να παίζει πολλά λεπτά. Θα κάνει καλή χρονιά πάντως ο Ελληνας σέντερ. Ο Γκαλ Μέκελ ήταν ένας παίκτης που τον χρειαζόταν η ομάδα ήδη από πέρυσι, και ο Τόμπσον ένας εξαιρετικός σουτέρ τριών πόντων με μυαλό περισσότερο σε σχέση με τον Ουίλιαμς. Υπάρχει επίσης μπόλικη πιτσιρικαρία. Αν οι Σερβοι περάσουν, θα πρόκειται για προπονητικό κατόρθωμα και για μια μεγάλη αποτυχία του Πέσιτς.
Τιμή και δόξα στον Ντένις Μαρκονάτο, τον 40χρονο εργάτη του ευρωπαικού μπάσκετ, που κουβαλά στην πλάτη του την σύγχρονη ιστορία μιας ταλαιπωρημένης ιταλικής γενιάς. Κανονικά, ο σέντερ της Σάσαρι θα πρέπει να αποθεώνεται σε κάθε γήπεδο, είναι σαν να έπαιζε ακόμα ο Χρηστος Τσέκος. Εσείς δεν θα του δίνατε ένα γερό standing ovation; H ομάδα του πιθανώς να είναι πλήρως διακοσμητική, αλλά τουλάχιστον μιλάμε για διακόσμηση επιπέδου. Ο Σακέτι θα ποντάρει σε μονάδες που δεν έπιασαν στο τοπ επίπεδο ή που αγωνίζονταν πάντα στις παρυφές του (Εγιένγκα, Πετγουει, Λόγκαν, Χέινς, Αλεξάντερ), για να μας δείξει το μπάσκετ της ταχύτητας και του σκορ. Μπορεί να τα καταφέρει, αλλά από τον Δ'όμιλο δεν θα περάσει.
Το ίδιο ισχύει λογικά και για τη Λιμόζ, αν και εδώ το θεαμα θα είναι ένα-δυο σκαλιά παρακάτω. Είναι σε όμιλο με θηρία και ελπίζει σε μια καλύτερη παρουσία πέραν της επικράτησης επί της Τσεντεβίτα. Στα δικά μου μάτια δείχνει το πιο αδύναμο σύνολο της διοργάνωσης, παρόλα αυτά προσέξτε τον Ράντι Κάλπεπερ, που πέρυσι έβγαλε μάτια στον Κόκκινο Οκτώβρη, κάπου εκεί στου διαόλου τη μάνα.. Oκ, το Βόλγκογκραντ δεν είναι τόσο μακριά όσο το Καζάν ή το Νοβοσιμπίρσκ.
A, μην ξεχάσω και τη Ζιέλονα Γκόρα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου