Ας είμαστε ειλικρινείς.

Ας πούμε τα πράγματα με το όνομα τους για να μην κοροιδευόμαστε.

Σε ποια ομάδα που έχει κατακτήσει δύο σερί πρωταθλήματα, εχει βάσεις και έχει στο ρόστερ της άφθονο νέο ταλέντο αφήνονται να φύγουν οι δύο καλύτεροι ξένοι της, να έρθουν στη θέση τους άλλοι χειρότεροι καθώς και επιπλέον ξένοι αμφιβόλου αξίας προκειμένου να εξυπηρετήσουν ένα πλάνο "αναδόμησης" με νεανικό κορμό? Η απάντηση είναι μάλλον "σε καμμία".

Είναι όμορφα όλα τούτα περί της "επένδυσης του Παναθηναικού στο μέλλον", όμως μια προσεκτικότερη ματιά μας αποκαλύπτει την αλήθεια. Η κατεύθυνση που έχει πάρει αυτή τη στιγμή το τριφύλλι, χωρίς να είναι απαραίτητα τόσο λανθασμένη, είναι μια κατεύθυνση ανάγκης παρά στρατηγικής επιλογής. Πώς μια ομάδα που έχει κατακτήσει ένα σωρό ευρωκούπες και έχει φτάσει μισή ανάσα από τα 2 τελευταία φάιναλ φορ επιχειρεί ανακατασκευή εκ βαθέων και βάθρων? Και εξυπηρετείται αυτή από την πρόσληψη ενός προπονητή με έργο μεν, αμφίβολα αποτελέσματα και πασίγνωστα μειονεκτήματα δε?

Να τα βάλουμε στη σειρά: Ο ΠΑΟ αντικατέστησε τον Λάσμε με τον Μπατίστα, πήρε 2 ξένους περιφερειακούς (και μόλις τωρα παίρνει έναν τρίτο που μπορεί να ΜΗΝ είναι ο Βάλτερς) για να καλύψει τα κενά των Ουκιτς, Ράιτ και Κάρι και ψάχνεται αποδεδειγμένα για έναν νέο ξενο ψηλό. Μετρήστε τα και βάλτε τα κάτω και θα δείτε πως τα κουκιά είναι περίπου ίδια με πέρυσι.

Τι θέλω να πω? Σαφώς και οι ευκαιρίες που θα δοθούν φέτος στα νέα παιδιά είναι κάτι απόλυτα θετικό, σαφώς και με την κατάλληλη στήριξη οι νεαροί μπορεί να αποτελέσουν τον υγιή κορμό της ομάδας τα επόμενα χρόνια. Ομως δεν θα ήταν καλύτερα να είχαν διπλα τους τον Μασιούλις και τον Λάσμε? Δεν θα μπορούσε έτσι ο ΠΑΟ να χτίσει την επόμενη μέρα σε συνέχεια της προηγούμενης? Η μπασκετική λογική λεει ακριβως αυτό. Οπως λεει και οτι "τα νέα παιδιά" θα μάθαιναν πολύ περισσότερα αν, αντί για τον Σλότερ, είχαν δίπλα τους έναν καλύτερο γκαρντ.

Παιδιά, ας μην κοροιδευόμαστε. Την μεγάλη ομάδα οι πράσινοι δεν την έκαναν περίμένοντας 5 χρόνια να ωριμάσουν 16άχρονα. Εκοψαν τις αλόγιστες σπατάλες σε κοινοτικούς και γιαλαντζί Ελληνες, πήραν έναν καλό προπονητη και επέμειναν σε ένα πλάνο το οποίο τα περιελάμβανε όλα. Και νέους, και παλιούς, και παιχταράδες. Τωρα, εάν ξαφνικά το γυρίσαμε στο παραμύθι, αυτό είναι άλλο θέμα.

Οποιος φίλαθλος του ΠΑΟ έχει παράπονο δεν είναι δα και παράλογος. Αν δηλαδή (αν λέω) η ομάδα δεν περάσει στο τοπ-16, σε τι θα εξυπηρετηθεί το "πρότζεκτ" παίζοντας μια ολόκληρη χρονιά στο κατακερματισμένο και άνευ ανταγωνισμού ελληνικό πρωτάθλημα? Ποιος νεαρός θα ωφεληθεί από αυτό?

Το θετικό είναι πως όπως και να χει, το ελληνικό μπάσκετ (σαν εθνική) θα παρει πράγματα από τη μεγαλύτερη συμμετοχή ταλαντούχων παικτών στο υψηλό επίπεδο. Ομως μιλώντας από την πλευρά των φιλάθλων της ομάδας, οφειλουμε να παρατηρήσουμε πως υπάρχει και το μέτρο. Και αυτό λεει πως ΚΑΙ στους νέους μπορείς να επενδύσεις ΚΑΙ τον κορμό σου να διατηρήσεις. Δεν είναι ή το ένα ή το άλλο.

Πιο σωστό ειναι να λέμε τα πράγματα όπως είναι, παρά να τα στολίζουμε φιόγκους.