Ζητήματα ρητορικής

Aυτό που συμβαίνει με τον Παναθηναικό είναι πρώτα από όλα ένα ζήτημα νοοτροπίας. Ο Ιβάνοβιτς έχει επιτύχει μέχρι στιγμή πρωτίστως σε αυτό, φανερώνοντας προσόντα δεινού ρήτορα. Πριν και πάνω από κάποια επιτυχημένα επιθετικά συστήματα, ο κοουτς του Παναθηναικού μοιάζει να πείθει τους παίκτες του επάνω σε τρία θεμελιώδη ζητήματα: 

Πρώτον, την ανάγκη για κίνηση στην επίθεση. Απαγορεύεται ο οποιοσδήποτε να είναι στατικός. Τα plays του προπονητή βοηθάν προς αυτή την κατεύθυνση, όμως είναι θέμα να πειστούν και οι παίκτες. Δείτε μια επίθεση που μου έκανε εντύπωση. 

Είναι μια επίθεση όπου ο αρχικός στόχος δεν βγαίνει. Κοιτάξτε εντούτοις την κίνηση του Φώτση να φύγει από την κορυφή, να πάει στη γωνία και να δώσει σκριν στον Γιάνκοβιτς ωστε να ανοίξει έτσι το γήπεδο, καθώς και την ταχύτητα με την οποία ο Σλότερ κινείται προς τη γωνία. Το σκριν του Μπατίστα μακριά από τη μπάλα είναι κάτι απλό, όμως εδώ κοιτάμε το ποσο γρήγορα εκτελείται, όπως και το πως κινούνται οι υπόλοιποι.

Δεύτερον, στην σημασία της καλής αμυνας. Τζάμπα τους ξεθέωνε το καλοκαίρι? Σε αυτό τον Παναθηναικό που βλέπουμε, παίζει hedge out ο Μπατίστα! Να πω οτι το περίμενα, θα πω ψέμματα. Επιπλέον, σε πολλές περιπτώσεις οι περιστροφές από πίσω του ήταν ιδανικές, χωρίς το Μιλάνο βέβαια να επιδεικνύει ιδιαίτερο ζήλο στη γρηγορη μεταφορά της μπάλας. Και πάλι όμως, η ταχύτητα στα πόδια των πρασίνων ήταν εμφανής.

Τρίτον, και κατ'εμε σημαντικότερο, στην εκμετάλλευση του ελεύθερου σουτ σε οποιοδήποτε χρονικό σημείο της επίθεσης. Οι παίκτες του Παναθηναικού σουτάρουν με το που βρουν την ευκαιρία. Αυτό είναι ένα καθαρά φιλοσοφικό ζήτημα και έχει τις ρίζες του στο μυαλό και όχι στην ικανότητα. Κανένας δεν διστάζει να σουτάρει, κανένας δεν φοβάται επίπληξη όταν είναι ελεύθερος. Τεράστια αλλαγή σε σχέση με το παρελθόν. 

Δεν σας κρύβω πως τις δύο τελευεταίες εμφανίσεις δεν τις είδα να έρχονται, τουλάχιστον τόσο νωρίς. Από εκεί και πέρα φυσικά και διατηρώ τις αμφιβολίες μου σε ο,τι αφορά τη συνέχεια. Ως πιο σημείο μπορεί να φτάσει ο φετινός Παναθηναικός με τα αντικειμενικά κενα? Ισως βέβαια αυτή να είναι μια άτοπη ερώτηση. Εφ'οσον αυτή η ομάδα εξασφαλίσει άλλα 14 παιχνίδια στο τοπ-16 (που από ο,τι φαίνεται θα το κάνει), θα έχει βάλει τις βάσεις που επιθυμούσε το καλοκαίρι η διοίκηση της. Και ας είναι προς το παρόν η μόνη ελληνική προσθήκη ο Μποχωρίδης.

Δυο λόγια για το Μιλάνο: Δεν είναι καλή ομάδα, και θα είναι και δύσκολο να γίνει. Οσο και αν ακούγεται περίεργο, ένα σοβαρό της πρόβλημα είναι ο .... Μέλι. Από πέρυσι ο Μπάνκι τον χρησιμοποιεί για να δίνει κίνηση στην επίθεση του. Ο Ιταλός είναι όμως παίκτης χαμηλού IQ και δεν κάνει τίποτα παραπάνω από οσα είναι γραμμένα στο πινακάκι. Αποτυγχάνει να βρει μια καλή πάσα σε έναν κενό χώρο, σταματά τον ρυθμό. Από την άλλη, οι Μπρουκς και Ράγκλαντ δεν μας βγάζουν φυσικά τα μάτια και είναι σαφώς χειρότεροι των προκατόχων τους. Σωστά ο Ιβάνοβιτς διέγνωσε (από όσο άκουσα στο ρεπορτάζ αγωνιστικού χώρου) οτι το κλειδί ηταν να μην τροφοδοτηθούν οι ψηλοί.  Ε, η Αρμάνι με τους κοντούς δεν κερδίζει. Θα μπορούσε να κερδίζει με τον Κλέιζα, αλλά αυτό ελάχιστοι το κατάφεραν.Θα το καταφέρει ο Μπανκι? Ποιος είναι στην τελική ο Μπάνκι?

Ολα αυτά δεν νοιάζουν τον ΠΑΟ. Προχωράει.

Η σελίδα αυτή υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Τα σημειώματα και τα ποστ για τους επόμενους 1-2 μήνες θα είναι πιθανώς λίγο πιο σπάνια και ετερεχρονισμένα. Μετά θα επανέλθουμε.