O Xαραλαμπόπουλος συγκέντρωσε δίκαια επάνω του τα φώτα της δημοσιότητας μετά τις εξαιρετικές εμφανίσεις του στο τουρνουά εφήβων της FIBA, το οποίο έκλεισε με τις συγκινητικές απονομές από Βασιλακόπουλο και Μπέο. Για τον παίκτη ήδη θα έχετε διαβάσει πολλά, να πω και εγώ το κατιτίς μου, αλλά σε μια άλλη γραμμή για να μη διαβάζετε όλο τα ίδια.
Γενικώς, χρειάζεται ηρεμία.
Θέλω να αφήσουμε στην άκρη τα χαρακτηριστικά του παίκτη και τι μπορεί να κάνει με βάση αυτά, και να περάσουμε σε κάτι που άκουσα πρόσφατα σχετικά με την ανάπτυξη των παικτών από το τον Βαγγέλη Μάντζαρη. Σε πρόσφατη συνέντευξη του (δε θυμαμαι πού, νομίζω στον σπορ fm), τον ρώτησαν σχετικά με τις αδυναμίες του και εκείνος απάντησε οτι δε γίνεται μέσα σε ένα καλοκαίρι να βελτιωθεί σε όλους τους τομείς. Κάθε φορά, ο κάθε παίκτης βελτιώνει κάτι συγκεκριμένο, επικεντρώνεται σε έναν τομέα και μετά προχωρά στον επόμενο. Ετσι άλλωστε εξηγείται και το γεγονός πως οι περισσότεροι παίκτες που δε λέγονται Αντονι Ντέιβις, διάγουν τις καλύτερες χρονιές τους μεταξύ των 27 και των 32. Στην ηλικία του Χαραλαμπόπουλου μπαίνουν οι βάσεις και πρέπει να μπουν σωστά.
Τουτου δοθέντος, παρατηρώ μία τρόπον τινά βιασύνη (από τους φιλάθλους) να αποδοθούν στον νεαρό ευθύνες και ρόλοι που δεν είναι έτοιμος να αναλάβει. Επίσης, είμαι σίγουρος πως θα έχετε δει πως υπάρχει μια άτυπη "φιλονικία" ως προς τη θέση στην οποία μπορεί να αξιοποιηθεί ο παίκτης. Πολλοί (και ίσως όχι άδικα) τον βλέπουν να παιρνει λεπτά στον ΠΑΟ καλύπτοντας το κενό του Τζέιμς Γκιστ μέχρι εκείνος να επιστρέψει.
Ο κίνδυνος είναι πολύ συγκεκριμένος και έχει να κάνει με τον πιτσιρικά να δουλευει επάνω σε όλα, και όχι στοχευμένα επάνω σε συγκεκριμένα στοιχεία. Αλλες είναι οι απαιτήσεις από τη θέση 4 και άλλες έκείνες από τη θέση 3. Ταπεινή μου άποψη είναι πως ανεξάρτητα των "κενών" που υπάρχουν ή δεν υπάρχουν στο πράσινο ρόστερ, ο παίκτης πρέπει να δουλευτεί σε συγκεκριμένη θέση και στην πορεία της καριέρας του να αποφασιστεί εάν μπορεί να παίξει εξίσου και σε κάποια άλλη. Οι διπλοθεσίτες είναι πολύτιμοι και μακάρι ο νεαρός να γίνει αποτελεσματικός σε τετοιο ρόλο. Ομως προς το παρόν καλό θα ήταν να τελειοποιήσει τους τρόπους να αγωνίζεται στη θέση 3 (ή εν πάσει περιπτώσει στη θεση 4 αν θέλετε, αρκεί η απόφαση να ειναι ειλλειμένη).
Υπάρχουν παραδειγματα παικτών οι οποίοι δεν έκαναν ποτέ καριέρα αντάξια των δυνατοτήτων τους, ακριβώς επειδή έπαιζαν μονίμως "μεταξύ" των θέσεων, χωρίς να γίνεται πραγματικά αντιληπτό που μπορούν να προσφέρουν καλύτερα. Ο Πρέλντζιτς είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα. Αντίθετα, παίκτες όπως ο Περπέρογλου ή ο Μπατίστ, μετέφεραν επιτυχημένα την "τεχνογνωσία" μίας θέσης σε μια άλλη, προσθέτοντας έτσι νέα οφέλη στο παιχνίδι της ομάδας. Η διαφορά των δύο περιπτώσεων αφορά την γραμμική χρονική αλληλουχία των γεγονότων. Πρώτα ήρθε κάτι, ύστερα κάτι άλλο.
Ο Χαραλαμπόπουλος (και κατ'επέκταση ο Παπαπέτρου) πιθανώς να πάρει κάποια λεπτά σε άλλη θέση. Δεν είναι λάθος και στην τελική οι προπονητές του ξέρουν καλύτερα. Παρόλα αυτά, πρέπει στο παιχνίδι του ΠΑΟ να είναι ξεκάθαρος ο βασικός ρόλος του παίκτη, και τα στοιχεία που σιγά σιγά βελτιώνει (π.χ. αλλαγή κατευθυνσης επάνω στην τρίπλα) να ανταποκρίνονται σε αυτόν.
Ας μην απαιτήσουμε τόσα πολλα από τον μικρό, και κάποια στιγμή θα δώσει παραπάνω. Το παιδί μπορεί να γίνει παιχταράς, όχι αστεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου