Η "γκρι" ικανότητα του Οθέλο Χάντερ

 

Με την απόκτηση του Χάντερ ο Ολυμπιακός συνεχίζει την παράδοση των τελευταίων χρόνων που θέλει τους ψηλούς να "χάνουν" σε ύψος αλλά να κερδίζουν σε αθλητικότητα και αμυντική ευελιξία στις αλλαγές. Μόνο που εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι μοναδικό. Για πρώτη φορά ομάδα επιλέγει να αγωνιστεί με τρεις σέντερ εκ των οποίων κανείς δεν ξεπερνά τα 2,04, με τον ψηλότερο όλων να είναι ο Καββαδάς!! Ολα αυτά, αν φυσικά πιστέψουμε τα ρεπορτάζ τα οποία λένε πως οι ερυθρόλευκοι δεν θα αποκτήσουν άλλο σέντερ.

Περισσότερο λοιπόν από τη ίδια τη μεταγραφή, αυτό που κάνει εντύπωση είναι πως στον Ολυμπιακό αλλάζουν ρότα και κινούνται ξεκάθαρα προς τη δημιουργία μιας υπέρ το δέον ελαστικής σύνθεσης. Αν λοιπόν όντως δεν προστεθεί και άλλο κομμάτι στη γραμμή ψηλών, οι ερυθρόλευκοι θα τρέχουν, θα μαρκάρουν και θα σκρινάρουν σαν παλαβοί. Δεν ακούγεται άσχημο αλλά όπως κάθε τακτική έχει και αυτή τα ρίσκα της. Ηδη και από αυτά πολλοί επισημάναν αρκετά.

Υπάρχει πάντως ένα στοιχείο του Χάντερ που είναι "γκρι". Αυτό δεν είναι άλλο από την ικανότητα του να σουτάρει καλά και με πρόσωπο στο καλάθι.από τα 3-5 μέτρα. Το άκουσα πολλές φορές αυτό και σας διαβεβαιώ πως δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά είναι μια παράμετρος που χρίζει ανάλυσης.

Ο παίκτης όντως τείνει να παίρνει προσπάθειες σε χώρους που δεν είναι τυπικοί για τη θέση, εκτός αν λέγεσαι Κρίστιτς ή Πολ Ντέιβις. Ομως τα ποσοστά του σε αυτά τα σουτ ήταν (στην περυσινή ευρωλίγκα τουλάχιστον) απογοητευτικά. Μόλις 6/21 προσπάθεις από μέση απόσταση, ήτοι ποσοστό 28,6 %, σύμφωνα με το in-the-game.org. Καλό δεν το λες, όμως και η δημιουργία της Σιένα δεν ήταν στο υψηλότερο επίπεδο στις αρχές της σεζόν. Μόνο ένα από αυτά τα καλάθια άλλωστε προήλθε από ασίστ.

Το δείγμα είναι φυσικά μικρό και δεν βρήκα δυστυχώς άλλο για αυτού του είδους τα σουτ. Ομως, μπορούμε έστω κι έτσι να πούμε ασφαλώς το εξής, βάσει και της εικόνας του Χάντερ μέσα στη χρονιά και στους τελικούς της Ιταλίας: Ο νέος Αμερικάνος του Ολυμπιακού μπορεί να σουτάρει από μακρύτερες αποστάσεις, αρκεί η ομάδα να βγάζει τα plays που οδηγούν σε σουτ υψηλών ποσοστών. 

Υπό αυτη την προυπόθεση, η παρουσία του στο γήπεδο μπορεί (τηρουμένων των αναλογιών) να δώσει νέες δυνατότητες στο παιχνίδι των αποστάσεων του Ολυμπιακού, στο οποίο δίνει μεγάλη βαρύτητα ο Μπαρτζώκας. Μπορεί να τραβήξει τον αντίπαλο ψηλό λίγο έξω, να δημιουργήσει περισσότερους ελεύθερους διαδρόμους για τον Σπανούλη και να ανοίξει χώρους κάτω από τη ρακέτα για τους υπόλοιπους παίκτες. Συνεπώς, να μια νέα δυνατότητα την οποία δεν δίνει ο Ντάνστον, ο οποίος εκτελεστικά κινείται αποκλειστικά κάτω από το καλάθι. 

Φυσικα, όλα αυτά αφορούν μια θεωρητική υπόθεση μιας και δεν ξέρουμε με ποιο τρόπο ακριβώς θα χρησιμοποιηθεί ο παίκτης. Το σίγουρο είναι πως αν περιμένουμε να δούμε ένα καλό mid-range σουτ έξω από τη ροή μιας οργανωμένης επίθεσης, τότε μάλλον θα απογοητευτούμε. Ο Χάντερ έχει αυτό το έξτρα στοιχείο που δεν είχαν άλλοι ψηλοί πριν από αυτόν, όμως για να το αναδείξει χρειάζεται ομαδική λειτουργία. Αλλιώς... 28%.