Tα ρεπορτάζ αναφέρουν οτι στον Ολυμπιακό θα κρατήσουν τον Γιώργο Μπαρτζώκα και οι φίλοι του Ολυμπιακού εμφανίζονται διχασμένοι. Λέω να ελέγξουμε τα επιχειρήματα της κριτικής απέναντι στον καλό προπονητή και να δούμε ποια ισχύουν και σε ποιο βαθμό αγαπητοί φίλοι. Πάμε.
1. Είναι μυρωδιάς και άχρηστος. Δεν ισχύει καθώς δεν τεκμηριώνεται.
2. Είναι συνέχεια εκνευρισμένος και μεταδίδει αυτό τον εκνευρισμό και στην ομάδα. Ισως και να ισχύει, ίσως και όχι. Πρώτον δεν υπάρχει προπονητής που να μη φωνάζει. Εχετε δει τον Ομπράντοβιτς? Φαντάζομαι πως ναι. Οι προπονητές αυτό το κάνουν, όπως και διαμαρτύρονται σχεδόν όλοι στους διαιτητές, με την ένταση να ποικίλει ανάλογα τον χαρακτήρα. Το πόσο αυτό επηρεάζει την ομάδα κανείς φίλαθλος ή δημοσιογράφος δεν μπορεί να το ξέρει. Μπορεί απλά να το υποθέσει ή να το συμπεράνει από 1-2 μαρτυρίες. Μαζί τους κοιμόμαστε?
Από την άλλη, η εικόνα μετά τον 4ο τελικό στο ΣΕΦ δεν τον τιμά. Το κυνήγι στους διαιτητές έμοιαζε με αναζήτηση άλλοθι για τις κακές εμφανίσεις. Δεν ήταν ο μόνος σε αυτή τη γραμμή στο λιμάνι, αλλά θα έπρεπε να είναι ο πρώτος που θα βοηθούσε την ομάδα να συγκεντρωθεί στο επόμενο παιχνίδι.
Αυτά σε ο,τι αφορά τον Παναθηναικό, διότι απέναντι στη Ρεάλ ήταν πολύ ψύχραιμος και οι τακτικές του σωστές. Αν θέλετε την άποψη μου, στην ομάδα πέφτει περισσότερο βάρος από την αρρωστημένη ατμόσφαιρα των ντέρμπι με τους πράσινους παρά από τον προποντή της
3. Οι επιλογές του σε ξένους ήταν τραγικές. Χμ.... δεν είμαι σίγουρος. Ντάνστον και Λοτζέσκι του βγήκαν στο φουλ, ο Σίμονς ήρθε ως τρίτος και για αυτό το ρόλο ήταν μια χαρά. Ο Μπέγκιτς όντως δεν βγήκε, ο Κόλινς ήταν επιλογή της τελευταίας στιγμής, για τον Μουν δεν φταίει αυτός, αλλά η διάγνωση που έστελνε τον Πετγουει στο χειρουργείο.
Για τα χάλια του Σερμαντίνι τι να του προσάψεις. Οποιοι θυμήθηκαν τον Πέρκινς (!) είναι αλλού γι αλλού. Η ομάδα πέρυσι πήρε το ευρωπαικό.
Η περίπτωση στην οποία αξίζει να σταθεί κανείς είναι αυτή του Πέτγουει. Νεαρός, γρήγορος, αλτικός με καλό σουτ και δυνατότητα να παίζει άμυνα σε κοντύτερους αντιπάλους μετα από τις αλλαγες. Από την άλλη, χωρίς παραστάσεις και πολλές φορές χωρίς καθαρό μυαλό. Για μένα πρέπει να κριθεί μετά και τη δεύτερη χρονιά του. Είναι όμως λάθος η συγκριση με τον Αντιτς, ο οποίος ξαφνικά αντιμετωπίζεται σαν τον Λαμάρκους Ολντριτζ. Ειχε χτυπητές αδυναμίες ο Σκοπιανός, και η έλευση του Πέτγουει ήταν μια αναβάθμιση με βλέμμα στο μπάσκετ των επόμενων χρόνων. Να θυμίσουμε επίσης με τι μυαλά εμφανίστηκε ο Αντιτς στους περυσινούς τελικούς.
Αν διαφωνώ με κάτι, είναι πως η αντικατάσταση του Λο και του Πετγουει θα μπορούσε να είχε γίνει με νεαρούς μέσα από την ομάδα μέχρι και το τέλος του α γύρου του τοπ-16 και να αναζητηθούν οι καλύτεροι ξένοι μέχρι την τελευταία δυνατή προθεσμία. Τότε, ίσως είχε βρεθεί καλύτερος του Κόλινς και να μην είχε έρθει ο άλλος ο χαβαλές. Ισως.
4. Δεν διαχείριστηκε σωστά τους νεαρούς και δεν τους βελτίωσε. Διαφωνώ κάθετα. Ο Μάντζαρης ήταν καλύτερος, πήρε περισσότερες επιθετικές πρωτοβουλίες και έκανε κάποια πληθωρικά παιχνίδια σε ριμπάουντ και ασίστ. Υστερεί ακόμη στο drive, οκ. Ο Σλούκας στην άμυνα ήταν βελτιωμένος, στην επίθεση δεν έκανε καλή χρονιά, αλλά το ρεπερτόριο του ήταν εκεί από χρόνια.
Με τη διαχείριση του Παπαπέτρου είμαι 100% μαζί του. Ο μικρός έχει έτσι κι αλλιώς πολύ ανεπτυγμένα τα βασικά, αυτό που του έλειπε ήταν οι παραστάσεις. Τον έβαλε στην Ελλάδα και του έδωσε χρόνο συμμετοχής στην Ευρώπη σε γερά παιχνίδια και σε στιγμές που ο Παπαπέτρου θα ένοιωθε απαραίτητος στην ομάδα και θα αναγκαζόταν να πάρει ευθύνες λόγω των τραυματισμών των άλλων. Τετοια πράγματα προκύπτουν ΠΑΝΤΑ στην πορεία μια χρονιάς. Ο Παπαπέτρου έπαιξε έχοντας ρόλο και όχι ως διακοσμητικός. Πήρε τις εμπειρίες που έπρεπε και τώρα όλα δείχνουν οτι θα αναβαθμιστεί του χρόνου. Σούπερ! Το ότι δεν χρησιμοποιήθηκε στους τελικούς της Α1 το βρίσκω άκρως θετικό. Γιατί να βάλεις έναν 20άχρονο μέσα στον πόλεμο των τρελών? Οι ωφελιμιστές θα πούνε "για να σηκώσω την κούπα", οι λογικοί θα περιμένουν να δουν αυτό το παιδί του χρόνου.
Αγραβάνης και Καββαδάς δεν μπαίνουν στην κουβέντα, δηλαδή ποιος να έβγαινε για να παίξουν αυτοί?
Ο Κατσίβελης είναι η περίπτωση που απασχόλησε τους περισσότερους μέσα στη χρονιά, αλλά δε βλέπω το λόγο. Θα προσέφερε στις σειρές με Ρεάλ και ΠΑΟ περισσότερα από τον Κόλινς? Πολύ αμφιβάλλω. Βγάζει ενέργεια στην άμυνα, αλλά το επιθετικό του παιχνίδι έχει κολλήσει και στα παιχνίδια που έπαιξε στην Α1 δεν ήταν πολύ καλός. Ευκαιρίες πήρε.
5. Η τακτική ήταν ανύπαρκτη. Η μπάλα στον Σπανούλη και ο,τι του κατέβει. Οχι. Η επίθεση του Ολυμπιακού είχε ως κύριο άξονα τον Σπανούλη, εντούτοις ήταν πολύ μελετημένη. Motion offense, με καλή κυκλοφορία μπάλας, σωστές αποστάσεις και γέμισμα των γωνιών του γηπέδου, drive και kick-out πάσες προς την αδύνατη πλευρά εδειξαν μια πολύ σύγχρονη προσέγγιση του παιχνιδιού. Με αυτό τον τρόπο παιχνιδιού ο Ολυμπιακός προσέφερε και ωραίο θέαμα.
Από το τοπ-16 και μετά, ο Μπαρτζώκας προσέθεσε και το παιχνίδι κοντά στο καλάθι αξιοποιώντας περισσότερο τον Ντάνστον, ενώ γενικά έδειξε ευελιξία και καλά αντανακλαστικά όταν ήρθε το τσουνάμι τον τραυματισμών. Πήγε τους Ντάνστον και Περπέρογλου στο 4, τον Λοτζέσκι στο 2, δοκίμασε να ποστάρει τον Πρίντεζη στο 4 οταν ντουμπλάραν όλοι τον αρχηγό, είχε τον Πέτγουει ως συμπλήρωμα να παίζει τον ρόλο του stretch forward.
Ο κοουτς δεν παίζει τα flex cuts του Ιβκοβιτς που έβγαζαν τον Πρίντεζη γρηγορα σε θέση βολής.
Η επιθετική τακτική του Ολυμπιακού ήταν γενικως σοβαρή, αλλά κάπου το υλικό δεν ανταποκρίθηκε πλήρως σε αυτή, ειδικά στους τελικούς. Από την ομάδα έλειψε εμφανώς ένας δεύτερος γκαρντ που να πηγαίνει προς το καλάθι και να παίρνει αποφάσεις. Ο Λο ήταν παίκτης που βοηθούσε πολύ σε αυτό τον τρόπο επίθεσης και για αυτό τώρα οι προσπάθεις που γίνονται είναι να αποκτηθεί Αμερικάνος με περίπου ίδια χαρακτηριστικά. Προσωπικά, αν κάτι θα χρέωνα στον κοουτς ειναι πως η ομάδα έριξε κάπως τους ρυθμούς της στον αιφνιδιασμό.
Σε ο,τι αφορά την άμυνα, οντως ο Ολυμπιακός ήταν πιο σοφτ φέτος σε σχέση με τα προηγούμενα 2 χρόνια. Ξεκίνησε προσπαθώντας να μην αλλάζει στα σκριν και να ανακτούν οι παίκτες τους προσωπικούς τους αντιπάλους. Καλό σα σκέψη, μελετημένο, αλλά στην πράξη έφερε κάποια μεγάλα παιχνίδια από τους αντίπαλους γκαρντ. Ο Μπαρτζώκας πειραματίστηκε, δοκίμασε, άλλαξε, και στη σειρά με τη Ρεάλ είδαμε άλλα κόλπα, και μάλιστα πετυχημένα. Τα ίδια πράγματα όμως κόστισαν πολύ απέναντι στον ΠΑΟ, όπου οι αλλαγές παραγίνονταν εύκολα και τα μις ματς έβγαιναν σχεδόν αμέσως. Η αλήθεια είναι πως κατά τη διάρκεια αυτών των παιχνιδιών ο πάγκος δεν έδειξε ευελιξία και ιδέες στο αμυντικό κομμάτι.
Από εκεί και πέρα, ο ρόλος του Σπανούλη ίσως αξίζει να επανακτιμηθεί πλέον. Ειναι 32, οι αντοχές μειώνονται.
6. Εχασε το πρωτάθλημα από τον Αλβέρτη. Ισχυει.
Συμπέρασμα: Αλάνθαστους δεν θα βρείτε. Σε μια νορμάλ χώρα και σε ένα υγιές περιβάλλον, η πορεία στους 8 της Ευρώπης με έναν δύσκολο αποκλεισμό από αυτή τη Ρεάλ και με καλό και μοντέρνο μπάσκετ θα αρκούσε για να δοθεί μια ευκαιρία σε όλους. Φυσικά και στον προπονητή. Ο Ολυμπιακός θέλει τακτικές διορθώσεις, θέλει προσθήκες, δεν θέλει ξήλωμα.
Εδώ που είμαστε εμείς όμως, αν η παρουσία του κοουτς στο πάγκο φέρνει μονίμως γκρίνια, τότε ίσως το καλύτερο θα ήταν να μη συνέχιζε. Οπως μου έγραψε και ένας φίλος "Στην πρώτη στραβή θα υπάρξουν άπειρες μουρμούρες. Καλυτερα να φυγει τωρα παρα μεσα στη χρονια".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου