Φενέρ - ΠΑΟ 77-72. Μια τυπική ήττα και ως εκεί.

Το Φενερ - Παναθηναικός είναι κατά την αποψη μου ένα παιχνίδι που δείχνει τον τρόπο με τον οποίο ο Παναθηναικός μπορεί να χάνει μέσα στη σεζόν. Είναι μια τυπική ηττα του τριφυλλιού όταν αναγκάζεται να καταφύγει στο περιφερειακό σουτ ως εναλλακτική για τους κλειστούς διαδρόμους προς το καλάθι, με αποτέλεσμα να σουτάρει υπέρ το δέον πίσω από το τρίποντο. Ο Ομπράντοβιτς έριξε όλο το βάρος της άμυνας του στο να κόψει τις συνεργασίες του Διαμαντίδη με τον Γκιστ και τον Λάσμε και να αναγκάσει την ομάδα του Πεδουλάκη να γυρίσει τη μπάλα στην περιφέρεια. Με αλλεπάληλα hedge out και δυναμικές άμυνες στον αρχηγό του Παναθηναικού τα κατάφερε. Και μπορεί η ευφυία του Διαμαντίδη να εμφάνισε στη στατιστική του 8 ασίστ, όμως οι περισσότερες ήταν προς τα έξω. Τρεις από αυτές κατεληξαν στον Μπράμος και τον Φωτση και έβαλαν το τριφύλλι γερά στη διεκδίκηση της νίκης. Παρόλα αυτά η Φενέρ επέμεινε στο πλάνο και στο τέλος δικαιώθηκε. Τα επόμενα 2-3 τρίποντα βρήκαν σίδερο.

Είναι παιχνίδι ενδεικτικό του Παναθηναικού στην εποχή του Πεδουλάκη. Δεν θα χάσει ποτέ εύκολα και στα πλέι-οφ θα είναι κακός μπελάς για οποιον τον βρει μπροστά του. Ομως θα δυσκολευτεί οταν οι αντίπαλοι τον βάλουν να σκεφτεί πιο σύνθετα σε σετ επιθέσεις. Εκεί θα πρέπει να τολμήσει να ψάξει εναλλακτικές εκτός της πεπατημένης. Ενα γρήγορο σουτ, ένα εύκολο μις ματς, γιατί όχι δυο-τρεις αιφνιδιασμοί. Για το ποστάρισμα του Μασιούλις μοιάζουν κάποιοι σαν έτοιμοι από καιρό.

Ο Παναθηναικός δεν πρόσεξε στην αρχή τον Μακάλεμπ, όμως στο τέλος η παρουσία του Αμερικανού παραλίγο να αποβεί μοιραία. Ο Διαμαντίδης βοηθούσε παντού και η Φενέρ έψαξε πια την κλάση. Τη βρήκε στο πρόσωπο του Λίνας Κλέιζα, που ό,τι και να λένε για αυτόν δεξιά και αριστερά, κανείς δεν πρέπει να ξεχνά πως είναι γενικά ένας μεγάλος παίκτης. Οκ, δεν έγινε ποτέ ίσως το σημείο αναφοράς σε ένα μεγάλο τίτλο, όμως όταν το μπάσκετ παψει να αναγνωρίζει τέτοιου είδους ταλέντα, θα έχει κάνει ένα βήμα πίσω. Μπορεί να μην προσαρμοστεί  στη Φενέρ του Ομπράντοβιτς, μπορεί να μη βάλει σφραγίδες σε θριάμβους με τον τρόπο που τους βάζει π.χ. ο Ναβάρο -ένας άλλος μεγάλος σκόρερ. Αλλά, νισάφι πια (που έλεγαν και οι παλαιοτεροι αρθρογράφοι), τέτοιους τους χρειαζόμαστε.

Για να επιστρέψουμε, δεν έγινε και κάτι κακό. Είναι από τις ήττες εντός προσγράμματος που σε βάζουν να σκεφτείς, αλλά και από αυτές που αφήνουν θετικά στον απολογισμό. Οπως π.χ. η συνεχιζόμενη καλή εικόνα του Κάρι και το δεύτερο σερί ματς του Μαυροκεφαλίδη. Οταν σφίξουν και άλλο τα γάλατα, ο Πεδουλάκης θα τους χρειαστεί όλους.