Τη θέση μου την ξέρετε. Ο Ολυμπιακός έχει δουλέψει πολύ στην επίθεση κίνησης πέντε εναντίον πέντε, εκμεταλλεύεται τα drive και δημιουργεί μέσω των split-out χωρίς καθαρό pick n' roll παιχνίδι. Οταν δε, καλύπτει όλο το πλάτος του γηπέδου με τις γωνίες συνεχώς "γεμάτες" προκύπτουν επιλογές που κάνουν το παιχνίδι του απολαυστικό. Είναι δηλαδή, μια πολύ καλή ομάδα. Ομως, όπως έχουμε πει και παλαιοτερα, το είδος αυτού του παιχνιδιού δεν είναι και το πιο εύκολο. Υπάρχουν και απλούστερα πράγματα, όπως π.χ. οι αρχές που έφεραν τον Ολυμπιακό στην κορυφή της Ευρώπης. Δηλαδή, η ευέλικτη άμυνα που δίνει εύκολες κατοχές και transition παιχνίδι.
Στην αρχή της χρονιάς, όταν κάναμε αξιολόγηση του νέου ρόστερ, ο προβληματισμός είχε να κάνει όχι τόσο με τη στελέχωση όσο με τις τάσεις που θα εμφανίσει το παιχνίδι της ομάδας. Θα κατέβαζε άραγε ταχύτητα ο Ολυμπιακός? Θα μπορούσε ο Ντάνστον - το βασικό φετινό κλειδί - να υποστηρίξει μια άμυνα επάνω σε κοντύτερους αντιπάλους? *(1) Θα εξακολουθούσε ο Ολυμπιακός να δείχνει επιθετική προσαρμοστικότητα σε low και high-tempo παιχνίδια μέσω της άμυνας? Το γράφαμε πέρυσι μετά το F4 : "Ο Ολυμπιακός είναι πρωτίστως μια αμυντική ομάδα, όμως δεν είναι Λιμόζ. Είναι μια ομάδα που επειδή θα παίξει καλή άμυνα, θα μπορέσει μετά να ανταποκριθεί σε όλα τα στυλ παιχνιδιού στην επίθεση". *(2)
Το παιχνίδι με τη Μπαρτσελόνα πατάει πάνω σε όλες αυτές τις φιλοσοφικές αναρωτήσεις. Και ακόμη πιο ειδικά σε εκείνες που εχουν να κάνουν με την αμυντική φιλοσοφία. Η επίμονη άρνηση να βγει δεύτερος παίκτης επάνω στον φλεγόμενο Ναβάρο όταν ο Μάντζαρης κολλούσε στο σκριν δείχνει πως οι ψηλοί δεν είναι επιφορτισμένοι με το καθήκον του hedging. Παίκτες όπως ο Ισπανός και ο Λάνγκφορντ βρήκαν τους χώρους τους εύκολα, δεν αναγκάστηκαν να διώξουν τη μπάλα από τα χέρια τους και πήραν σουτ στα οποία κατά κανόνα είναι εύστοχοι. Η άμυνα δεν ρίσκαρε τη βοήθεια ή αν θέλετε δεν εμπιστεύτηκε την ικανότητα της να μπορέσει να προλάβει τα κενά που θα δημιουργούσε η διπλή κάλυψη. Ακόμα όμως και όταν η προσπάθεια ήταν επιτυχής, ο Ολυμπιακός δεν έτρεξε, παρά προσπάθησε να εκτελέσει κυρίως από την περιφέρεια με άξονα ως συνήθως τον Σπανούλη.
Η αμυντική συμπεριφορά της Μπαρτσελόνα ήταν η ακριβώς αντίθετη. Την περιγράφει καλά ο Rob Scott ως την επίμονη προσπάθεια του Σάδα να ακολουθήσει παντού τον Σπανούλη και την σαφή οδηγία να οδηγηθεί ο σταρ του Ολυμπιακού προς τα άκρα του γηπέδου, όπου οι διπλές καλύψεις μειώνουν σημαντικά τις επιλογές της πάσας σε σχέση με την επίθεση από την κορυφή. Για να το πετύχει αυτό η Μπαρτσελόνα δε δίστασε να στείλει στον αρχηγό δύο και τρεις παίκτες, με τον Ντόρσει να μας θυμίζει πόσο πολύτιμος μπορεί να είναι σε μια ομάδα που του αναθέτει συγκεκριμένα καθήκοντα. Οι Καταλανοί αποδιοργάνωσαν πλήρως τη δημιουργία μετά από drive γιατί απλούστατα δεν υπήρχαν drive. Και το μεγάλο πρόβλημα δεν ήταν πως ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να θέσει την πολύ καλή motion offense του σε λειτουργία. Ηταν αντίθετα πως δεν μπόρεσε να καταφύγει σε εναλλακτικό πλάνο, δηλαδή (και γυρνάμε ξανά στα ίδια) να βγάλει άμυνες και να φύγει σε απλό transition, να γυρίσει "πίσω στο σπίτι".
Εχω την αίσθηση πως πάνω από όλα αυτό χρειάζονται αυτή τη στιγμή οι ερυθρόλευκοι. Μια άμυνα δυναμικότερη που δε φοβάται, μια επίθεση κατά τι γρηγορότερη. Οι απουσίες δεν είναι ασήμαντες, όμως δεν υπάρχει και η πολυτέλεια να στεκόμαστε σε αυτές, ούτε άλλωσε και ουσία, ειδικά από τη στιγμή που ο Λο υπάρχει περίπτωση να αποδεσμευτεί πλήρως. Το μυαλό χάλασε ήδη από το Μιλάνο, όμως στο σπίτι όλα έρχονται στη θέση τους.
* (1) Το θέμα Ντάνστον μοιάζει αυτή τη στιγμή καίριο . Ο βασικότερος ψηλός του Ολυμπιακού αδυνατεί να ανταποκριθεί σε ποικίλα αμυντικά καθήκοντα, ενώ στην επίθεση δεν αποτελεί σημείο αναφοράς ούτε στο ελάχιστο. Από την τακτική επιλογή των μοντέρνων ομάδων να μη βασίζονται τόσο στην επιθετική παραγωγή των 5αριών μέχρι την πλήρη επιθετική τους αδράνεια υπάρχει μεγάλη απόσταση και πολλές ενδιαμεσες στάσεις. Για όσους έχουν facebook, το σχετικό άρθρο είναι από τις 15 Οκτωβρίου. Επίσης δείτε και αυτό ή ....
*(2) εκείνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου