Ουτε η Νιζνι στάθηκε ικανή να βάλει εμπόδια στο δρόμο του Ολυμπιακού προς τις δύο πρώτες θέσεις του ομίλου, παρά τα ομολογουμένως σημαντικά προβλήματα που του δημιούργησε.
Αυτά βέβαια ήταν λίγο εως πολύ αναμενόμενα. Οι Ρώσοι είναι μια καλή ομάδα, η οποία σκοράρει με μεγάλη συχνότητα και διαθέτει τον καλύτερο 1-5 συνδυασμό στην Ευρωπη. Δεν είναι εύκολο να αναχαιτίσει κανείς τα πικ εν ρολ του Ροτσεστι με τον Παραχούσκι, και το κάζο της Εφές προ τριών εβδομάδων αποτελεί τρανό παράδειγμα. Ο Ολυμπιακός το προσέγγισε με τακτική συνέπεια αμυντικής υπερφόρτωσης της δυνατής πλευράς, αλλά οι σουτέρ Αντόνοφ και Τόμπκινς βρίσκονταν σε καλή μέρα σκοράροντας εύκολα από τη weak side. Δεν ήταν παράλογο, όπως εξάλλου δεν ηταν παράλογη και η σταδιακή άνοδος του σέντερ των Ρωσων από τη στιγμή που οι ερυθρόλευκοι άνοιξαν λίγο τις περιστροφές τους.
Αυτό που μάλλον κόστισε περισσότερο, ήταν η έλλειψη συγκέντρωσης στο αμυντικό ριμπάουντ. Η Νίζνι πήρε δεύτερες επιθέσεις, ο Παραχούσκι ρυθμό και το διάστημα της απουσίας του Ροτσεστι στο α μερος πέρασε για τον αντίπαλο μάλλον αναίμακτα. Με αντίστοιχα λίγες απώλειες έβγαλε ο Ολυμπιακός ένα διάστημα στο οποίο ο αρχηγός του ήταν ωσεί παρόν και αυτό διότι οι αποστάσεις λειτούργησαν σωστά και οι παίκτες που κάλυψαν τη θέση 4 βρίσκονταν και οι δυο σε πραγματικά καλή μέρα. Με μεγάλη μου χαρά βλέπω τον Σφαιρόπουλο να δίνει βάρος στα σκριν χαμηλά για τον Πρίντεζη, ωστε ο φοργουορντ του Ολυμπιακού να βάζει όσο το δυνατόν πιο εύκολα πλάτη τους προσωπικούς του αντιπάλους. Οταν οι ευθρόλευκοι κόντεψαν να πιουν θάλασσα στην τρίτη περίοδο, ήταν αυτού του ειδους οι ενέργειες που τους κράτησαν κοντά, μαζί φυσικά και με κάποια μεγάλα σουτ των Λοτζέσκι και Σλούκα.
Ενδεχομένως να ήταν κι άλλα πράγματα, πάντως σίγουρα δεν ηταν η άμυνα. Κατά την ταπεινή μου άποψη, η κακή αμυντική επίδοση του Ολυμπιακού βρίσκει τις αιτίες της περισσότερο στην απόδοση και λιγότερο στην τακτική. Στην τελευταία μάλιστα οφείλεται εν πολλοίς η ανατροπή. Οταν ο (καλός) Χάντερ πήρε εντολή να επιτεθεί στον Παραχούσκι, ο σέντερ της Νίζνι επιφορτίστηκε με αναπάντεχα αμυντικά καθήκοντα και οι μπαταρίες του άρχισαν σιγά σιγά να τελειώνουν. Το ίδιο και εκείνες του ασφυκτικά πιεσμένου (από τον Μάντζαρη) Ρότσεστι. Το τέλος τους βρήκε κουρασμένους, εκτός παιχνιδιού και απλούς παρατηρητές των εξελίξεων.
Την ίδια στιγμή, ο Ολυμπιακός έβλεπε τον αρχηγό του να είναι φρέσκος, να βουτάει με αυτοθυσία στο παρκέ και να βάζει εν τέλει ξεκάθαρη τη σφραγίδα του στην κατάληξη του αγώνα. Και αυτό λογικό. Η ομάδα που άνοιξε το rotation σε 10 παίκτες, έφτασε στον τερματισμό πιο φρέσκια από εκείνη που βασίστηκε κουτσά-στραβά σε 7. Το έκανε μάλιστα σκοράροντας 91 πόντους και δειχνοντας πως ίσως δεν έχουμε πλήρως εκτιμήσει τα όπλα που έχει στη φαρέτρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου