Υπό κάποια έννοια, τo μεγαλύτερο παράσημο του Γιάννη Σφαιρόπουλου ήταν ο Πανιώνιος του 2013. Το τέλος της σεζόν εκείνης βρήκε τους κυανέρυθρους στην 3η θέση του πρωταθλήματος και τους Γιάνκοβιτς και Παππά με τον τίτλο των δύο πιο περιζήτητων εγχώριων μπασκετικών προιόντων. Ο Σφαιρόπουλος ήρθε στη Νέα Σμύρνη λίγο μετά την αρχή της σεζόν στη θέση του Θανάση Σκουρτόπουλου και αφού είχε προηγηθεί ένα κακό ξεκίνημα στο eurocup και μία εντός ήδρα ήττα από το Ρεθυμνο για το πρωτάθλημα. Το παράδοξο? Η ήττα αυτή ήταν μόλις η πρώτη για τους νεοσμυρνιώτες μετά από 5 διαδοχικές νίκες στην εκκίνηση του μαραθωνίου της Α1. Καθώς φάνηκε, ήταν και καθοριστική.
Στο 70 - 86 του ΑΓΟΡ στις 18 Νοεμβρίου του 2012 , για τον Πανιώνιο είχαν αγωνιστεί οι εξής παίκτες : Μπόγρης 2, Πέιν 2, Αθηναίου 8(1), Γκιμπς, Μίλμπουρν 3, Αθανασούλας, Μπατής 11(1), Γιάνκοβιτς 17(2), Παππάς 22(2), Μπούκερ 5. Στο φύλλο αγώνος του τελευταίου παιχνιδιού των πλέι -οφ, τον Ιουνιο της επόμενης χρονιάς και κατά σύμπτωση απέναντι στον ίδιο αντίπαλο, συναντά κανείς τρία "νέα" ονόματα. Τον Μπίλι Κις, τον Βασίλη Καββαδά και τον Δημήτρη Αγραβάνη. Ο βετεράνος γκαρντ αντικατέστησε τον Γκιμπς και έγινε μαζί με τον Αθηναίου ο "κουβαλητής" της μπάλας στην επίθεση μισού γηπέδου των κυανέρυθρων, οι δύο νεαροί βρήκαν χρόνο σε δεύτερους ρόλους. Παππάς και Γιάνκοβιτς είχαν ήδη αφήσει το στίγμα τους, όπως φαίνεται και από τα παραπάνω στατιστικά .Ο πρώτος αναδείχθηκε τελικά πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, ο δεύτερος ο πιο βελτιωμένος παίκτης του.
Ο Πανιώνιος του Σφαιρόπουλου ουσιαστικά πάτησε επάνω στα χαρίσματα των δύο νεαρών και έχτισε γύρω τους την ασφαλέσταστη πορεία προς την 3η θέση. Ο Παππάς ανέλαβε ένα ρόλο combo guard με πολλές ελευθερίες, τρέχοντας πολλές φορές και πικ εν ρολ μετά από τις εισαγωγικές πάσες των Κις και Αθηναίου. Ο Γιάνκοβιτς ξεδίπλωσε το πολυσύνθετο ταλέντο του και στις δύο πλευρές του γηπέδου, λειτουργώντας ως αμυντικός εξολοθρευτής, ριμπάουντερ και εκτελεστής. Πολλές φορές πλησιάζε κοντά στο καλάθι, εκεί όπου είχε πλεονέκτημα ποιότητας απέναντι στους περισσότερους αντιπάλους του και ήταν πιο αποτελεσματικός από το 4άρι "χαμηλών τόνων" Λάντον Μίλμπουρν ή από τον πιο "περιφερειακό" Πέιν. Η ομάδα έπαιζε ένα κλασικό παιχνίδι μισού γηπέδου βασισμένο στα σκριν στη μπάλα και αναδεικνύοντας τις αρετές του βασικού σκόρερ της.
Δεν είναι ξακάθαρο κατά πόσο μπορεί να πιστωθεί στον Σφαιρόπουλο η κατακόρυφη άνοδος των δύο νεαρών. Προκειμένου ο Παππάς να αναδειχτεί πολυτιμότερος παίκτης του πρώτου γύρου, μέτρησαν και τα 6 παιχνίδια που είχε δώσει υπό τις οδηγίες του Σκουρτόπουλου. Ο Γιάνκοβιτς ήταν και εκείνος ήδη επιφορτισμένος με καθηκοντα πρωταγωνιστή. Το γεγονός πάντως παραμένει πως με τον Σφαιρόπουλο προοδευσαν, όπως και οτι ο Πανιώνιος βγήκε στην αγορά με 4 ελκυστικά νεαρά ονόματα πρως πώληση.
H επόμενη χρονιά βρήκε τους κυανέρυθρους χωρίς κανέναν εκ των τεσσάρων, χωρίς τον Αθηναιου, και χωρίς τον καλό ψηλό Μπούκερ. Ο κοουτς κλήθηκε να χτίσει την ομάδα ουσιαστικά από την αρχή. Καθώς η χρονιά τραβούσε σε μάκρος (με πρόκριση στους 32 του Eurocup με το νέο, ευκολότερο συστημα διεξαγωγής), η εικόνα έδειχνε όλο και πιο αποθαρρυντική. Χτισμένος γύρω από έναν ταλαντούχο γκαρντ-σκόρερ, ο νέος Πανιώνιος έμοιαζε η ομάδα του ενός. Ο Ερικ Μακόλουμ έκανε τους πάντες να θαυμάσουν το ταλέντο του και να εφευρίσκουν σενάρια ένταξης του στα μεγάλα ευρωπαικά κλαμπ, αλλά τελικά άφησε πίσω του συντρίμμια, μονοπολώντας το επιθετικό παιχνίδι και βγάζοντας ελάχιστη ενέργεια στην πίεση επάνω στη μπάλα. Τα αλλεπάληλα σκριν για τον Αμερικάνο πλέι-μέικερ, έδωσαν μερικά εντυπωσιακά νούμερα, αλλά μετέτρεψαν τους υπόλοιπους παίκτες σε ρολίστες πολυτελείας. Ο Μακόλουμ βγάζει το ψωμί του στην Κίνα.
Kακά τα ψέμματα, πέρυσι ο Πανιώνιος δεν έπαιξε καλά. Εγινε έρμαιο στα χέρια των δυνατών στους 32 της Ευρώπης, έπαιξε μέτρια άμυνα, τερμάτισε με χειρότερο ρεκόρ στο πρωτάθλημα, έχασε τα κεκτημένα της τρίτης θέσης από τον ΠΑΟΚ του Μαρκόπουλου. Οι ασπρόμαυροι του Βορρά παίζουν φέτος καλύτερα εχοντας στη σύνθεση τους τρία από τα περσινά κυανέρυθρα εργαλεία.
Στον Ολυμπιακό, κατέληξαν στον Σφαιρόπουλο έχοντας εξετάσει πρωτύτερα πλείστες άλλες περιπτώσεις και έχοντας στο μεταξύ εισπράξει το "οχι" του Σούλη Μαρκόπουλου. Η επιλογή τους δεν μαρτυρά προτεραιότητα, αλλά ανάγκη. Δεν γινόταν το καράβι να συνεχίσει να πλεει ακυβέρνητο, ούτε ο Σπανούλης να αγωνίζεται 40 λεπτά στις Λιθουανίες. Από την παρούσα κατάσταση, η μέλλουσα θα είναι σίγουρα καλύτερη υπό την έννοια οτι παγιώνεται ένα καθεστώς στον πάγκο.
Το ερώτημα είναι φυσικά ποιο δρόμο θα ακολουθήσει από εδώ και πέρα ο νέος τεχνικός. Οι θρίαμβοι της διετίας 2012-13 συντελέστηκαν με την εφαρμοφή μιας συγκεκριμένης συνταγής, η οποία θεμελιώθηκε επί Ιβκοβιτς και εξελίχθηκε στο Λονδίνο από τον Μπαρτζώκα. Από τη συνταγή αυτή οι ερυθρόλευκοι έχουν εδώ και κάποιο καιρό παρεκκλίνει. Θέλετε λόγω της τακτικής του προκατόχου του Σφαιρόπουλου, θέλετε λόγω της φυγής βασικών αμυντικών εργαλείων, θέλετε λόγω των πολλών τραυματισμών ή της προβληματικής κατά πολλούς στελέχωσης, η ουσία είναι πως ο Ολυμπιακός δεν μοιάζει με την ομάδα-καμικάζι που κατέκτησε την Ευρωπη και πως ο τρόπος παιχνιδιού του έχει αλλάξει. Η άμυνα έχει χάσει σε σκληράδα και οξυδέρκεια, η επίθεση σε ταχύτητα και απλότητα. Θα μπορέσει ο νέος τεχνικός να επαναφέρει αυτά τα στοιχεία ή θα επιχειρήσει να κινηθεί σε καινούρια μονοπάτια?
Δεν μπορώ να το ξερω. Το είδος του μπάσκετ που έπαιξε το τελευταίο του δημιούργημα δεν μας προδιαθέτει για επιστροφή στα θεμελιώδη των επιτυχιών. Από την άλλη, οι παίκτες δεν είναι οι ίδιοι και τα "θέλω" του κάθε προπονητή διαφορετικά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι πως ΚΑΙ αυτός ο κοουτς θα κριθεί με βάση τα αποτελέσματα που θα φέρει ο Ολυμπιακός απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο του. Στον Πειραιά, είναι συνηθισμένο: όταν ο ΠΑΟ έρχεται πρώτος, το μπάσκετ έρχεται δεύτερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου