Η ευρωλίγκα ανακοίνωσε τις δύο κορυφαίες πεντάδες της σεζόν, βράβευσε τον MVP αλλά εμάς δεν μας ικανοποίησε. Λίγο πριν τον τελικό, ιδού οι επιλογές του Giorgos Panou Basketball για τη σεζόν 2013 - 2014, με συνδυασμό τριών κριτήριων.
Α. Την ατομική απόδοση του παίκτη
Β. Το πόσο καθοριστικός ήταν στην πορεία της ομάδας του.
Γ. Το πόσο καλά πήγε γενικά η ομάδα του με βάση τις προσδοκίες ή τις δυνατότητες της.
Τις πεντάδες τις βγάζω με ένα παίkτη για κάθε θέση, την ίδια στιγμή που η πρώτη πεντάδα της ευρωλίγκα δεν έχει τεσσάρι. Πάμε λοιπόν.
1η πεντάδα.
Θέση 1 και MVP της σεζόν: Σερχι Ροντρίγκεθ.
Νομίζω δε χωρά αμφιβολία. Μπορεί ο Ολυμπιακός να τον σταμάτησε εν μέρει, όμως είναι ο παίκτης που φέτος πήγε τη Ρεάλ στο επόμενο επίπεδο. Μυαλό, εκτέλεση, πάσα και απόλυτος έλεγχος του ρυθμού για τον hipster play maker, ο οποίος σούταρε με 50% από το τρίποντο και 90% από τις βολές, μοιράζοντας 5 ασίστ και σκοράροντας 13,8 πόντους. Για φέτος, είναι ο καλύτερος γκαρντ της ηπείρου. Πίσω από τα σκριν μπορεί να κάνει τα πάντα χωρίς να κανείς να μπορεί να προβλέψει ποια επιλογή θα ακολουθήσει.
Θέση 2: Κιθ Λάνγκφορντ. Εξαιρετικός. Δεν είναι μόνο οτι βγήκε πρώτος σκόρερ, με 17,6 πόντους ανά παιχνίδι. Είναι και το οτι στα δύσκολα η Αρμάνι εμπιστευόταν μόνο αυτόν. Ξεκινούσε ως 2άρι και τελείωνε συνήθως ως πλέι μέικερ. Κι όμως, ενδέχεται για μια ακόμη χρονιά να αλλάξει ομάδα. Κανονικά θα έπρεπε να παίζει σε σύνολο που πάει για τον τίτλο, καιρός είναι από του χρόνου να τον δούμε σε ένα τέτοιο.
Θέση 3. Ρούντι Φερνάντεθ. Συγγνώμη κύριε Ουίμς, αλλά ο ασυμπάθιστος θεατρίνος της Μαδρίτης είναι παιχτούρα από τις λίγες. Στην κρίσιμη σειρά με τον Ολυμπιακό τελείωσε με 17,2 πόντους, 5,6 ριμπ., 2,2 ασίστ και 2 κλεψίματα μπαίνοντας ξεκάθαρα μπροστά σε όλα τα επίπεδα. Αν τον έβλεπα στο δρόμο θα του ριχνα δυο φάσκελα, όμως για έναν ουδέτερο αυτά που κάνει στο γήπεδο είναι απολαυστικά. Αν πάρει το δεξί ντράιβ, οι άμυνες κάνουν το σταυρό τους, ενώ μεταξύ άλλων έπαιξε σε όλη τη διάρκεια της σεζόν και πολύ καλή άμυνα.
Θέση 4: Νίκολα Μίροτιτς. Ναι, για πρώτη φορά βάζω σε πεντάδα τρίτο παίκτη από την ίδια ομάδα. Ομως αυτή η Ρεάλ το αξίζει λόγω και του θεάματος που μας παρουσιάζει στο γήπεδο. Ο Νίκολα είναι το μεγαλύτερο ταλέντο της, και ας χάνεται κάποιες φορές στην άμυνα. Το ρεπερτόριο κινήσεων του μέσα και έξω από το καλάθι είναι θαυμαστό, το σουτ του είναι θανατηφόρο. Η Ευρώπη δεν χωρλα πλέον τον "Ισπανό" PF, ο οποίος τελείωσε συν τοις άλλοις έχει αλλάξει τα φώτα της Μπαρτσελόνα ολοκληρη τη σεζόν.
Θέση 5: Αντε Τόμιτς. Με διαφορά ο καλύτερος σέντερ της ηπείρου, φέτος προσέθεσε στο ρεπερτόριο του και την άμυνα στο πικ εν ρολ. Πέρα από τις θαυμαστές του κινήσεις κοντά στο καλάθι και τα σίγουρα τελειώματα του, είναι ένας πανέξυπνος πασέρ και ως εκ τούτου ένας βασικός λόγος για τον οποίο το παιχνίδι της Μπαρτσελόνα "ρέει" με τέτοια ευκολία και συνέχεια. Περισσότερο από όλους, θα ήθελα στην ομάδα μου αυτόν. 11,9 π. 6,4 ριμπ. σε σχετικά λίγα λεπτά συμμετοχής (22:35)
Δεύτερη πεντάδα.
Θέση 1: Μάλκολμ Ντιλέινι. Εχω αναφερθεί πολλάκις στα χαρίσματα του Αμερικάνου πλέι μέικερ της Μπαγερν. Αν η ομάδα του έκανε την υπέρβαση και έφτασε μια ανάσα από τα πλέι-οφ, το οφείλει πρωτίστως σε αυτόν. Αξεπέραστο highlight η απόδοση του στο ματς με τη Ρεάλ στο Μόναχο. Φοβερό pull-up jumper στην κίνηση, άμυνα, διορατικότητα και διάθεση να γίνει ηγέτης, η αλήθεια είναι με αμφίβολα μέχρι στιγμής αποτελέσματα. 13,9 πόντοι, 4,5 ασίστ.
Θέση 2: Βασίλης Σπανούλης. Το πόσο καθοριστικός είναι για τον Ολυμπιακό φάνηκε κυρίως στην απουσία του. Αραγε θα είχαν χάσει οι ερυθρόλευκοι τα ματς με Φενέρ και Αρμάνι αν ο αρχηγός ήταν στο σχήμα? Μάλλον όχι. Οι εμφανίσεις του απέναντι στην κορυφαία ομάδα της ηπείρου και για 5 συνεχόμενα παιχνίδια πρέπει να έπεισαν (ξανά) και τον κάθε δύσπιστο. Η αλήθεια όμως πρέπει να λέγεται: Φέτος ήταν μισό κλικ πιο κάτω. Οι τραυματισμοί του είναι μια σοβαρή δικαιολογία, όμως στον Ολυμπιακό οφείλουν να ρίξουν και μια ματιά στο πιστοποιητικό γεννήσεως ενόψει των δύο επόμενων χρόνων που έρχονται.
Θέση 3: Σόνι Ουίμς. Η όαση (μαζί με τον Φριτζόν) στο φετινό ρωσικό έκτρωμα, το οποίο έφτασε στο final four από τερτίπια της τυχης, περνώντας έναν σκασμένο Παναθηναικό που δεν πίστεψε στις δυνάμεις του την κρίσιμη στιγμή. Ο Ουίμς πήρε όλη την ομάδα πάνω του, έτρεξε ένα σωρό plays απόντος του Τεόντοσιτς και σκόραρε σε κρίσιμα σημεία. Ωραίος παίκτης γενικώς, σκόρερ αλτικός και θεαματικός στον αιφνιδιασμό. 3,7 ασίστ, περίπου 13 πόντοι και δυνατότητες που πάνε χαμένες στην ΤΣΣΚΑ.
Θέση 4: H δυσκολότερη επιλογή μου, και ίσως η έκπληξη του ρόστερ. Ντέιβιντ Μπλου. Τα νούμερα (9,9π. , 3,2 ριμπ.) δεν δικαιώνουν την είσοδο του στην κορυφαία δεκάδα της σεζόν. Ομως η επιρροή του στο επιθετικό παιχνίδι και στο στυλ της Μακάμπι είναι τεράστια. Αν ξαναδείτε τον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ θα το καταλάβετε. Το πιο φονικό stretch four της Ευρώπης αφήνει τις αντίπαλες ρακέτες ξέφραγο αμπέλι για τους δαιμόνιους γκαρντ των Ισραηλινών και υποδέχεται με αποτελεσματικότητα τις πάσες του Σοφοκλή. Τώρα που το σκέφτομαι, είναι μια ορθότατη επιλογή.
Θέση 5: Μπράιντ Ντάνστον. Η ευρωλίγκα του έδωσε τον τίτλο του αμυντικού της χρονιάς αλλά δεν τον συμπεριέλαβε στους κορυφαίους. Γιατί άραγε? Η δική μου γνώμη είναι πως στην άμυνα ήρθε δεύτερος μετά τον Μος, αλλά στον Ολυμπιακό των τελευταίων τριών μηνών ήταν ο MVP. Αντικατέστησε επάξια τον Χάινς σε όλα τα επίπεδα, και αν δεν ήταν κάποια λάθη και ατυχίες της ομάδας του, τώρα θα τον θαυμάζαμε στο final four. Στο αμυντικό ριμπάουντ θέλει βελτίωση ο πρώτος μπλοκέρ της ευρωλίγκα.
Ποιους άφησα έξω:
- Τον Διαμαντίδη που δεν κατάφερε να ηγηθεί ενός συνόλου που περίμενε πολύ παραπάνω από οσα έπρεπε από αυτόν
- Tον MVP του Πεδουλάκειου ΠΑΟ Τζέιμς Γκιστ, που επεσε αισθητά με την αλλαγή του τεχνικού τιμ
- Τον Χριάπα, γιατί συνέβαλε στο χάος στη front line της ΤΣΣΚΑ
- Τον θαυμαστό Ντέρικ Μπράουν, γιατί η Λόκο βγήκε έξω από τη Γαλατά!
- Τον Σερχιο Γιουλ, γιατί έχω τρεις παίκτες από τη Ρεάλ.
- Τον Νικ Κάνερ Μέντλει, γιατί η Μάλαγα δεν προχώρησε και ο ίδιος χάθηκε σε δύσκολα ματς.
- Tον υπέροχο παίκτη Νεμάνια Μπιέλιτσα, τον οποίο θεωρω τον πιο υποτιμημένο αθλητή της euroleague. Κανείς δε μιλάει για αυτόν, όταν θα έπρεπε να μιλάνε όλοι.
- Τον Ρίκι Χίκμαν, γιατί όσο και αν είναι ο πιο ποιοτικός παίκτης της Μακάμπι, φέτος ήταν ασταθής, παρά τα κάποια πολύ μεγάλα παιχνίδια του.
Α. Την ατομική απόδοση του παίκτη
Β. Το πόσο καθοριστικός ήταν στην πορεία της ομάδας του.
Γ. Το πόσο καλά πήγε γενικά η ομάδα του με βάση τις προσδοκίες ή τις δυνατότητες της.
Τις πεντάδες τις βγάζω με ένα παίkτη για κάθε θέση, την ίδια στιγμή που η πρώτη πεντάδα της ευρωλίγκα δεν έχει τεσσάρι. Πάμε λοιπόν.
1η πεντάδα.
Θέση 1 και MVP της σεζόν: Σερχι Ροντρίγκεθ.
Νομίζω δε χωρά αμφιβολία. Μπορεί ο Ολυμπιακός να τον σταμάτησε εν μέρει, όμως είναι ο παίκτης που φέτος πήγε τη Ρεάλ στο επόμενο επίπεδο. Μυαλό, εκτέλεση, πάσα και απόλυτος έλεγχος του ρυθμού για τον hipster play maker, ο οποίος σούταρε με 50% από το τρίποντο και 90% από τις βολές, μοιράζοντας 5 ασίστ και σκοράροντας 13,8 πόντους. Για φέτος, είναι ο καλύτερος γκαρντ της ηπείρου. Πίσω από τα σκριν μπορεί να κάνει τα πάντα χωρίς να κανείς να μπορεί να προβλέψει ποια επιλογή θα ακολουθήσει.
Θέση 2: Κιθ Λάνγκφορντ. Εξαιρετικός. Δεν είναι μόνο οτι βγήκε πρώτος σκόρερ, με 17,6 πόντους ανά παιχνίδι. Είναι και το οτι στα δύσκολα η Αρμάνι εμπιστευόταν μόνο αυτόν. Ξεκινούσε ως 2άρι και τελείωνε συνήθως ως πλέι μέικερ. Κι όμως, ενδέχεται για μια ακόμη χρονιά να αλλάξει ομάδα. Κανονικά θα έπρεπε να παίζει σε σύνολο που πάει για τον τίτλο, καιρός είναι από του χρόνου να τον δούμε σε ένα τέτοιο.
Θέση 3. Ρούντι Φερνάντεθ. Συγγνώμη κύριε Ουίμς, αλλά ο ασυμπάθιστος θεατρίνος της Μαδρίτης είναι παιχτούρα από τις λίγες. Στην κρίσιμη σειρά με τον Ολυμπιακό τελείωσε με 17,2 πόντους, 5,6 ριμπ., 2,2 ασίστ και 2 κλεψίματα μπαίνοντας ξεκάθαρα μπροστά σε όλα τα επίπεδα. Αν τον έβλεπα στο δρόμο θα του ριχνα δυο φάσκελα, όμως για έναν ουδέτερο αυτά που κάνει στο γήπεδο είναι απολαυστικά. Αν πάρει το δεξί ντράιβ, οι άμυνες κάνουν το σταυρό τους, ενώ μεταξύ άλλων έπαιξε σε όλη τη διάρκεια της σεζόν και πολύ καλή άμυνα.
Θέση 4: Νίκολα Μίροτιτς. Ναι, για πρώτη φορά βάζω σε πεντάδα τρίτο παίκτη από την ίδια ομάδα. Ομως αυτή η Ρεάλ το αξίζει λόγω και του θεάματος που μας παρουσιάζει στο γήπεδο. Ο Νίκολα είναι το μεγαλύτερο ταλέντο της, και ας χάνεται κάποιες φορές στην άμυνα. Το ρεπερτόριο κινήσεων του μέσα και έξω από το καλάθι είναι θαυμαστό, το σουτ του είναι θανατηφόρο. Η Ευρώπη δεν χωρλα πλέον τον "Ισπανό" PF, ο οποίος τελείωσε συν τοις άλλοις έχει αλλάξει τα φώτα της Μπαρτσελόνα ολοκληρη τη σεζόν.
Θέση 5: Αντε Τόμιτς. Με διαφορά ο καλύτερος σέντερ της ηπείρου, φέτος προσέθεσε στο ρεπερτόριο του και την άμυνα στο πικ εν ρολ. Πέρα από τις θαυμαστές του κινήσεις κοντά στο καλάθι και τα σίγουρα τελειώματα του, είναι ένας πανέξυπνος πασέρ και ως εκ τούτου ένας βασικός λόγος για τον οποίο το παιχνίδι της Μπαρτσελόνα "ρέει" με τέτοια ευκολία και συνέχεια. Περισσότερο από όλους, θα ήθελα στην ομάδα μου αυτόν. 11,9 π. 6,4 ριμπ. σε σχετικά λίγα λεπτά συμμετοχής (22:35)
Δεύτερη πεντάδα.
Θέση 1: Μάλκολμ Ντιλέινι. Εχω αναφερθεί πολλάκις στα χαρίσματα του Αμερικάνου πλέι μέικερ της Μπαγερν. Αν η ομάδα του έκανε την υπέρβαση και έφτασε μια ανάσα από τα πλέι-οφ, το οφείλει πρωτίστως σε αυτόν. Αξεπέραστο highlight η απόδοση του στο ματς με τη Ρεάλ στο Μόναχο. Φοβερό pull-up jumper στην κίνηση, άμυνα, διορατικότητα και διάθεση να γίνει ηγέτης, η αλήθεια είναι με αμφίβολα μέχρι στιγμής αποτελέσματα. 13,9 πόντοι, 4,5 ασίστ.
Θέση 2: Βασίλης Σπανούλης. Το πόσο καθοριστικός είναι για τον Ολυμπιακό φάνηκε κυρίως στην απουσία του. Αραγε θα είχαν χάσει οι ερυθρόλευκοι τα ματς με Φενέρ και Αρμάνι αν ο αρχηγός ήταν στο σχήμα? Μάλλον όχι. Οι εμφανίσεις του απέναντι στην κορυφαία ομάδα της ηπείρου και για 5 συνεχόμενα παιχνίδια πρέπει να έπεισαν (ξανά) και τον κάθε δύσπιστο. Η αλήθεια όμως πρέπει να λέγεται: Φέτος ήταν μισό κλικ πιο κάτω. Οι τραυματισμοί του είναι μια σοβαρή δικαιολογία, όμως στον Ολυμπιακό οφείλουν να ρίξουν και μια ματιά στο πιστοποιητικό γεννήσεως ενόψει των δύο επόμενων χρόνων που έρχονται.
Θέση 3: Σόνι Ουίμς. Η όαση (μαζί με τον Φριτζόν) στο φετινό ρωσικό έκτρωμα, το οποίο έφτασε στο final four από τερτίπια της τυχης, περνώντας έναν σκασμένο Παναθηναικό που δεν πίστεψε στις δυνάμεις του την κρίσιμη στιγμή. Ο Ουίμς πήρε όλη την ομάδα πάνω του, έτρεξε ένα σωρό plays απόντος του Τεόντοσιτς και σκόραρε σε κρίσιμα σημεία. Ωραίος παίκτης γενικώς, σκόρερ αλτικός και θεαματικός στον αιφνιδιασμό. 3,7 ασίστ, περίπου 13 πόντοι και δυνατότητες που πάνε χαμένες στην ΤΣΣΚΑ.
Θέση 4: H δυσκολότερη επιλογή μου, και ίσως η έκπληξη του ρόστερ. Ντέιβιντ Μπλου. Τα νούμερα (9,9π. , 3,2 ριμπ.) δεν δικαιώνουν την είσοδο του στην κορυφαία δεκάδα της σεζόν. Ομως η επιρροή του στο επιθετικό παιχνίδι και στο στυλ της Μακάμπι είναι τεράστια. Αν ξαναδείτε τον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ θα το καταλάβετε. Το πιο φονικό stretch four της Ευρώπης αφήνει τις αντίπαλες ρακέτες ξέφραγο αμπέλι για τους δαιμόνιους γκαρντ των Ισραηλινών και υποδέχεται με αποτελεσματικότητα τις πάσες του Σοφοκλή. Τώρα που το σκέφτομαι, είναι μια ορθότατη επιλογή.
Θέση 5: Μπράιντ Ντάνστον. Η ευρωλίγκα του έδωσε τον τίτλο του αμυντικού της χρονιάς αλλά δεν τον συμπεριέλαβε στους κορυφαίους. Γιατί άραγε? Η δική μου γνώμη είναι πως στην άμυνα ήρθε δεύτερος μετά τον Μος, αλλά στον Ολυμπιακό των τελευταίων τριών μηνών ήταν ο MVP. Αντικατέστησε επάξια τον Χάινς σε όλα τα επίπεδα, και αν δεν ήταν κάποια λάθη και ατυχίες της ομάδας του, τώρα θα τον θαυμάζαμε στο final four. Στο αμυντικό ριμπάουντ θέλει βελτίωση ο πρώτος μπλοκέρ της ευρωλίγκα.
Ποιους άφησα έξω:
- Τον Διαμαντίδη που δεν κατάφερε να ηγηθεί ενός συνόλου που περίμενε πολύ παραπάνω από οσα έπρεπε από αυτόν
- Tον MVP του Πεδουλάκειου ΠΑΟ Τζέιμς Γκιστ, που επεσε αισθητά με την αλλαγή του τεχνικού τιμ
- Τον Χριάπα, γιατί συνέβαλε στο χάος στη front line της ΤΣΣΚΑ
- Τον θαυμαστό Ντέρικ Μπράουν, γιατί η Λόκο βγήκε έξω από τη Γαλατά!
- Τον Σερχιο Γιουλ, γιατί έχω τρεις παίκτες από τη Ρεάλ.
- Τον Νικ Κάνερ Μέντλει, γιατί η Μάλαγα δεν προχώρησε και ο ίδιος χάθηκε σε δύσκολα ματς.
- Tον υπέροχο παίκτη Νεμάνια Μπιέλιτσα, τον οποίο θεωρω τον πιο υποτιμημένο αθλητή της euroleague. Κανείς δε μιλάει για αυτόν, όταν θα έπρεπε να μιλάνε όλοι.
- Τον Ρίκι Χίκμαν, γιατί όσο και αν είναι ο πιο ποιοτικός παίκτης της Μακάμπι, φέτος ήταν ασταθής, παρά τα κάποια πολύ μεγάλα παιχνίδια του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου