Με 18 πόντους μ.ο. διαφορά στους τελικούς (η μεγαλύτερη που εμφανίστηκε ποτέ από το 1964), με 25 ασίστ και μόλις 8 λάθη στον 5ο τελικό, με το καλύτερο ποσοστό σε σουτ που εμφανίστηκε ποτέ σε τέτοια σειρά, με πάνω από 4,2 πάσες ανά κατοχή (!) στα 3 τελαυταια παιχνίδια, και εν τέλει, με το καλύτερο μπάσκετ που εμφανίστηκε εδώ και πάρα πολλά χρόνια στα finals, οι Σαν Αντόνιο Spurs είναι οι πρωταθλητές του ΝΒΑ.
Μία ομάδα την οποία δε χόρταινε το μάτι, απόλυτα θεαματική μέσα στην σοφά δομημένη "αναρχία" της, και προπάντων παντελώς απρόβλεπτη ως προς τις επιλογές επάνω στη ροή της επίθεσης της. Διότι μπορεί οι Σπερς να βασίζουν το παιχνίδι τους επάνω σε κάποιες βασικές και εύκολα αποκρυπτογραφήσιμες αρχές (drive, διπλά σκριν χαμηλά, πικ εν ρολ), εν τούτοις οι κινήσεις και οι αποφάσεις των παικτών γύρω από αυτές είναι σχεδόν κάθε φορά διαφορετικές. Ηταν περίπου αδύνατο για το Μαιάμι να αντισταθεί χθες τα (δικά μας) ξημερώματα, ακόμα και αν προηγήθηκε 22-6, ακόμα και αν κατάφερε να κρατήσει τον Πάρκερ στο μηδέν για περίπου 36 ολόκληρα λεπτά.
Αυτό το Σαν Αντόνιο ήταν άλλωστε ο,τι κοντινότερο σε λερναία ύδρα. Ο απίθανος Μιλς των 14 πόντων στην τρίτη περίοδο το αποδεικνύει, όπως και ο 22άχρονος MVP Λέοναρντ. Η τρίτη παρεμπιπτόντως, ήταν και η περίοδος στην οποία η θαυμαστή επιθετική λειτουργία των Τεξανών (ξανά)ξεδιπλώθηκε σε όλη της την πληρότητα. Δεν ήξερες από που να καλυφθείς. Χαλάλι και πάλι το ξενύχτι και ας κουτουλάμε.
Λοιπόν, φτάνει πια και με την ανάλυση.
Πέρυσι τέτοια εποχή, μέχρι και οι εδώ ειδικοί είχαν να προσάψουν στον Πόποβιτς την απουσία ενός φάουλ, την ίδια στιγμή που οι Σπερς έχαναν ένα πρωτάθλημα από ένα ριμπάουντ. Ενα χρόνο μετά, με τους σταρ τους ακόμα γηραιότερους και υποτίθεται περισσότερο καταπονεμένους, επέστρεψαν και στέφθηκαν πρωταθλητές με το πιο πλήρες παιχνίδι που έχουμε δει.
Ετσι είναι αυτά. Οι τίτλοι μπορεί να χάνονται, αλλά το μπάσκετ συνεχίζεται. Και ειδικά αν έχει κανείς πλάνο, κατεύθυνση, σταθερό τιμ και επιμονή στο πρόγραμμα, τότε η επαναφορά στην επιτυχία είναι απλώς μια συνέπεια. Αυτό προς γνώσην....
Υ.Γ. Τελείωσε το ματσάκι, αγκαλιάστηκαν οι πάντες, οι ηττημένοι χειροκροτήθηκαν, ο Πόποβιτς είπε πως ο Τζειμς είναι "ο καλύτερος παίκτης του κόσμου", εκείνος με τη σειρά του πως "αντιμετωπίσαμε μια πολύ καλύτερη ομάδα". Οσο και αν ακούγεται βλακεία και βλαχοαμερικανιά, έχει άδικο ο Ανταμ Σίλβερ να λέει πως "εχουμε το καλύτερο κοινό του κόσμου?". Δεν το έχουν, αλλά δικαιούνται να το πιστεύουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου