ΝΒΑ και τακτικές παρεξηγήσεις

Toυ Leon T. 

Αγαπητέ αναγνώστη,

Η βδομάδα που μας πέρασε ήταν η πρώτη μετά από καιρό χωρίς αγωνα Ευρωλίγκα, και ως συνέπεια ξεχαρμάνιασα την ανάγκη μου για μπάσκετ με Copa del Rey και ΝΒΑ. Ήδη ο Γιώργος έγραψε για τον συμπαθή Ούγγρο της Baskonia και γιατί κατά την γνώμη του είναι το καλύτερο 3αρι φέτος στην Ευρωλίγκα. Πιστεύω ότι οι 2 εμφανίσεις του την προηγούμενη εβδομάδα ενισχύουν αυτή την άποψη ακόμα περισσότερο. Το γεγονός δε, ότι η ομάδα που έχει τα δικαιώματα του για το ΝΒΑ είναι οι San Antonio Spurs, αποδείκνύει ότι μόνο τυχαία  δεν είναι η ικανότητά τους να επιλέγουν καλούς παίκτες από την Ευρώπη στο τέλος του 2^ου γύρου του Draft.

Βλέποντας τους Golden State Warriors, να υποφέρουν από τους Portland Trailblazers, σε ένα ματς που ο Lillard έκανε όργια¹, θυμήθηκα μία από τις παραλλαγές του βασικού σθστήματος horns από τα συστήματα που χρησιμοποιούσαν κατά κόρον οι πρώτοι, όταν προπονητής ήταν ο Mark Jackson, για να βγάλουν τους Curry και Thompson στο τρίποντο με καλές προυποθέσεις. H συγκεκριμένη παραλλαγή βαφτίστηκε elevator doors και είναι αρκετά προφανές το γιατί ονομάστηκε έτσι. O Mike Prada είχε αναλύσει αρκετά διεξοδικά στην στήλη του στο SBNation το συγκεκριμένο play, καθώς και τις δυσκολίες της άμυνας να το αντιμετωπίσει. 

Στην ουσία μιλάμε για μια παραλλαγή των down screens, όπου απαιτείται απόλυτος συγχρονισμός ανάμεσα στους 2 ψηλούς που κάνουν το διπλό screen και το guard που πρέπει να περάσει την κατάλληλη στιγμή ανάμεσα τους, πριν κλείσουν οι πόρτες! Ψάχνοντας στο youtube, μπορείτε να βρείτε αρκετά βίντεο με παραλλαγές του συστήματος από τους Warriors, όπου ο στόχος αρχικά ήταν το παρακάτω play να χρησιμοποιείται όταν έπρεπε/ήθελαν να «βγάλουν» ένα ανοιχτό τρίποντο στην κορυφή, και ως παραλλαγή του horns. Στην πορεία άρχισαν να το μεταφέρουν ενίοτε και στα πλάγια, και όταν οι αντίπαλες ομάδες άρχιζαν να βγάζουν βιαστικά τον ψηλό από το ασανσερ (sic) προκειμένου να εμποδίσει την απευθείας εκτέλεση, τότε οι Warriors είχαν αυτόματα 2 mismatch για να εκμεταλλευτούν (Curry Vs άτυχο 4αρι/5αρι στο τρίποντο ή Bogut Vs αντίπαλο guard κοντάς τη ρακέτα). Το παραπάνω σύστημα συνεχίστηκε και επί των ημερών του Steve Kerr, αλλά χρησιμοποιήθηκε με μικροτερη συχνότητα από ότι στο παρελθόν. 

Όπως γίνεται με όλες τις καλές ιδέες, κάποιοι προσπάθησαν να το αντιγράψουν αλλά όχι πάντα με επιτυχία. Βλέπεις, εκτός από τον πολύ καλό συγχρονισμό των 2 ψηλών που λειτουργούν ως «πορτιέρηδες» σε μαγαζί που μόλις είδαν μπακουροπαρέα «ασυνόδευτη» να ετοιμάζεται να τρυπώσει στο Χ club της παραλίας, απαιτείται και η παρουσία ικανού σουτέρ που θα εκμεταλευτεί το διπλό pick και θα εκτελέσει γρήγορα και εύστοχα. Πχ οι  προσπάθειες των Sixers που ακολουθούν στο βίντεο, δείχνουν ότι όλοι μπορούμε να ονειρευόμαστε ότι μπορούμε να βάλουμε κάποια από τα εύκολα σουτ που βάζει ο Curry (ναι ξεμαρκάριστο σουτ, πίσω από τα pick με ελάχιστο χρόνο για να εκτελέσει, είναι ένα εύκολο σουτ για τον Curry, και αν σου φαντάζει υπερβολικό το σχόλιο, δες πώς έχει στοιχειώσει τη ζωή του Davis³ και των Clippers⁴).

 Μάλιστα με μεγάλη χαρά διαπίστωσα πριν από καμιά δεκαριά μέρες, ότι ο δεύτερος καλύτερος προπονητής της Ευρώπης⁵ (Μετά τον Ζοτς φυσικά) ήδη το έχει εισάγει στο ρεπερτόριο της Λοκομοτίβ. Όπως μπορείτε να δείτε και στις παρακάτω φωτογραφίες,  το play ξεκινάει με ένα down screen στα δεξία από τον Singleton στον Delaney προκειμένου να αδειάσει εκείνη η μεριά του γηπέδου. O Delaney παίρνει την μπάλα στην κορυφή και ενώ ο Draper (του) «αδειάζει την γωνιά⁶» (φωτογραφία 2), o Broekhoff βγαίνει από το διπλό σκριν των Singleton και Zubkov (φωτο 3) και βρίσκει όσο χώρο χρειάζεται για να σουτάρει εύστοχα (φωτό 4).

1.

 2. 

3.

4.

Γράφοντας όλα αυτά για το NBA, το elevator doors του Μπαρτζώκα  των Warriors και αφού είδα το Live την 4^η περίοδο του πρόσφατου παιχνιδιού Blazers – Jazz, μου έρχονται στο μυαλό φράσεις ή σχόλια αγαπημένων φίλων που μετά από καιρό ξανάρχισαν να βλέπουν ΝΒΑ και έχουν μια παγειωμένη θέση ότι στην άλλη μεριά του Ατλαντικού παίζεται άλλου είδους μπάσκετ. Μιλάω για την αρκετά διαδεδομένη άποψη ότι στο Αμερικα δεν έχουν όυτε τακτική ούτε άμυνα, απλά τους ενδιαφέρει μόνο το θέαμα και τα εντυπωσιακά καλάθια, ενώ στην Ευρώπη παίζουμε το «σωστό» μπάσκετ. Λυπάμαι που θα τους στενοχωρήσω, αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Είναι λογικό σε ένα πρωτάθλημα που η κανονική περίοδος διαρκεί περίπου 170 ημέρες και έχει 82 αγώνες (σχεδόν ένα ματς κάθε 2 μέρες) των 48’ να μην παίζει μια ομάδα με την ίδια ένταση όλα τα ματς. Το marketing του ΝΒΑ πάντα προωθούσε τις εντυπωσιακές φάσεις, τα δύσκολα καλάθια και γενικά τις ατομικές επιδόσεις, αλλά πιστεύω ότι το κάνει αυτό εν μέρει και επίτηδες γιατί είναι πολύ πιο δύσκολο για κάποιον που δεν αφιερώνει πολύ χρόνο στο μπάσκετ να καταλάβει και να εντυπωσιαστεί από τον τρόπο με τον οποίο γίνονται οι αλλαγές στα screen⁷ στην άμυνα των Warriors. Κακά τα ψέμματα, τα τρίποντα του Curry εντυπωσιάζουν περισσότερο και φέρνουν περισσότερους πελάτες στο «μαγαζί». Τα τελευταία χρόνια όμως, όμάδες όπως οι Spurs και οι Mavericks που το μεγαλύτερο ποσοστό των επιθέσεών τους δεν βασίζεται σε isolation plays, αλλά στο συνεχόμενο passing game και τη διαρκή κίνηση χωρίς την μπάλλα ώστε να βρεθεί το ελεύθερο σουτ, βρίσκονται όλο και πιο συχνά στο προσκήνιο και χάρις σε βίντεο όπως αυτό που ακολουθεί, όλο και περισσότεροι φίλαθλοι εκτιμούν/καταλαβαίνουν αυτό το «διαφορετικό» μπάσκετ. 

Μπαίνοντας πια στα 34 χρόνια και παρακολουθώντας ΝΒΑ σχεδόν 20 χρόνια (οι Seattle Supersonics παιζαν στους τελικούς και ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί ο Payton δεν μάρκαρε από την αρχή της σειράς τον Jordan, αλλά αυτά θα τα πούμε κάποια άλλη φορά) έχω την εντύπωση ότι οι πιονέροι αυτής της αλλαγής ήταν οι Pistons του 2004. Μην με παρεξηγείς, το ξέρω ότι και στο παρελθόν υπήρξαν ομάδες που δεν βασίζονταν σε σουπερσταρ παικτες προκειμένου να κερδίσουν, αλλά οι Pistons το 2004 κατάφεραν να κατακτήσουν το πρωτάθλημα κόντρα στους Lakers των Ο’Νeal και Bryant, χωρίς να έχουν κάποιον αστέρα αντίστοιχου βεληνικούς στην ομάδα. Φυσικά ήταν παικταράδες ο Chauncey Billups⁸, ο Rasheed Wallace και ο Rip Hamilton, αλλά στα μάτια μου ήταν η πρώτη φορά που η ομάδα που είχε τους λιγότερους superstar κέρδιζε το πρωτάθλημα. Κάτι που θα επαναλαμβανόταν το 2011 με τους Mavericks του Νοwitzki κόντρα στους Heat που είχαν μαζέψει τους Big Three (James, Wade, Bosh) ώστε να κατακτήσουν 5, 6, 7 πρωταθλήματα και θα το ξαναβλέπαμε στην απόλυτη μορφή του το 2014 με τους Spurs να κερδίζουν το πρωτάθλημα κόντρα στους Big Three των Heat (πάλι)⁹ παίζοντας καταπληκτικό μπάσκετ, θυμίζοντας ώρες ώρες την ποδοσφαιρική Barcelona και το tiki taka, έχοντας ως καλύτερο παίκτη στη σειρά τον Kawhi Leonard (Μια σειρά όπου παίκτες ρολίστες όπως οi Ginobili και Diaw έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην έκβαση της). 

Αυτή την στιγμή οι 2 πιο «καυτές» ομάδες στο ΝΒΑ (εκτός των Warriors που παίζουν μόνοι τους προς το παρόν) είναι οι Jazz και οι Blazers, 2 ομάδες που στο ξεκίνημα της χρονιάς λίγοι περίμεναν ότι θα πάλευαν για την είσοδο τους στα play off (καλά για τους Jazz το ψιλοέβλεπαν αρκετοί αναλυτές όπως και τα παιδιά από το theballhog.net, αλλά ο Lillard και η παρέα του ήρθαν από το πουθενά). Όσοι τυχεροί ή άρρωστοι ξύπνησαν το πρωί για να δουν το ματς ανάμεσα στις 2 ομάδες είμαι σίγουρος ότι ευχαριστήθηκαν έναν αγώνα με μπόλικο σασπένς ανάμεσα σε 2 συνολα που βασίζονται στην καλή άμυνα (ναι ακόμα και στα ματς που πάνε στους 110+ πόντους μπορείς να δείς καλές άμυνες, ευθύνεται και ο ρυθμός/pace των ομάδων για το υψηλό σκορ, όπως τα έγραφε παλιότερα στο site o Κωνσταντίνος Κουλούρης). Ένα ματς που κρίθηκε στις λεπτομέρειες, στο επιθετικό ταλέντο του Lillard αλλά και στην ικανότητα του Terry Stotch να σχεδιάζει αποτελεσματικά ΑΤΟ¹⁰ στα τελευταία δευτερόλεπτα ενός αγώνα. 

 Το θέμα τακτική και ΝΒΑ καθώς και άλλα υπαρξιακά ερωτήματα όπως ποιος είναι ο playmaker της Baskonia ο Αdams ή ο Μπουρούσης θα τα δούμε τις επόμενες μέρες/βδομάδες. Μέχρι τότε και με αφορμή το γεγονός ότι το Copa del Rey έγινε στην περιοχή της Γαλικίας, έχω να σου προτείνω φίλε αναγνώστη το Nordes. Γευστικότατο gin που φτιάχνεται από σταφύλια της τοπικής ποικιλίας Albariño και σερβίρεται με tonic, πάγο και ίσως μια φέτα δάφνης και 2 ρώγες λευκού σταφυλιού (για τους μερακλήδες).   

Καλή απόλαυση!

Σημειώσεις. 
 
1. Το συγκεκριμένο κομμάτι που ακούγεται ως soundtrack των highlights από το ματς κόντρα στους Warriors το έγραψε ο ίδιος ο Lillard, προκειμένου να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για το γεγονός ότι δεν κλήθηκε στο all star game του Toronto. Σε περίπτωση που δεν το έχεις πάρει είδηση ο Lillard με το παρατσούκλι Dame  D.O.L.L.A. ριμάρει Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Α!!! Απόδειξη 1, Απόδειξη 2

 2.  Aν ορκίζεσαι ότι το νούμερο 9 των Sixers σου θυμίζει κάποιον, είναι ο James Anderson που πέρισυ έπαιζε στη Zalgiris Kaunas ;)

     3.   Ναι, είναι καλάθι «ΚΑΙ φάουλ» αν και ο διαιτητής μάλλον σκεφτόταν «τι έβαλε πάλι ο π@#%» και για αυτό δε σφύριξε τίποτα.

4. Θέλω να είμαι ευγενικός ακόμα με τον Chris Paul, αλλά στα τελευταία 2 χρόνια όποτε τον βλέπει ο Curry λες και το κάνει επίτιδες, τον βγάζει στα highlights μισοζαλισμένο

5. Οι φήμες που θέλουν όλα τα μέλη της ομάδας που θα γράφουν στο site, να εκθειάζουν κάθε τρεις και λίγο τον Αη Γιώργη τον Μπαρτζώκα κατόπην παρότρυνσης του original guru, κρίνονται αναληθείς. 

 6. Αυτολεξεί μετάφραση του «clears to the corner»

      7.  No 2 στη μόνιμη στήλη του Zach Lowe  με τίτλο «10 Things I Like and Don't Like» στις 23 Γενάρη

8. Καταλαβαίνω ότι έχεις κουραστεί, αλλά το παρακάτω γράμμα του Billups στον νεότερο εαυτό του είναι MUST READ!! Ειδικά αν έτυχε να δεις τους τελικούς του 2004 και φώναζες στις 4 το πρωί μπροστά από την τηλεόραση ΓΙΑΤΙ (δεν κανεις φάουλ ρε Tayshawn Prince με την διαφορά στους 3 και 6” να μένουν)?!»

 9.   Οι Heat παραλίγο να το ξαναπάθουν το 2013, αλλά η απόφαση το Popovich να μην βαλει τον Duncan στην τελευταία επίθεση των Heat, να μην κάνει φάουλ 15’’ πριν τελειώσει το ματς και ενώ κέρδζαν οι Spurs με 3 πόντους, το κερδισμενο επιθετικό ριμπαουντ του Bosh και στη συνέχεια το buzzer beater τρίποντο του Allen, οι χαμένες βολές του Ginobili και η τύχη του Bookmaker (ναι, είχα στοιχηματίσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος από τους Spurs) οδήγησαν ένα δικό τους ματς στα χερια των Heat και στέρησαν από τον Duncan να μειώσει τη διαφορά από τον Horry στα κερδισμένα πρωταθλήματα.  

10. ΑΤΟ aka After Time Out: Οι επιθέσεις που σχεδιάζονται στα τελευταία δευτερόλεπτα ενός αγώνα προκειμένου να κρίνουν την έκβασή του. Προπονητές όπως ο Ομπράντοβιτς στην Ευρώπη και ο Stotch στο ΝΒΑ έχουν επανειλημένα σχεδιάσει τέτοιου είδους νικηφόρα plays (και οι 2 το κάνανε τις προηγούμενες ώρες και αυτό που σχεδιάσανε έκρινε την νίκη των ομάδων τους)