Ο Ντάρντεν και οι "δύο θέσεις".

Με την απόκτηση του Τρεμέλ Ντάρντεν ο Ολυμπιακός ουσιαστικά ολοκληρώνει το φετινό ρόστερ του, μιας και το αν αποκτηθεί κάποιος έξτρα ψηλός δεν έχει και τόσο σημασία. Ο νέος παίκτης των ερυθρόλευκων αποτελεί μια πολύ σοβαρή περίπτωση και έρχεται να δώσει λύσεις σε κάποια ουσιαστικά προβλήματα που αντιμετώπισε πέρυσι η ομάδα. Από την άλλη, η έλευση του τεκμηριώνει στο ακέραιο την ύπαρξη ενός συγκεκριμένου πλάνου: τα κλειδιά της ομαδικής δημιουργίας θα παραμείνουν και φέτος στην κυριότητα του Βασίλη Σπανούλη, τουλάχιστον για το μεγαλύτερο μέρος των των παιχνιδιών. 

Είναι αυτό κάτι κακό?
Οχι απαραίτητα. Ο Ολυμπιακός άλλωστε κατέκτησε δύο φορές την κορυφή με το πρώτο βιολί του να σολάρει φωναχτά εν μέσω της ορχήστρας. 
Είναι επίσης κάτι σίγουρο? Επίσης όχι, απλά οι μέχρι τώρα εμπειρίες μας, μας στρέφουν προς αυτό το συμπέρασμα. 

Αντίθετα, προς άλλες κατευθύνσεις μας πήγαιναν τα μεταγραφικά σενάρια, για τα οποία βέβαια δεν είναι απαραίτητο οτι ευθύνεται η ομάδα. Ντιλέινι, Μπράουν, Μπάικς κ.α. αποτελούσαν περιπτώσεις οι οποίες "εδειχναν" έναν ξεκάθαρο δεύτερο επιθετικό πόλο. Ολοι τους ήταν παίκτες που μπορούσαν πρώτα από όλα να πάνε στο drive και να δημιουργήσουν ρήγματα, να κάνουν τις άμυνες να κλείσουν προς τα μέσα και να ανοίξουν τους χώρους και τις αποστάσεις για τους υπόλοιπους. Ο Ντάρντεν αυτά δεν τα κάνει. Κάνει όμως άλλα. 

Πρώτα απ'ολα προσφέρει μια αξιόπιστη αμυντική επιλογή για τη θέση 3, εκεί οπου πέρυσι ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε δεδομένα προβλήματα απέναντι σε τριάρια με ευελιξία ή εκτόπισμα. Στα παιχνίδια με τη Φενέρ ο Λοτζέσκι ηταν μαύρη τρύπα απέναντι σε Πρέλντζιτς και Μπογκντάνοβιτς, στους τελικούς ο Μασιούλις έκανε ζημιές με πλάτη στο καλάθι, στη σειρά με τη Ρεάλ ο Ρούντι προκάλεσε πολλούς πονοκεφάλους και σαν φόργουορντ. Ο Ντάρντεν αν μη τι άλλο εγγυάται δυνατά πόδια, περισσότερες επαφές και σωστά close-out. Επιπλέον μπορεί να "ανέβει" αμυντικά και στη θέση 2 για να μαρκάρει κοντύτερους γκαρντ, όπως έκανε πέρυσι απέναντι στον Σπανούλη.

Αυτό το τελευταίο είναι και ένα προσόν του παίκτη το οποίο σημειώθηκε από πολλούς. Ομως προσοχή! Ο Ντάρντεν δεν παίζει εξίσου στις θέσεις 2 και 3, είναι ένα καθαρό τριάρι το οποίο κατά συνθήκην κατέλαβε τη θέση 2 στη Ρεάλ μόνο στην άμυνα. Και αυτό επειδή ο παίκτης που μπορούσε να παίξει και τις δύο θέσεις ήταν ο Ρούντι! Η παρουσία του ταλαντούχου Ισπανού έδινε τη δυνατότητα στον Λάσο να τρέχει πικ εν ρολ με αυτόν και τον Μίροτιτς και να τοποθετεί τον Ντάρντεν στην αδύνατη πλευρά εκεί που ομολογουμένως ο Αμερικάνος πήγε πολύ καλά ως spot-up shooter με 46,6% στο τρίποντο. Επίσης σε τέτοιες περιπτώσεις ο Ντάρντεν έβρισκε τους διαδρόμους που πάντα χρειάζεται για να πάει προς το καλάθι, κάτι που έκανε ακόμη περισσότερο στη θητεία του σε Ζαλγκίρις *(1) και Μάλαγα. Στη δεύτερη μάλιστα, το επιθετικό βεληνεκές του ήταν μειωμένο, με τις προσπάθειες τριών πόντων να είναι σχετικά λίγες. 

Συνεπώς, το να υποστηρίζει κανείς πως με τον Ντάρντεν ο Ολυμπιακός κλείνει τις θέσεις της περιφέρειας είναι μάλλον ένα συμπέρασμα για τους βιαστικούς.  Αυτό που πραγματικά αποκτούν οι ερυθρόλευκοι είναι ένα αξιόπιστο τριάρι, το οποίο δύναται να μαρκάρει και κοντύτερους αντιπάλους. Ο Ντάρντεν ΔΕΝ είναι γκαρντ ή κι αν είναι, δεν παίζει σαν τέτοιος. Δεν περνάει αντιπάλους στην τρίπλα, δεν δημιουργεί σε πικ εν ρολ, δεν σουτάρει με την ίδια αξιοπιστία αν δεν είναι ελεύθερος. Μισό λεπτό: αυτά δεν είναι τα στοιχεία που συνήθως έχουν οι περιφερειακοί παίκτες?

Αυτά προς γνώσιν και ουχί συμμόρφωσιν. Από εκεί και πέρα, σαφώς και ο Ντάρντεν είναι πιθανό να χρησιμοποιηθεί ως κατά συνθήκην γκαρντ (εκεί όπου τα περυσινά εξ'ανάγκης πειράματα με τον Λοτζέσκι απέτυχαν) , σαφώς και θα προσφέρει σε σουτ από την αδύνατη πλευρά, άμυνα, hustle plays και αθλητικότητα, η οποία έλειπε από τη θέση 3. Με την απόκτηση του ο Μπαρτζώκας κλείνει έναν κύκλο μεταγραφών Αμερικάνων παικτών, ο οποίος έχει ένα κέντρο: την ικανότητα στην άμυνα απέναντι σε γρηγορότερους αντιπάλους. Ο Ολυμπιακός γίνεται ο ίδιος ακόμη πιο ταχύς. 

 Τα υπόλοιπα (θα παίζει ο Παπαπέτρου, τελικά τι παίκτη ήθελε ο Ολυμπιακός κλπ) είναι ερωτήματα φιλοσοφικής φύσεως ή εν πάσει περιπτώσει θα απαντηθούν αργότερα μέσα στη χρονιά. Οποιος δεν θέλει αυτή τη στιγμή να ασχοληθεί με τούτα, θα δει πως οι ερυθρόλευκοι έχουν ένα ανταγωνιστικότατο ρόστερ το οποίο και φέτος θα λειτουργεί εν πολλοίς γύρω από τον μεγάλο του αρχηγό. Εξ'αρχής, δεν είχα καμμιά αμφιβολία.

* (1) Στην καλύτερη Ζαλγκίρις των τελευταίων ετών, ο Ντάρντεν είχε αγωνιστεί πάλι ως καθαρό τριάρι, με την τετράδα στα γκαρντ να αποτελείται από τους Πόποβιτς, Τζάμπερ, Καουκένας και Λαφαγέτ. Εκεί, ο νέος Αμερικάνος του Ολυμπιακού είχε πάλι εξαιρετικά ποσοστά στα τρίποντα (λίγο πάνω από 50%), και έπαιρνε όπως είναι λογικό περισσότερες προσπάθειες.