Oι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς είναι οι νέοι πρωταθλητές του ΝΒΑ , καθώς έκαναν μάλλον άνετα το 4-2 μέσα στο Κλίβελαντ και κατέκτησαν έναν τίτλο δικαιωματικά και ξάστερα. Στο τελευταιο παιχνίδι είδαν τον Ντρέιμοντ Γκριν να έχει τριπλ νταμπλ, τον Ιγκουοντάλα να κάνει άλλη μία πολύ καλή εμφάνιση και να στέφεται δίκαια MVP και τους Λίβινγκστον και Εζέλι να δίνουν από 10 πολύτιμους ποντους έκαστος από θέση δεύτερου ρόλου. Ηταν λογικό λοιπόν η ομάδα να κερδίσει τον έναν.
Ο Λεμπρόν Τζέιμς, σε αυτό τον αγώνα, έμοιαζε αποκαμωμένος. Πόσταρε πολύ λιγότερο και οι προσπάθειες του σταματούσαν πιο μακριά από το καλάθι από ο,τι συνήθως. Τα νούμερα του ήταν μεν πάλι πολύ καλά, όμως τα ποσοστά του ήταν μέτρια (13/33), όπως άλλωστε και ολόκληρης της ομάδας. Ετσι , παρά την σαφή υπεροπλία σε ριμπάουντ και εκτελεσμένες βολές (+17 και +10 αντίστοιχα), οι Καβαλίερς έχασαν εύκολα, διότι πολύ απλά δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες για καλά σουτ. Οι ασίστ κυμάνθηκαν στο ναδίρ (μόλις 14), τα λάθη περίπου στο ζενίθ (16). Η αντίστοιχη αναλογία των αντιπάλων ήταν 28/9, και όπως ήταν φυσικό τα σουτ τους έγιναν υπό πολύ καλύτερες προυποθέσεις και από μία πλειάδα παικτών που δέχονταν τις πάσες των Κάρι και Γκριν.
Ο δεύτερος εμφάνισε πολύ υψηλό αριθμό σε αυτη τη στατιστική κατηγορία (10), διότι μετά το short roll και την πάσα που δεχόταν από τον ντουμπλαρισμένο Κάρι, η πρώτη βοήθεια ερχόταν επάνω του και εκείνος μπορούσε να βρει με ακρίβεια τον ελευθερο παίκτη. Τοποθετώντας τον στην κορυφη της ρακέτας, η επίθεση του Κερ πήρε πάρα πολλά σε σκορ και δημιουργία.
Μιλώντας για τον προπονητή των Ουόριορς , δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε το πόσο σημαντική ήταν η συμβολή του στο γύρισμα της σειράς. Από το 1-2 και έπειτα, ο Κερ ξεκίνησε στα παιχνίδια τον Iggy, χαμήλωσε τα σχήματα όσο δεν πάει παίζοντας σχεδόν συνέχεια με τρεις φόργουορντ, παρόπλισε τον Μπόγκουτ, στηρίχθηκε για λίγο στον Λι και έπειτα στον Εζέλι. Ταυτόχρονα, αγνοήσε πλήρως τις δυο καλές εμφανίσεις του Ντελαβέντοβα, αντιμετωπίζοντας τον ως αυτό που πραγματικά είναι: ένας μέτριος παίκτης. Το δόλωμα των παιχνιδιών 2 κ 3 δεν το έφαγε ο κοουτς των πρωταθλητών , παραμένοντας προσηλωμένος στο πώς θα αποκόψει τον Τζέιμς από την υπόλοιπη ομάδα και τη ρακέτα.
Ο Λεμπρόν θα πρέπει να περιμένει λιγο ακόμα μέχρι να μπει επί ίσοις όροις στη συζήτηση για τον καλύτερο όλων των εποχών. Τα ατομικά νούμερα είναι εν πολλοίς με το μέρος του, όχι όμως και οι επιτυχίες. Αν μάλιστα δεν ήταν ένα συγκεκριμένο επιθετικό ριμπάουντ, ίσως να είχε ακόμη ένα μόνο τίτλο. Η αλήθεια είναι πως οι 5 συνεχείς παρουσίες σε τελικούς είναι μεγάλο επίτευγμα, από την άλλη όμως στην Ανατολή ο ανταγωνισμός ουδεμία σχέση έχει με τη Δύση. Σκεφτείτε ποιους έπρεπε να περάσει ο Air για να βρεθεί να διεκδικεί τίτλο.
Το τελευταίο ζήτημα αφορά όμως περισσότερο το κουτσομπολιό και το καφενείο. Αυτό που έχει στενότερη σχέση με το άθλημα, είναι η αναγνώριση πως στην κορυφή φτάνουν οι καλύτερες ομάδες, αυτές που έχουν ρόλους και παίκτες έτοιμους να μοιραστούν τις μπάλες. Και επίσης, αυτές που είναι καλύτερες στο βασικότερο στοιχείο του μπάσκετ διαχρονικά: το σουτ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου