Oι κορυφαιες στιγμές των Διαμαντίδη, Παπαλουκά, Σπανούλη

Eδώ και κάποιο καιρό, Διαμαντίδης, Παπαλουκάς και Σπανούλης φιγουράρουν ως γνωστόν στις τρεις πρώτες θέσεις των ασίστ στην ιστορία της ευρωλίγκα. Εψαχνα χρόνο για να θυμηθούμε τις κορυφαιες στιγμές στην καριέρα του καθενός: ένα παιχνίδι ή αν θέλετε μια σειρά παιχνιδιών στα οποία ο καθένας τους έφτασε στο ψηλότερο σκαλί της ατομικής του απόδοσης, συνδυάζοντας την παράλληλα με την επιτυχία της ομάδας του. Αν έπρεπε να ξεχωρίσουμε λοιπόν μία τετοια περίπτωση για τον καθένα, ποια θα ήταν αυτή? Υποκειμενικά πάντα, να σας δώσω τις προτιμήσεις μου, έτσι για τη φάση. 

Διαμαντίδης
Εχει φυσικά το μεγάλο σουτ στον ημιτελικό με τη Γαλλία, αλλά την ανατροπή εκεί την έκανε κυρίως ο Παπαλουκάς. Ηταν επίσης κομβικός στην Ιαπωνία με την εθνική και έκανε δύο μεγάλα final four: αυτό του '07 στο ΟΑΚΑ και το '11 στη Βαρκελώνη. Στο πρώτο αναδείχθηκε MVP παίζοντας ομολογουμένως καθοριστικό ρόλο, παρόλα αυτά η απόδοση του ήταν λίγο πιο κάτω από εκείνη των Σισκάουσκας και Παπαλουκά. Στο δεύτερο ήταν επίσης πολύ καλός (μ.ο. 9 ασίστ !), αλλά τον μεγάλο αντίπαλο οι πράσινοι τον απέκλεισαν προηγουμένως.
Η θρυλική σειρά με την Μπαρτσελόνα θα μείνει χαραγμένη στις μνήμες των μπασκετικών φιλάθλων ως μια εποποιία Δαυίδ εναντίον Γολιάθ, και ας μην ήταν ακριβώς έτσι. Επίσης θα φέρει για πάντα τη σφραγίδα τoυ Ομπράντοβιτς, της box and one άμυνας επάνω στον Ναβάρο και της αναπάντεχης αμυντικής απόδοσης του Νικ Καλάθη επάνω στον Ισπανό παιχταρά.
Ο,τι και να λέμε όμως, αποτελεί την κορύφωση της επιρροής του Διαμαντίδη επάνω στο παναθηναικό παιχνίδι. Τέσσερα παιχνίδια το ένα καλύτερο από το άλλο, ιδανική καθοδήγηση, μεγάλα σουτ και κυρίως ξεπέρασμα των ατομικών ορίων: στη σειρά αυτη ο Διαμαντίδης ήταν πιο επιθετικός από ποτέ. 18 πόντοι μ.ο. (!), 4,8 ασίστ, 3,3 ριμπάουντ.
 Nα και ένα βίντεο - αφιέρωμα στους αγώνες.

Παπαλουκάς
Στο Βελιγράδι ηγήθηκε της αντεπίθεσης απέναντι στους Γάλλους και ήταν πραγματικά εκπληκτικός απέναντι στη Ρωσία στους 16 (23π.) και ο καλύτερος παίκτης του τελικού απέναντι στη Γερμανία (22π.). Επίσης, στο φάιναλ φορ του 2006 ήταν ο πολυτιμότερος και ο παίκτης πάνω στον οποίο στηρίχθηκε περισσότερο η ΤΣΣΚΑ για να φτάσει στον τίτλο. Στα δύο παιχνίδια απέναντι σε Μπαρτσελόνα και Μακάμπι είχε 18,5 πόντους με 76,9% (!) στα δίποντα, 4,5 ασίστ και 3 κλεψίματα διαλύοντας κάθε σχέδιο των αντιπάλων προπονητών. Το ίδιο έκανε και την επόμενη χρονιά στην Αθήνα, εκεί όπου κόντεψε να πάρει το κύπελλο μόνος του, αλλά είδε στο τέλος τον 3D να πανηγυρίζει.
Ομως τίποτα από όλα αυτά δεν φτάνει το μεγαλο κατόρθωμα της Σαιτάμα. Στη μεγαλύτερη νίκη του ελληνικού μπάσκετ, το 101 - 95 επί των Αμερικανών, ο Θοδωρής ήταν ο καλύτερος παίκτης. Διαβάζοντας στην εντέλεια κάθε αμυντική αντίδραση των σταρ του ΝΒΑ, μοίρασε 12 ασίστ και παρέδωσε μαζί με τους συμπαίκτες μία από τις τελειότερες εκδοχές του πικ εν ρολ μπάσκετ. Ωφελημένοι, εκτός από τον οδοστρωτήρα Σχορτσιανίτη, βγήκαν και οι ακροβολισμένοι στο τρίποντο συμπαίκτες του.
Η επιρροή του Παπαλουκά στο συγκεκριμένο αγώνα αντικατοπτρίζεται και σε μια λιτή αλλά περιεκτική δήλωση του Ντουέιν Γουέιντ: "Σε όλο το παιχνίδι, έπαιζαν μόνο ένα play". Ποιο να ήταν αυτό άραγε και ποιος ο κύριος ενορχηστρωτής του? 8 πόντοι και 5 ριμπάουντ συνόδεψαν τη στατιστική μια εμφάνισης - ορισμού του ρόλου του πλέι-μέικερ.
Θυμηθείτε... (Τωρα που το σκέφτομαι, όταν ενα ματς ξεκινάει με hook Λάζου μπροστά στον Μπραντ, τοτε πρεπει να την ψυλλιαζόμαστε τη δουλεια).

Σπανούλης
Στο ιστορικό παιχνίδι που ο Παπαλουκάς έφτανε στο ζενίθ, ο Σπανούλης ήταν άξιος συμπαραστάτης. 22 πόντοι απέναντι σε αυτούς τους παικταράδες δεν είναι και λίγοι, άσχετα αν τα πλήγματα που κατάφερε ο συμπαίκτης του ήταν ακόμα πιο καίρια. Ουτε είναι λίγο να είσαι ο καλύτερος παίκτης και ο ηγέτης μιας τόσο απρόσμενης επιτυχίας όσο το χάλκινο μετάλλιο στο ευρωμπάσκετ του 2009. 14,1 πόντους και 4,2 ασίστ μετρησε ο Σπανούλης στη διοργάνωση, οδηγώντας ψηλά μια εθνική μάλλον πειραματική. Την ίδια χρονιά, και λίγο πριν, έφυγε από το φάιναλ φορ του Βερολίνου με τον τίτλο του MVP, αν και τη συγκεκριμένη διάκριση άξιζε μάλλον ο καθοριστικός  Σαρας.
Κανείς όμως δεν μπορεί να ισχυριστεί πως του δόθηκε άδικα το αντίστοιχο βραβείο το 2013 στο Λονδίνο, ένα χρόνο αργότερα μετά τον ανέλπιστο θρίαμβο με της Πόλης, ο οποίος προήλθε από δική του ασίστ.
Στο Λονδίνο ο Σπανούλης έδειξε πως διήγαγε την απόλυτη ωριμότητα. Σιωπηλός ηγέτης στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ, ελεγξε μαεστρικά το ρυθμό και χτύπησε μόνο στα σημεία που χρειαζοταν, εφαρμόζοντας με ακρίβεια ένα τρομερά μελετημένο προπονητικό πλάνο. Δυο μέρες αργότερα, μετά από ένα στείρο πρώτο ημίχρονο, ο ηγέτης του Ολυμπιακού εξερράγη απότομα, κάνοντας τη διαφορά ανάμεσα στους ερυθρόλευκους και τη Ρεάλ. 22 πόντοι στο δεύτερο μέρος, με 3 απανωτά τρίποντα - μαχαιριές στην αρχή του γ' δεκαλέπτου και άλλο ένα αργότερα (το 5ο) να δίνει τη χαριστική βολή. 
To βιντεάκι που ακολουθεί μας θυμίζει το κατόρθωμα. 

Kατι ακόμα. Ο ημιτελικός απέναντι στις ΗΠΑ, είναι πιθανώς και το παιχνίδι όπου οι τρεις τους είχαν την καλύτερη συνδυασμένη απόδοση. Οι 12 ασίστ του Παπαλουκά, οι 22 πόντοι του Σπανούλη, συνοδεύτηκαν επίσης από 12 πόντους και 5 ασίστ του Διαμαντίδη, σε 39 μάλιστα λεπτά συμμετοχής!!! Οι τρεις τους συνυπήρξαν στο γήπεδο για περίπου τα 2/3 του μεγάλου αγώνα. Από τότε, (και κάμποσο πιο πριν), δεν είδαμε τίποτα καλύτερο.