Η Ευρωλίγκα έβγαλε τις δύο καλύτερες πεντάδες της σεζόν, όμως το ίδιο έκανε και το κοινό της σελίδας μας στο facebook. Ο μεγάλος γκουρού παρουσιάζει σήμερα τις επιλογές τους, εξηγώντας και για ποιους λόγους άξιζαν αυτή την τιμητική διάκριση από το κοινό. Σιγουρα μετά από τη δική μας ψηφοφορία και την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων θα έχουν χεστεί από τη χαρά τους και θα ανεβάσουν το κασέ τους σε δυσθεώρητα επίπεδα.
1η πεντάδα.
Γκαρντ 1: Βασίλης Σπανούλης. Μετά από μία σχετικά καλή περυσινή χρονιά, φέτος ο αρχηγός του Ολυμπιακού επέστρεψε στο διάστημα. Στα νούμερα του δεν θα βρείτε σημαντική διαφορά, εκτός από τις ασίστ, όπου το 5,7 αποτελεί και την καλύτερη επίδοση της καριέρας του. Ο Σπανούλης ήταν φέτος πιο ομαδικός, έκανε λιγότερα λάθη, κατευθυνε το παιχνίδι της ομάδας του καλύτερα από κάθε άλλη χρονιά και έδειξε την ωριμότητα που δείχνουν οι μεγάλοι παίκτες καθώς τα χρόνια συσσωρευονται στο βιογραφικό τους. Χαρακτηριστική η εμφάνιση του στο πρώτο παιχνίδι του τοπ-16 απέναντι στη Μάλαγα, όπως και τα αποτελέσματα που ειχε η ομάδα του χωρίς αυτόν. Το μόνο παιχνίδι που πήρε η Μπαρτσελόνα στη σειρά, ήταν αυτό στο οποίο αγωνίστηκε ελάχιστα. Από όλους τους παίκτες της ευρωλίγκα είναι αυτός με τη μεγαλύτερη επιρροή στο παιχνίδι της ομάδας του.
14,9 πόντοι, 5,8 κερδισμένα φάουλ ανά αγώνα.
Γκαρντ 2: Νάντο Ντε Κολό. Ο παίκτης που κάνει την ποιοτική διαφορά στην ΤΣΣΚΑ σε σχέση με προηγούμενα χρόνια. Οταν οι αντίπαλοι πίεζαν ασφυκτικά τον Τεόντοσιτς , οι Ρωσοι έψαχναν μάταια στα πρόσωπα των διάφορων Τζάκσον, Σβεντ, Φριτζόν και Ουίμς τον παίκτη που θα κινήσει τη μπάλα και θα δώσει συνέχεια στην επίθεση. Αυτόν τον βρήκαν τελικά φέτος και δεν είναι άλλος από τον θαυμάσιο Γάλλο. Στήριγμα του Μίλος σε κοινά σχήματα, αλλά και αντικαταστάτης του (όπως απέναντι στον ΠΑΟ) όταν ο Ιτούδης βλέπει τον Σερβο να χάνει το μυαλό του, ο Ντε Κολό έχει καλύψει μέχρι και τη θέση 3 στη διάρκεια της απουσίας του Σόνι Ουίμς. Ντράιβ, αιφνιδιασμοί, στήσιμο κάποιων plays, αλλά και εκτέλεση από τις γωνίες ως spot shooter, όλα αυτά είναι μέρος του ρεπερτορίου του. Η συνύπαρξη του με τον Τεόντοσιτς στην ιδια πεντάδα, δημιουργεί βεβαια αμυντικά κενα...
Ειχε 10/16 τριποντα στη σειρά με τον ΠΑΟ, 46,3% ποσοστό στη χρονια, 14,2 πόντους.
Σμολ Φοργουορντ: Ρούντι Φερνάντεθ. Το θέατρο, θέατρο αλλά και η κλάση, κλάση. Ο Ρούντι παραμένει ο πιο ποιοτικός και συνολικά ο καλύτερος παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης. Η πνευματική του διαυγεια στις κρίσιμες στιγμές είναι συζητήσιμη, παρόλα αυτά μιλάμε για τον παίκτη τον οποίο οι αντίπαλες άμυνες κοιτάζουν να σταματήσουν πρώτο. Συνεχής κίνηση, πολλή δουλειά πίσω από τα σκριν, επικίνδυνα κοψίματα στη base line και τα πιο "γρηγορα χέρια" της διοργάνωσης. Ο Ρούντι βγαίνει στις πάσες και κλέβει κάθε μπάλα που ταξιδευει σε λάθος πορεία, τελειώνοντας το τοπ-16 πρώτος στα κλεψίματα με 1,8. Και επειδή τα περισσότερα από αυτά είναι στην περιφέρεια, η κατάληξη είναι συνήθως ένα εύκολο καλάθι στο transition. Η αμυντική του συνεισφορά είναι υποτιμημένη.
13 πόντοι και καλό νούμερο σε ασίστ για τη θέση (3,4). Συνήθως ξεκινά ως γκαρντ (με τον Μασιούλις ή τον Ριβερς στο 3) αλλά στην πορεία των αγώνων μετατοπίζεται.
Παουερ Φοργουορντ: Νεμάνια Μπιέλιτσα. Ο παίκτης τον οποίο η κοινότητα μας ανέδειξε σε MVP, πιθανώς καθόλου άδικα. Ο Μπιέλιτσα είναι ένα εκπληκτικό ταλέντο που έχει πλέον διαμορφωθεί στον πιο πλήρη παίκτη της Ευρώπης. Με τρομερή έφεση στο αμυντικό ριμπάουντ (νο 1 σε τοπ-16 και πλέι-οφς) , αποτελεί έναν από τους δυο παίκτες που τελειώσαν το τοπ-16 με double double. H μπάλα δεν περνά πολύ από τα χέρια του μέσα στα παιχνίδια, όμως καθώς αυτά πλησιάζουν προς τη λήξη, η ομάδα του τον αναζητά περισσότερο από τον καθένα. Ο λόγος δεν είναι άλλος οτι ο Σερβος συνιστά την πιο πολυσχιδή επιθετική απειλή για τους αντιπάλους. Μιλάμε για έναν παίκτη 2,09 ο οποίος μπορεί να τρέξει πικ εν ρολ, να πάει στο drive και να σουτάρει απ'εξω με αξιοπρεπή ποσοστά (περίπου 36%). Σε clutch καταστάσεις ο Μπιέλιτσα αναβαθμίζεται και αναβαθμίζει. Πριν από αυτές, φροντίζει με τις ενέργειες του να προσθέτει στην ομάδα του ο,τι εκείνη χρειάζεται: ριμπάουντ, αιφινιδιασμούς, άμυνες, σκορ.
Σέντερ: Μπόμπαν Μαριάνοβιτς. Tο παιχνίδι του Αστέρα ήταν όλο δομημένο γυρω του. Ο καλύτερος σέντερ που εμφανίστηκε φέτος στα ευρωπαικά γήπεδα εντυπωσίασε με τη σταθερότητα του και διατήρησε την απόδοση του μέχρι και το τέλος. 16,6 πόντοι, 10,7 ριμπ. και 25,7 (!!!) στο ranking. Παρά το γεγονός οτι τα πόδια του αποτέλεσαν προφανή στόχο για πολλούς, οι αντίπαλοι δεν καταφεραν επ'ουδενί να τον φθείρουν με φάουλ (εκανε μολις 1,5 ανα αγωνα), και ας μην κρατιόταν μακριά από επαφές. Αυτό δειχνει αντίληψη του παιχνιδιού, όπως αντίληψη δειχνει και ο τρόπος με τον οποίο αμύνθηκε στα πικ εν ρολ παίρνοντας το μέσο της απόστασης και ελέγχοντας μονίμως 2 παίκτες. Μπορεί να πασάρει καλύτερα, αλλά το υψος του τον υποχρεώνει να τελειωνει τις φάσεις. Αυτό το έκανε φέτος ιδανικά, δείχνοντας μάλιστα να έχει αναπτύξει και το ρεπερτόριο των κινήσεων του.
Η ευρωλίγκα τον ανέδειξε στη δική της καλύτερη πεντάδα, πραγμα εξαιρετικά σπάνιο για παίκτη του οποίου η ομάδα δεν προκρίθηκε καν στα πλει-οφ.
2η πεντάδα (λίγο πιο σύντομα).
Γκαρντ 1: Mίλος Τεόντοσιτς. (με φωτό από τα παλιά) Στις δικές μου επιλογές ήταν στη θέση του Ντε Κολό στο βασικό σχήμα αλλά οι περισσότεροι τον κατέταξαν λίγο πιο πίσω. Ο λόγος υποθέτω πως δεν είναι άλλος από το ταμπεραμέντο του, το οποίο πολλές φορές έχει αποδειχθεί καταστροφικό. Συμφωνοι, υστερεί και στην προσωπική άμυνα. Ομως η αλήθεια είναι πως όταν ο Μίλος παίζει καλά και μυαλωμένα είναι ο καλύτερος πλέι-μέικερ της Ευρώπης. Δεν είναι τυχαίο πως αποτελεί τον πρώτο στόχο κάθε αντίπαλης άμυνας. Κάνει τα λαθάκια του, παρόλα αυτά μπορεί να αλλάξει τη ροή ενός παιχνιδιού στο άψε σβήσε και να απογοητευσει ξαφνικά όποιον επιχειρεί μια αντεπίθεση. Πρωτιά με 7,1 ασίστ και το καλύτερο ποσοστό στα τρίποντα από τοτε που πήγε στη Μόσχα (41,1%). Αμφιβάλλει κανείς πως η φετινή ΤΣΣΚΑ λειτουργεί καλύτερα?
Γκαρντ 2: Τειλορ Ρότσεστι. Το πόσο σημαντικός ήταν για τη Νίζνι το ξέραμε από πέρυσι, αλλά και πάλι κανείς δεν περίμενε τόσο εντυπωσιακές και γεμάτες εμφανίσεις. Παρά το γεγονός οτι οι ποικιλίες δεν έλειψαν από το ρεπερτόριο του και οτι η άμυνα του ήταν μέτρια, ο Ρότσεστι ανέδειξε μέσα από το παιχνίδι του και τους άλλους συμπαίκτες του, συστήνοντας μας μεταξύ άλλων τον Αρτ Παραχούσκι. Απρόβλεπτα σουτ που άλλαξαν τη ροή αγώνων, σούπερ drive μετά από πικ, ταχύτητα σε μυαλό και πόδια. 18,9 πόντοι και 50% στα τρίποντα σε ένα σωρό προσπάθειες (103) !!!
Σμολ Φοργουορντ: Ντέβιν Σμιθ. Μακράν ο καλύτερος για τη Μακάμπι φέτος, κι ας μην κατάφερε να κάνει αισθητή την παρουσία του στα πλει-οφ. Ηταν ο πιο ουσιαστικός παίκτης σε μια ομάδα που έχανε κατά μεγάλα διαστήματα το μυαλό της και πιθανώς ο πιο αφοσιωμένος (μαζί με τους ψηλούς) στην άμυνα. Kαθοριστικός μέσα στο Βερολίνο, έδωσε στην πρωταθλήτρια Ευρωπης την ευκαιρία να πάει στα πλέι-οφ με μια μεγαλειώδη εμφάνιση και 7/10 τρίποντα. Παίζει και στο 4, αλλά φέτος τοποθετήθηκε από τον Γκέρσον (σόρι, τον Γκούντες) περισσότερο στην περιφέρεια, με αποτέλεσμα να είναι η αυτή η μοναδική χρονιά στην οποία σούταρε περισσότερα τρίποντα από δίποντα. Βγάλε άκρη...
Παουερ Φόργουορντ: Γιώργος Πρίντεζης. Η απόδοση του στη σειρά με τη Μπαρτσελόνα ήταν απολύτως λογικό να τον εκτοξευσει στις απανταχού αξιολογήσεις. Ο Πρίντεζης εξακολουθεί να μη σουτάρει με καλά ποσοστά πίσω από τα 6,75, παρόλα αυτά είναι σαν να διαλέγει στιγμές. Στα τρία νικηφόρα παιχνίδια του Ολυμπιακού απέναντι στους μπλαουγκράνα, τα μακρινά του σουτ ήταν μαχαιριές στο καλά σχεδιασμένο πλάνο του Πασκουάλ. Δεν είναι stetch four, αλλά όταν λειτουργεί ως τετοιο, είναι το πληρέστερο επιθετικά τεσσάρι της Ευρωπης. Τα υπόλοιπα του χαρίσματα είναι γνωστά σε όλους: σουτ σήμα - κατατεθεν, σούπερ κινησεις πίβοτ, εξαιρετική χρήση των προσποιήσεων, τελειωματα και με τα δύο χέρια, transition.
12,2 πόντοι, 4,8 ριμπαουντ
Σεντερ: Γιαν Βέσελι. Το οτι εμφανίζεται στη θέση 5 οφείλεται στο πως χρησιμοποιήθηκε φέτος από τον Ομπράντοβιτς. Το κόλπο του Σερβου ηταν να τον μεταφέρει εκεί για κάποια λεπτά προκειμένου να τον ταιριάξει με τον Μπιέλιτσα και να εξσφαλίσει περισσότερη ταχύτητα από εκείνη που δίνουν οι δεινόσαυροι της Φενέρ. Οπως και να έχει όμως πέρασε τον περισσότερο καιρό του στη θέση 4, προσφέροντας αθλητικότητα, συνεχή κίνηση, ριμπάουντ και προστασία του καλαθιού. Από ένα σημείο και ύστερα κάνει χρονιά εφάμιλλη του συνκατόχου της θέσης, Νεμάνια Μπιέλιτσα.
1η πεντάδα.
Γκαρντ 1: Βασίλης Σπανούλης. Μετά από μία σχετικά καλή περυσινή χρονιά, φέτος ο αρχηγός του Ολυμπιακού επέστρεψε στο διάστημα. Στα νούμερα του δεν θα βρείτε σημαντική διαφορά, εκτός από τις ασίστ, όπου το 5,7 αποτελεί και την καλύτερη επίδοση της καριέρας του. Ο Σπανούλης ήταν φέτος πιο ομαδικός, έκανε λιγότερα λάθη, κατευθυνε το παιχνίδι της ομάδας του καλύτερα από κάθε άλλη χρονιά και έδειξε την ωριμότητα που δείχνουν οι μεγάλοι παίκτες καθώς τα χρόνια συσσωρευονται στο βιογραφικό τους. Χαρακτηριστική η εμφάνιση του στο πρώτο παιχνίδι του τοπ-16 απέναντι στη Μάλαγα, όπως και τα αποτελέσματα που ειχε η ομάδα του χωρίς αυτόν. Το μόνο παιχνίδι που πήρε η Μπαρτσελόνα στη σειρά, ήταν αυτό στο οποίο αγωνίστηκε ελάχιστα. Από όλους τους παίκτες της ευρωλίγκα είναι αυτός με τη μεγαλύτερη επιρροή στο παιχνίδι της ομάδας του.
14,9 πόντοι, 5,8 κερδισμένα φάουλ ανά αγώνα.
Ειχε 10/16 τριποντα στη σειρά με τον ΠΑΟ, 46,3% ποσοστό στη χρονια, 14,2 πόντους.
Σμολ Φοργουορντ: Ρούντι Φερνάντεθ. Το θέατρο, θέατρο αλλά και η κλάση, κλάση. Ο Ρούντι παραμένει ο πιο ποιοτικός και συνολικά ο καλύτερος παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης. Η πνευματική του διαυγεια στις κρίσιμες στιγμές είναι συζητήσιμη, παρόλα αυτά μιλάμε για τον παίκτη τον οποίο οι αντίπαλες άμυνες κοιτάζουν να σταματήσουν πρώτο. Συνεχής κίνηση, πολλή δουλειά πίσω από τα σκριν, επικίνδυνα κοψίματα στη base line και τα πιο "γρηγορα χέρια" της διοργάνωσης. Ο Ρούντι βγαίνει στις πάσες και κλέβει κάθε μπάλα που ταξιδευει σε λάθος πορεία, τελειώνοντας το τοπ-16 πρώτος στα κλεψίματα με 1,8. Και επειδή τα περισσότερα από αυτά είναι στην περιφέρεια, η κατάληξη είναι συνήθως ένα εύκολο καλάθι στο transition. Η αμυντική του συνεισφορά είναι υποτιμημένη.
13 πόντοι και καλό νούμερο σε ασίστ για τη θέση (3,4). Συνήθως ξεκινά ως γκαρντ (με τον Μασιούλις ή τον Ριβερς στο 3) αλλά στην πορεία των αγώνων μετατοπίζεται.
Παουερ Φοργουορντ: Νεμάνια Μπιέλιτσα. Ο παίκτης τον οποίο η κοινότητα μας ανέδειξε σε MVP, πιθανώς καθόλου άδικα. Ο Μπιέλιτσα είναι ένα εκπληκτικό ταλέντο που έχει πλέον διαμορφωθεί στον πιο πλήρη παίκτη της Ευρώπης. Με τρομερή έφεση στο αμυντικό ριμπάουντ (νο 1 σε τοπ-16 και πλέι-οφς) , αποτελεί έναν από τους δυο παίκτες που τελειώσαν το τοπ-16 με double double. H μπάλα δεν περνά πολύ από τα χέρια του μέσα στα παιχνίδια, όμως καθώς αυτά πλησιάζουν προς τη λήξη, η ομάδα του τον αναζητά περισσότερο από τον καθένα. Ο λόγος δεν είναι άλλος οτι ο Σερβος συνιστά την πιο πολυσχιδή επιθετική απειλή για τους αντιπάλους. Μιλάμε για έναν παίκτη 2,09 ο οποίος μπορεί να τρέξει πικ εν ρολ, να πάει στο drive και να σουτάρει απ'εξω με αξιοπρεπή ποσοστά (περίπου 36%). Σε clutch καταστάσεις ο Μπιέλιτσα αναβαθμίζεται και αναβαθμίζει. Πριν από αυτές, φροντίζει με τις ενέργειες του να προσθέτει στην ομάδα του ο,τι εκείνη χρειάζεται: ριμπάουντ, αιφινιδιασμούς, άμυνες, σκορ.
Σέντερ: Μπόμπαν Μαριάνοβιτς. Tο παιχνίδι του Αστέρα ήταν όλο δομημένο γυρω του. Ο καλύτερος σέντερ που εμφανίστηκε φέτος στα ευρωπαικά γήπεδα εντυπωσίασε με τη σταθερότητα του και διατήρησε την απόδοση του μέχρι και το τέλος. 16,6 πόντοι, 10,7 ριμπ. και 25,7 (!!!) στο ranking. Παρά το γεγονός οτι τα πόδια του αποτέλεσαν προφανή στόχο για πολλούς, οι αντίπαλοι δεν καταφεραν επ'ουδενί να τον φθείρουν με φάουλ (εκανε μολις 1,5 ανα αγωνα), και ας μην κρατιόταν μακριά από επαφές. Αυτό δειχνει αντίληψη του παιχνιδιού, όπως αντίληψη δειχνει και ο τρόπος με τον οποίο αμύνθηκε στα πικ εν ρολ παίρνοντας το μέσο της απόστασης και ελέγχοντας μονίμως 2 παίκτες. Μπορεί να πασάρει καλύτερα, αλλά το υψος του τον υποχρεώνει να τελειωνει τις φάσεις. Αυτό το έκανε φέτος ιδανικά, δείχνοντας μάλιστα να έχει αναπτύξει και το ρεπερτόριο των κινήσεων του.
Η ευρωλίγκα τον ανέδειξε στη δική της καλύτερη πεντάδα, πραγμα εξαιρετικά σπάνιο για παίκτη του οποίου η ομάδα δεν προκρίθηκε καν στα πλει-οφ.
2η πεντάδα (λίγο πιο σύντομα).
Γκαρντ 1: Mίλος Τεόντοσιτς. (με φωτό από τα παλιά) Στις δικές μου επιλογές ήταν στη θέση του Ντε Κολό στο βασικό σχήμα αλλά οι περισσότεροι τον κατέταξαν λίγο πιο πίσω. Ο λόγος υποθέτω πως δεν είναι άλλος από το ταμπεραμέντο του, το οποίο πολλές φορές έχει αποδειχθεί καταστροφικό. Συμφωνοι, υστερεί και στην προσωπική άμυνα. Ομως η αλήθεια είναι πως όταν ο Μίλος παίζει καλά και μυαλωμένα είναι ο καλύτερος πλέι-μέικερ της Ευρώπης. Δεν είναι τυχαίο πως αποτελεί τον πρώτο στόχο κάθε αντίπαλης άμυνας. Κάνει τα λαθάκια του, παρόλα αυτά μπορεί να αλλάξει τη ροή ενός παιχνιδιού στο άψε σβήσε και να απογοητευσει ξαφνικά όποιον επιχειρεί μια αντεπίθεση. Πρωτιά με 7,1 ασίστ και το καλύτερο ποσοστό στα τρίποντα από τοτε που πήγε στη Μόσχα (41,1%). Αμφιβάλλει κανείς πως η φετινή ΤΣΣΚΑ λειτουργεί καλύτερα?
Γκαρντ 2: Τειλορ Ρότσεστι. Το πόσο σημαντικός ήταν για τη Νίζνι το ξέραμε από πέρυσι, αλλά και πάλι κανείς δεν περίμενε τόσο εντυπωσιακές και γεμάτες εμφανίσεις. Παρά το γεγονός οτι οι ποικιλίες δεν έλειψαν από το ρεπερτόριο του και οτι η άμυνα του ήταν μέτρια, ο Ρότσεστι ανέδειξε μέσα από το παιχνίδι του και τους άλλους συμπαίκτες του, συστήνοντας μας μεταξύ άλλων τον Αρτ Παραχούσκι. Απρόβλεπτα σουτ που άλλαξαν τη ροή αγώνων, σούπερ drive μετά από πικ, ταχύτητα σε μυαλό και πόδια. 18,9 πόντοι και 50% στα τρίποντα σε ένα σωρό προσπάθειες (103) !!!
Σμολ Φοργουορντ: Ντέβιν Σμιθ. Μακράν ο καλύτερος για τη Μακάμπι φέτος, κι ας μην κατάφερε να κάνει αισθητή την παρουσία του στα πλει-οφ. Ηταν ο πιο ουσιαστικός παίκτης σε μια ομάδα που έχανε κατά μεγάλα διαστήματα το μυαλό της και πιθανώς ο πιο αφοσιωμένος (μαζί με τους ψηλούς) στην άμυνα. Kαθοριστικός μέσα στο Βερολίνο, έδωσε στην πρωταθλήτρια Ευρωπης την ευκαιρία να πάει στα πλέι-οφ με μια μεγαλειώδη εμφάνιση και 7/10 τρίποντα. Παίζει και στο 4, αλλά φέτος τοποθετήθηκε από τον Γκέρσον (σόρι, τον Γκούντες) περισσότερο στην περιφέρεια, με αποτέλεσμα να είναι η αυτή η μοναδική χρονιά στην οποία σούταρε περισσότερα τρίποντα από δίποντα. Βγάλε άκρη...
Παουερ Φόργουορντ: Γιώργος Πρίντεζης. Η απόδοση του στη σειρά με τη Μπαρτσελόνα ήταν απολύτως λογικό να τον εκτοξευσει στις απανταχού αξιολογήσεις. Ο Πρίντεζης εξακολουθεί να μη σουτάρει με καλά ποσοστά πίσω από τα 6,75, παρόλα αυτά είναι σαν να διαλέγει στιγμές. Στα τρία νικηφόρα παιχνίδια του Ολυμπιακού απέναντι στους μπλαουγκράνα, τα μακρινά του σουτ ήταν μαχαιριές στο καλά σχεδιασμένο πλάνο του Πασκουάλ. Δεν είναι stetch four, αλλά όταν λειτουργεί ως τετοιο, είναι το πληρέστερο επιθετικά τεσσάρι της Ευρωπης. Τα υπόλοιπα του χαρίσματα είναι γνωστά σε όλους: σουτ σήμα - κατατεθεν, σούπερ κινησεις πίβοτ, εξαιρετική χρήση των προσποιήσεων, τελειωματα και με τα δύο χέρια, transition.
12,2 πόντοι, 4,8 ριμπαουντ
Σεντερ: Γιαν Βέσελι. Το οτι εμφανίζεται στη θέση 5 οφείλεται στο πως χρησιμοποιήθηκε φέτος από τον Ομπράντοβιτς. Το κόλπο του Σερβου ηταν να τον μεταφέρει εκεί για κάποια λεπτά προκειμένου να τον ταιριάξει με τον Μπιέλιτσα και να εξσφαλίσει περισσότερη ταχύτητα από εκείνη που δίνουν οι δεινόσαυροι της Φενέρ. Οπως και να έχει όμως πέρασε τον περισσότερο καιρό του στη θέση 4, προσφέροντας αθλητικότητα, συνεχή κίνηση, ριμπάουντ και προστασία του καλαθιού. Από ένα σημείο και ύστερα κάνει χρονιά εφάμιλλη του συνκατόχου της θέσης, Νεμάνια Μπιέλιτσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου