Φυσιολογικά πράγματα.

Τα πάντα ήταν λογικά στο ΟΑΚΑ, μεταξύ αυτών και η γνωστή φίλαθλη ατμόσφαιρα των ελληνικών ντέρμπι.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε απόλυτα φυσιολογικά, διότι σε όλη τη διάρκεια της σεζόν είναι η καλύτερη από τις δύο ομάδες. Είναι δεμένη, έχει ρόστερ σε απόλυτη ισορροπία, έχει βρει ρόλους για τους παίκτες που έρχονται από την άκρη του πάγκου. Κοιτάξτε την παρουσία του Αγραβάνη και δεν χρειάζετε να πάτε παραπέρα.

Ο Ολυμπιακός θα κερδίσει και το πρωτάθλημα αν όλα μείνουν ως έχουν, ακόμα και αν ο Τζέιμς Γκιστ είναι εκεί και είναι ακμαίος. Για να καταφέρει ο Παναθηναικός να τον κοντράρει στα ίσια, θα χρειαστεί να πάρει πράγματα από παίκτες που ως τώρα δεν έχουν βοηθήσει καθόλου. Θα χρειαστεί για παραδειγμα τον Ντεμάρκους Νέλσον, έστω και μόνο στο αμυντικό κομμάτι. Χθες, η περιφέρεια του Ολυμπιακού ενορχήστρωνε τις επιθέσεις ακριβώς με τον τρόπο που ήθελε, χωρίς να βρίσκει μπροστά της υψηλή πίεση από κάποιον αμυντικό υψηλού επιπέδου. Η ενδεχομένως να χρειαστεί τον Μποχωρίδη, δεν ξέρω. Σε κάθε περίπτωση, ένας παίκτης που θα μπορεί να παλέψει καλύτερα πάνω ή κάτω από τα σκριν είναι απολύτως απαραίτητος. Και αυτό διότι η άμυνα στο 5 και οι περιστροφές στην πίσω γραμμή δεν λειτουργούν και αφήνουν πολλούς ελευθερους χώρους. Συνεπώς, κάποιος πρέπει να βρεθεί που να μένει κοντά στον αντίπαλο γκαρντ , μειώνοντας έτσι τις ανάγκες για βοηθητικές καλύψεις.

Οι ερυθρόλευκοι όλα αυτά τα διάβασαν χθες στην εντέλεια, όχι τόσο κινώντας γρήγορα την επίθεση, αλλά κυρίως τοποθετώντας τους παίκτες στα σωστά σημεία και δη στις γωνίες. Τρίποντα από τις ακρές του γηπέδου πέτυχαν οι Μάντζαρης, Ντάρντεν, Πρίντεζης (δις) ενώ από τη base line σκόραραν με άνεση τα τεσσάρια αλλά και ο κορυφαιος του γηπέδου για χθες Αμερικάνος σμολ φοργουορντ της ομάδας. Σχεδόν σε όλες τις φάσεις, οι παίκτες του Σφαιρόπουλου ήταν ακριβώς στο σημείο που η πράσινη άμυνα είχε αφήσει κενό.

 Εξίσου σημαντικό, ήταν πως αυτό το έκαναν με μεγάλη επιτυχία στο τέλος του χρόνου επίθεσης, κερδίζοντας έτσι την μονίμως δύσκολη να καθοριστεί "μαχη του ρυθμού". Οι αντίπαλοι τους βρέθηκαν συχνά στην άβολη θέση να έχουν ξοδέψει μπόλικη αμυντική ενέργεια για πολλά δευτερόλεπτα και στο τέλος να έχουν δεχθεί καλάθι. Με αυτό τον τρόπο ο Ολυμπιακός έκοψε το μεγαλύτερο όπλο του φετινού ΠΑΟ, το τρίποντο στο δευτερεύον transition. Οι παίκτες του Ιβάνοβιτς σούταραν βεβαια και πάλι πολύ (5/30 τριπ!!!), ομως οι συνθήκες των σουτ δεν ηταν καθόλου αυτές που τους βόλευαν. Ηταν αντίθετα επιλογές που βρήκαν επάνω τους ερυθρόλευκα χέρια. Ο Σφαιρόπουλος επέλεξε τις αμυντικές θυσίες του να τις μεταφέρει στη ρακέτα και αυτό του βγήκε. Η παραγωγή του Μπατίστα εκτινάχθηκε στα ύψη, εκείνη των υπόλοιπων βρέθηκε στο ναδίρ.

Κοιτώντας για λίγο ένα μήνα μακρύτερα, οι ισορροπίες ενδέχεται να μην έχουν αλλάξει. Αυτό που πιθανώς να μπορεί να διαφοροποιηθεί είναι η εμπιστοσύνη του Ιβάνοβιτς σε κάποιους άλλους παίκτες στο ρόστερ, έτσι ωστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στην πληθώρα λύσεων που παρουσιάζει ο αντίπαλος του.

Το κακό για τον Παναθηναικό είναι οτι τη φετινή χρονιά στερειται δυο βασικών όπλων που του έδωσαν τη δυνατότητα να κατακτήσει δικαια 2 πρωταθλήματα απέναντι σε έναν ισχυρότερο αντίπαλο (γιατί τέτοιος ήταν ο Ολυμπιακός και πέρυσι και πρόπερυσι). Το παιχνίδι από το λοου ποστ με τον Μασιούλις έβγαζε ένα μόνιμο μις ματς, ενώ η πικ εν ρολ άμυνα του Λασμε (και οι αλλαγές του στα σκριν) κρατούσε τον Σπανούλη προβληματισμένο ακόμα και όταν ο Γκιστ δεν υπήρχε στο παρκέ.  Τωρα, ακόμα και αν ο πολύτιμος power forward του ΠΑΟ επιστρέψει, δεν θα έχει δίπλα του τον καλύτερο του συμπαραστάτη. Θα μπορέσουν άραγε οι πράσινοι να βγάλουν εκ νέου λαγούς από το καπέλο?

Δεν θα προτρέξω. Το ψυχολογικό κομμάτι σε μια σειρά τελικών άλλωστε αλλάζει από μέρα σε μέρα. Στο αγωνιστικό, η διαφορά είναι εμφανής.

To φασιστοειδές που βλέπετε στην παραπάνω εικόνα ήταν μέχρι πέρυσι ο ιδιοκτήτης των Λος Αντζελες Κλίπερς. Οταν κάποιες παλιότερες ρατσιστικές και σεξιστικές δηλώσεις του βγήκαν στη φόρα το ΝΒΑ τον απομόνωσε και τον οδήγησε στην έξοδο, διότι πολύ απλά το προιόν είναι πάνω από όλα. Ο νέος ιδιοκτήτης Στιβ Μπάλμερ φαίνεται ωραιος τύπος, τουλάχιστον έτσι δειχνει ο τρόπος που ζει τα παιχνίδια.

Οι Κλίπερς απέκλεισαν τους Σπερς στο τελευταιο δευτερόλεπτο μιας επικής σειράς. Ο Πολ έπεσε στο τέλος κλαιγοντας στην αγκαλιά του Ντάνκαν, δήλωσε πως στενοχωρήθηκε που απέκλεισε το είδωλο του, ο Ποποβιτς αστειευτηκε στη συνέντευξη τύπου...