Oι 10 παίκτες - έκπληξη της ευρωλίγκα

Οπως κάθε χρόνο αυτή την εποχή, δημοσιευουμε τις λίστες με τους - κατά P%$%& - κορυφαίους της σεζόν στην ευρωλίγκα. Αρχή σήμερα με τους 10 παίκτες που έκαναν σεζόν ανώτερη των προσδοκιών, είτε αυτοί είναι ρούκις, είτε βετεράνοι που είχαν χρόνια να φανούν, είτε θεωρουμένοι ως τώρα δευτερης διαλογής παίκτες. Περιμένω τα σχόλια σας για να κάνουμε κουβεντα. Τα κριτήρια αφορούν έχουν όπως πάντα να κάνουν όχι μόνο με νούμερα, αλλά και με τον ρόλο που διαδραματισε ο κάθε παίκτης στην πορεία της ομάδας του.

Νο 10. Τσεντί Οσμαν. 

Ενέργεια και ταλέντο στο μάξιμουμ, για ένα παιδί (20χρ.) που μπήκε στα βαθειά παίζοντας περίπου 20 λεπτά ανά αγώνα. Ηταν δεδομένο πως ο Ιβκοβιτς θα προσπαθήσει να βγάλει μπροστά τους πιτσιρικάδες και ο Οσμάν ανταποκρίθηκε απόλυτα στις γνωστές απαιτήσεις που έχει ο Ντουντα από τετοιου είδους παίκτες. Πρώτα από όλα άμυνα, μετά συγκεκριμένες προσπάθειες μέσα από το διάβασμα του παιχνιδιού, και επίσης τρέξιμο. Ισως δεν είναι και τόσο μεγάλη έκπληξη η παρουσία του, παρόλα αυτά μιλάμε για κανονικό rising star και η αναφορά σε αυτόν αξίζει. Θα δείτε τα επόμενα χρόνια, καθώς θα βελτιώνει και το σουτ. 6,7 πόντοι, 3,7 ριμπ. 

Νο 9. Φελίπε Ρέγες.

Τι δουλειά έχει σε ένα τετοιο τοπ η πασίγνωστη αυτή κουφάλα? Ισως καμμία, αλλά σοβαρά, ποιος περίμενε ο Ισπανός να διάγει στα 35 (!) του, χρονιά δεύτερης νεότητας? Η φυγή του ντελικάτου Μίροτιτς, μαζί με τον ερχομό του επίσης γηραιου Νοτσιόνι, ανέδειξαν τον Ρεγες ως το βασικό όπλο του Λάσο στη θέση 4. Η Ρεάλ έχει φέτος σκληρύνει, και το χρωστάει σε αυτόν, τον Αργεντίνο και τον Αγιόν. Ξεκίνησε σε 18 παιχνίδια βασικός και οι μέσοι όροι που θα δειτε είναι προιόν ίσα ίσα 19,5 λεπτών συμμετοχής. 11,4 πόντοι, 5,5 ριμπ (2,6 επιθετικά), 81,4% στις βολές. Ο Ρέγες σπάνια σουτάρει τρίποντα (μόλις 5/17) και η παρουσία του κλείνει τις αποστάσεις στο παιχνίδι της Ρεάλ. Αυτό όμως έχει λίγη σημασία, καθώς της εξασφαλίζει κατοχές, και συνεπώς τη βοηθά να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο. Τρομερό τοπ-16 με 17,8 ranking. 

Νο 8. Αντρέι Βοροντσέβιτς. 

 Eπρεπε να φτάσει 28 χρονών ο Ρωσος για να κάνει σεζόν αντάξια των δυνατοτήτων του. Μονίμως πίσω από άλλους φόργουορντ, ο Βοροντσέβιτς δεν μπορούσε να ανέβει στο rotation της ΤΣΣΚΑ. Ο τραυματισμός του Χριάπα και ο εξορθολογισμός της μοιρασιάς των ρόλων από τον Ιτουδη (ο Χάινς πήγε καθαρά στο 5) του έδωσαν την ευκαρία και εκείνος την έπιασε από τα μαλλιά. Συνέβαλε τα μέγιστα στο να γίνει λειτουργικό το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας του, παίζοντας τον ρόλο του stretch forward. Τα πήγε περίφημα, σουτάροντας καλά πίσω από τα 6,75 (36,5%), κινώντας σωστά τη μπάλα (2,8 ασίστ) και κατεβάζοντας ριμπάουντ με ικανοποιητικό ρυθμό (5,8). Η προσθήκη του Κριλένκο του έκοψε λεπτά και προσπάθειες, αλλά και πάλι παραμένει πολυτιμος και μπροστά από τον Χριάπα. 

No 7. Nίκος Παππάς. 

Ο Ιβάνοβιτς έφυγε, ο Παππάς θα μείνει και πιθανώς να χρωστάμε στον Μαυροβούνιο την ανάδειξη του, κι ας μας εξέπληξε η μη παρουσία του ταλαντούχου γκαρντ απέναντι στην Αλμπα. Σιγουρα και ο ίδιος ο αθλητής έχει καταθέσει πολλή προσπάθεια και αυτό φαίνεται από το πόσο βελτιωμένος είναι στην άμυνα. Το προσόν του βέβαια, είναι η ποικιλία κινήσεων που παρουσιάζει στην επίθεση. Μερικά παιχνίδια του (όπως αυτό με τη Ρεάλ) ήταν πραγματικά εντυπωσιακά, όπως π.χ. αυτό απέναντι στη Ρεάλ. Κρατάμε επίσης οτι ηταν ο καλύτερος της ομάδας του στη σειρά με την ΤΣΣΚΑ, προσπαθώντας συνεχώς ακόμη και οταν άλλοι έμοιαζαν να τα εχουν παρατησει. Απέναντι στους Ρωσους είχε 16,3 πόντους, διαλυοντας την άμυνα τους στο παιχνίδι που κέρδισε ο ΠΑΟ. 

No 6. Μπόμπαν Μαριάνοβιτς 

Mη με πάρετε με τις πέτρες που δεν ειναι στο Νο 1. Ο λογος ειναι πως το παιχνίδι του Αστέρα ήταν όλο δομημένο γυρω του, και πως καποιες εντυπωσιακές εμφανίσεις τις είχε ήδη κάνει από πέρυσι. Ηταν για μένα ο καλύτερος σέντερ που εμφανίστηκε φέτος στα ευρωπαικά γήπεδα και σίγουρα αυτό που εντυπωσίασε ήταν η σταθερότητα του. Διατήρησε την απόδοση του μέχρι και το τέλος. 16,6 πόντοι, 10,7 ριμπ. και 25,7 (!!!) στο ranking. 
Να πούμε όμως και δυο έξτρα πραγματάκια. Οι αντίπαλοι δεν καταφεραν επ'ουδενί να τον φθείρουν με φάουλ (εκανε μολις 1,5 ανα αγωνα), παρά το γεγονός οτι δεν κρατιόταν μακριά από επαφές. Αυτό δειχνει αντίληψη του παιχνιδιού. Μπορεί να πασάρει καλύτερα, αλλά το υψος του τον υποχρεώνει να τελειωνει τις φάσεις. Αυτό το έκανε φέτος ιδανικά, δείχνοντας μάλιστα να έχει αναπτύξει και το ρεπερτόριο των κινήσεων του.

Νο 5. Τέιλορ Ρότσεστι.

Αρχίζοντας την τιτανομαχία Αλμπα - Νίζνι στο τοπ, πιο χαμηλά από όλους τοποθετείται ο Τέιλορ Ροτσεστι, μόνο και μόνο επειδή από πέρυσι είχε δείξει πόσο σημαντικός είναι για την ομάδα αυτή. Αυτό δε σημαίνει πως περίμενε κάποιος να παίξει τόσο καλά στο κορυφαιο επίπεδο. Παρά το γεγονός οτι οι ποικιλίες δεν έλειψαν από το ρεπερτόριο του και οτι η άμυνα του ήταν μέτρια, ο Ρότσεστι ανέδειξε μέσα από το παιχνίδι του και τους άλλους συμπαίκτες του, συστήνοντας μας μεταξύ άλλων τον Αρτ Παραχούσκι. Απρόβλεπτα σουτ που άλλαξαν τη ροή αγώνων, σούπερ drive μετά από πικ, ταχύτητα σε μυαλό και πόδια. 18,9 πόντοι και 50% στα τρίποντα σε ένα σωρό προσπάθειες (103) !!!

No 4. Αλεξ Ρενφρο(ε) 

Μιλάμε για την πρώτη χρονιά στην ευρωλίγκα για έναν παίκτη 29 χρονών, ο οποίος βολόδερνε στα Κρασνογιάρσκ και τις Ρίγες, με περάσματα από μικρομεσαίες ομαδες των κορυφαιων πρωταθλημάτων. Είναι να απορεί κανείς... Υποθέτω πως για το γεμάτο μυαλό, σκορ και ασίστ τοπ-16 ευθύνεται πρώτα η δουλειά του Ομπράντοβιτς, αλλά και πάλι μιλάμε για μια άψογη οργανωτική παρουσία με καιριες εναλλαγές στο γκάζι και το φρένο, θαυμαστό αριθμό ριμπαουντ για τη θέση (4,5) και αποτελεσματικότητα στα σουτ μακρινών αποστάσεων (45% τριποντα). Ο Ρενφρο θα ηταν ιδανικός για supporting guard σε μια μεγαλύτερη ομάδα, και ίσως κάποια να τον κοιτάξει πλέον προσεκτικότερα. 5,4 ασίστ, 1,4 κλεψίματα.

Νο 3. Αρτ Παραχούσκι.

Οταν ένας παίκτης έρχεται από ομάδα του Ισραήλ που δε λεγεται "Μακάμπι Τελ Αβίβ", μια τετοια απόδοση είναι σιγουρα έκπληξη. Σούπερ πικ εν ρολ screener και finisher (φίνισερ), έβγαλε φέτος το ψωμί του δουλευοντας πάνω σε τετοιες φάσεις. Οι τοποθετήσεις του στα κενά της άμυνας ηταν εξαιρετικές, το ίδιο και τα ποικίλα τελειώματα του. Εβγαλε φάσεις με πλάτη, αλλά και από μέση απόσταση. Μια καλύτερη πάσα θα τον ανέβαζε ακόμη περισσότερο, αλλά αυτό που θα τον κάνει λογικά περιζήτητο είναι άλλο: μαζί με όλα αυτά, ο Παραχούσκι προσθέτει στο "πακέτο" και αποτελεσματική άμυνα ψηλά. Πρώτος μπλοκέρ της ευρωλίγκα, έγραψε επίσης 13 πόντους και 6,7 ριμπαουντ. Στα ποδια μπορεί να βελτιωθεί, όμως εδώ μιλάμε γενικά για έναν πληρέστατο σέντερ, ο οποίος έχει τα 3-4 καλύτερα του χρόνια μπροστά του. Θα καταφέρουν να τον κρατήσουν οι Ρωσοι? 

 Νο 2. Τζαμέλ Μακλίν.

Mέχρι πέρυσι έπαιζε στη Βόννη, φετος κατατρόπωνε τη Μπαρτσελόνα. Δεν έχει σουτ ούτε για δείγμα, όμως πρόκειται για έναν πολύ δυναμικό φοργουορντ που δημιουργει μονίμως μις ματς στη θέση 4 λόγω δυναμης. Στην φετινή Αλμπα ηταν ο καλύτερος παικτης, κι ας έπεσε η αποδοση του μετά τον τραυματισμό του. Εχει το προσόν να φευγει σφαιρα στον αιφνιδιασμό και να τελειωνει τις φασεις και με τα δυο χέρια. Κερδίζει φάουλ με το τσουβάλι (5,8 ανά παιχνίδι) και τα μετατρέπει σε πόντους (77% στις βολές, σουταρε 122!). Κάλυψε και τη θέση 5 ως undersized, με λιγότερη πάντως επιτυχία. Ικανός ριμπάουντερ και αμυντικός, λογικά θα τον κοιτάνε πλέον και άλλες ομάδες καθώς ειναι 27 χρονών και έτοιμος για μεγαλύτερα πράγματα. 

Νο 1. Τρέι Τόμπκινς

Βλέπω τα στατιστικά ενός παίκτη που ήρθε (ουσιαστικά) κατ'ευθείαν από το κολλέγιο και τρίβω τα μάτια μου. Πού ξεφύτρωσε αυτός και ποιος γάτος τον έφερε στην Ευρωπη? Μετά από μια μικρή περίοδο προσαρμογής, ο PF της Νίζνι εξερράγη στο τοπ-16 και έδωσε νούμερα για all-euroleague team. 15,7 πόντοι, 8,8 ριμπάουντ, 90% στις βολές, περίπου 40% από το τρίποντο, νούμερο εξαιρετικό για τη θέση. 
Μόλις στα 25 του, ο Τόμπκινς είναι η απόλυτη έκπληξη της διοργάνωσης, καθώς μας παρουσίασε όλα τα στοιχεία που χρειάζεται να έχει ένα συγχρονο 4άρι. Υψος, (σχετική) αθλητικότητα, άμυνα, απειλή από όλα τα σημεια του γηπέδου. Μαζί με ένα καλό πικ εν ρολ διδυμο θα συνεχίσει να κάνει θραυση, καθώς είναι πολύ δύσκολο να φύγει βοήθεια από την πλευρά του. Το λογικό είναι να πέσουν όλοι στα πόδια του.

Κάθε διαφωνία και προσθαφαιρεση δεκτή. Αυτα τα τοπ ειναι για να γίνεται κουβέντα. Σκέφτηκα επίσης πολύ σοβαρά και τους εξής: 

Σατοράνσκι (ο αδικημένος του τοπ, πολύ καλός, ηθελα μερικά παραπάνω παιχνίδια όπως αυτα απέναντι στον Ολυμπιακο).
Μιτροβιτς (αρχισε πολυ καλά, έπεσε αργοτερα, πιτσιρικάς, θελει καλύτερο σουτ)
Χεζονια (διαστημικό ταλέντο, αλλά ακόμη χωρίς συγκεκριμένο ρόλο οπως π.χ. ο Οσμάν)
Τζακσον (ο Ιτουδης τον έκανε να φανεί, αλλα οι αντιπαλοι ακομη τον αφηνουν ελεύθερο)
Σαριτς (καμμιά έκπληξη, ήταν αναμενόμενη η αποδοση του στα χερια του Ντούντα)
Ραντλ (το παιχνίδι της Μακάμπι τον ευνόησε, αλλά και πάλι ηταν πολύ καλός)
Χαντερ (πολύ καλός, αλλά για περίπου αυτά δεν αποκτήθηκε;)