Fluctual Nec Mergitur: Μια κάποια εξήγηση

fluctual nec mergitur
Κλυδωνίζεται αλλά δεν βυθίζεται.


Τι συνέβη στον Ολυμπιακό?

Είναι δύσκολο να πούμε, αν και έχω μια άποψη (όπως όλοι, αλλοίμονο). Κατ'αρχάς να διαχωρίσουμε ένα δύο πραγματάκια. Μέχρι το 48-36 στο Μιλάνο μπορεί να πάρει κανείς το βίντεο και να προσεγγίσει τον αγώνα τακτικά. Μπορεί να αναφερθεί π.χ. στην άμυνα με παγίδες στον Σπανούλη όποτε αυτός πήγαινε στα φτερά ή στην άμυνα χωρίς αλλαγές και κάτω από τα σκριν στους περιφερειακούς της Αρμάνι. Ομως μετά το 48-36 και μέχρι και το τελικό 81-51 όλα αυτά μοιάζουν να μην έχουν νόημα. Γιατί και στο παρελθον ο Ολυμπιακός βρέθηκε πίσω στο σκορ και γύρισε τα παιχνίδια, ή αν δεν τα γύρισε τουλάχιστον έχασε αξιοπρεπώς. Οχι πάντως έτσι. Είναι αυτό το διάστημα της ομάδας το οποίο μου βάζει υποψίες.


Τι υποψίες? Οτι ο Ολυμπιακός τον τελευταίο καιρό έχει χαλάσει μόνος του το κεφάλι του. Εγραψα στο facebook: "Θέλω να δω τον Ολυμπιακό και πως θα αντιδράσει σε όλο αυτό το πηγαινέλα των τελευταίων ημερών. Μου κάνει εντύπωση, για ομάδα του 25-2 (τόσο δεν είναι?) οι κουβέντες παραείναι πολλές. Δεν θα έπρεπε." Και το έγραψα αυτό γιατί φοβόμουν πως ο επικοινωνιακός και πρακτικός χειρισμός των τραυματισμών δεν ήταν ενδεδειγμένος. Δε γίνεται σε μια ομάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης, με εξαιρετικό ρεκόρ μέσα στη χρονιά και με θαυμάσια επιθετική λειτουργία να υπάρχει τόση διάθεση για αλλαγή. Εχω την ταπεινή άποψη πως δημιουργήθηκε ένα κλίμα κριτικής και απαισιοδοξίας το οποίο δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Ηταν περίπου σαν να έλεγαν εκεί στον Πειραιά πως "αυτοί που είμαστε δεν φτάνουμε". Και αν δεν το έλεγαν οι ίδιοι, το έλεγαν ολοι οι άλλοι τριγύρω. Περίπου η αντίθετη αντιμετωπιση από αυτή που έχουν στον Παναθηναικό όταν τους λένε (τους λέμε) να πάρουν παίκτη - "εμείς αυτοί είμαστε και έτσι θα πρχωρήσουμε". 

Δεν θέλω να πω πως οι μεταγραφές είναι λάθος, αυτό ο χρόνος θα το δείξει. Θελω να πω πως στην παρούσα φάση, η ψυχολογική ισορροπία των πρωταθλητών Ευρώπης έχει διαταραχτεί ως αποτέλεσμα της εμφανούς διάθεσης για αλλαγές που υπάρχει στην ομάδα. *(1) Οπως γράφαμε και στο κομμάτι Περίεργα Πράγματα το να αντιμετωπίζεται με τόση καχυποψία το φετινό πρότζεκτ του Ολυμπιακού δεν έχει κάποια λογική. Το θέμα είναι αυτός ο παραλογισμός να μην περνάει και στην ομάδα. Κι όμως, πριν από τον αγώνα με το Μιλάνο το κλίμα υπήρχε, με τον προπονητή να δηλώνει πως οι συγκυρίες για νίκη στην έδρα της Αρμάνι δεν είναι ευνοικές. Στην έδρα της Αρμάνι ε? Οχι στο Γιαντ Ελιάου.Ας το αφήσουμε εδώ όμως γιατί την ξέρουν τη δουλειά τους καλά οι άνθρωποι έτσι κι αλλιώς. 

Στο τακτικό κομμάτι τώρα οι παρατηρήσεις είναι πολύ συγκεκριμένες. 
- Σε physical game πάλι οι πρωταθλητές Ευρωπης δεν υπερίσχυσαν. Δεχτηκαν 8 τάπες και σταμάτησαν μόλις ένα σουτ, παρά τα γνωστά επιχειρήματα περί "ικανότητας στην άμυνα ψηλά". Είναι δευτερεύοντας παράγοντας αυτός, το πρωτεύων είναι η αμυντική λειτουργία και πως οι ψηλοί καλύπτουν χώρους ή παίκτες.
- Mιας και ο λόγος για την αμυνα, σε αυτήν αναφέρθηκαν μετά όλοι στον Ολυμπιακό. Η επιμομνή στο under ωστε να μην αλλάζουν τα ματς-απ στοίχισε και πάλι. Ο Ολυμπιακός παίζει με τη φιλοσοφία της μη αλλαγής. Αλλά που και που ίσως χρειάζεται και μια άλλη στρατηγική. Δεν είναι κακό π.χ. να ντουμπλάρεις απέναντι σε μια ομάδα χωρίς υψηλό IQ στη δημιουργία. 
- Ακουγα χθες βράδυ τον Μανουσέλη να λέει κάποια πολύ σωστά πράγματα. Ο Ολυμπιακός έχει θαυμάσια επιθετική λειτουργία και τρανό passing game, όμως εάν ο αντίπαλος αλλάζει συστηματικά στα σκριν και επιμένει στο ένας εναντίον ενός στην άμυνα, τότε οι ερυθρόλευκοι ίσως δε χρειάζεται να σκεφτούν σύνθετα και να απλά να τριπλάρουν ωστε να περάσουν τον προσωπικό τους αντιπαλο. Περίπου έτσι αντιμετωπισε η Αρμάνι χθες τους Πειραιώτες, κάνοντας φυσικά την εξαίρεση με τον Σπανούλη, όμως ΜΟΝΟ όταν αυτός πήγαινε στο πλάι και η ελευθερη πάσα ηταν αναγκαστικά η πιο μακρινή. Απεναντι στον γκαρντ του Ολυμπιακού το πιο σημαντικό είναι η φύλαξη του παικτη που βρίσκεται σε αποσταση μιας πάσας. 

Γενικά πάντως, μοιάζει να χρειάζεται μια επιστροφή στις αρχές της πιο σφιχτής άμυνας και της εύκολης κατοχής με σκοπό το transition. Αυτές είναι οι αρχές πάνω στις οποίες ο Ολυμπιακός έχτισε την ομάδα που βγηκε δύο συνεχόμενες χρονιές πρωταθλήτρια Ευρώπης. 

Με δυο λόγια. Η άμυνα θέλει δουλειά, ο Ολυμπιακός είναι μια πολύ καλή ομάδα, δεν χρειάζονται κινήσεις και προσεγγίσεις που δείχνουν οτι αυτό ίσως και να μην ισχύει. Κλυδωνίζεται, δε βυθίζεται, ας μην κακοποιούμε την αλήθεια.


 *(1)Πέρυσι, όταν τραυματίστηκε ο Μάντζαρης για ΟΛΗ τη σεζόν, ήρθε άρον άρον ο Πέρκινς και η ομάδα έφτασε ως το τέλος με τον Κατσίβελη. Ουσιαστικά δεν χρειάστηκε ο έξτρα παίκτης και ανδείχτηκε από την εσωτερική λειτουργία και τη χημεία της προπονησης.