Tα κλισέ που συναντά κανείς μετά από κληρώσεις και πριν από διάφορες φάσεις ομίλων δεν ισχύουν για το φετινό τοπ-16 της ευρωλίγκα. Καλά τα "οι δύσκολες ή ευκολες κληρώσεις είναι μόνο στα χαρτιά και τα πάντα θα φανούν στο γήπεδο" ή τα "ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα και δεν τον φοβίζει κανείς", αλλά εδώ πρέπει να παραδεχτεί κανείς το προφανές: το group F είναι ένας κανονικός λάκκος των λεόντων, ένας όμιλος του θανάτου, η επιβίωση από τον οποίο συνιστά επιτυχία πρώτου μεγέθους. Για να το καταφέρει κανείς αυτό πρέπει να βάλει από κάτω ομάδες που είτε έχουν θαυμάσια συνολική λειτουργία, είτε είναι γεμάτες αστέρια, είτε παρουσιάζονται γεμάτες ενέργεια και νέους πρωταγωνιστές.
Δεν θα είναι καθόλου εύκολα τα πράγματα για τους ερυθρόλευκους στην πορεία τους προς τους οκτώ, καθώς μεταξύ άλλων ξεκινούν με δύο μειονεκτήματα έναντι των αντιπάλων τους. Πρώτα πρώτα, ο Ολυμπιακός είναι ίσως η μόνη ομάδα που αγωνίστηκε μέχρι στιγμής με ένα σωρό συνθέσεις ανάγκης. Αυτό έδωσε παραστάσεις σε όλους τους παίκτες , αλλά από την άλλη η χημεία της πλήρους σύνθεσης αποτελεί ένα τεράστιο ερωτηματικό. Δεύτερον, η σύνθεση κάτω από το καλάθι έχει υποστεί ένα πολύ μεγάλο πλήγμα και προς το παρόν ο Σον Τζέιμς δείχνει ότι δεν είναι έτοιμος να μπει στην εξίσωση με δυναμισμό. Αυτό κάποια στιγμή λογικά θα συμβεί, αλλά εδώ δεν υπάρχει πλέον η πολυτέλεια για απώλειες εκτός προγράμματος. Η γρήγορη επίτευξη χημείας και η ενσωμάτωση του Αμερικάνου μοιάζουν αυτή τη στιγμή τα δύο μεγάλα στοιχήματα. Μέχρι αυτά να κερδηθούν, το αυτονόητο είναι πως ο Ολυμπιακός θα βαδίσει επάνω στον σίγουρο δρόμο, και θα κοιτάξει να πάρει τα πρώτα παιχνίδια πρωτίστως με την άμυνα του.
Όσο φυσικά οι αγώνες θα φουντώνουν τον ανταγωνισμό, μία τέτοια προσέγγιση δεν θα είναι αρκετή, καθώς οι αντίπαλοι είναι διαφόρων ειδών και χρειάζεται υψηλή προσαρμοστικότητα και στις δύο άκρες του παρκέ. Η αλήθεια είναι πως η φετινή ομάδα του Σφαιρόπουλου δείχνει να έχει περισσότερες επιθετικές ιδέες από την περυσινή. Είτε από ανάγκη είτε από σχέδιο, γεγονός είναι πως οι ερυθρόλευκοι έχουν εισάγει συστήματα που εκμεταλλεύονται τον Πρίντεζη και σε άλλους χώρους του γηπέδου (π.χ. από την κορυφή προς τα μέσα) και που "βλέπουν" καλύτερα τον Λοτζέσκι στις δικές του τοποθετήσεις (π.χ. pin down screens κοντά στο καλάθι, όπως με την Εφές στην Πόλη). Αυτά και άλλα πολλά όμως, δεν έχουν παρουσιαστεί σε συνέχεια, ενώ η ανετοιμότητα και η απουσία του Σπανούλη δεν μας έχουν προιδεάσει για το πώς θα συνδυαστούν οι φετινοί νεωτερισμοί με τα περυσινά αποτελεσματικά κόλπα.
Με όλα αυτά, μοιάζει ρεαλιστικό ο Ολυμπιακός να αναζητήσει πρώτιστα τον υποσκελισμό των τριών ομάδων που κάνουν τον όμιλο ακόμη πιο δύσκολο, δηλαδή της Χίμκι, της Λαμποράλ και της Μπάμπεργκ.
Οι τρεις τους έρχονται με κεκτημένη ταχύτητα και η κάθε μία έχει τα δικά της ατού:
- Οι Ρώσοι διαθέτουν έναν προπονητή - τοτέμ για την ομάδα και παίκτες υψηλής ποιότητας που δουελυουν χρόνια μαζί του (Ντέιβις, Κοπόνεν, Μόνια, Ογκουστιν, Ράις). Παίζουν καλά το πικ εν ρολ και το παιχνίδι των αποστάσεων, σουτάρουν πολύ και πασχίζουν ακόμη να βρουν ρόλους στον - βάζω-κάτω-το-κεφάλι-και-τρέχω Ντράγκιτς και στην πριμαντόνα Σβεντ. Ο τελευταίος πάντως, από τότε που ξεκινάει βασικός παίζει πολύ καλύτερα.
- Οι Βάσκοι σουτάρουν και εκείνοι ένα σωρό τρίποντα με καλό ποσοστό (37%) και παρουσιάζουν μία πιο αξιόπιστη εικόνα από τα προηγούμενα χρόνια, βασισμένοι στο μοντέλο Περάσοβιτς όπως αυτό μας είχε παρουσιαστεί παλιότερα στη Βαλένθια. Ενας τεχνικός ψηλός που απειλεί και από μακριά, και γύρω του σωστά τοπθετημένοι γκαρντ και πλάγιοι, που το φιλότιμο τους είναι αρκετό ώστε να παίξουν και άμυνα. Τότε ήταν ο Ντουμπλιεβιτς, τώρα ο Μπουρούσης, και όπως στην μία περίπτωση, έτσι και στην άλλη η άμυνα στο πικ εν ρολ αποτελεί μία πρόκληση.
- Οι Γερμανοί είναι μία κλασική ομάδα Τρινκιέρι χωρίς εμφανείς πρωταγωνιστές, αλλά με παίκτες πρόθυμους να πασάρουν και να βάλουν κάτω τον εγωισμό τους για το κοινό καλό. Ακόμη και ο Γουάναμέικερ είναι ένας πλέι-μέικερ με μεγάλη αυτοσυγκράτηση. Η Μπάμπεργκ τα κάνει όλα καλά , χωρίς να κάνει τίποτα τέλεια, αλλά αυτό από μόνο του σημαίνει πως απέναντι της δεν μπορεί να ολιγωρήσει κανείς. Τα κενά διαστήματα στο παιχνίδι της είναι ελάχιστα και το κίνητρο όλων των παικτών υψηλότατο.
Οι τρεις αυτές ομάδες θα παίξουν κατά τη γνώμη μου έναν ρυθμιστικό ρόλο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχουν πολύ καλές πιθανότητες να περάσουν και εκείνες στους 8, πετώντας έξω κάποιο από τα 4 μεγαθήρια. Ενας χρησμός που θα μπορούσαμε να δώσουμε εν είδει Πυθίας , είναι πως όποιος από τους Ρεάλ, Μπάρτσα, ΤΣΣΚΑ και Ολυμπιακό τελειώσει με το καλύτερο ρεκόρ απέναντι τους, τότε θα εξασφαλίσει μία καλύτερη θέση από την 3η του ομίλου. Δεν χρειάζεται κανείς να βγει και πρώτος ε;
Πάμε όμως και λίγο στους συνήθεις υπόπτους.
Η Ρεάλ έκανε ένα πολύ νωθρό ξεκίνημα, το οποίο υποθέτω πως ήταν προιόν ψυχολογικού και σωματικού αδειάσματος για διάφορους παίκτες που κατέκτησαν πέρυσι την ευρωλίγκα και έφτασαν μέχρι το τέλος του φετινού ευρωμπάσκετ. Στα κόκκινα δεν γίνεται συνεχώς να παίζει κανείς. Από ένα σημείο και ύστερα, οι Μαδριλένοι έκαναν τις νίκες που ήθελαν και μάλιστα τις έκαναν με σχετική ευκολία, δείγμα των δυνατοτήτων τους. Δεν τους βρίσκει κανείς υψηλά σε πολλές στατιστικές κατηγορίες, αλλά εξακολουθούν να σκοράρουν πολύ και να πασάρουν καλά (2η σε ασίστ/40 λεπτά). Η επαναφορά του Ρίβερς θα βοηθήσει την άμυνα, ενώ ερωτηματικό αποτελεί ο ρόλος που θα διαδραματίσει στους ψηλούς ο Σενεγαλέζος NDour. Ο Αγιόν, ακόμη και στη χρονιά καριέρας που διανύει, δυσκολεύται σε μερικά κομμάτια του ανασταλτικού τομέα.
Η Μπαρτσελόνα, περισσότερο δημιούργησε, παρά έλυσε απορίες. Λάθη δεν κάνει, αυτό είναι σίγουρο. Από εκεί και πέρα δεν φαίνεται να έχει αναπτύξει τους αυτοματισμούς άλλων ετών. Προφανώς θα παρουσιαστεί καλύτερη, όμως το rotation παραείναι απλωμένο (ο Σατοράνσκι είναι ο πρώτος σε συμμετοχή από τους γκαρντ με 19'!) και κάποια σχήματα δυσλειτουργικά. Η μπάλα κολλάει στα χέρια του Αρόγιο και οι παίκτες με αμυντικά μειονεκτήματα είναι πολλοί για αυτό το επίπεδο. Μετρήστε: Ντόλμαν, Αρόγιο, Βεζένκοφ, Ναβάρο, Τόμιτς και σε κάποιες περιπτώσεις και οι παίκτες στη θέση 3. Μιλάμε για τη μισή ομάδα, όχι αστεία. Οι τρεις κολλητές ήττες ανέδειξαν όλα αυτά, και μάλιστα σε παιχνίδια που οι Καταλανοί ήθελαν να κερδίσουν, μην ακούτε τις δοξασίες.
Ο Πασκουάλ είναι αγαπημένος, αλλά εδώ κάτι πρέπει να αλλάξει, και μάλλον θα αλλάξει.
Τα πράγματα δείχνουν σαφώς πιο ισορροπημένα στη Μόσχα, και ας λείπει ο Τζάκσον. Ο Ιτούδης προσπαθεί να κρύψει στην άμυνα τους Ντε Κολό και Τεόντοσιτς (κυρίως) και δείχνει να τα καταφέρνει μέσω κάποιων ματς-απ που θολώνουν τα όρια ανάμεσα στη ζώνη και το μαν του μαν. Συχνά, τους αντίπαλους γκαρντ τους μαρκάρουν οι πλάγιοι και οι υπόλοιποι στριφογυρίζουν υπολογισμένα, αν και όχι πάντα με την απαιτούμενη ακρίβεια.
Στην επίθεση, τα πάντα λειτουργούν ρολόι. Η ΤΣΣΚΑ είναι πρώτη σε πόντους και μακράν πρώτη σε eFG%, αποτέλεσμα της ικανότητας της ομάδας να βγάζει ελεύθερα σουτ. Το βασικό περιφερειακό της δίδυμο είναι η επιτομή της δημιουργίας, και γύρω του όλοι κινούνται σωστά. Η επιστροφή του Φρίλαντ προσθέτει και την απαραίτητη ποικιλία κάτω από το καλάθι, ενώ η ανάδειξη του Κουρμπάνοφ ως πολυεργαλείο πολυτελείας είναι η ευχάριστη έκπληξη. Σε ποια θέση παίζει ο Ρώσος και σε ποια ο Νίκολς αδυνατώ να σας πω με ακρίβεια. Το νέο σχέδιο του Ιτούδη λειτουργεί, και στα μάτια μου το σύνολο του είναι το ισχυρότερο του ομίλου, μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Για την επιτυχία του Ολυμπιακού στον όμιλο ένα 50% ποσοστό επιτυχίας απέναντι στις τρεις παραδοσιακές δυνάμεις μοιάζει αρκετό και οποιαδήποτε ήττα στις έδρες τους δε συνιστά αποτυχία. Δεν νομίζω άλλωστε πως κάποιος από τους υπόλοιπους θα καταφέρει το 3-0 στο σπίτι του με δαύτους. Από εκεί και πέρα υπάρχει η Ζαλγκίρις, αλλά σοβαρά τώρα, ποια Ζαλγκίρις; Δεν βλέπετε τον κακό χαμό; Οι Λιθουανοί έχουν αναβαθμίσει το παιχνίδι τους σε σχέση με πέρυσι, παρόλα αυτά παραμένουν μία ομάδα ελάχιστα αντιπροσωπευτική της σχολής της και με μικρή θωράκιση κάτω από το καλάθι. Αν βρεθεί 10 πόντους πίσω , το πιθανότερο σενάριο είναι η διάλυση. Νίκες πιθανώς θα κάνει και θα είναι ισοδύναμες με γερές γκέλες για τους αντιπάλους.
Για να δούμε, το μακράν πιο δύσκολο γκρουπ στην ιστορία του θεσμού, θα κρύβει και πολλές αναπάντεχες στροφές στο δρόμο του.
* Η φωτογραφία στην έναρξη του κειμένου αφορά τα όσα τράβηξε ο προφήτης Δανιήλ από τον Δαρείο, όταν εκείνος τον έριξε για ψύλλου πήδημα στο λάκκο των λεόντων. Ο Δανιήλ τη σκαπούλαρε διότι εμφανίστηκε άγγελος Κυρίου (sic) και έκλεισε τα στόματα των θηρίων, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να τον καταπιούν. Αν ήταν ομοφυλόφιλος, θα τον είχαν προφανώς καταξεσκίσει, δεν θα είχε μείνει ούτε κόκκαλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου