O εξαιρετικός μικρός Φουρκάν Κορκμάζ, ο οποίος ήταν ο μόνος πραγματικά έτοιμος παίκτης της διοργάνωσης των εφήβων που τελείωσε χθες, είχε από πέρυσι σεβαστά λεπτά συμμετοχής στην ευρωλίγκα με την Εφές. Η τύχη του είναι μεγάλη και συνίσταται στο οτι έχει για προπονητή τον Ντούσαν Ιβκοβιτς, τον κατ'εξοχήν ειδικό στην ανάπτυξη των νέων παικτών στο κορυφαίο επίπεδο. Αν μάλιστα ρίξει κανείς μια προσεκτική ματιά στη νέα στελέχωση της ομάδας του, τότε μπορεί με σχετική ασφάλεια να συμπεράνει πως ο μικρός θα κάνει ακόμη ένα βήμα εμπρός τη χρονιά που μας έρχεται.
Οι θέσεις των Ερτέλ και Γκρέιντζερ είναι σίγουρα αδιαπραγμάτευτες, όμως για να λειτουργήσει σωστά μια περιφέρεια χρειάζεται 4 γκαρντ με μοιρασμένο χρόνο συμμετοχής. Δεδομένου πως οι δυο προαναφερθέντες είναι καθαροί άσοι, θα μου κάνει μεγάλη έκπληξη αν σε βάθος χρόνου ο Ιβκοβιτς δεν αναθέσει στον Κορκμάζ σημαντικότατο ρόλο, μιας και ο Ντίμπλερ θα πάρει σίγουρα χρόνο συμμετοχής στη θέση 3, μαζί με το άλλο παιδί-θαυμα του τούρκικου μπάσκετ, τον Τσεντί Οσμάν. Η περιφέρεια της Εφές έχει φέτος λιγότερους ξένους (έφυγαν οι Τζάνινγκ, Ντρέιπερ) και είναι έτοιμη να βασιστεί στην ενέργεια των γηγενών. Μην ξεχνάτε τους Μπατούκ και Μπαλμπάι.
Γενικά, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πώς θα μοιράσει ο 'σοφός' τα πράγματα στις θέσεις 2-3. Και αυτό διότι ο Κορκμάζ δύναται να κατέβει μια θέση, ενώ ο Ντίμπλερ μπορεί να αγωνιστεί και ως γκαρντ, την ίδια στιγμή που υπάρχει και ο επίσης νεαρός Ουλουμπάι, που πήρε ήδη κάποιο μικρό χρόνο πέρυσι.
Οι διορθωτικές κινήσεις του Σερβου δείχνουν πως η Εφές πλησιάζει όλο και περισσότερο στο μοντέλο μπάσκετ που πρεσβευει ο προπονητής της. Ενέργεια, ισοσκελισμός των υψών μεταξύ των θέσεων στο βαθμό που αυτό είναι δυνατόν, άμυνα, τρέξιμο και εκμετάλλευση κάθε ευκαιρίας για σουτ χωρίς πολλά πολλά. Ο Ιβκοβιτς θέλει να παίζει με μυαλό και αφοσίωση στην άμυνα και με ταλέντο στην επίθεση.
Οι σημαντικότερες τρύπες της προηγούμενης σεζόν έχουν ήδη κλείσει. Ο Ντέρικ Μπράουν ήρθε στη θέση του αργού Μπιέλιτσα για να δώσει επιτέλους αμυντικές περιστροφές από τη θέση 4, εκεί όπου ο προκάτοχος του έχανε τα αυγά και τα πασχάλια. Δεν έφταιγε μόνο εκείνος βέβαια, αλλά ο Σαριτς θα ήταν δύσκολο (ή μάλλον αδύνατο) να θυσιαστεί. Εχει άλλωστε περιθώρια βελτίωσης και από φωνές δεν θα ακούει και λίγες.
Επίσης, η στελέχωση ακριβώς κάτω από το καλάθι είναι απείρως καλύτερη, καθώς Ντάνστον και Τάιους συγκροτούν ένα δίδυμο που προκαλεί φόβο. Δεδομένου πως και ο Κρίστιτς ίσως είναι ακόμη εκεί (αχίλλειος...), ο Ντούντα θα έχει πιθανώς μία φροντ-λάιν μέσα στις 3 καλύτερες της ηπείρου. Εδώ που τα λέμε βεβαια, τον τελευταιο μάλλον δεν τον χρειάζεται. Ηταν μάλιστα έκπληξη που τον προτίμησε πέρυσι, δεδομένου του απολυτα επιτυχημένου μοντέλου του Ολυμπιακού. Η Εφές , όσο πάει, πορεύεται πάνω σε αυτό και αν θέλετε την ταπεινή μου άποψη, αποτελεί τη φετινή πρωταθλήτρια των μεταγραφών. Γνωρίζοντας τις επιθυμίες και τις τακτικές επιταγές του προπονητή της, η φετινή της στελέχωση κρίνεται εξαιρετική.
Μετά τις δύο ελληνικές, είναι η ομάδα που περιμένω να δω με την περισσότερη όρεξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου