Δικαιοσύνη.

Καιρός ήταν. Ολη τη χρονιά είχαν πονέσει τα μάτια μας με το μπάσκετ δεινοσαύρων της ΤΣΣΚΑ, η οποία ως δια μαγείας σωνόταν πάντα την τελευταία στιγμή σε ένα σωρό παιχνίδια. Ο καταποντισμός της ήρθε απολαυστικά και με τον τρόπο που χρειαζόταν. Αν πήγαινε αυτή η ομάδα ως το τέλος θα έσκιζα τα διπλώματα του μπασκετικού αναλυτή που με τόσο κόπο κατέκτησα τόσα χρόνια. 

Βέβαια, στο 30' είχα παραδοθεί στη μιζέρια των χθεσινών απαισιόδοξων προβλέψεων, όπως συνηθίζω. Πάλι τα ίδια, σκεφτόμουνα. Μπάσκετ της άμυνας, αργό, με το θέαμα ριγμένο κάπου στα μπασκετικά Τάρταρα. Ομως ο Μπλατ δεν ήταν έτοιμος να τα παρατήσει και έκανε αυτό που ίσως έπρεπε να είχε κάνει νωρίτερα, το ίδιο που εμφάνισε μέσα στο Μιλάνο. Σχήμα χαμηλότερο και από χαμηλό, η μπάλα στα χέρια των κοντών, ο Μπλου ακροβολισμένος, ο Τεόντοσιτς σημαδεμένος από τον "Μακάλεμπ των φτωχών" Ταιρίς Ράις και από όποιον άλλον έμενε απέναντι του. 


Τα πάντα άλλαξαν και πήραν το δρόμο που τους άξιζε. Ο Ράις με τον Χίκμαν πήγαιναν στις προσωπικές φάσεις κοντά στο καλάθι και είτε τις τελείωναν, είτε πάσαραν στον αλτικότατο Τάιους ο οποίος τελείωσε όλες τις κρίσιμες φάσεις που πήρε κοντά στο καλάθι. Το λέγαμε και στο pre-game. H Μακάμπι θα έπρεπε να πάει με ορμή στη ρακέτα και να αφήσει κατά μέρους τα πικ και τα πολλά περιφερειακά σουτ. Το έκανε χωρίς φόβο και με πολύ πάθος και ας τις κόστισε σε ασίστ. Τελικά έφτασε σε νούμερα που βγάζουν μάτι. 30 προσπάθειες μέσα στο ζωγραφιστό (10 περισσότερες από την ΤΣΣΚΑ), οι 16 εύστοχες. Οχι ζηλευτό ποσοστό, όμως η ΤΣΣΚΑ των θηρίων στο τέταρτο δεκάλεπτο έκοψε ελάχιστες από τις εφορμήσεις των Ισραηλινών.

Λεπτομέρεια? Ο Χάινς δεν εμπλεκόταν αμυντικά σε καμμιά σχεδόν από αυτές τις φάσεις. Παίζοντας στο 4 και μένοντας αναγκαστικά κολλημένος πάνω στον υπέρ-επικίνδυνο Μπλου άφησε τη ρακέτα και τους αργούς Τεόντοσιτς, Κρίστιτς στο έλεος των κίτρινων δαιμόνων. Ο καλύτερος αμυντικός ψηλός της Ευρώπης στα πόδια ήταν non-factor στον τομέα που διαπρέπει περισσότερο. Το μπάσκετ που επέλεξε ο Μεσίνα ηττήθηκε με ένα πόντο και όμως ηττήθηκε κατά κράτος. Ευτυχώς!