Στο ίδιο έργο θεατές χθες το βράδυ όλοι μας στο ΟΑΚΑ. Με κάποιες διαφοροποιήσεις. Ομως η ουσία περίπου απαράλλαχτη. Παιχνίδι χαμηλού ρυθμού, "κλειστές άμυνες", επιθέσεις στο τέλος του χρόνου. Και τα 4 παιχνίδια που έχουν δώσει φέτος οι αιώνιοι κύλησαν στο ίδιο μοτίβο, με το 66 του χθεσινού Παναθηναικού να είναι το δευτερο μεγαλύτερο σκορ που γράφτηκε στο ταμπλό. Καθόλου περίεργα, οι πράσινοι έχουν ρεκόρ 3-1. Θα μου πείτε, ένα λεπτό πριν το τέλος το παιχνίδι ήταν ισόπλαο και θα μπορούσε να είχε πάει και στην μία και στην άλλη πλευρά. Σύμφωνοι, για αυτό και στην κριτική μας οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί. Ομως η αλήθεια είναι πως όταν παίζουν οι δύο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΈΝΕΣ ομάδες στο ΟΑΚΑ και το σκορ στο 39' είναι στους 60 πόντους, τότε η ομάδα που λες οτι έχει πετύχει στην αποστολή της είναι μάλλον ο Παναθηναικός. Και ας υπήρχαν χθες στοιχεία που άλλαξαν λίγο το σενάριο. Ποια ήταν αυτα?
Post - up, "no-drive" και Σπανούλης
Κατά κύριο λόγο η επιμονή του Ολυμπιακού να παίξει πολύ ένας εναντίον ενός κοντά στο καλάθι. Μία με τον Περπέρογλου, μία με τον Πρίντεζη και μία με τον Ντάνστον οι ερυθρόλευκοι πήραν σκορ στο ποστ σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από οτι στα προηγούμενα παιχνίδια. Και κατά δεύτερον, θωράκισαν τη ρακέτα τους στο αμυντικό ριμπάουντ επιτρέποντας στον Παναθηναικό να ανανεώσει 2 μόνο επιθέσεις!!! Ηταν αυτό που λέγαμε στο pre-game πως ο Μπαρτζώκας είχε τα λευκά και έπρεπε να παρουσιάσει κάτι κιανούριο. Κι όμως, οι ερυθρόλευκοι πάλι βρέθηκαν στην πλευρά του ηττημένου. Γιατί αραγε?
Ο Παναθηναικός έτσι κι αλλιώς δεν άλλαξε πολύ το παιχνίδι του. Πικ εν ρολ στην επίθεση, τροφοδότηση του Λάσμε, προσωπικές προσπάθειες, (καποιες λίγες) καλές αξιοποιήσεις της weak side και αποφυγή κάθε είδους αιφνιδιασμού. Στην άμυνα αλλαγές και ο Διαμαντίδης βασικός help defender έχοντας απέναντι του τον Μάντζαρη η τον Κόλινς. Και περιστασιακά ο Γκιστ στον Σπανούλη. Η όλη φιλοσοφία των πρασίνων ήταν αυτή που είναι πάντα και ήταν ξεκάθαρη. No drive! Οταν ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να πάει με τους περιφερειακούς του προς το καλάθι, η κίνηση στην επίθεση του μειώνεται δραματικά και το παιχνίδι του γίνεται στατικό.
Απέναντι λοιπόν σε αυτό, σωστά ο Μπαρτζώκας επέλεξε να σπάσει την αμυντική γραμμή με τροφοδοτήσεις στο ποστ. Ομως κάπου ξεχάστηκαν όλα τα άλλα. Η τακτική διαφοροποίηση έγινε μια νέα εμμονή, ειδικά στα πρώτα 27-28 λεπτά. Χάριν της προσωπικής μονομαχίας, ο ρυθμός έπεσε δραματικά, οι ερυθρόλευκοι απέφυγαν να πάρουν το γρήγορο σουτ (οπως η Μάλαγα την εβδομάδα που περασε) και δεν ρίσκαραν ουσιαστικά τίποτε παραπάνω από ο,τι συνήθως. Το νέο στοιχείο που ορθώς τοποθετήθηκε στο παιχνίδι τους επισκίασε τα υπόλοιπα, τα αρχετυπικά. Ελάχιστη περιεφερειακή κυκλοφορία, ελάχιστο transition. Και κυρίως, ελάχιστος Σπανούλης. Περισσότερο από τα άσχημα ποσοστά, βγάζει το μάτι ο αριθμός 0 δίπλα στις ασίστ. Ο Σπανούλης ήταν εκτός λειτουργίας.
Για το συγκεκριμένο παιχνίδι και για την περίπτωση του αρχηγού του Ολυμπιακού επιτρέψτε μου να φανώ μισο-αιρετικός.Εξηγώ.
Ε'ιναι γνωστό πως βασική επιδίωξη όχι μόνο του Παναθηναικού, αλλά και όλων των άλλων, είναι να βγάλουν τον Σπανούλη εκτός του κεντρικού διαδρόμου, απο όπου και δημιουργεί ρήγματα και βρίσκει σκορ ή δημιουργία. Το σύνηθες είναι είτε να παίζουν δυναμικά hedge out και να τον ωθούν προς το πλάι (Μπαρτσελόνα, Πλάθα), είτε να του βάζουν μπροστά ψηλότερο και γρήγορο αντίπαλο ωστε να τον ακολουθήσει στο drive ή στο step-back (Παναθηναικός, Μπιάνκι). Μόνο που χθες, ο κύριος αντίπαλος του ήταν ο ταλαιπωρημένος Ούκιτς και στην αλλαγή ο Λάσμε ή ο Φώτσης. Απέναντι σε αυτή την αντιμετωπιση, η απάντηση κυρίως στο α' ημίχρονο ήταν να τοποθετηθεί ο Σπανούλης στο πλάι και τα plays να τα τρέξουν ο Μάντζαρης, ο Σλούκας ή ο Περπέρογλου από το ποστ. Αυτή τη φορά ο Παναθηναικός δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει πολύ. Ο Σπανούλης στο πρώτο ημίχρονο πήρε μόνο 3(!!!) προσπαθειες. Ο Μπαρτζώκας, προσπαθώντας ορθά να παρουσιασει κατι διαφορετικό, αμέλησε την βασικότερη δύναμη πυρός του. Ο Σπανούλης έμοιαζε εκτός επιθετικής λειτουργίας, δεν επιχειρούσε να πάει προς τα μέσα, ήταν περίπου ο Λο της νέας εποχής.
Επιπλέον, η επιμονή στον αργό ρυθμό, στέρησε απο τον Ολυμπιακό το γρήγορο πικ εν ρολ στην κορυφή, κάτι που συνήθως χρησιμοποιεί κατά κόρον. Δεν το λεω εγώ. Ο Κατσικάρης κάποια στιγμή στο β ημίχρονο απόρησε. Πως και ο Ολυμπιακός δεν παίζει καθόλου μετά από κερδισμένη κατοχή ένα πικ στην κορυφή με Ντάνστον και Σπανούλη ώστε να προκαλέσει ρήγμα πριν την οργάνωση της πράσινης άμυνας? Ο Σπανούλης, περισσότερο και από τις δικές του επιλογές, έπεσε θύμα του κακού ρυθμού της ομάδας του. Οταν στο 4ο δεκάλετο κλήθηκε κάποιες φορές να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, αυτό δεν ήταν πλέον δυνατό γιατί δεν είχε ρυθμό.
Προσοχή! Δεν τον βγάζω λάδι. Το να πούμε όμως πόσο κακός ήταν ο Σπανούλης δεν δίνει όλη την εικόνα. Δείτε τις προσπαθειες. Ο Σπανούλης δεν ήταν ο facilitator (ο δημιουργός, ο καταλύτης) του παιχνιδιού του Ολυμπιακού. Ηταν ο go-to guy όταν όλα τα άλλα πηγαίναν λαθος. Εξ'ου και τα 9 τρίποντα υπό κακές προυποθέσεις. Σε αντίθεση με τα περισσότερα παιχνίδια όπου η ομάδα του αποθέτει σε αυτόν τη δημιουργικότητα της, αυτή τη φορά απέθεσε σε αυτόν την απελπισία της. Τον είδε σαν την λύση ανάγκης. Οι Αμερικανοί πάντα έχουν ως μοτό το 'get your star going'. Βοήθα τον σταρ σου να βρει ρυθμό. Θα μου επιτρέψετε να καταθέσω την άποψη πως στην σωστή προσπαθεια να μπουν καινούριοι πονοκέφαλοι στην άμυνα του ΠΑΟ, ο Ολυμπιακός απέτυχε να βάλει στην εξίσωση τον καλύτερο του παίκτη.
Ουκιτς, Διαμαντίδης, rotation
Από την άλλη πλευρά, αυτό δημιούργησε μια έξτρα ευκαιρία. Ο Ούκιτς, έχοντας απρόσμενα λιγη καταπόνηση στο αμυντικό κομμάτι, έβγαλε μεγάλη ενέργεια στην επίθεση αποτελώντας τον Χ factor του χθεσινού Παναθηναικού. Γιατί μπορεί ο Λάσμε να είχε μια εξαιρετική βραδυά από τα 3 μέτρα απέναντι στους καρφωμένους κάτω από τη ρακέτα ψηλούς του Ολυμπιακού, όμως αυτό ήταν κάτι το οποίο οι ερυθρόλευκοι επέλεξαν να θυσιάσουν. Αυτό που πιθανώς δεν περίμεναν ήταν μια τέτοια εμφάνιση από τον Κροάτη, ο οποίος έβαλε και 2 ελευθερα τρίποντα. Αν ψάχνουμε να βρούμε κάτι που ο Σπανούλης έκανε πραγματικά πολύ άσχημα, αυτό ηταν να αντιμετωπίσει τον Ούκιτς. Τόσα εχει ακούσει φέτος αυτός ο παίκτης, αλλά ο Πεδουλάκης επιμένει καιρό. Ειναι πολύ σημαντικός για την ομάδα του.
Οπως πολύ σημαντικός παραμένει πάντα ο Διαμαντίδης. Οι 8 ασίστ του ήταν πραγματικό χρυσάφι, οι επαφές που πήρε στο τέλος έδειξαν ξανά στοιχεία αληθινού αρχηγού. Εκανε ένα από τα πιο αθόρυβα και μεστά παιχνίδια που τον έχω δει να κάνει. Ο Μάντζαρης πήγε καλά επάνω του, όμως το ζητούμενο δεν ήταν να εμποδιστεί από το να σκοράρει. Στις τελευταίες κατοχές, ο αρχηγός του Παναθηναικού ήταν εξαιρετικός. Τα μόλις 7 λάθη του Παναθηναικού στο παιχνίδι είναι προιόν της δικές του μαεστρίας στην διατήρηση του ρυθμού και στην εκδήλωση των επιθέσεων στο σωστό χρόνο.
Ο Παναθηναικός έπαιξε πάλι με 8 παίκτες, σε σφιχτό rotation οι αντοχές του οποίου εξαρτώνται από το ρυθμό. Απέναντι στην αποφασιμενη να πάει σε γρηγορα σουτ Μάλαγα, οι πράσινοι κάποια στιγμή δεν άντεξαν. Βέβαια εκεί έλειπε και ο Γκιστ. Χθες, με τον Αμερικανό να κάνει σωστά τα απαραίτητα και τους ερυθρόλευκους να μην ρισκάρουν τα περιεφερειακά σουτ σε πολλές περιπτωσεις, οι πράσινοι ένιωσαν και πάλι άνετα. Ετσι τα κερδίζει εξάλλου τα παιχνίδια ο ΠΑΟ. Χωρίς μεγάλες διαφορές, αλλά με βαθειά προσήλωση στις αρχές του όταν το παιχνίδι είναι στην κόψη του ξυραφιού. Και πλέον είναι ξεκάθαρο. Στις θέσεις των ψηλων ο Πεδουλάκης εναλλάσει 3 παίκτες. Λάσμε, Γκιστ και Φώτσης μοιράζονται θέσεις και ρόλους κατά το δοκούν. Και μπορεί ο Φώτσης χθες να μην φάνηκε, όμως η παρουσία του στο παρκέ βοηθά τις επιθετικές αποστάσεις. Σωστά το παρατήρησε αυτό ο φίλος μου από το Crossover.
Και κάποια άλλα στοιχεία
Μπορούμε να πούμε και πολλά ακόμα, όμως ας τα πάμε λιγότερο αναλυτικά.
1. Η χρήση του Περπερογλου δημιουργεί απορίες. Οταν ένας παίκτης είναι τόσο ζεστός, πως μένει 9 λεπτά συνεχόμενα στον παγκο ειδικά αν αμυντικά η παροσυία του ειναι επισης καλη? Αλλα 15 στο ημίχρονο και ο ρυθμός του έπεσε τελείως. Το ματς-απ με τον Μασιούλις το κέρδισε, ο Λοτζέσκι το έχασε.
2. Hedge out και βοήθειες δεν επιχειρεί ο Ολυμπιακός. Η μπάλα δεν φευγει εύκολα από τα χέρια του Διαμαντίδη.
3. Αυτό το ασίστ/λάθη πάντα το κοιτάω. 17/7 ο ΠΑΟ, 11/10 ο Ολυμπιακός. Η δημιουργία των ερυθρολέυκων κυμάνθηκε σε πολύ χαμηλά επίπεδα, κυρίως λόγω της απόφασης για πολύ παιχνίδι στο ποστ. Οπως όμως ειπε και ο Μανουσέλης, οταν αυτή η τακτική έπαψε να αποδίδει, δεν υπήρχε εναλλακτικό πλάνο. Ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό? Μα, το transition και οι γρηγορες εκτελέσεις.
4. Οι προβληματισμοί για το παιχνίδι του ΠΑΟ είναι πάντα εδώ. Η Αρμάνι δεν αστειεύεται, όμως έχω την εντύπωση πως ειναι μια ομάδα που του ταιριάζει.
5. Σουπερ Λάσμε από τα 3 μέτρα, μια περιοχή στην οποία παραδοσιακά οι ψηλοί του Ολυμπιακού δεν αμύνονται και τόσο καλά.
6. Για την τελευταία κατοχή ουδέν σχόλιο.
7. Επιμένω. Δεν είναι πια τόσο θέσφατο πως ο αργός ρυθμός είναι πάντα τόσο συντριπτικά υπέρ του ΠΑΟ στις μεταξύ τους αναμετρήσεις, αν ο Ολυμπιακός παιρνει κάποια επιθετικά ρίσκα. Ομως ο γρηγορος ρυθμός θα ήταν συντριπτικά υπερ του Ολυμπιακού.
Για αυτό το τελευταίο καθώς και τον ρόλο του Σπανούλη στο χθεσινό ματς θα έχω και ένα κομμάτι τακτικής μέσα στο ΣΚ με φωτό και βίντεο. Αναμείνατε.
Αλλα 6 παιχνίδια πριν το επόμενο ντέρμπι. Και τα 6 μοιάζουν ήδη πολύ σημαντικότερα από το χθεσινό.
Post - up, "no-drive" και Σπανούλης
Κατά κύριο λόγο η επιμονή του Ολυμπιακού να παίξει πολύ ένας εναντίον ενός κοντά στο καλάθι. Μία με τον Περπέρογλου, μία με τον Πρίντεζη και μία με τον Ντάνστον οι ερυθρόλευκοι πήραν σκορ στο ποστ σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από οτι στα προηγούμενα παιχνίδια. Και κατά δεύτερον, θωράκισαν τη ρακέτα τους στο αμυντικό ριμπάουντ επιτρέποντας στον Παναθηναικό να ανανεώσει 2 μόνο επιθέσεις!!! Ηταν αυτό που λέγαμε στο pre-game πως ο Μπαρτζώκας είχε τα λευκά και έπρεπε να παρουσιάσει κάτι κιανούριο. Κι όμως, οι ερυθρόλευκοι πάλι βρέθηκαν στην πλευρά του ηττημένου. Γιατί αραγε?
Ο Παναθηναικός έτσι κι αλλιώς δεν άλλαξε πολύ το παιχνίδι του. Πικ εν ρολ στην επίθεση, τροφοδότηση του Λάσμε, προσωπικές προσπάθειες, (καποιες λίγες) καλές αξιοποιήσεις της weak side και αποφυγή κάθε είδους αιφνιδιασμού. Στην άμυνα αλλαγές και ο Διαμαντίδης βασικός help defender έχοντας απέναντι του τον Μάντζαρη η τον Κόλινς. Και περιστασιακά ο Γκιστ στον Σπανούλη. Η όλη φιλοσοφία των πρασίνων ήταν αυτή που είναι πάντα και ήταν ξεκάθαρη. No drive! Οταν ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να πάει με τους περιφερειακούς του προς το καλάθι, η κίνηση στην επίθεση του μειώνεται δραματικά και το παιχνίδι του γίνεται στατικό.
Απέναντι λοιπόν σε αυτό, σωστά ο Μπαρτζώκας επέλεξε να σπάσει την αμυντική γραμμή με τροφοδοτήσεις στο ποστ. Ομως κάπου ξεχάστηκαν όλα τα άλλα. Η τακτική διαφοροποίηση έγινε μια νέα εμμονή, ειδικά στα πρώτα 27-28 λεπτά. Χάριν της προσωπικής μονομαχίας, ο ρυθμός έπεσε δραματικά, οι ερυθρόλευκοι απέφυγαν να πάρουν το γρήγορο σουτ (οπως η Μάλαγα την εβδομάδα που περασε) και δεν ρίσκαραν ουσιαστικά τίποτε παραπάνω από ο,τι συνήθως. Το νέο στοιχείο που ορθώς τοποθετήθηκε στο παιχνίδι τους επισκίασε τα υπόλοιπα, τα αρχετυπικά. Ελάχιστη περιεφερειακή κυκλοφορία, ελάχιστο transition. Και κυρίως, ελάχιστος Σπανούλης. Περισσότερο από τα άσχημα ποσοστά, βγάζει το μάτι ο αριθμός 0 δίπλα στις ασίστ. Ο Σπανούλης ήταν εκτός λειτουργίας.
Για το συγκεκριμένο παιχνίδι και για την περίπτωση του αρχηγού του Ολυμπιακού επιτρέψτε μου να φανώ μισο-αιρετικός.Εξηγώ.
Ε'ιναι γνωστό πως βασική επιδίωξη όχι μόνο του Παναθηναικού, αλλά και όλων των άλλων, είναι να βγάλουν τον Σπανούλη εκτός του κεντρικού διαδρόμου, απο όπου και δημιουργεί ρήγματα και βρίσκει σκορ ή δημιουργία. Το σύνηθες είναι είτε να παίζουν δυναμικά hedge out και να τον ωθούν προς το πλάι (Μπαρτσελόνα, Πλάθα), είτε να του βάζουν μπροστά ψηλότερο και γρήγορο αντίπαλο ωστε να τον ακολουθήσει στο drive ή στο step-back (Παναθηναικός, Μπιάνκι). Μόνο που χθες, ο κύριος αντίπαλος του ήταν ο ταλαιπωρημένος Ούκιτς και στην αλλαγή ο Λάσμε ή ο Φώτσης. Απέναντι σε αυτή την αντιμετωπιση, η απάντηση κυρίως στο α' ημίχρονο ήταν να τοποθετηθεί ο Σπανούλης στο πλάι και τα plays να τα τρέξουν ο Μάντζαρης, ο Σλούκας ή ο Περπέρογλου από το ποστ. Αυτή τη φορά ο Παναθηναικός δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει πολύ. Ο Σπανούλης στο πρώτο ημίχρονο πήρε μόνο 3(!!!) προσπαθειες. Ο Μπαρτζώκας, προσπαθώντας ορθά να παρουσιασει κατι διαφορετικό, αμέλησε την βασικότερη δύναμη πυρός του. Ο Σπανούλης έμοιαζε εκτός επιθετικής λειτουργίας, δεν επιχειρούσε να πάει προς τα μέσα, ήταν περίπου ο Λο της νέας εποχής.
Επιπλέον, η επιμονή στον αργό ρυθμό, στέρησε απο τον Ολυμπιακό το γρήγορο πικ εν ρολ στην κορυφή, κάτι που συνήθως χρησιμοποιεί κατά κόρον. Δεν το λεω εγώ. Ο Κατσικάρης κάποια στιγμή στο β ημίχρονο απόρησε. Πως και ο Ολυμπιακός δεν παίζει καθόλου μετά από κερδισμένη κατοχή ένα πικ στην κορυφή με Ντάνστον και Σπανούλη ώστε να προκαλέσει ρήγμα πριν την οργάνωση της πράσινης άμυνας? Ο Σπανούλης, περισσότερο και από τις δικές του επιλογές, έπεσε θύμα του κακού ρυθμού της ομάδας του. Οταν στο 4ο δεκάλετο κλήθηκε κάποιες φορές να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, αυτό δεν ήταν πλέον δυνατό γιατί δεν είχε ρυθμό.
Προσοχή! Δεν τον βγάζω λάδι. Το να πούμε όμως πόσο κακός ήταν ο Σπανούλης δεν δίνει όλη την εικόνα. Δείτε τις προσπαθειες. Ο Σπανούλης δεν ήταν ο facilitator (ο δημιουργός, ο καταλύτης) του παιχνιδιού του Ολυμπιακού. Ηταν ο go-to guy όταν όλα τα άλλα πηγαίναν λαθος. Εξ'ου και τα 9 τρίποντα υπό κακές προυποθέσεις. Σε αντίθεση με τα περισσότερα παιχνίδια όπου η ομάδα του αποθέτει σε αυτόν τη δημιουργικότητα της, αυτή τη φορά απέθεσε σε αυτόν την απελπισία της. Τον είδε σαν την λύση ανάγκης. Οι Αμερικανοί πάντα έχουν ως μοτό το 'get your star going'. Βοήθα τον σταρ σου να βρει ρυθμό. Θα μου επιτρέψετε να καταθέσω την άποψη πως στην σωστή προσπαθεια να μπουν καινούριοι πονοκέφαλοι στην άμυνα του ΠΑΟ, ο Ολυμπιακός απέτυχε να βάλει στην εξίσωση τον καλύτερο του παίκτη.
Ουκιτς, Διαμαντίδης, rotation
Από την άλλη πλευρά, αυτό δημιούργησε μια έξτρα ευκαιρία. Ο Ούκιτς, έχοντας απρόσμενα λιγη καταπόνηση στο αμυντικό κομμάτι, έβγαλε μεγάλη ενέργεια στην επίθεση αποτελώντας τον Χ factor του χθεσινού Παναθηναικού. Γιατί μπορεί ο Λάσμε να είχε μια εξαιρετική βραδυά από τα 3 μέτρα απέναντι στους καρφωμένους κάτω από τη ρακέτα ψηλούς του Ολυμπιακού, όμως αυτό ήταν κάτι το οποίο οι ερυθρόλευκοι επέλεξαν να θυσιάσουν. Αυτό που πιθανώς δεν περίμεναν ήταν μια τέτοια εμφάνιση από τον Κροάτη, ο οποίος έβαλε και 2 ελευθερα τρίποντα. Αν ψάχνουμε να βρούμε κάτι που ο Σπανούλης έκανε πραγματικά πολύ άσχημα, αυτό ηταν να αντιμετωπίσει τον Ούκιτς. Τόσα εχει ακούσει φέτος αυτός ο παίκτης, αλλά ο Πεδουλάκης επιμένει καιρό. Ειναι πολύ σημαντικός για την ομάδα του.
Οπως πολύ σημαντικός παραμένει πάντα ο Διαμαντίδης. Οι 8 ασίστ του ήταν πραγματικό χρυσάφι, οι επαφές που πήρε στο τέλος έδειξαν ξανά στοιχεία αληθινού αρχηγού. Εκανε ένα από τα πιο αθόρυβα και μεστά παιχνίδια που τον έχω δει να κάνει. Ο Μάντζαρης πήγε καλά επάνω του, όμως το ζητούμενο δεν ήταν να εμποδιστεί από το να σκοράρει. Στις τελευταίες κατοχές, ο αρχηγός του Παναθηναικού ήταν εξαιρετικός. Τα μόλις 7 λάθη του Παναθηναικού στο παιχνίδι είναι προιόν της δικές του μαεστρίας στην διατήρηση του ρυθμού και στην εκδήλωση των επιθέσεων στο σωστό χρόνο.
Ο Παναθηναικός έπαιξε πάλι με 8 παίκτες, σε σφιχτό rotation οι αντοχές του οποίου εξαρτώνται από το ρυθμό. Απέναντι στην αποφασιμενη να πάει σε γρηγορα σουτ Μάλαγα, οι πράσινοι κάποια στιγμή δεν άντεξαν. Βέβαια εκεί έλειπε και ο Γκιστ. Χθες, με τον Αμερικανό να κάνει σωστά τα απαραίτητα και τους ερυθρόλευκους να μην ρισκάρουν τα περιεφερειακά σουτ σε πολλές περιπτωσεις, οι πράσινοι ένιωσαν και πάλι άνετα. Ετσι τα κερδίζει εξάλλου τα παιχνίδια ο ΠΑΟ. Χωρίς μεγάλες διαφορές, αλλά με βαθειά προσήλωση στις αρχές του όταν το παιχνίδι είναι στην κόψη του ξυραφιού. Και πλέον είναι ξεκάθαρο. Στις θέσεις των ψηλων ο Πεδουλάκης εναλλάσει 3 παίκτες. Λάσμε, Γκιστ και Φώτσης μοιράζονται θέσεις και ρόλους κατά το δοκούν. Και μπορεί ο Φώτσης χθες να μην φάνηκε, όμως η παρουσία του στο παρκέ βοηθά τις επιθετικές αποστάσεις. Σωστά το παρατήρησε αυτό ο φίλος μου από το Crossover.
Και κάποια άλλα στοιχεία
Μπορούμε να πούμε και πολλά ακόμα, όμως ας τα πάμε λιγότερο αναλυτικά.
1. Η χρήση του Περπερογλου δημιουργεί απορίες. Οταν ένας παίκτης είναι τόσο ζεστός, πως μένει 9 λεπτά συνεχόμενα στον παγκο ειδικά αν αμυντικά η παροσυία του ειναι επισης καλη? Αλλα 15 στο ημίχρονο και ο ρυθμός του έπεσε τελείως. Το ματς-απ με τον Μασιούλις το κέρδισε, ο Λοτζέσκι το έχασε.
2. Hedge out και βοήθειες δεν επιχειρεί ο Ολυμπιακός. Η μπάλα δεν φευγει εύκολα από τα χέρια του Διαμαντίδη.
3. Αυτό το ασίστ/λάθη πάντα το κοιτάω. 17/7 ο ΠΑΟ, 11/10 ο Ολυμπιακός. Η δημιουργία των ερυθρολέυκων κυμάνθηκε σε πολύ χαμηλά επίπεδα, κυρίως λόγω της απόφασης για πολύ παιχνίδι στο ποστ. Οπως όμως ειπε και ο Μανουσέλης, οταν αυτή η τακτική έπαψε να αποδίδει, δεν υπήρχε εναλλακτικό πλάνο. Ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό? Μα, το transition και οι γρηγορες εκτελέσεις.
4. Οι προβληματισμοί για το παιχνίδι του ΠΑΟ είναι πάντα εδώ. Η Αρμάνι δεν αστειεύεται, όμως έχω την εντύπωση πως ειναι μια ομάδα που του ταιριάζει.
5. Σουπερ Λάσμε από τα 3 μέτρα, μια περιοχή στην οποία παραδοσιακά οι ψηλοί του Ολυμπιακού δεν αμύνονται και τόσο καλά.
6. Για την τελευταία κατοχή ουδέν σχόλιο.
7. Επιμένω. Δεν είναι πια τόσο θέσφατο πως ο αργός ρυθμός είναι πάντα τόσο συντριπτικά υπέρ του ΠΑΟ στις μεταξύ τους αναμετρήσεις, αν ο Ολυμπιακός παιρνει κάποια επιθετικά ρίσκα. Ομως ο γρηγορος ρυθμός θα ήταν συντριπτικά υπερ του Ολυμπιακού.
Για αυτό το τελευταίο καθώς και τον ρόλο του Σπανούλη στο χθεσινό ματς θα έχω και ένα κομμάτι τακτικής μέσα στο ΣΚ με φωτό και βίντεο. Αναμείνατε.
Αλλα 6 παιχνίδια πριν το επόμενο ντέρμπι. Και τα 6 μοιάζουν ήδη πολύ σημαντικότερα από το χθεσινό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου