Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

Ξύπνησε το θηρίο


O τίτλος δεν ανεφέρεται φυσικά στον Ολυμπιακό, καθώς μία νίκη στο Μιλάνο δε συνιστά πρωτοτυπία ούτε κάποιο ηρωικό επίτευγμα για τους ερυθρόλευκους των 3-4 τελευταίων χρόνων. Αναφέρεται στον Πάτρικ Γιανγκ.

Ο Γιανγκ, είναι κατά τη γνώμη μου η καλύτερη μεταγραφή των πρωταθλητών Ελλάδος, σας το έχω πει εδώ και ένα μήνα. Προσφέρει στοιχεία τα οποία η φροντ λάιν του Ολυμπιακού δεν είχε ποτέ (που λέει ο λόγος). Δεν χρειάζεται αποκλειστικά να τροφοδοτηθεί μέσω ενός πικ εν ρολ, όπως ο προκάτοχος του στη θέση. Μπορεί να τοποθετηθεί βαθειά μες στη ρακέτα και να πάρει τη μπάλα με πλάτη, και, παρόλο που δεν έχει ρεπερτόριο ανάλογο με τους κορυφαίους τεχνικούς σέντερ της ηπείρου, να τελειωσει δικές του φάσεις βάζοντας σωστά το κορμί του και περιστρέφοντας το με ταχύτητα. Ο νεαρός Αμερικάνος προσφέρει επιτέλους post παιχνίδι κι ας μην είναι καθαρός post player. Αν μπορούσε και να πασάρει τότε θα έπαιρνε πάνω από ένα εκατομμύριο και δεν θα έπαιζε στον Ολυμπιακό.

Αυτά ήταν λίγο εώς πολύ γνωστά σε όσους είχαν παρακολουθήσει τον παίκτη. Οι δυνατότητες εξέλιξης του είναι πολύ μεγάλες και τα στοιχήματα αφορούσαν το κατά πόσο αυτές θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από τους Πειραιώτες. Ο Σφαιρόπουλος δείχνει πως το έχει πάρει ζεστά το θέμα, φροντίζοντας να δημιουργεί τις καταστάσεις που βολεύουν τον παίκτη του. Τα πικ εν ρολ από το πλάι όπως και το "ένας μέσα - τέσσερις έξω" εξυπηρετούν αυτό τον σκοπό περισσότερο από το κλασικό 1-5 με τον Σπανούλη από το κέντρο. Ο στόχος είναι ο Γιανγκ να "βυθιστεί" στη ρακέτα όσο το δυνατόν βαθύτερα και όχι να ποστάρει στο όριο της. Σιγά σιγά, αυτά βλέπουμε πως συμβαίνουν.

Ακόμη πιο ευχάριστο από αυτό, είναι να βλέπει κανείς πως ο παίκτης προσαρμόζεται στις αμυντικές απαιτήσεις του προπονητή. Ως γνωστόν, ο Σφαιρόπουλος ζητά από τους ψηλούς του να βγαίνουν στην περίμετρο , είτε me hedge out, είτε σε καθαρό double team, είτε σε στιγμιαίες βοήθειες και επαναφορές. Οι παθητικές καλύψεις είναι σπανιες και οι αλλαγές σε αυτή τη φάση της σεζόν είναι για τους υπόλοιπους.

Ο Γιανγκ ήρθε ως ένας καλός αμυντικός στις μάχες σώμα με σώμα και στον αέρα, αλλά για να ακολουθήσει ένα πλάνο σαν αυτό των ερυθρόλευκων θα έπρεπε να δουλέψει πολύ. Τα πρώτα σημάδια δεν ηταν και τα πιο ενθαρρυντικά, όμως σιγά σιγά διαφαίνεται βελτίωση. Απεναντι σε έναν γρηγορο roller (sic) όπως ο Λαβάλ, ο σέντερ των ερυθρόλευκων τα πήγε καλά. Βγήκε έξω από το τρίποντο και πρόλαβε σε διάφορες περιπτώσεις να επανέλθει. Επιπλέον, κρατήθηκε μακριά από φάουλ και εν τέλει έφερε την αμυντική του αποστολή εις πέρας, παρά τις κάποιες ανορθογραφίες. Δεν είναι να απορεί κανείς. Ο Γιανγκ δεν είναι πια και Μαρκονάτο. Πόδια έχει, εκτίναξη έχει, με σωστή δουλειά θα βελτιωθεί σε timing και πίσω βήματα και ας μη φτάσει ποτέ να μαρκαρει κοντούς όπως ο Χάινς. Εκείνος όμως ήταν και ο ίδιος κοντός και εν πάσει περιπτώσει για τέτοια δουλειά υπάρχει ο Χάντερ.

Ο συνδυασμός επίθεσης/άμυνας του παλιόφιλου Πάτρικ είναι κάτι πρωτόγνωρο για τον Ολυμπιακό. Κακές βραδιές θα υπάρξουν, αλλά πιστευω πως μέσα στη σεζόν θα δούμε από εκείνον πράγματα και θαύματα, ακόμη καλύτερα από τα χθεσινά. Αρκεί το μυαλό να βελτιώνεται και να βελτιώνει.

Δεν ξέρω αν μπορεί να πει κανείς τα ίδια για τους Χάκετ και Στρόμπερι, όμως τα θαυματα στην περιφερεια δεν αναζητούνται από εκείνους, αλλά από τους Σπανούλη και Λοτζέσκι. Ο Ιταλός πάντως έκανε χθες μια μεστη εμφάνιση, από την οποία αν έλειπαν 3-4 λάθη θα μιλούσαμε για υποψηφιότητα MVP. Ο τίτλος κατέληξε στον Γιανγκ, την ώρα που Σπανούλης, Πρίντεζης και Μάντζαρης θα είχαν λόγους να τον διεκδικήσουν.

 Δεν ξέρω αν το είδατε, αλλά ο Ολυμπιακός βελτιώνεται. Η άμυνα ήταν καλύτερη, προσπάθεια για γρηγορο παιχνίδι υπήρξε. Οι 12 ασίστ όμως μας δείχνουν πως υπάρχει μπροστά πολύς δρόμος. Πριν (και αν) φτάσουν οι ερυθρόλευκοι εκεί που θέλουν , θα βλεπουμε κάτι περίεργα σαν το παρακάτω.


Wtf?

3 σχόλια:

  1. Γκουρού της οινοποσίας μετά καλαθοσφαίρισης, στο χωριό μου(παραλιακή δραπετσώνα) έχουμε συμπεράνει πως οι καλές αμυντικά ομάδες δεν είναι απαραίτητο να πνίγουν τον αντίπαλο απο το τζάμπολ. Όσο και να έχει προχωρήσει το σκάουτινγκ και οι μέθοδοι προπόνησης,τα πατήματα τα βρίσκεις μέσα στο παιχνίδι και καλή αμυντικά ομάδα θεωρείσαι όταν γίνεσαι σταδιακά ανυπόφορος για τον αντίπαλο σε αυτόν τον τομέα.
    Δεν ήταν μια ξέμπαρκη μπασκετική παρατήρηση το παραπάνω αλλά ένας λόγος που δεν αγχώθηκα για την άμυνα της πρώτης περιόδου.Προπάντων ήθελα να δώ πως η αμυντική συμπεριφορά στο παιχνίδι με την λαμποράλ ήταν μια κακή παρένθεση.Χθες φάνηκε πως ναι.Μακάρι να φανεί και στο μέλλον.

    Παπαπέτρου είναι για μένα πάστα τζεντίλε σε ταλέντο.Και συνεπώς πρέπει να αρχίζει να λειτουργεί έτσι,με τη μπάλα περισσότερο στα χέρια του.Ξέρει πολύ μπάσκετ το παιδί για να αναλώνεται να την στήνει σε γωνίες και να παίζει σαν τον μάκη τον μπράμο όποτε πέσει καμιά πάσα προς αυτόν.
    Πολύ "ελληνομπασκετικά" τον αντιμετωπίζουμε τον ιωάννη μέχρι στιγμής και δεν είναι το τριάρι που αρκείται μόνοσε κανένα ποστάρισμα ή ελεύθερο τρίποντο.

    Ο συμπέθερος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Aγαπητέ συμπέθερε, τα σχόλια σου είναι πάντα to the point. Για την άμυνα τα περιγραφεις πολύ ωραία , με τρόπο που δεν θα μπορούσα ουτε εγω, μήπως να κάνεις ένα μπλογκ ή να μας στείλεις κάνα πόνημα καμμιά φορά? Επίσης, σε ό,τι αφορά τον Πάπι, δεν θα μπορούσα να συμφωνω περισσότερο. Στην Ελλάδα τα fundamentals τα αφήνουμε στην άκρη χλαρην του συστηματος. Ας ελπίσουμε βεβαια να μην εχει και μυαλό Τζεντίλε.

      Διαγραφή
    2. και φατσικα μοιαζουν πολυ παπαπετρου-τζεντιλε..

      Διαγραφή