5 - 2 είναι το ρεκόρ του ΠΑΟ στου δρόμου τα μισά στο τοπ-16 και βρίσκει τους πράσινους σε πλεονεκτική θέση, όχι μόνο για πρόκριση, αλλά (γιατί όχι) και για την κατάκτηση του πλεονεκτήματος έδρας. Ετσι όπως διαμορφώνεται ο όμιλος, η ομάδα του Ιβάνοβιτς θα τα παίξει όλα για όλα στα εντός έδρας παιχνίδια με τη Ρεάλ και τη Μπαρτσελόνα. Η αποστολή του κάθε άλλο παρά εύκολη είναι. Ομως αν καταφέρει να πάρει αυτά τα ματς, δύσκολα θα χάσει μια από τις προνομιούχες θέσεις.
Το πιστευω αυτό γιατί θεωρώ πως με την προσθήκη του Λαβάλ θα καταφέρει να περάσει από δύο εκ των Γαλατά, Αστέρα (αδιάφορος) και Ζαλγκίρις. Δυο εκτός έδρας νίκες επιπλέον θα τον φέρουν στο 10-4, ρεκόρ εγγυηση επιτυχίας. Σιγά μην κερδίσει η Μακάμπι μέσα στην Ισπανία. Δεν κάνει να προτρέχουμε φυσικά, αλλά η Αλμπα έχει κάνει στον Ιβάνοβιτς δύο τεράστια δώρα: Καταλανοί και Ισραηλινοί έχουν ήττα εκτός προγράμματος, ο Παναθηναικός τέτοια δεν έχει. Για να δούμε στα γρήγορα τον όμιλο.
Ρεάλ: Τρένο. Η ήττα από τη Μακάμπι πέρασε μάλλον ανώδυνα και η μεγάλη διαφορά στη νίκη επί της Μπάρτσα θα τη φέρει σχεδόν σίγουρα στην πρώτη θέση. Ο Ρούντι έχει ανέβει, ο Σερχι το ίδιο, και η ενεργοποίηση του Σλότερ μοιάζει να λύνει το γόρδιο δεσμό κάτω από το καλάθι. Δεν είναι η στιγμή για ερωτήματα τύπου "θα κωλώσει στα δύσκολα?" , αυτά είναι για αργότερα. Είναι σκληρότερη φέτος.
Μπάρτσα: Ο,τι και να γράψαμε λίγο παραπάνω, παραμένει το φαβορί για τη δευτερη θέση. Πλέον θα παίζει πλήρης, και οι απώλειες της συνοδεύτηκαν από κέρδη. Χεζόνια και Σατοράνσκι είναι πλέον πιο έτοιμοι. Τα αμυντικά προβλήματα υπάρχουν, αλλά και πάλι παιδιά, μπορεί να νικήσει παντού. Ο ΠΑΟ έχει αποδείξει οτι μπορεί να την κοντράρει, εκείνη οτι μπορεί να τον αιχμαλωτίσει. Το ματς της χρονιάς!
Μακάμπι: Η κολεκτίβα του Ισραήλ συνεχίζει τον μοναχικό δρόμο της στο συμπαν της μπασκετικής τρέλας. 5 σερί νίκες διακόπηκαν από εντός έδρας αποτυχία με τους Γερμανούς. Οποιος την απειλήσει κοντά στο καλάθι με προσεκτικά δομημένες επιθέσεις πολλών δευτερολέπτων μπορεί να της διαλύσει κάθε δυνατότητα να σκεφτεί λογικά.
Γαλατά: Πάει και ο Αρόγιο... Το πρόβλημα μιας ομάδας που έχει καλύτερο παίκτη τον Ερτσεγκ είναι οτι εχει καλύτερο παίκτη τον Ερτσεγκ. Θαυμάζω την ψυχή της, θαυμάζω τη σχετική της βελτίωση, αλλά παραείναι σοφτ για να ανταπεξέλθει σε μάχες. Η νίκη στην Κωνσταντινούπολη είναι υποχρεωτική αν θέλουμε να μιλάμε για παραπάνω.
Αστέρας: Kατώτερος του αναμενομένου. Δεν μπορεί να ανεβάσει ρυθμούς και στηρίζεται παραπάνω από όσο πρέπει στις εμπνεύσεις του τρελο-Ουίλιαμς. Η απόδοση του Μαριάνοβιτς έχει πέσει, και η αιτία για την πτώση αυτή βρίσκεται στην απόδοση των υπολοίπων. Ο ΠΑΟ θα τον βρει μπροστά του όταν το κίνητρο του θα έχει στερέψει. Καλό αυτό.
Ζαλγκίρις: Δεν αγοράζω αυτό που πουλάει. Εχει κάνει δυο νίκες, συνεχίζει να παιζει άσχημα και ταυτόχρονα με συνέπεια. Για τον Αντερσον έχουν όλοι γράψει διθυράμβους, όμως πολλές φορές χάνει το μυαλό του. Παρόλα αυτά, ο παίκτης ειναι για παραπάνω, δεν το συζητώ.
Αλμπα: Tην άφησα για το τέλος, γιατί εχει ρόλο ρθμιστη. Πιθανότατα δεν θα προκριθεί, αλλά στο τέλος θα έχει καθορίσει την κατάταξη των υπολοίπων. Ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο, η ομάδα-έκπληξη της διοργάνωσης. Στις νίκες της οι ψηλοί της ειναι οι καλύτεροι παίκτες και οι κοντοί σκοράρουν από κοντά, στις ηττες όλα αυτά αναζητούνται.
Συνεπώς, σε τι μπορούν να ελπίζουν οι φίλοι του τριφυλλιού? Κατά τη γνώμη μου, στη γρηγορότερη δυνατή προσαρμογή του Λαβάλ. Το παιχνίδι στο Ισραήλ (αν παιξει σε αυτο) προσφέρει μιση ευκαιρία: o νεοαποκτηθείς ψηλός θα πάρει λεπτα στο γήπεδο, χωρίς όμως ταυτόχρονα να πιεστεί από μια καθαρή πικ εν ρολ ομάδα. Αν ήταν στο χέρι του Γκέρσον (σόρι, του ... Γκούντες) θα πόσταρε τον Σχορτσιανίτη επί 40 λεπτά. Δεν είναι, για αυτό και παίζει και ο Τάιους. Η πίεση που θα ασκηθεί στο πικ εν ρολ πιθανώς να μην είναι τόσο μεγάλη, εντούτοις ένα must-not-win παιχνίδι επιπέδου είναι ο,τι πρέπει.
Μία εβδομάδα αργότερα, ο Γκάνι θα βρει μπροστά του τους φονικούς συνδυασμόυς της Μπαρτσελόνα. Θα κληθεί να καλύψει, να βγει στην περιφέρεια, να επανακάμψει, να πηδήξει και τελικά να αναχαιτίσει όσες περισσότερες επιθέσεις μπορεί. Η άμυνα του Παναθηναικού ταλαιπωρείται αφάνταστα από ομάδες με γρηγορη σκέψη και κυκλοφορία. Ο Λαβάλ ισως ειναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Το διδυμο που θα συγκροτήσει με τον Γκιστ είναι κάτι καινούριο, κάτι που ουδείς αντίπαλος έχει αντιμετωπίσει και συνεπώς κάτι που ουδείς αντίπαλος έχει κατασκοπευσει.
Μπορεί μία προσθήκη να κάνει τόση διαφορα? Αν μιλάμε για τον ΠΑΟ των αργών σέντερ, φυσικά και μπορεί. Εως τώρα, οι πράσινοι τα έβγαλαν πέρα με τις πολλές αδυναμίες τους, βασιζόμενοι στην έδρα και σε ομολογουμένως ευνοικές συγκυρίες. Από εδώ και πέρα, θα χρειαστεί να ανεβάσουν απόδοση.
Τρεις μέρες στο Παρίσι ήταν υπέροχες. Βόλτες, συναυλίες, φαγητό και καλό κρασί. Δοκιμάσαμε διάφορα, ιδού το κορυφαίο.
Από το Μπορντό με αγαπη αγαπητοί φανζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου