Ποιον μαρκάρει ο Ντέιβιντ Μος ανά 2''?
Α. Στα 12''
Β. Στα 10''
After I first apologize for the quality of the πικτσουρζ, ας δούμε το προφανές. Ο αμυντικός πασπαρτού της Αρμάνι καλύπτει όλες τις τρύπες που δημιουργούν οι ανισορροπίες στις περιστροφές. Δεν διστάζει να αφήνει τον παίκτη του για να βοηθά αλλού, μιας και μπορεί με την ευελιξία του να ξανακαλύψει το αρχικό μαρκάρισμα. Συχνά μαρκάρει και στην περιφέρεια τα γκαρντς αν χρειαστεί.
Μοιραία αυτό δημιουργεί κάποια κενά, τα οποία ο Παναθηναικός μπορεί να εκμεταλλευτεί. Ο Μασιούλις και ο Μπράμος από το 3 μπορούν να βρουν πεδίο δράσης αν ο Μος ακολουθεί σε άλλες περιστροφές. Το ίδιο και ο Φωτσης (ειδικά) με τον Γκιστ, αφού σε πιο κοντά σχήματα ο ρασταφάριαν ματσάρει και τα 4άρια, αλλάζοντας όμως στα σκριν και μένοντας αργότερα πάνω στους περιφερειακούς. Κάπως έτσι έβαλε το τρίποντο που εκρινε το ματς στην Καταλονία ο Νάχμπαρ.
Γενικώς πάντως τα τεσσάρια του ΠΑΟ δεν θα έχουν απέναντι τους κάποιον παίκτη κλάσης αύριο.
Κατά τα άλλα, η Αρμάνι είναι βελτιωμένη παντού στο τοπ-16 σε σχέση με την κανονική περίοδο. Η πίεση πάνω στη μπάλα των Τζερελς και Χάκετ σχεδόν από το μισό γήπεδο και πίσω αναγκάζει τα πικ των αντιπάλων να στήνονται ψηλά, πράγμα που δε βοηθά το τριφύλλι. Ο εγκληματισμός του Λαβάλ προσφέρει ένα αμυντικό εργαλείο τύπου Γκιστ στο πικ εν ρολ και στις αλλαγές. Οχι ακριβώς της ίδιας κλάσης αφού επιθετικά είναι περίπου για να τον κλαιν οι ρέγγες, όμως τη δουλειά του την κάνει στο ακέραιο. Είναι ο δεύτερος βασικός καταλύτης της μεταμόρφωσης της Αρμάνι.
Ο πρώτος? Ο Ντάνιελ Χάκετ φυσικά, ο παίκτης ο οποίος απελευθέρωσε την καλαθομηχανή που λέγεται Λάνγκφορντ. Οχι οτι τα πήγαινε άσχημα στον ά γυρο το μυδριαλιοβόλο, όμως στο τοπ-16 έχει ανεβάσει μέσους όρους και στους πόντους και στα ποσοστά, το οποίο είναι και το κυριότερο. Ενώ στην κ.π. ο Λάνγκφορντ έπαιζε πολύ σαν άσος τρέχοντας τα plays από τα τέλη της 3ης περιόδου και ύστερα, πλέον παίζει καθαρά στο δύο. Εχει περισσότερες δυναμεις και καλύτερη θέα προς το καλάθι. Η άνοδος του ειναι λογική, καθώς το κουμάντο είναι πλέον στα χέρια του αλτρουιστή και πανέξυπνου Χάκετ. Ο τρίτος της περιφερειακής παρέας Τζέρελς έχει μειώσει τα λεπτά του και αυξήσει την παραγωγικότητα του. Λογικό (και) αυτό.
Βέβαια, η ομάδα του Μπιάνκι δημιουργία (ακόμη) δεν έχει. Ψάχνει κυρίως την απομόνωση, τα drive ή τα curl screens. Εδώ που τα λέμε χρειάζεται και άλλου τύπου ψηλούς για κάτι το διαφορετικό. Το ευτύχημα για τους Ιταλούς είναι οτι ο Τζεντίλε έχει πάει πια λίγο στην άκρη και μαζί του ο βαθμός της αναρχίας στο παιχνίδι έχει μειωθεί. Το Μιλάνο είναι άλλη ομάδα, ο Παναθηναικός είναι περίπου ίδιος. Παρ'ολα αυτά, ίδιο είναι πιθανό να μείνει και το αποτέλεσμα. Ποιος μπορεί να μαρκάρει καλύτερα τη δύναμη πυρός των Μιλανέζων από αυτή την εξαιρετική switch defense των πρασίνων? Το κόστος κοντά στο καλάθι που θα πληρώσουν οι πράσινοι ενδέχεται να αποδειχθεί μηδαμινό.
Σήμερα γιουβαρλάκια. Για το κρασί δεν έχω αποφασίσει ακόμα, αλλά μέχρι και μια καλή ρετσίνα μπορεί να ταιριάξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου