Απόδοση που δίνει τίτλο.

O Oλυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος του Παναθηναικού χθες βράδυ, και γενικά ισως να είναι κι έτσι. Οι ερυθρόλευκοι είναι πιο σύγχρονη, πιο μπασκετική ομάδα, με εντονότερα τα στοιχεία που απαιτούνται για να κάνει κανείς πρωταθλητισμό στο υψηλότερο ευρωπαικό επίπεδο. Το αν φυσικά θα πάρουν αυτό το πρωτάθλημα είναι μια άλλη ιστορία, καθώς οι πράσινοι είναι μαχητές, έχουν το πλεονέκτημα έδρας και κυρίως το know-how στο πως να αντιμετωπίζουν τον αιώνιο αντίπαλο τους. Τη δική του αντίστοιχη μέθοδο ο Ολυμπιακός είτε δεν την είχε βρει, είτε δεν την είχε επιβάλει. Τουλάχιστον μέχρι χθες βράδυ. 


Η ανάγνωση της νίκης του Ολυμπιακού μπορεί να είναι πολύ απλή. Τρέξιμο, ευστοχία στα ελεύθερα τρίποντα, σκορ πάνω από 75 πόντους, νούμερο το οποίο πολύ δύσκολα μπορεί να πιάσει ο Παναθηναικός. Δεν είναι εκτός πραγματικότητας όποιος υποστηρίξει τα παραπάνω, αντιθέτως είναι  κοντά στην ουσία. Ομως από εκεί και πέρα, υπάρχουν και άλλα πράγματα τα οποία συμπληρώνουν και μάλιστα δείχνουν καλύτερα την εικόνα. Για παράδειγμα, δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει οτι οι ερυθρόλευκοι πήραν ένα λιγότερο σουτ εντός πεδιάς από ο,τι στο πρώτο παιχνίδι, (60 έναντι 61) και οτι σουταραν πέντε παραπάνω βολές (18 έναντι 13). Το άθροισμα των προσπαθειών (ανεξαρτήτως κατοχών, ριμπάουντ, κλεψιμάτων κλπ) βγαίνει περίπου το ίδιο.

Συνεπώς, δεν αρκεί να τσουβαλιάσουμε τα πάντα στην έννοια του ρυθμού, αλλά πρέπει να κοιτάξουμε και τους τρόπους με τους οποίους εκτελέστηκαν οι ερυθρόλευκες επιθέσεις. Πού έγιναν τα πικ εν ρολ, ποιοι παίκτες συμμετείχαν, ποια ήταν τα σημεία που έφεραν σε ανισορροπία την πράσινη άμυνα, ποιες γωνίες πάσας επιλέχθηκαν, ποιοι παίκτες ήταν στη weakside και πώς αυτοί εκτέλεσαν. Διότι όταν μια ομάδα έχει μέσα σε δυο μέρες τεράστια διαφορά αποτελεσματικότητας σε περίπου ίδιο αριθμό προσπαθειών, τότε μάλλον έχει κάνει και κάποια πράγματα διαφορετικά. 

Π.χ. 
- Εχει εμπλέξει τον Σπανούλη σε λιγότερα κεντρικά πικ εν ρολ και τον έχει πολλές φορές βγάλει πίσω από τα σκριν σε plays που έχουν στήσει άλλοι. 
- Εχει επιλέξει να παίξει τα πικ από το πλάι με το τεσσάρι της και έχει μετατρέψει την κορυφή σε "αδυνατη πλευρά", βγάζοντας πάσες από το χαμηλό ποστ προς τα έξω.
- Εχει δει τον δεύτερο γκαρντ της (Μάντζαρης) να σουτάρει άφοβα εκμεταλλευόμενος την ξεκάθαρη επιλογή της πράσινης άμυνας να του δίνει τη λιγότερη προσοχή της. 
- Εχει τροφοδοτήσει σταθερά τους ψηλούς της για να κλείσει προς τα μέσα τους αντιπάλους και για να βγουν ακόμη περισσότερα ελευθερα σουτ, κάτι το οποίο στο πρώτο παιχνίδι έκανε με συνέπεια μόνο για 7-8 λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο. 
- Εχει ρισκάρει να πασάρει στην οριζόντια διάσταση βρίσκοντας ελευθερους παίκτες. 

Γενικώς, ο Ολυμπιακός ήταν χθες πιο αποτελεσματικός, αλλάζοντας κάποια μικρά πράγματα στην επιθετική του λειτουργία και αφήνοντας έπειτα τους παίκτες να τρέξουν τα συστήματα με λίγο περισσότερη ελευθερία και λίγο περισσότερο ρίσκο. Ισως και οι ίδιοι να αντιλήφθηκαν πως, απέναντι σε αυτό τον Παναθηναικό,  πρέπει να σκέφτονται πολύ λιγότερο πριν σουτάρουν. Με αυτή την νοοτροπία ελαφρύνουν και το βάρος που πέφτει στον αρχηγό τους. Ο Σπανούλης, παρασυρόμενος πολλές φορές απεναντι στον ΠΑΟ από το ηγετικό του πείσμα , είναι συχνά πιο ωφέλιμος όταν συμμετέχει στην ροή της επίθεσης παρά όταν την ορίζει. Το τελευταίο άλλωστε θα κληθεί ακόμα πολλάκις να το κάνει, δεν είναι ανάγκη να το εκβιάσει όπως στα έσχατα σημεία της προηγούμενης αναμέτρησης.

Εξάλλου, η ομάδα του Αλβέρτη μοιάζει να μην έχει εναλλακτικό πλάνο και να μην ξέρει πως να αντιμετωπίσει έναν Ολυμπιακό αυτού του είδους. Οι πράσινοι έχουν τελειοποιήσει την αντιμετωπιση του κεντρικού πικ εν ρολ και τις περιστροφές τους, εχουν ως επί το πλείστον καταφέρει να μην αφήνουν εύκολη ελεύθερη πάσα στον Σπανούλη, όμως δύσκολα θα έχουν απάντηση αν ο Ολυμπιακός ενεργοποιήσει πολύ περισσότερο και πιο επίμονα και άλλα επιθετικά όπλα. Χθες αντιμετώπισαν προβλήματα σε περιπτώσεις που ο Πρίντεζης βρέθηκε χαμηλά και αναγκάστηκαν να κλείσουν πολύ την άμυνα γύρω του. Η απουσία του Γκιστ σαφώς και επηρέασε την αμυντική τους λειτουργία αφού ο Γιάνκοβιτς ήταν δύσκολο να ανταποκριθεί, όμως και πάλι, ακόμα και όταν στο παρκέ ήταν ο Φώτσης, τα αποτελέσματα δεν ήταν και πολύ καλύτερα.

Ο Παναθηναικός αδυνατεί όλη τη χρονιά να επιστρέψει σε παιχνίδια τα οποία από την αρχή δεν θα του πάνε καλά. Ο δευτερος και πέμπτος αγώνας με την ΤΣΣΚΑ, ο χθεσινός 2ος τελικός είναι τρανταχτά παραδείγματα. Ο λόγος είναι απλός και τον είχαμε επισημάνει σε σημείωμα ήδη από τις 15 Νοεμβρίου, το οποίο λέει και άλλα ενδιαφέροντα. Το πρόβλημα με τις ομάδες που ζουν και πεθαίνουν με την άμυνα, είναι πως αν αυτή δεν πάει καλά, τότε πεθαίνουν σίγουρα.

Συνεπώς, και εν'οψει ΟΑΚΑ, ο Παναθηναικός θα κοιτάξει πάλι να πάει το παιχνίδι στα δικά του γνωστά λημέρια, κλείνοντας με πολλές αλλαγές τα ελευθερα σουτ και επιδιώκοντας το κακό ξεκίνημα του αντιπάλου που θα οδηγήσει το ματς νομοτελειακά στις προσωπικές μονομαχίες. Εκεί οι παίκτες του έχουν φανεί πιο έτοιμοι από τους ερυθρόλευκους. Το θέμα είναι αν θα το ξανακαταφέρει. Εμένα πάντως μου φαίνεται πως η εξέλιξη της σειράς (προς ΚΑΙ τις δυο κατευθύνσεις) είναι περισσότερο στα χέρια των Πειραιωτών, υπό την έννοια οτι έχουν συγκριτικά τη μεγαλύτερη ευχέρεια προσαρμογών.