Η εθνική μας ξεκινάει σε λίγο στην Ισπανία έχοντας μπει στη διοργάνωση μετά κόπων και βασάνων και με μια wild card που συζητήθηκε πολύ και από πολλούς. Λίγο με απασχολεί. Οι επόμενες 15 μέρες (ή μάλλον λιγότερες) θα είναι αφιερωμένες στην ομάδα που μας έκανε να αγαπήσουμε το άθλημα. Και ας μην πάει αυτή τη φορά για τη μεγάλη διάκριση. Κατά κοινή ομολογία, το φετινό σύνολο της εθνικής Ελλάδος μπάσκετ έχει χτυπητές αδυναμίες. Μαζί με αυτές, και κάποιες σημαντικές αρετές. Ας δούμε όλα αυτά και ας εκτιμήσουμε τι είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε.
Ντεφό
Πρώτα πρώτα πρέπει να ξέρουμε πού δεν μπορούμε να βασιστούμε. Η εθνική δεν έχει (απόντος Σπανούλη) προικισμένο σκόρερ, δεν διαθέτει καθόλου βάθος στη θέση 5 και (κάτι που δεν έχει αναφερθεί όσο χρειάζεται) δεν έχει σχεδόν καθόλου spot-up shooters. Εν τη απουσία Φώτση και Περπέρογλου, η ομάδα μας στερείται δυο παικτών που μπορούσαν να ανοίξουν τις αποστάσεις και να προσφέρουν την έξτρα επιλογή στο πικ εν ρολ παιχνίδι. Επιπρόσθετα, από τη στιγμή που ο Βασιλειάδης είναι φανερό οτι θα παίζει καθαρά στο 2, οι επιλογές για την έξτρα πάσα στην περιφέρεια λιγοστεύουν. Αντετοκούνμπο, Πρίντεζης και Καιμακόγλου δύσκολα θα παίξουν σταθερά τον ρόλο του εκτελεστή στην αδύνατη πλευρά, αν και θα έχουν τις καλές στιγμές που τους αντιστοιχούν.
Με αυτά τα δεδομένα είναι δύσκολο να περιμένουμε μια απόλυτα λειτουργική επίθεση στο 5 εναντίον 5, η οποία θα φέρνει τις άμυνες σε αναπόφευκτες ανισορροπίες. Ο Κατσικάρης αυτό το γνωρίζει και στα φιλικά προσπάθησε να εμφανίσει plays με σκριν μακριά από τη μπάλα, γρήγορες πάσες, συνεργασίες μεταξύ του 3 και του 4 (ο Καιμακόγλου ως πασέρ στην περιφέρεια) και κάποια δόση από post-up παιχνίδι με τους Μπουρούση και Πρίντεζη. Παρόλα αυτά, οι αποστάσεις δεν ήταν και οι καλύτερες και απέναντι σε σωστά close out και σφιχτές άμυνες υπήρξαν μπερδέματα και σουτ πάνω από μαρκαρισμένα χέρια. Ο Ζήσης το δήλωσε χθες πεντακάθαρα: για να αποφύγει τέτοιες κακοτοπιές, η εθνική μας οφείλει να σκεφτεί και να παίξει γρήγορα.
Τα όπλα μας
Εδώ είναι τα καλά νέα, που έρχονται όμως μαζί με έναν μεγάλο αστερίσκο. Η ομάδα μας μπορεί να κλέψει μπάλες, μπορεί να παίξει καλή άμυνα και μπορεί να τρέξει σωστά το γήπεδο. Δύναται όμως να εξασφαλίσει με συνέπεια το αμυντικό ριμπάουντ? Στον αγώνα με την Τουρκία στην Πόλη, εκεί όπου βγάλαμε κάποιους σερί πολύ καλούς αιφνιδιασμούς στο πρώτο μέρος, η εξασφάλιση του ριμπάουντ από τον σέντερ μας ήταν αυτή που έδωσε καύσιμο στη μηχανή. Ο αιφνιδιασμός άλλωστε ξεκινάει πρώτα πρώτα από το σουτ του αντιπάλου.
Δείτε εδώ.
Η εξασφάλιση του ριμπάουντ από τον Μπουρούση, δίνει τη δυνατότητα στους Πρίντεζη και Αντετοκούνμπο να τρέξουν το γήπεδο στον κάθετο άξονα και στον Ζήση με τον Καλάθη να ζητήσουν σωστά τη μπάλα. Το αποτέλεσμα είναι το ιδανικότερο.
Γενικά, τα fast break drills της εθνικής μας σε τέτοιες περιπτώσεις (δηλαδή όταν ο σέντερ παίρνει το ριμπάουντ) φαντάζουν καλά δουλεμένα. Ο αιφνιδιασμός άλλωστε δεν είναι κάτι τυχαίο, αλλά είναι προιόν προπόνησης όπως και το σετ παιχνίδι. Ο Πρίντεζης μαζί με το τριάρι είναι συνήθως οι δύο παίκτες που τρέχουν το γήπεδο, με τον πρώτο να κινείται πάντα κάθετα και τον δεύτερο είτε να ακολουθεί παράλληλα με τον πρώτο, όπως στο παράδειγμα, είτε να ακροβολίζεται στο πλάι. Για παραδειγμα, όταν ο -όχι τόσο καλός σουτέρ- Αντετοκούνμπο, έδωσε τη θέση του στον Παπανικολάου, είδαμε μια εξαιρετική παραλλαγή.
Ο χρόνος έχει σημασία. Μόλις σε 5'' η μπάλα έχει πάει στον Πρίντεζη, ο Παπ είναι στη γωνία τραβώντας την προσοχή ενός αμυντικού ενώ Ζήσης και Καλάθης επιχειρούν κοψίματα από το κέντρο προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Ο Πρίντεζης πασάρει στον Νικ ο οποίος τελείωνει με εύκολο λέι - απ σε 6 όλα κι όλα δευτερόλεπτα. Το ποστάραμε και πριν λίγες μέρες στη σελίδα στο facebook, δείχνοντας ολόκληρη τη φάση, ξεχνώντας να αναφέρουμε πως όπως και σε αυτή, έτσι και σε άλλες αντίστοιχες φάσεις ο Μπουρούσης έρχεται ως τρέιλερ στο τρίποντο και συνήθως έχει άφθονο χρόνο να σουτάρει. Μια έξτρα δυνατότητα που δίνουν ελάχιστοι ψηλοί.
Επειδή όμως η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά, να πούμε πως και σε αυτή τη φάση, το ριμπάουντ κατέληξε στα χέρια του ψηλού μας. Εύκολα καλάθια σαν αυτά θα έρθουν αν η εθνική μας φανεί συνεπής στο αμυντικό ριμπάουντ, εκεί όπου στα φιλικά εμφάνισε αδυναμίες.
Από εκεί και πέρα, η εθνική μας σίγουρα μπορεί να ποντάρει σε καλές άμυνες που θα δώσουν κατοχές. Η αμυντική της τακτική έχει συγκεκριμένη φιλοσοφία και σωστό προσανατολισμό, παρότι οι αδυναμίες στην αναχαίτιση του πικ εν ρολ είναι δεδομένες. Ο Κατσικάρης έχει επιλέξει να βάλει βαθειά τους φόργουορντ, να πάει σε περιστροφές και να δώσει βοήθειες, εκμεταλλευόμενος τη δυνατότητα που έχουν κάποιοι παίκτες να βγαίνουν πάνω στη διαδρομή της πάσας και να κλέβουν μπαλες. Η άμυνα της ομάδας απαιτεί οξυδέρκεια, αντίληψη των θέσεων και σωστές αποφάσεις αλλά ευελπιστώ πως οι παίκτες αυτό θα το καταφέρουν, παρά τα κάποια προβλήματα στις αλληλοκαλύψεις που παρουσιάστηκαν στα φιλικά.
Σε αυτό τον τομέα μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα ο θαυμάσιος Γιάννης Αντετοκούνμπο, όπως άλλωστε, μη λησμονούμε, και στο αμυντικό ριμπάουντ. Ο νεαρος μπορεί να αποτελέσει μεγάλο όπλο, και ας μην σκοράρει τόσο πολύ, ενώ είναι ο μόνος ψηλός που μπορεί να αλλάξει στα σκριν και να πάει σε κοντύτερους αντιπάλους.
Για το τέλος, και για να μη σας κουράσω πολύ πριν την πρεμιέρα, να πούμε πως η εθνική μας μπορεί να παίξει και κάποια άλλα σημαντικά χαρτια. Αυτά είναι:
- Ο Πρίντεζης στον δευτερεύοντα αιφνιδιασμό. Η δυνατότητα του να παίζει με πλάτη και να γυρνά το σώμα γρήγορα προς τα μπροστά είναι πολύ σημαντική. Μην ξαφνιαστείτε αν στο τέλος καταλήξει ο πρώτος σκόρερ της ομάδας μας.
- Πάλι στον δευτερεύοντα αιφνιδιασμό, ο Νικ Καλάθης μπορεί να στήσει γρήγορα πικ και να πάει ως τοκοντινό τελείωμα.
- Μάντζαρης και Καλάθης εγγυώνται πίεση επάνω στη μπάλα. Μπορούν να βγάλουν τα πνευμόνια αντιπάλων πλέι-μέικερ και να αποδιοργανώσουν ομάδες που δεν έχουν βάθος στις θέσεις 1-2, όπως π.χ. η Κροατία.
- Ο Μπουρούσης μπορεί να τραβήξει προς τα έξω τους αντιπάλους ψηλούς και να ανοίξει χώρους για κοψίματα μέσα στο καλάθι για τους ταχύτατους Αντετοκούνμπο, Πρίντεζη, Παπανικολάου. Με τη ρακέτα λίγο άδεια, οι τρεις τους μπορούν να κάνουν ζημιές.
Ο χρόνος με πιέζει, συνεπώς τα υπόλοιπα (και όσα ξεχάσαμε) θα τα πούμε στην πορεία του τουρνουά, στο οποίο πάμε ομολογουμένως χωρίς πολύ άγχος. Μια προκριση στους 8 θα συνιστά επιτυχία πρώτου μεγέθους, αλλά ας μην προτρέχουμε, εδώ η Κροατία πήγε μόλις να την πατήσει από τις Φιλιππίνες. Το ρεαλιστικό είναι να πάμε για τρεις νίκες στον όμιλο, οι οποίες λογικά θα μας βγάλουν από το δρόμο των Ισπανών στην άμεση συνέχεια. Ο,τι παραπάνω έρθει θα είναι καλοδεχούμενο.
Υ.Γ. Καιμακόγλου, Βασιλειάδης, Σλούκας, Βουγιούκας είναι 4 μονάδες από τις οποίες μπορούμε να περιμένουμε πολλά περισσότερα. Ποιος θα ξεπεταχτεί και θα ανεβάσει την εθνική? Μακάρι όλοι, άλλα αν έπρεπε να διαλέξω έναν θα διάλεγα τον Ιαν. Νομίζω οι λόγοι είναι ευνόητοι.
Ντεφό
Πρώτα πρώτα πρέπει να ξέρουμε πού δεν μπορούμε να βασιστούμε. Η εθνική δεν έχει (απόντος Σπανούλη) προικισμένο σκόρερ, δεν διαθέτει καθόλου βάθος στη θέση 5 και (κάτι που δεν έχει αναφερθεί όσο χρειάζεται) δεν έχει σχεδόν καθόλου spot-up shooters. Εν τη απουσία Φώτση και Περπέρογλου, η ομάδα μας στερείται δυο παικτών που μπορούσαν να ανοίξουν τις αποστάσεις και να προσφέρουν την έξτρα επιλογή στο πικ εν ρολ παιχνίδι. Επιπρόσθετα, από τη στιγμή που ο Βασιλειάδης είναι φανερό οτι θα παίζει καθαρά στο 2, οι επιλογές για την έξτρα πάσα στην περιφέρεια λιγοστεύουν. Αντετοκούνμπο, Πρίντεζης και Καιμακόγλου δύσκολα θα παίξουν σταθερά τον ρόλο του εκτελεστή στην αδύνατη πλευρά, αν και θα έχουν τις καλές στιγμές που τους αντιστοιχούν.
Με αυτά τα δεδομένα είναι δύσκολο να περιμένουμε μια απόλυτα λειτουργική επίθεση στο 5 εναντίον 5, η οποία θα φέρνει τις άμυνες σε αναπόφευκτες ανισορροπίες. Ο Κατσικάρης αυτό το γνωρίζει και στα φιλικά προσπάθησε να εμφανίσει plays με σκριν μακριά από τη μπάλα, γρήγορες πάσες, συνεργασίες μεταξύ του 3 και του 4 (ο Καιμακόγλου ως πασέρ στην περιφέρεια) και κάποια δόση από post-up παιχνίδι με τους Μπουρούση και Πρίντεζη. Παρόλα αυτά, οι αποστάσεις δεν ήταν και οι καλύτερες και απέναντι σε σωστά close out και σφιχτές άμυνες υπήρξαν μπερδέματα και σουτ πάνω από μαρκαρισμένα χέρια. Ο Ζήσης το δήλωσε χθες πεντακάθαρα: για να αποφύγει τέτοιες κακοτοπιές, η εθνική μας οφείλει να σκεφτεί και να παίξει γρήγορα.
Τα όπλα μας
Εδώ είναι τα καλά νέα, που έρχονται όμως μαζί με έναν μεγάλο αστερίσκο. Η ομάδα μας μπορεί να κλέψει μπάλες, μπορεί να παίξει καλή άμυνα και μπορεί να τρέξει σωστά το γήπεδο. Δύναται όμως να εξασφαλίσει με συνέπεια το αμυντικό ριμπάουντ? Στον αγώνα με την Τουρκία στην Πόλη, εκεί όπου βγάλαμε κάποιους σερί πολύ καλούς αιφνιδιασμούς στο πρώτο μέρος, η εξασφάλιση του ριμπάουντ από τον σέντερ μας ήταν αυτή που έδωσε καύσιμο στη μηχανή. Ο αιφνιδιασμός άλλωστε ξεκινάει πρώτα πρώτα από το σουτ του αντιπάλου.
Δείτε εδώ.
Η εξασφάλιση του ριμπάουντ από τον Μπουρούση, δίνει τη δυνατότητα στους Πρίντεζη και Αντετοκούνμπο να τρέξουν το γήπεδο στον κάθετο άξονα και στον Ζήση με τον Καλάθη να ζητήσουν σωστά τη μπάλα. Το αποτέλεσμα είναι το ιδανικότερο.
Γενικά, τα fast break drills της εθνικής μας σε τέτοιες περιπτώσεις (δηλαδή όταν ο σέντερ παίρνει το ριμπάουντ) φαντάζουν καλά δουλεμένα. Ο αιφνιδιασμός άλλωστε δεν είναι κάτι τυχαίο, αλλά είναι προιόν προπόνησης όπως και το σετ παιχνίδι. Ο Πρίντεζης μαζί με το τριάρι είναι συνήθως οι δύο παίκτες που τρέχουν το γήπεδο, με τον πρώτο να κινείται πάντα κάθετα και τον δεύτερο είτε να ακολουθεί παράλληλα με τον πρώτο, όπως στο παράδειγμα, είτε να ακροβολίζεται στο πλάι. Για παραδειγμα, όταν ο -όχι τόσο καλός σουτέρ- Αντετοκούνμπο, έδωσε τη θέση του στον Παπανικολάου, είδαμε μια εξαιρετική παραλλαγή.
Ο χρόνος έχει σημασία. Μόλις σε 5'' η μπάλα έχει πάει στον Πρίντεζη, ο Παπ είναι στη γωνία τραβώντας την προσοχή ενός αμυντικού ενώ Ζήσης και Καλάθης επιχειρούν κοψίματα από το κέντρο προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Ο Πρίντεζης πασάρει στον Νικ ο οποίος τελείωνει με εύκολο λέι - απ σε 6 όλα κι όλα δευτερόλεπτα. Το ποστάραμε και πριν λίγες μέρες στη σελίδα στο facebook, δείχνοντας ολόκληρη τη φάση, ξεχνώντας να αναφέρουμε πως όπως και σε αυτή, έτσι και σε άλλες αντίστοιχες φάσεις ο Μπουρούσης έρχεται ως τρέιλερ στο τρίποντο και συνήθως έχει άφθονο χρόνο να σουτάρει. Μια έξτρα δυνατότητα που δίνουν ελάχιστοι ψηλοί.
Επειδή όμως η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά, να πούμε πως και σε αυτή τη φάση, το ριμπάουντ κατέληξε στα χέρια του ψηλού μας. Εύκολα καλάθια σαν αυτά θα έρθουν αν η εθνική μας φανεί συνεπής στο αμυντικό ριμπάουντ, εκεί όπου στα φιλικά εμφάνισε αδυναμίες.
Από εκεί και πέρα, η εθνική μας σίγουρα μπορεί να ποντάρει σε καλές άμυνες που θα δώσουν κατοχές. Η αμυντική της τακτική έχει συγκεκριμένη φιλοσοφία και σωστό προσανατολισμό, παρότι οι αδυναμίες στην αναχαίτιση του πικ εν ρολ είναι δεδομένες. Ο Κατσικάρης έχει επιλέξει να βάλει βαθειά τους φόργουορντ, να πάει σε περιστροφές και να δώσει βοήθειες, εκμεταλλευόμενος τη δυνατότητα που έχουν κάποιοι παίκτες να βγαίνουν πάνω στη διαδρομή της πάσας και να κλέβουν μπαλες. Η άμυνα της ομάδας απαιτεί οξυδέρκεια, αντίληψη των θέσεων και σωστές αποφάσεις αλλά ευελπιστώ πως οι παίκτες αυτό θα το καταφέρουν, παρά τα κάποια προβλήματα στις αλληλοκαλύψεις που παρουσιάστηκαν στα φιλικά.
Σε αυτό τον τομέα μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα ο θαυμάσιος Γιάννης Αντετοκούνμπο, όπως άλλωστε, μη λησμονούμε, και στο αμυντικό ριμπάουντ. Ο νεαρος μπορεί να αποτελέσει μεγάλο όπλο, και ας μην σκοράρει τόσο πολύ, ενώ είναι ο μόνος ψηλός που μπορεί να αλλάξει στα σκριν και να πάει σε κοντύτερους αντιπάλους.
Για το τέλος, και για να μη σας κουράσω πολύ πριν την πρεμιέρα, να πούμε πως η εθνική μας μπορεί να παίξει και κάποια άλλα σημαντικά χαρτια. Αυτά είναι:
- Ο Πρίντεζης στον δευτερεύοντα αιφνιδιασμό. Η δυνατότητα του να παίζει με πλάτη και να γυρνά το σώμα γρήγορα προς τα μπροστά είναι πολύ σημαντική. Μην ξαφνιαστείτε αν στο τέλος καταλήξει ο πρώτος σκόρερ της ομάδας μας.
- Πάλι στον δευτερεύοντα αιφνιδιασμό, ο Νικ Καλάθης μπορεί να στήσει γρήγορα πικ και να πάει ως τοκοντινό τελείωμα.
- Μάντζαρης και Καλάθης εγγυώνται πίεση επάνω στη μπάλα. Μπορούν να βγάλουν τα πνευμόνια αντιπάλων πλέι-μέικερ και να αποδιοργανώσουν ομάδες που δεν έχουν βάθος στις θέσεις 1-2, όπως π.χ. η Κροατία.
- Ο Μπουρούσης μπορεί να τραβήξει προς τα έξω τους αντιπάλους ψηλούς και να ανοίξει χώρους για κοψίματα μέσα στο καλάθι για τους ταχύτατους Αντετοκούνμπο, Πρίντεζη, Παπανικολάου. Με τη ρακέτα λίγο άδεια, οι τρεις τους μπορούν να κάνουν ζημιές.
Ο χρόνος με πιέζει, συνεπώς τα υπόλοιπα (και όσα ξεχάσαμε) θα τα πούμε στην πορεία του τουρνουά, στο οποίο πάμε ομολογουμένως χωρίς πολύ άγχος. Μια προκριση στους 8 θα συνιστά επιτυχία πρώτου μεγέθους, αλλά ας μην προτρέχουμε, εδώ η Κροατία πήγε μόλις να την πατήσει από τις Φιλιππίνες. Το ρεαλιστικό είναι να πάμε για τρεις νίκες στον όμιλο, οι οποίες λογικά θα μας βγάλουν από το δρόμο των Ισπανών στην άμεση συνέχεια. Ο,τι παραπάνω έρθει θα είναι καλοδεχούμενο.
Υ.Γ. Καιμακόγλου, Βασιλειάδης, Σλούκας, Βουγιούκας είναι 4 μονάδες από τις οποίες μπορούμε να περιμένουμε πολλά περισσότερα. Ποιος θα ξεπεταχτεί και θα ανεβάσει την εθνική? Μακάρι όλοι, άλλα αν έπρεπε να διαλέξω έναν θα διάλεγα τον Ιαν. Νομίζω οι λόγοι είναι ευνόητοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου