H παρουσία του Αντρε Ιγκουοντάλα στον πρώτο τελικό μεταξύ των Ουόριορς και των Καβαλίερς ήταν καταλυτική.
Ο φόργουορντ του Γκόλντεν Στέιτ έβγαλε καλές άμυνες άμυνες πάνω στον Τζέιμς, με αποκορύφωμα αυτή στην τελευταια επίθεση της κανονικής περιόδου. Σε σχέση με τον Μπαρνς τα πήγε πολύ καλύτερα και δεχτηκε δίκαια την αποθέωση από τον προπονητή του.
Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Κερ αποφάσισε να μαρκάρει τον Λεμπρόν. Πριν τη φάση είχε προηγηθεί τάιμ άουτ, συνεπώς μπορούμε να συμπεράνουμε πως το γεγονός οτι δεν ήρθε βοήθεια από πουθενά ήταν σχεδιασμένο. Ναι μεν ο Τζέιμς έχει απομονωθεί σωστά και μακριά από όλους, όμως και πάλι αυτό που ξεχωρίζει είναι η εμπιστοσύνη του κοουτς στον καλύτερο αμυντικό του, η οποία και τον δικαίωσε.
Γενικά, οι Ουόριορς δεν ψοφάνε στο να δώσουν βοήθειες, εκτός αν ο σουπερ σταρ του Κλίβελαντ βρεθεί με ντράιβ πολύ κοντά στο καλάθι. Προτιμά ο Κερ να τον δει να σκοράρει πολύ, από το να του επιτρέψει να εμφανίσει πληθωρικά νούμερα σε διάφορους τομείς της στατιστικής. Ο Τζέιμς είναι φυσικά τόσο καλός που μπορεί να πάρει ένα ματς μόνος του, εντούτοις το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα. 60 σουτ (!) πήραν μαζί Λεμπρόν και Ιρβινγκ, όταν όλη η υπόλοιπη ομάδα πήρε στο σύνολο 34 και ο μόνος που σκόραρε από τον πάγκο ήταν ο JR. Στην αντίπερα όχθη οι προσπάθειες ηταν πολύ πιο ορθολογικά κατανεμημένες, με τον Ιγκουοντάλα να είναι καθοριστικός και στην επίθεση.
Εδώ δεν μπορεί να πει κανείς πως η αντιμετωπιση του Μπλατ είναι λάθος. Ο Λεμπρόν είναι ένας σουπερ αμυντικός στις βοήθειες, ο Ιγκουοντάλα ένας κακός σουτέρ. Ομως αυτή τη φορά είχε 2/3 τρίποντα, παίρνοντας τις πάσες και ευστοχώντας στις προσπάθειες. Οι 15 πόντοι του ήταν μάλλον εκτός προγράμματος, αλλά στην τελική ανάλογες "μικροεκπλήξεις" μπορεί να κρίνουν τετοιες σειρές. Από τις δύο ομάδες, οι Ουόριορς έχουν τις περισσότερες πιθανότητες να βγάλουν κρυφούς άσους από το μανίκι. Το rotation απλώνεται σε περισσότερους παίκτες, σε αντίθεση με την πολύ σφιχτή διαχείριση στην οποία έχει υποχρεωθεί ο κοουτς των Καβς.
Το οτι το Κλίβελαντ κόντεψε να κερδίσει οφειλεται, πέραν του Τζέιμς, και στην πολύ καλή περιφερειακή άμυνα των Σούμπερτ και Ιρβινγκ, η οποία απορρύθμισε τους γκαρντ των Ουόριορς και έδωσε 8 έξτρα κατοχές από κλεψίματα. Για την ακρίβεια 11, καθώς οι δυο τους είχαν και 3 τάπες, μία εκ των οποίων αυτή του Ιρβινγκ στον Κάρι, ακριβώς πριν την τελευταια επίθεση του αγώνα. Ο τραυματισμός του, αν οδηγήσει σε απουσία του από τον επόμενο αγώνα, θα κοστίσει και στον τομέα της άμυνας.
Το παιχνίδι που κατέληξε πριν λίγες ωρες, έδειχνε ως η χρυσή ευκαιρία του Κλίβελαντ να σπάσει μια έδρα στην οποία οι γηπεδούχοι έχουν γνωρίσει την ήττα μόλις 3 φορές μέσα στη χρονιά. Θα υπάρξει άραγε άλλη τετοια? Οσο καλοί και να είναι στα ριμπάουντ και στα hustle plays οι Μοζγκόφ και Τόμπσον, και όσο και να δίνει κατοχές η άμυνα, το σύνολο του Μπλατ θα χρειαστεί να σκεφτεί πέρα από τα iso του σταρ του. Δεν είναι εύκολο, και στην τελική και να μην μπορέσει, έχει σοβαρές δικαιολογίες.
Ο φόργουορντ του Γκόλντεν Στέιτ έβγαλε καλές άμυνες άμυνες πάνω στον Τζέιμς, με αποκορύφωμα αυτή στην τελευταια επίθεση της κανονικής περιόδου. Σε σχέση με τον Μπαρνς τα πήγε πολύ καλύτερα και δεχτηκε δίκαια την αποθέωση από τον προπονητή του.
Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Κερ αποφάσισε να μαρκάρει τον Λεμπρόν. Πριν τη φάση είχε προηγηθεί τάιμ άουτ, συνεπώς μπορούμε να συμπεράνουμε πως το γεγονός οτι δεν ήρθε βοήθεια από πουθενά ήταν σχεδιασμένο. Ναι μεν ο Τζέιμς έχει απομονωθεί σωστά και μακριά από όλους, όμως και πάλι αυτό που ξεχωρίζει είναι η εμπιστοσύνη του κοουτς στον καλύτερο αμυντικό του, η οποία και τον δικαίωσε.
Γενικά, οι Ουόριορς δεν ψοφάνε στο να δώσουν βοήθειες, εκτός αν ο σουπερ σταρ του Κλίβελαντ βρεθεί με ντράιβ πολύ κοντά στο καλάθι. Προτιμά ο Κερ να τον δει να σκοράρει πολύ, από το να του επιτρέψει να εμφανίσει πληθωρικά νούμερα σε διάφορους τομείς της στατιστικής. Ο Τζέιμς είναι φυσικά τόσο καλός που μπορεί να πάρει ένα ματς μόνος του, εντούτοις το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα. 60 σουτ (!) πήραν μαζί Λεμπρόν και Ιρβινγκ, όταν όλη η υπόλοιπη ομάδα πήρε στο σύνολο 34 και ο μόνος που σκόραρε από τον πάγκο ήταν ο JR. Στην αντίπερα όχθη οι προσπάθειες ηταν πολύ πιο ορθολογικά κατανεμημένες, με τον Ιγκουοντάλα να είναι καθοριστικός και στην επίθεση.
Εδώ δεν μπορεί να πει κανείς πως η αντιμετωπιση του Μπλατ είναι λάθος. Ο Λεμπρόν είναι ένας σουπερ αμυντικός στις βοήθειες, ο Ιγκουοντάλα ένας κακός σουτέρ. Ομως αυτή τη φορά είχε 2/3 τρίποντα, παίρνοντας τις πάσες και ευστοχώντας στις προσπάθειες. Οι 15 πόντοι του ήταν μάλλον εκτός προγράμματος, αλλά στην τελική ανάλογες "μικροεκπλήξεις" μπορεί να κρίνουν τετοιες σειρές. Από τις δύο ομάδες, οι Ουόριορς έχουν τις περισσότερες πιθανότητες να βγάλουν κρυφούς άσους από το μανίκι. Το rotation απλώνεται σε περισσότερους παίκτες, σε αντίθεση με την πολύ σφιχτή διαχείριση στην οποία έχει υποχρεωθεί ο κοουτς των Καβς.
Το οτι το Κλίβελαντ κόντεψε να κερδίσει οφειλεται, πέραν του Τζέιμς, και στην πολύ καλή περιφερειακή άμυνα των Σούμπερτ και Ιρβινγκ, η οποία απορρύθμισε τους γκαρντ των Ουόριορς και έδωσε 8 έξτρα κατοχές από κλεψίματα. Για την ακρίβεια 11, καθώς οι δυο τους είχαν και 3 τάπες, μία εκ των οποίων αυτή του Ιρβινγκ στον Κάρι, ακριβώς πριν την τελευταια επίθεση του αγώνα. Ο τραυματισμός του, αν οδηγήσει σε απουσία του από τον επόμενο αγώνα, θα κοστίσει και στον τομέα της άμυνας.
Το παιχνίδι που κατέληξε πριν λίγες ωρες, έδειχνε ως η χρυσή ευκαιρία του Κλίβελαντ να σπάσει μια έδρα στην οποία οι γηπεδούχοι έχουν γνωρίσει την ήττα μόλις 3 φορές μέσα στη χρονιά. Θα υπάρξει άραγε άλλη τετοια? Οσο καλοί και να είναι στα ριμπάουντ και στα hustle plays οι Μοζγκόφ και Τόμπσον, και όσο και να δίνει κατοχές η άμυνα, το σύνολο του Μπλατ θα χρειαστεί να σκεφτεί πέρα από τα iso του σταρ του. Δεν είναι εύκολο, και στην τελική και να μην μπορέσει, έχει σοβαρές δικαιολογίες.
Ο Μοζγκόφ ενώ ήταν πολύ καλός στο να βγαινει ψιλοελευθερος στα 4-5 μετρα και να καρφωνει με 2 βηματα, στο τελος που τον εκλεισαν πήρε 2-3 τελειως εκτος χαρακτηρα επιθέσεις, και το ένα σουτ του στα τελευταία δευτερόλεπτα που δεν βρηκε καν στεφάνι πρέπει να προκάλεσε τρομερή ικανοποίηση στον Kerr που κατάφερε η crunch time επιλογη των Cavs να είναι midrange του Ρώσου. Για να μη θυμηθώ και μια τάπα του Bogut.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που θέλω να πω είναι ότι ο Mozzy ήταν από τις καλύτερες midseason acquisitions των τελευταίων ετών, αλλά πλέον η εξάρτηση της επίθεσης των Cavaliers από το να πρέπει να κάνει plays από τα 4-5 μέτρα αντί για την άμεση περιοχή γύρω από το καλάθι πονάει. Δεν φταίει ο ίδιος βέβαια, δεν είναι αυτός ο ρόλος που έχει, και τα πάει παρόλαυτα καλά, αλλά είναι η πιο σαφής ένδειξη της ιπποδύναμης που λείπει από την ομάδα του Blatt.
Αναρωτιέμαι αν Miller και Marion μπορούν να δώσουν κάτι, δεδομένου ότι είναι τελείως παραγκωνισμένοι στα playoffs.
Απο ο,τι φανηκε και πριν λιγο, Μιλερ και Μαριον δεν ειναι στα πλάνα. Ο Μοζγκόφ παντως έχει μετακινηθεί κοντύτερα στο καλάθι, όπως επεσήμανες. Παρόλα αυτά οι Ουόριορς είναι αποφασισμένοι να χάσουν από αυτόν και όχι από τον Τζειμς. Του εδωσαν πολλούς χωρους, πήγε καλά, αλλά σταματησαν τον Λεμπρόν.
Διαγραφή