Πολύς λόγος έγινε αγαπητοί φανζ για την τακτική του Μπλατ στον τελικό με τη Ρεάλ και τις άμυνες προσαρμογής που μπλόκαραν την επιθετική λειτουργία της "βασίλισσας". Θα ήθελα σήμερα να σας δείξω μερικά παραδείγματα, όλα από την παράταση του παιχνιδιού, ζητώντας συγγνώμη για την ποιότητα του βίντεο και των εικόνων (εχω βλέπετε ένα τεράστιο καλόγερο πίσω στο γοφό που δεν μου επιτρέπει να κάθομαι στη σωστή θέση για να κάνω τη φοβερή μου ανάλυση).
Πριν τα δούμε, να πούμε πως τέτοιες άμυνες δεν είναι ούτε προσωπικές, ούτε άμυνες χώρου. Σε σχέση με τις παραδοσιακές ζώνες, είναι πιο δυναμικές και φροντίζουν πάντα να υπάρχει προσωπικός αντίπαλος επάνω στον επιτιθεμενο, εκτός αν κάποιος παίκτης έχει σημαδευτεί ως λιγότερο επικίνδυνος. Το πιο βασικό, είναι οτι τέτοιες άμυνες απαιτούν υψηλότατο βαθμό συννενόησης ανάμεσα στους παίκτες και όπως θα δείτε, εκείνοι της Μακάμπι αρίστευσαν σε αυτό τον τομέα. Οπως στο...
Παράδειγμα 1.
Tυπική διάταξη 2-3 στην αρχή της επίθεσης αγαπητοί φανζ, με τον Μπλου να προσέχει κάπως κοντύτερα τον Ρούντι και τον Σμιθ να δείχνει την κίνηση του Μπουρούση στο χώρο μήπως και χρειαστεί να καλυφθεί. Δείτε και λίγο αργότερα.
Ιδια διάταξη, με τον Μπλατ να έχει αποσύρει πλέον τον Σμιθ και να έχει περάσει σε σχήμα με τρεις κοντούς, με τον Οχαγιόν να είναι το νέο πρόσωπο και τον Μπλου με τον Τάιους να το... συζητάνε. Ο Οχαγιόν ακολουθεί την κίνηση του Ντάρντεν και η κατάληξη είναι αυτή που θα δείτε. Παρατηρήστε πως Μπλου και Χίκμαν παρακολουθούν την κίνηση του Ρούντι στην αδύνατη πλευρά, με τον πρώτο να είναι έτοιμος να τον αναλάβει σε ένας με έναν εάν πάει προς το καλάθι.
Σε όλη αυτή την άμυνα, ο Αμερικάνος PF της Μακάμπι καλύπτει παντού. Από τη στιγμή που ο Ρούντι πάει τελικά στη γωνία με match-up τον Χίκμαν, ο Μπλου μένει μέσα και βγαίνει πάνω στον Γιουλ, εμποδίζοντας την μπάλα να περάσει στον Μπουρούση. Ο Γιουλ πασάρει περίπου αναγκαστικά στον Φερνάντεθ, τον οποίο όμως έχει ακολουθήσει κανονικά ο Χίκμαν και του εμποδίζει το σουτ. Πολύ σωστή και η κίνηση του Τάιους κάτω από το καλάθι και γενικώς.
Παράδειγμα 3 (το αγαπημένο μου).
Προς το τέλος και σε μια απέλπιδα προσπάθεια να πάρει κάποιο μεγάλο σουτ, ο Λάσο επαναφέρει τον Κάρολ. Παρατηρήστε πόσοι παίκτες εναλλάσονται στην τεθλασμένη του κίνηση από τη μία άκρη του γηπέδου στην άλλη.
Τρεις, ο καθένας στο χώρο ευθύνης του αλλά και παράλληλα ακολουθώντας τον σουτέρ της Ρεάλ ωστε να μη βρει χώρο. Στο τέλος μάλιστα ο Μπλου ολοκληρώνει την "προσαρμογή" μένοντας συνέχεια πάνω του. Ο μόνος που μένει αφύλαχτος είναι και πάλι ο Ντάρντεν. Επίσης ωραίο το πως μένει ο Οχαγιόν στον Ρέγες αφού εχει χάσει τον Κάρολ.
Μια ζώνη που τελικά καταλήγει με όλους (πλην Ντάρντεν) μαρκαρισμένους, όπως βλέπετε και στη φωτό.
Η γωνία και το είδος της διαθέσιμης πάσας είναι πιθανώς τα δυσκολότερα για έναν πλέι μέικερ, και ας είναι αυτός ο Σέρχι.
Και να φανταστείτε πως αυτά είναι παραδείγματα μόνο από την παράταση.
Μια άσχετη υποσημείωση:
Διαβάζω δεξιά κι αριστερά στα γνωστά μεγάλα αθλητικά σάιτ πως η Ρεάλ τιμωρήθηκε λεει για την επιλογή αντιπάλων. Ο,τι να ναι! Αν είχε τιμωρηθεί, θα αποκλειόταν είτε από Ολυμπιακό είτε από Μπαρτσελόνα. Το ποιον θα αντιμετωπιζε στον τελικό δεν το ήξερε. Ηταν καλύτερη και από τους μπλαουγκράνα και από τους ερυθρόλευκους και πέρασε. Τι να κάνουμε τώρα?
Βέβαια, ο άλλος σου λεει οτι με αυτό τον τρόπο πίστεψε και η ίδια πως έχει αδυναμίες και έτσι δεν είχε πίστη στα δύσκολα. Τoo much, αφήστε που δεν προκύπτει ασφαλώς από κάπου. Η Μακάμπι ήταν καλύτερη, τη διάβασε σωστά, την κέρδισε. Η Ρεάλ ήταν όμως ομαδάρα και δεν είναι ανάγκη να βγάζουμε από τη μύγα ξύγκι επειδή κάτι δε μας κάθισε καλά. Οι παίκτες του Λάσο δεν λιγοψύχησαν, ίσα ίσα που γύρισαν το -4 σε λίγα δευτερόλεπτα στο τέλος και έπαιξαν μια φανταστική άμυνα στην τελευταία φάση. Εχασαν από έναν καλύτερο αντίπαλο στην παράταση, και επαιξαν όλη τη χρονιά υπέροχο μπάσκετ. Ο δεύτερος δεν είναι τίποτα, είναι πάρα πολλά.
Στην Ελλάδα βγάζουμε και κάνα κόμπλεξ που και πού άμα λάχει.
Πριν τα δούμε, να πούμε πως τέτοιες άμυνες δεν είναι ούτε προσωπικές, ούτε άμυνες χώρου. Σε σχέση με τις παραδοσιακές ζώνες, είναι πιο δυναμικές και φροντίζουν πάντα να υπάρχει προσωπικός αντίπαλος επάνω στον επιτιθεμενο, εκτός αν κάποιος παίκτης έχει σημαδευτεί ως λιγότερο επικίνδυνος. Το πιο βασικό, είναι οτι τέτοιες άμυνες απαιτούν υψηλότατο βαθμό συννενόησης ανάμεσα στους παίκτες και όπως θα δείτε, εκείνοι της Μακάμπι αρίστευσαν σε αυτό τον τομέα. Οπως στο...
Παράδειγμα 1.
Tυπική διάταξη 2-3 στην αρχή της επίθεσης αγαπητοί φανζ, με τον Μπλου να προσέχει κάπως κοντύτερα τον Ρούντι και τον Σμιθ να δείχνει την κίνηση του Μπουρούση στο χώρο μήπως και χρειαστεί να καλυφθεί. Δείτε και λίγο αργότερα.
Ο Ρούντι κάνει κίνηση, ο Μπλου ακολουθεί μέχρι ένα σημείο και υψώνει
χέρι για την κίνηση του αντιπάλου, ο Ράις "παίρνει" τον Μίροτιτς ενώ
αρχικά ήταν στον Γιουλ.
Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί την εξέλιξη της άμυνας, η οποία
έχει πολύ ενδιαφέρον και εκτελείται στην εντέλεια. Θα δείτε πως ο Ράις αναλαμβάνει σαν μαν-του-μαν τον Γιουλ μένοντας στο χώρο ευθύνης του, και πως Χίκμαν και Μπλου παρακολουθούν από κοντά τις κινήσεις των Μίροτιτς και Ρούντι.. Ο παίκτης που θυσιάζεται είναι ο Ντάρντεν και είναι λογικό. Παρατηρήστε πως κατά σειρά, Σμιθ, Τάιους, Μπλου και Χίκμαν υποδεικνύουν τους χώρους ευθύνης και τις περιστροφές.
Είναι χαρακτηριστικό πως κανείς δεν μένει μόνος του στο χώρο όπως στις κλασικές ζώνες και πως ο Μπλου ξανακαταλήγειστον Ρούντι. Εδώ οι παίκτες της Ρεάλ δεν ανοίγουν τις αποστάσεις, Ρούντι και Μίροτιτς δεν δίνουν σκριν ο ένας στον άλλον όπως συνηθίζουν και γενικά φαίνονται πολύ μπερδεμένοι ως προς τη διάσπαση της άμυνας.
Παράδειγμα 2.
Ιδια διάταξη, με τον Μπλατ να έχει αποσύρει πλέον τον Σμιθ και να έχει περάσει σε σχήμα με τρεις κοντούς, με τον Οχαγιόν να είναι το νέο πρόσωπο και τον Μπλου με τον Τάιους να το... συζητάνε. Ο Οχαγιόν ακολουθεί την κίνηση του Ντάρντεν και η κατάληξη είναι αυτή που θα δείτε. Παρατηρήστε πως Μπλου και Χίκμαν παρακολουθούν την κίνηση του Ρούντι στην αδύνατη πλευρά, με τον πρώτο να είναι έτοιμος να τον αναλάβει σε ένας με έναν εάν πάει προς το καλάθι.
Σε όλη αυτή την άμυνα, ο Αμερικάνος PF της Μακάμπι καλύπτει παντού. Από τη στιγμή που ο Ρούντι πάει τελικά στη γωνία με match-up τον Χίκμαν, ο Μπλου μένει μέσα και βγαίνει πάνω στον Γιουλ, εμποδίζοντας την μπάλα να περάσει στον Μπουρούση. Ο Γιουλ πασάρει περίπου αναγκαστικά στον Φερνάντεθ, τον οποίο όμως έχει ακολουθήσει κανονικά ο Χίκμαν και του εμποδίζει το σουτ. Πολύ σωστή και η κίνηση του Τάιους κάτω από το καλάθι και γενικώς.
Παράδειγμα 3 (το αγαπημένο μου).
Προς το τέλος και σε μια απέλπιδα προσπάθεια να πάρει κάποιο μεγάλο σουτ, ο Λάσο επαναφέρει τον Κάρολ. Παρατηρήστε πόσοι παίκτες εναλλάσονται στην τεθλασμένη του κίνηση από τη μία άκρη του γηπέδου στην άλλη.
Τρεις, ο καθένας στο χώρο ευθύνης του αλλά και παράλληλα ακολουθώντας τον σουτέρ της Ρεάλ ωστε να μη βρει χώρο. Στο τέλος μάλιστα ο Μπλου ολοκληρώνει την "προσαρμογή" μένοντας συνέχεια πάνω του. Ο μόνος που μένει αφύλαχτος είναι και πάλι ο Ντάρντεν. Επίσης ωραίο το πως μένει ο Οχαγιόν στον Ρέγες αφού εχει χάσει τον Κάρολ.
Μια ζώνη που τελικά καταλήγει με όλους (πλην Ντάρντεν) μαρκαρισμένους, όπως βλέπετε και στη φωτό.
Η γωνία και το είδος της διαθέσιμης πάσας είναι πιθανώς τα δυσκολότερα για έναν πλέι μέικερ, και ας είναι αυτός ο Σέρχι.
Και να φανταστείτε πως αυτά είναι παραδείγματα μόνο από την παράταση.
Μια άσχετη υποσημείωση:
Διαβάζω δεξιά κι αριστερά στα γνωστά μεγάλα αθλητικά σάιτ πως η Ρεάλ τιμωρήθηκε λεει για την επιλογή αντιπάλων. Ο,τι να ναι! Αν είχε τιμωρηθεί, θα αποκλειόταν είτε από Ολυμπιακό είτε από Μπαρτσελόνα. Το ποιον θα αντιμετωπιζε στον τελικό δεν το ήξερε. Ηταν καλύτερη και από τους μπλαουγκράνα και από τους ερυθρόλευκους και πέρασε. Τι να κάνουμε τώρα?
Βέβαια, ο άλλος σου λεει οτι με αυτό τον τρόπο πίστεψε και η ίδια πως έχει αδυναμίες και έτσι δεν είχε πίστη στα δύσκολα. Τoo much, αφήστε που δεν προκύπτει ασφαλώς από κάπου. Η Μακάμπι ήταν καλύτερη, τη διάβασε σωστά, την κέρδισε. Η Ρεάλ ήταν όμως ομαδάρα και δεν είναι ανάγκη να βγάζουμε από τη μύγα ξύγκι επειδή κάτι δε μας κάθισε καλά. Οι παίκτες του Λάσο δεν λιγοψύχησαν, ίσα ίσα που γύρισαν το -4 σε λίγα δευτερόλεπτα στο τέλος και έπαιξαν μια φανταστική άμυνα στην τελευταία φάση. Εχασαν από έναν καλύτερο αντίπαλο στην παράταση, και επαιξαν όλη τη χρονιά υπέροχο μπάσκετ. Ο δεύτερος δεν είναι τίποτα, είναι πάρα πολλά.
Στην Ελλάδα βγάζουμε και κάνα κόμπλεξ που και πού άμα λάχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου