Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

Η ωραία και το φαβορί...τέρας.


Ξεκινώντας με τον πρώτο ημιτελικό βρίσκουμε μπροστά μας δυο ομάδες διαφορετικές. Η ΤΣΣΚΑ των ψηλών σχημάτων και των βαριών ονομάτων κοντράρεται με μια τυπική έκδοση της Μακάμπι με ταλαντούχους γκαρντ και εκτέλεση από την περιφέρεια. Η ομάδα του Μπλατ είναι σαφώς πιο ελκυστική στο μάτι και αν θέλετε τη γνώμη μου καλύτερη σαν σύνολο, όμως οι Ρώσοι φαντάζουν αυτή τη στιγμή το φαβορί λόγω εμπειρίας και άμυνας.

Δυστυχώς. Γιατί η ομάδα του Μεσίνα μοιαζει να έρχεται από μια εποχή που ξεφτίζει. Κι όμως, μπορεί να αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης αντιστρέφοντας μια πορεία τριετίας που θέλει τις ομάδες να γίνονται γρήγορες, ευέλικτες, αθλητικές και να ψάχνουν λύσεις στην προσωπική φαση, στο transition ή στο drive. Αυτός ήταν ο Ολυμπιακός της διετίας που πέρασε, αυτή είναι η φετινή Ρεάλ ή η Αρμάνι ή η Μακάμπι. Μέχρι και η Μπαρτσελόνα έχει μια αξιοθαύμαστη ταχύτητα στο παιχνίδι της στο μισό γήπεδο. Αυτά όλα δεν τα βρίσκει κανείς στην ΤΣΣΚΑ, η οποία, όταν τοποθετεί τον Χάινς στο 4 και τον Χριάπα στο 3, δείχνει βραδύκαυστη, αργή και αντιμετωπίζει προβλήματα με τις αποστάσεις της. *(1)


Από την άλλη, αποτελεί πιθανώς την καλύτερη αμυντική ομάδα της διοργάνωσης. Δεχεται τους λιγότερους πόντους από όλες (69,4) και αναγκάζει τους αντιπάλους της στα δεύτερα χειρότερα ποσοστά σε σουτ κοντά στο καλάθι, πίσω μόνο από την άλλη αμυντική υπερδύναμη που ακούει στο όνομα Μπαρτσελόνα . Είναι λογικό. Τα ψηλά κορμιά της και οι εναλλαγές τους στο rotation κανουν τη ρακέτα τόπο μαρτυρίου, ενώ δύσκολα σουτάρει κανείς πάνω από τα χέρια των υπόλοιπων, οι οποίο και εκείνοι ξεπερνούν κατά κανόνα το μ.ο. ύψους της θέσης τους. Απέναντι σε αυτό την πάτησε ήδη δυο φορές η Μακάμπι φέτος, όταν - όπως δείχνει πολύ αναλυτικά και ένα άρθρο που διάβασα πρόσφατα- οι παίκτες της οδηγήθηκαν σε drive επάνω στα θηρία. Αυτός δεν είναι τρόπος για να σκοράρει κανείς απέναντι στους Μοσχοβίτες.Οι ομάδες που τους δυσκόλεψαν ή τους κέρδισαν κατέβασαν τα σχήματα και ανέβασαν ταχύτητες (Γαλατά, Ρεάλ) ή χτύπησαν πολύ από έξω (Παναθηναικός). Μόνη εξαίρεση το τρελό παιχνίδι στο Βελιγράδι.

Ο Μπλατ μπορεί να τους κερδίσει σε ένα παιχνίδι, θα είναι θεία Δίκη. Ομως οφείλει να ανοίξει το γήπεδο και να βρει τρόπους να πληγώσει τη φροντ λάιν των Ρωσων. Το πρώτο γίνεται, το δεύτερο δεν είναι εύκολο. Η Μακάμπι πλησιάζει λιγότερο από όλες τις ομάδες της ευρωλίγκα κοντά στο καλάθι παίρνοντας μόλις 15,4 προσπάθεις στη στεφάνη ανά παιχνίδι. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αν λέγεσαι Ρεάλ (επίσης χαμηλό νούμερο σε αυτό τον τομέα) και βάζεις τα πάντα από παντού. Ομως εδώ μιλάμε για άλλη περίπτωση και σίγουρα για άλλη περίσταση. Σε ημιτελικούς είναι δύσκολο να ποντάρει κανείς μονο στην περιφερειακή ευστοχία, ακόμα και αν η ΤΣΣΚΑ δώσει τελικά τα σουτ που συνηθίζει να δίνει. Οι Ισραηλινοί θα χρειαστούν τους Τάιους και Σοφοκλή όσο ποτέ.


Σίγουρα έχουν και αυτοί τα όπλα τους. Ο Μπλου ως stretch four και η ταχύτητα τους στο ανοιχτό γήπεδο είναι δυο από τα κυριότερα. Τα σχήματα με τον πρώτο ακροβολισμένο (το έχουμε ξαναπεί) και τον Σοφοκλή να απασχολεί τις βοήθειες μπορούν να δώσουν πολλά και να κρατήσουν τον Χάινς μακριά από τις βοήθειες στα πικ εν ρολ. Ταυτόχρονα, αν οι Ράις και Χίκμαν βρουν το γήπεδο για να ανεβάσουν τον φρενήρη ρυθμό τους, η άμυνα της ΤΣΣΚΑ στο transition θα έχει προβλήματα.Οπως προβλήματα θα έχει αν κληθεί να τους αντιμετωπίσει ένας με έναν. Διότι μπορεί η "αρκούδα" να έχει σωστές περιστροφές και να αλλάζει πολλές φορές ιδανικά στα σκριν, όμως αμυντικές τρύπες υπάρχουν και αυτές τις βρίσκει κανείς στην περιφέρεια - λέγε με Τεόντοσιτς. Κάπως έτσι κατάφεραν οι Ισραηλινοί να φύγουν με το διπλό από το Μιλάνο, αφήνοντας δηλαδή το ταλέντο να νικήσει στα ίσα την προσωπική άμυνα. 

Από εκεί και πέρα, και μια και ο λόγος για τον Μίλος, δε χρειάζεται νομίζω να ξανα-αναλύσουμε πόσο αναγκαίος είναι στο παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ, τουλάχιστον όταν έχει τα λογικά του. Η αναχαίτιση του δίνει σοβαρό προβάδισμα σε εκείνον που θα το καταφέρει. Το θέμα είναι πως ενώ πέρυσι τα πάντα άρχιζαν και τελείωναν στη δημιουργία αυτού και του Χριάπα, φέτος στην εξίσωση έχει προστεθεί και ο Σόνι Ουίμς. Ο Αμερικάνος κάνει φοβερή χρονιά, παίζει πίσω από τα σκριν αλλά οργανώνει και πικ εν ρολ επιθέσεις, έχοντας το νούμερο καριέρας 3.6. 

Είναι φανερό, η Μακάμπι θα πρέπει να παίξει και άμυνα. Οσο δυσκίνητη εμφανίζεται πολλές φορές η ΤΣΣΚΑ, αλλο τόσο αποτελεσματική είναι όταν αφεθεί να παίξει με συνέπεια το πικ εν ρολ παιχνίδι της, ειδικά όταν στο παρκέ βρίσκεται το "δεύτερο", πιο ευέλικτο σχήμα της. Τρόπον τινά, υπνωτίζει τον αντίπαλο, και με άξονες τους Ουίμς και Τεόντοσιτς στήνει plays για τους δεινόσαυρους της ρακέτας και βρίσκει ιδανικά τις γωνίες. Αν της χαλάσεις τους πάγιους συνδυασμούς και την τρέξεις στην άμυνα μπορεί να τη σκάσεις, αν την αφήσεις να παίξει με υπομονή τότε σκάει και γάιδαρος.

Οι Ισραηλινοί μου αρέσουν, θέλω να τους δω στον τελικό, όμως ο σκληρός ρεαλισμός λέει ΤΣΣΚΑ. Μεταξύ άλλων έχει και περισσότερο βάθος, διαθέτοντας κατ'εμε την πιο αποτελεσματική second unit της διοργάνωσης. Ο Μπλατ θα έχει άσους στο μανίκι, συνήθως τους βγάζει σε τέτοια παιχνίδια (ζώνες match up, χαμηλά σχήματα), αλλά δεν είναι πάντα αποτελεσματικοί. Εδώ πρέπει να κάνει μια ακόμα υπέρβαση. Η πρόβλεψη μου λέει Μόσχα.

stats από in-the-game.org 

*(1) Διαβάστε εδώ http://giorgospanou.blogspot.gr/2014/04/pre-series_14.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου