Και τώρα τι κάνουμε?
Η ήττα από τη Φενέρ ήρθε μάλλον φυσιολογικά και λίγο πολύ ως συνέπεια κάποιων πραγμάτων που είχαν ήδη επισημανθεί. Και μάλιστα παραπάνω από μια φορά.
Ο Ζοτς χτύπησε εκεί που ειδε τον Ολυμπιακό να πονάει. Στα μις ματς και στη θέση 4. Στα πρώτα συμπεριλαμβάνεται και αυτό του Γκάουντλοκ με τον Μάντζαρη. Κανονικά δεν θα υπήρχε, αλλά ο γκαρντ των ερυθρόλευκων ήταν τραυματίας.
Είναι δυνατόν αυτό το αποτέλεσμα να απειλεί να εκτροχιάσει τόσο πολύ τον Ολυμπιακό και να τον στειλει επάνω στη Μπαρτσελόνα με μειονέκτημα έδρας απομακρύνοντας το όνειρο της συμμετοχής σε ένα ακόμη final four? Βαστάτε τα άλογα. Κανονικά όχι. Δεν είναι δυνατόν να είμαστε τόσο βιαστικοί, ούτε να προβαίνουμε σε αφορισμούς. Μένουν ακόμα 4 παιχνίδια, δεν είναι και λίγα. Αφήστε που αν οι ερυθρόλευκοι κάνουν το 4/4 τότε δεν υπάρχει συζήτηση.
Το θέμα είναι πως τα πράγματα δεν είναι κανονικά. Ο τραυματισμός του Σπανούλη αλλάζει άρδην τα δεδομένα και οι ερυθρόλευκοι θα κληθούν να υπερβούν εαυτό για να μείνουν ανταγωνιστικοί. Με ποιο τρόπο μπορούν αραγε να το κάνουν? Για να το βρούμε αυτό, πρέπει να κοιτάξουμε πού ακριβώς δημιουργούνται τα κενα από την απουσία του αρχηγού.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, τα μεγαλύτερα προβλήματα ενδέχεται να τα αντιμετωπίσουν οι ερυθρόλευκοι στο σετ παιχνίδι. Ο Σπανούλης ήταν προφανώς ο κύριος άξονας των περισσότερων set plays, είτε αυτά αφορούσαν σκριν στη μπάλα και πικ εν ρολ, είτε σκριν επιλογής στην κορυφή, είτε ένα απλό ένας εναντίον ενός σε συνδυασμό με μια διάταξη που να εκμεταλλευεται σωστά την σύγκλιση της άμυνας πάνω του. Οι ερυθρόλευκοι πόνταραν όπως πάντα στα διάφορα ρήγματα που δημιουργούσε ο ηγέτης τους με το πολυσχιδές παιχνίδι του. Μέσω αυτού, αποκτούσαν επιθετική οντότητα και οι Ντάνστον και Χάντερ, δύο ψηλοί που για να τελειώσουν φάση χρειάζεται η άμυνα να έχει απορροφηθεί αλλού ή να μην είναι σε ετοιμότητα για το αμυντικό ριμπάουντ. Το να δημιουργήσουν φάσεις μόνοι τους δεν είναι στην ημερήσια διάταξη, και ας παρουσίασε ο Χάντερ ελπιδοφόρια σημάδια.
Επίσης μέσω αυτού, έβρισκε μεγαλύτερο πεδίο δράσης ο Λοτζέσκι στην αδύνατη πλευρά, ετσι ωστε να σουτάρει ή να κινηθεί αντίθετα στο close-out. Οπως έδειξε και η πρόσφατη αναμέτρηση με τη Φενέρ, το να βρεθεί μόνος του απέναντι στον αμυντικό δεν είναι μάλλον το φόρτε του.
Για να συνεχίσουν οι ερυθρόλευκοι να παίρνουν αυτά τα στοιχεία, θα πρέπει οι γκαρντ που θα μοιραστούν τα λεπτά του Σπανούλη να διαπρέψουν πέρα από τα συνηθισμένα. Χωρίς αυτό να αποκλείεται, Λαφαγέτ και Σλούκας είναι έτσι κι αλλιώς δέσμιοι των δυνατοτήτων τους. Και οι δυο έχουν προσφέρει πολλά, όμως δεν γινεται ξαφνικά να γίνουν τόσο καλοί στο drive, ούτε να περνάνε ανάμεσα από δυο αντιπάλους. Το mid-range μετά από σκριν είναι το μεγαλύτερο εκτελεστικό όπλο τους (εχουν φυσικά και τριποντο), αλλά και πάλι όχι αρκετό ωστε οι άμυνες να πέσουν επάνω τους με την ίδια μανία με την οποία πέφτουν στον Σπανούλη. Σίγουρα από τη δική τους απόδοση οι φίλοι της ομάδας μπορούν να περιμένουν πολλά, εντούτοις σε άλλους τομείς μπορούν να περιμένουν περισσότερα.
Ποιοι είναι αυτοί? Μα φυσικά η άμυνα και το γρηγορο transition, τα δύο στοιχεία του ερυθρόλευκου παιχνιδιού που επηρεάζονται λιγότερο από την απουσία του V-Span. Στο πρώτο ο Ολυμπιακός έχει κατα περιόδους διαπρέψει, παρά την σε γενικές γραμμές ανελαστική τακτική. Ειναι καλά δουλεμένος και βγάζει κατοχές, αν και η απουσία του Πέτγουει τον έχει πονέσει πολύ στις βοήθειες. Στο δεύτερο, είναι αμφιβολο το αν έχει εκμεταλλευτεί τις αρετές του. Ο τρόπος με τον οποίο οι Ντάνστον, Χάντερ και Πρίντεζης έτρεξαν το γήπεδο απέναντι στη Μιλάνο φανέρωσε πως οι δυνατότητες για ένα γρηγορότερο παιχνίδι υπάρχουν και μάλιστα σε αφθονία.
Για όσο -λίγο ή πολύ - λειψει ο Σπανούλης, και για να διατηρηθεί σε τροχιά πλεονεκτήματος, τουλάχιστον μέχρι τη Μόσχα, ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί να τολμήσει. Να πέσει γερά πάνω στους αντιπάλους του, να τους αρπάξει τη μπάλα, να κάνει τα σουτ τους να μοιάζουν δύσκολα. Και μετά να ανοίξει το γήπεδο και να βρει εύκολους πόντους. Σε αυτό το παιχνίδι άλλωστε είναι εξαιρετικός (εκτός των προαναφερθέντων) και ο Λοτζέσκι.
Οι αξίες αυτές δεν είναι ξένες σε κάποιους από τους παίκτες που στελεχώνουν το ρόστερ. Πάνω σε αυτές πάτησαν τις μέρες των θριάμβων. Ενα κάποιο -19 γύρισε χωρίς ούτε ένα δείγμα πικ εν ρολ. Σε αυτή την ανατροπή, ο Σπανούλης δεν έκανε τίποτε άλλο από το να βγάλει την τελευταια πάσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου