Ο Ολυμπιακός στο τέλος του χρόνου επίθεσης.

Ενα πράγμα που ήδη από πέρυσι κάνει πολύ καλά ο Ολυμπιακός είναι να ολοκληρώνει επιτυχημένες επιθέσεις στο τέλος του χρόνου επίθεσης. Το μυστικό είναι η ψυχραιμία, καθώς οι παίκτες του είναι αφοσιωμένοι στο να σκρινάρουν στη μπάλα μέχρις εσχάτων και να βρουν το ρήγμα στη ρακέτα. Παρακάτω βλέπετε μία χαρακτηριστική φάση, η οποία δεν είναι εξαίρεση. Το χρονόμετρο είναι στα 1,8'' και γυρω από τον Μάντζαρη είναι ελευθεροι στο τρίποντο οι Πρίντεζης και Αθηναίου. Ο δευτερος παίρνει το τρίποντο και ευστοχεί με τη λήξη. Λεπτομέρεια: ο Χάκετ στην αρχή της φάσης ήταν εκεί που είναι το μπλε X, και η κίνηση του προς τα μέσα τράβηξε βλέμματα. 

 

Οι ερυθρόλευκοι μπορούν να πάρουν πολλά από φάσεις drive και kick-out, αρκεί στο γήπεδο να υπάρχουν 1-2 καλοί σουτέρ. Ο Αθηναίου είναι ένας τέτοιος, και αν αυτό δεν σας πείθει, τότε να σας πω πως μέσα στην πεντάδα θα μπορούσαν να είναι οι Λοτζέσκι και Παπαπέτρου. Αυτό που έχει σημασία είναι οι κοντοί να έχουν το καθρό μυαλό να πάνε μέσα όταν ο χρόνος τελειώνει, και οι υπόλοιποι να έχουν σωστό spacing. Η επίθεση του Ολυμπιακού μοιάζει δύσκολο να έχει συνεχή κίνηση, όπως π.χ. είχε επί Μπαρτζώκα, παρόλα αυτά οι τοποθετήσεις και η ικανότητα των Χάκετ, Στρόμπερι στη διείσδυση μπορούν να αποζημιώσουν για αυτά. 

 

Στη φωτό βέβαια πρωταγωνιστής είναι ο Μάντζαρης, ο οποίος όμως φέτος δείχνει πολύ παραπάνω ζήλο στο να πάει προς τα μέσα. Εδώ που τα λέμε, έτσι πρέπει να είναι, διότι παρόλο που τα λέι απ του στο τελείωμα δεν είναι πάντα τα καλύτερα, το πρώτο του βήμα δεν είναι καθόλου άσχημο. Ο γκαρντ του Ολυμπιακού έχει την ταχύτητα να αφήσει παίκτες πίσω και δεν πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη, αφού στην άμυνα κυνηγά με επτυχία τους πιο γρήγορους πόιντ γκαρντ της ηπείρου. 

 

Για δείτε λίγο και εδώ, διότι και αυτό είναι χαρακτηριστικό μίας ομάδας που διατηρεί ακέραια την ικανότητα της να σκέφτεται.  

 

 

Ο χρόνος είναι στα 4,9'' και η ομάδα στήνει ένα κανονικό πικ εν ρολ με αποστάσεις, θέσεις κλπ κλπ. Η μπάλα πάει στον Πρίντεζη που κινείται αντίθετα στο close-out ενώ 2 άλλοι παίκτες κάνουν κίνηση προς τα μέσα (Στρόμπερι, Χάντερ). Επειδή ο χρόνος τελειώνει , η άμυνα της Μιλάνο πάει πάνω στον Πρίντεζη με τον τρόπο που βλέπετε. 

Ο Πρίντεζης έχει τρεις πάσες και δίνει στον Στρόμπερι για το εύκολο λέι-απ. Αν νομίζετε πως απλά η Μιλάνο λειτουργεί λίγο άρπα κόλλα στην άμυνα, να σας πω πως είναι συνηθισμένο οι ομάδες να λειτουργούν έτσι στο τέλος του χρόνου επίθεσης, διότι πολύ απλά θέλουν να κόψουν το σουτ. Είναι στο χερι της επίθεσης να σκεφτεί καθαρά, και ο Ολυμπιακός δείχνει να κατέχει αυτή την "τέχνη" όταν ο χρόνος πιέζει. Αυτός είναι και ο τρόπος του να ρίχνει τον ρυθμό όταν οι συνθήκες το απαιτούν, όπως π.χ. όταν η ομάδα αγωνίζεται λειψή. 

Αυτό είναι ένα στοιχείο που όπως προείπαμε οι ερυθρόλευκοι το κατείχαν ήδη από πέρυσι. Φέτος πιθανότατα δεν θα αρκεί από μόνο του για να φέρει επιτυχίες, όμως θα είναι και πάλι πολύ σημαντικό σε κρίσιομα και κλειστά παιχνίδια. Τα μεγάλα σουτ είναι πολλές φορές προιόν μεγάλων ενεργειών των παικτών κλάσης. Οταν παράλληλα είναι συνέπεια και της ομαδικής λειτουργίας, τότε η συχνότητα τους είναι λογικό να είναι και μεγαλύτερη. 

Αυτά για σήμερα. Για Σον Τζέιμς τι λέτε άραγε? Για αυτό έχουμε τη σελίδα στο facebook, για να τα συζητάμε.