Φίλοι μου,
(Μετά την ήττα του Ολυμπιακού από τον ΚΑΟΔ και τα πολλά καλάθια που δέχτηκαν οι ευρθρόλευκοι στην καρδιά της ρακέτας τους, το κείμενο του μεγαλου (γ)κουρού έρχεται ακριβώς στην ώρα του.)
O Oλυμπιακός μπαίνει στο τοπ-16 με ένα 10-0 και αν δεν υπήρχε η ήττα από τον Παναθηναικό πολλοί δεν θα δίσταζαν να του δώσουν από τώρα τον τίτλο του φαβορί για την πρωτιά στον πιο δύσκολο όμιλο που έβγαλε ποτέ η διοργάνωση. Η αλήθεια είναι πως και η δική μου άποψη συγκλίνει σε πολλά σημεία με τις υπόλοιπες διθυραμβικές, μιας και βρίσκω το επιθετικό παιχνίδι του Ολυμπιακού άκρως συναρπαστικό, ένα παιχνίδι προσαρμοσμένο σε διάφορους ρυθμούς και με πολλαπλές επιλογές. Από την άλλη, δε γίνεται να παραγνωρίσουμε πως ο Ολυμπιακός έχει παρουσιάσει αμυντικές αρρυθμίες, πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ και έχει κερδίσει παιχνίδια στα οποία κάλλιστα θα μπορούσε να είχε ηττηθεί από πιο αδύναμους αντιπάλους. Ετσι, το 10-0 μοιάζει εν πολλοίς πλασματικό (δεν είναι πάντως αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα), σε αντίθεση με το αντίστοιχο εμφατικό της Ρεάλ το οποίο αποτυπώνεται και στις περισσότερες στατιστικές κατηγορίες. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού δεν ισχύει κάτι αντίστοιχο και μια ματιά στα advanced stats του www.in-the-game.org *(1) θα μας δώσει την αρχή μιας προσέγγισης.
Ενα πράγμα το οποίο μου έκανε αμέσως εντύπωση στους πίνακες, είναι πως ο Ολυμπιακός, μετά τη Μπουντιβέλνικ, έρχεται δεύτερος από το τέλος στις προσπάθειες που παίρνουν οι αντίπαλοι του κοντά στο καλάθι, οι οποίες είναι 25 ανά αγώνα μέσα στη ρακέτα. Με άλλα λόγια ο Ολυμπιακός επιτρέπει να γίνουν μ.ο. 25 σουτ ανά παιχνίδι κοντά στο καλάθι του. Το αντίστοιχο νούμερο της Ρεάλ είναι 15 (!), του Παναθηναικού 17,8. *(2) Ασχέτως ποσοστών, οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού φαίνεται να πατάνε εύκολα στη ρακέτα.
Επίσης, ο Ολυμπιακός του 10-0 είναι μόλις 16ος στη λίγκα σε ποσοστό αμυντικών ριμπάουντ με 67,9% έναντι του 69,5% που είναι ο μέσος όρος της διοργάνωσης. Δηλαδή, από τα αμυντικά ριμπάουντ που είναι διάθεσιμα μετά από άστοχο σουτ του αντιπάλου, οι ερυθρόλευκοι κερδίζουν μόλις 6,8/10, ποσοστό χαηλότερο από όλους τους ανταγωιστές τους πλην Φενέρ. Ενώ ίδια είναι η κατάσταση και στα κλεψίματα, όπου πάλι ο Ολυμπιακός κατατάσσεται προς το τέλος της λίστας, την ίδια στιγμή που η "ισόβαθμη" του Ρεάλ είναι πρώτη. *(3)
Ολα αυτά φυσικά δεν είναι τυχαία και η εμηνεία τους δεν μπορεί να είναι απλοική, του στυλ 'χρειάζεται περισσότερη ενέργεια στην άμυνα. Για μένα, η αμυντική επίδοση είναι ένας συνδυασμός των τακτικών αμυντικών αποφάσεων και του ρόστερ που καλείται να τις πάρει και τις εκτελέσει. Ο Ολυμπιακός έχει ένα συγκεκριμένο αμυντικό πλάνο, το οποίο καλείται να εκτελεστεί από συγκεκριμένους παίκτες, με τα αποτελέσματα να εγείρουν μέχρι στιγμής ερωτηματικά. Ποιο είναι αυτό το πλάνο? Η προσήλωση στον παίκτη που έχει χρεωθεί ο αμυντικός, ακόμα και μετά από πικ του αντιπάλου. Οι ψηλοί του Ολυμπιακού και κυρίως ο Ντάνστον βοηθούν απλά στιγμιαία και μετά τρέχουν να καλύψουν τον παίκτη που είχαν αρχικώς χρεωθεί. Οταν το σύστημα πετύχει, τότε τα πράγματα έχουν κάπως έτσι.
Στο πρώτο πικ ο Ντάνστον μένει μέσα για να καλύψει την κίνηση του Ντραγκίσεβιτς. Στο δεύτερο δίνει στιγμιαία βοήθεια πάνω στο χειριστή της μπάλας και αμέσως μετά στη γωνία, ενώ ο Μάντζαρης βοηθά για λίγο καλύπτοντας τον Ντραγκίσεβιτς. Ολα αυτά στιγμιαία, αφού ο Μάντζαρης με τον Ντάνστον εναλλάσονται και πάλι καλύπτοντας τους αρχικούς τους παίκτες. Η παρουσία του Μάντζαρη δίνει φυσικά αυτή τη δυνατότητα, αφού ο γκαρντ του Ολυμπιακού είναι ένας εξαιρετικός αμυντικός. Την άμυνα αυτή την "κινεί" εκείνος. Σε αυτή την περίπτωση η άμυνα λειτουργεί, όμως είναι μια περίπτωση στην οποία ο αντίπαλος ψηλός δεν πλησιάζει πολύ στο καλάθι. Στο κεντρικό πικ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ας το πάμε βήμα βήμα γιατί τέτοιες φάσεις γίνονται πολλές σε ένα παιχνίδι.
Στο πικ ο Ντάνστον καλύπτει στιγμιαία, ο πολύ καλός roller Ντραγκίσεβιτς κόβει προς τα μέσα και είναι ήδη ένα βήμα μπροστά.
Καθώς ο Ντραγκίσεβιτς παίρνει τη μπάλα βρίσκεται σε ένα χωρο όπου έχει μεγάλη άνεση να εκτελέσει. Ο Αγραβάνης πάει να δώσει βοήθεια, όμως ο Ντάνστον δεν κάνει περιστροφή προς την αδύνατη πλευρά αλλά συνεχίζει με recover ωστε να "ξαναπιάσει" τον αρχικό του παίκτη. Μισό δευτερόλεπτο αργότερα δημιουργείται η ιδανική κατάσταση για την επίθεση.
Ακόμα και αν ο Ντραγκίσεβιτς αστοχήσει, το επιθετικό ριμπάουντ είναι περίπου σίγουρο, αφού το τεσσάρι είναι ελεύθερο χωρίς μπλοκ αουτ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο πονηρός Ντράγκο πάσαρε και ο Ολυμπιακός δέχθηκε το καλάθι. Ενα πολύ καλά εκτελεσμένο πικ εν ρολ στο οποίο το help n' recover δεν λειτούργησε.
Πριν περάσουμε στα συμπεράσματα δείτε και αυτή την περίπτωση.
Οι παίκτες του Ολυμπιακού ακολουθούν κατά πόδας τους προσωπικούς τους αντιπάλους χωρίς περιστροφές, ο Σλούκας σχεδόν σκρινάρει στον Μάντζαρη που μένει ένα βήμα πίσω απο τον Κοζάρεκ μετά το down screen. Ο Dunston πάλι καλύπτει στιγμιαία αλλά αυτό αρκεί για να πάει η μπάλα στον ακάλυπτο χωρο στη ρακέτα (στα 3 μέτρα) εκεί οπου ο Χρίτσανιουκ εκτελεί σχεδόν ανενόχλητος. Ουσιαστικά κανείς πάικτης της Ζιέλονα δεν έχει πιεστεί. Ουτε ο Κοζάρεκ στην πάσα, ουτε ο ψηλός στην εκτέλεση, επωφελούμενοι από μια αναποφασιστικότητα στην προσωπική κάλυψη.
Δεν θέλω να πω με αυτά πως στην αμυντική συνταγη του Ολυμπιακού τα πάντα είναι λανθασμένα. Σε καμία περίπτωση. Ομως η επιλογή της στιγμιαίας βοήθειας και η ανάκτηση της προσωπικής άμυνας είναι μια τακτική δύσκολη, η οποία απαιτεί οξυδερκείς και γρήγορους παίχτες και κυρίως απόλυτα σωστό τάιμινγκ στις κινήσεις. Είναι δύσκολο να παίξεις σε όλα τα στάδια μιας επίθεσης και σε όλες τις επιθέσεις χωρίς καθόλου αλλαγές, χωρίς hedge out, χωρίς βοήθειες. Και στην παρούσα φάση οι ψηλοί (κυρίως) του Ολυμπιακού δεν έχουν προσαρμοστεί πλήρως, με αποτέλεσμα και η ρακέτα να έχει διαδρόμους αλλά και η θέση στο αμυντικό ριμπάουντ να μην πάντα η ενδεδειγμένη. Ομοια είναι η συμπεριφορά του Ολυμπιακού και όταν αμύνεται ο Πρίντεζης (που είναι αδυναμος κρίκος φέτος), και όταν αμύνονται οι Σίμονς και Μπέγκιτς. *(4) Ο μόνος που συστηματικά αλλάζει στα σκριν είναι μέχρι στιγμής ο ευέλικτος και αθλητικός Πέτγουει.
Το καλοκαίρι, όταν αποκτήθηκαν οι Ντάνστον και Σίμονς, διαβάσαμε κατά κόρον πως ο Ολυμπιακός τους επέλεξε για να ενισχυθεί στο ριμπάουντ και στην "αμυνα ψηλά", μια έκφραση που δεν μου αρέσει. Εστω οτι είναι να δεχτούμε τον παραπάνω συλλογισμό, θα πρέπει παράλληλα να εξετάσουμε κατά πόσο η ομαδική αμυντική προσπάθεια είναι τέτοια που να αναδεικνύει αυτά τα δύο χαρακτηριστικά. Διότι δεν έχει κανένα νόημα να ζητάμε από τους δύο Αμερικανούς να κοβουν σουτ και να παίρνουν ριμπάουντ εάν αυτοί στο μεταξύ έχουν μείνει δύο βήματα μακριά από τον εκάστοτε αντίπαλο τους. Πέρυσι ο Χάινς και πρόπερσι ο Ντορσει έβγαιναν δυναμικά στα σκριν, μπορούσαν να μαρκάρουν κοντύτερους και ψηλότερους αντιπάλους με επιτυχία μέσω των αλλαγών, ήταν πάντα σε καίρια θέση για κλέψιμο χαμηλά ή για ριμπάουντ.
Το ερώτημα συνεπώς διαμορφώνεται ως εξής: Μπορεί η αμυντική τακτική του Ολυμπιακού να μεγιστοποιήσει την αμυντική συνεισφορά των ψηλών του? Η μήπως θα έπρεπε κάτα τι να διαφοροποιηθεί ωστε να πάρει από αυτούς επιπλέον πράγματα? Μένει να το δούμε. Μπορεί με τον καιρό η προσαρμογή να είναι πλήρης και τα αποτελέσματα εξαιρετικά, μπορεί να χρειαστεί να προστεθούν και νέα στοιχεία ωστε οι αντίπαλοι να μην πατάνε τόσο ευκολα ρακέτα.
Ο Ολυμπιακός όπως και να χει είναι μια όμορφη ομάδα που παίζει όμορφο μπάσκετ. Το αν αυτό αρκεί για να πάει all the way (και εννοώ στο F4) αφορά και ζητήματα άμυνας και μενταλιτέ. Ειδικά στο ριμπάουντ γκουχ γκουχ.
*(1). Από τα απλά στατιστικά, προτιμώ τα πιο εξειδικευμένα, τα οποία δίνουν στοιχεία ανάλογα και με τον αριθμό κατοχών της ομάδας και με το είδος του μπάσκετ που παίζει. Η συγκεκριμένη πλατφόρμα είναι μακράν η κορυφαία στο είδος της για όποιον θέλει να το ψάξει.
* (2) http://www.in-the-game.org/stats.php?season=2014&league=EL&level=league&sub=pgteamopp Προσέξτε τη στήλη At Rim
* (3) http://www.in-the-game.org/stats.php?season=2014&league=EL&level=league&sub=advteam Στήλη DRB% STL%
* (4) Φυσικά για τον τελευταίο η επιλογή του να μείνει μέσα σαν σκιάχτρο είναι εκ των ουκ άνευ. Μπορεί να κόψει καλά στον αέρα ο Σλοβένος.
(Μετά την ήττα του Ολυμπιακού από τον ΚΑΟΔ και τα πολλά καλάθια που δέχτηκαν οι ευρθρόλευκοι στην καρδιά της ρακέτας τους, το κείμενο του μεγαλου (γ)κουρού έρχεται ακριβώς στην ώρα του.)
O Oλυμπιακός μπαίνει στο τοπ-16 με ένα 10-0 και αν δεν υπήρχε η ήττα από τον Παναθηναικό πολλοί δεν θα δίσταζαν να του δώσουν από τώρα τον τίτλο του φαβορί για την πρωτιά στον πιο δύσκολο όμιλο που έβγαλε ποτέ η διοργάνωση. Η αλήθεια είναι πως και η δική μου άποψη συγκλίνει σε πολλά σημεία με τις υπόλοιπες διθυραμβικές, μιας και βρίσκω το επιθετικό παιχνίδι του Ολυμπιακού άκρως συναρπαστικό, ένα παιχνίδι προσαρμοσμένο σε διάφορους ρυθμούς και με πολλαπλές επιλογές. Από την άλλη, δε γίνεται να παραγνωρίσουμε πως ο Ολυμπιακός έχει παρουσιάσει αμυντικές αρρυθμίες, πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ και έχει κερδίσει παιχνίδια στα οποία κάλλιστα θα μπορούσε να είχε ηττηθεί από πιο αδύναμους αντιπάλους. Ετσι, το 10-0 μοιάζει εν πολλοίς πλασματικό (δεν είναι πάντως αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα), σε αντίθεση με το αντίστοιχο εμφατικό της Ρεάλ το οποίο αποτυπώνεται και στις περισσότερες στατιστικές κατηγορίες. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού δεν ισχύει κάτι αντίστοιχο και μια ματιά στα advanced stats του www.in-the-game.org *(1) θα μας δώσει την αρχή μιας προσέγγισης.
Ενα πράγμα το οποίο μου έκανε αμέσως εντύπωση στους πίνακες, είναι πως ο Ολυμπιακός, μετά τη Μπουντιβέλνικ, έρχεται δεύτερος από το τέλος στις προσπάθειες που παίρνουν οι αντίπαλοι του κοντά στο καλάθι, οι οποίες είναι 25 ανά αγώνα μέσα στη ρακέτα. Με άλλα λόγια ο Ολυμπιακός επιτρέπει να γίνουν μ.ο. 25 σουτ ανά παιχνίδι κοντά στο καλάθι του. Το αντίστοιχο νούμερο της Ρεάλ είναι 15 (!), του Παναθηναικού 17,8. *(2) Ασχέτως ποσοστών, οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού φαίνεται να πατάνε εύκολα στη ρακέτα.
Επίσης, ο Ολυμπιακός του 10-0 είναι μόλις 16ος στη λίγκα σε ποσοστό αμυντικών ριμπάουντ με 67,9% έναντι του 69,5% που είναι ο μέσος όρος της διοργάνωσης. Δηλαδή, από τα αμυντικά ριμπάουντ που είναι διάθεσιμα μετά από άστοχο σουτ του αντιπάλου, οι ερυθρόλευκοι κερδίζουν μόλις 6,8/10, ποσοστό χαηλότερο από όλους τους ανταγωιστές τους πλην Φενέρ. Ενώ ίδια είναι η κατάσταση και στα κλεψίματα, όπου πάλι ο Ολυμπιακός κατατάσσεται προς το τέλος της λίστας, την ίδια στιγμή που η "ισόβαθμη" του Ρεάλ είναι πρώτη. *(3)
Ολα αυτά φυσικά δεν είναι τυχαία και η εμηνεία τους δεν μπορεί να είναι απλοική, του στυλ 'χρειάζεται περισσότερη ενέργεια στην άμυνα. Για μένα, η αμυντική επίδοση είναι ένας συνδυασμός των τακτικών αμυντικών αποφάσεων και του ρόστερ που καλείται να τις πάρει και τις εκτελέσει. Ο Ολυμπιακός έχει ένα συγκεκριμένο αμυντικό πλάνο, το οποίο καλείται να εκτελεστεί από συγκεκριμένους παίκτες, με τα αποτελέσματα να εγείρουν μέχρι στιγμής ερωτηματικά. Ποιο είναι αυτό το πλάνο? Η προσήλωση στον παίκτη που έχει χρεωθεί ο αμυντικός, ακόμα και μετά από πικ του αντιπάλου. Οι ψηλοί του Ολυμπιακού και κυρίως ο Ντάνστον βοηθούν απλά στιγμιαία και μετά τρέχουν να καλύψουν τον παίκτη που είχαν αρχικώς χρεωθεί. Οταν το σύστημα πετύχει, τότε τα πράγματα έχουν κάπως έτσι.
Στο πρώτο πικ ο Ντάνστον μένει μέσα για να καλύψει την κίνηση του Ντραγκίσεβιτς. Στο δεύτερο δίνει στιγμιαία βοήθεια πάνω στο χειριστή της μπάλας και αμέσως μετά στη γωνία, ενώ ο Μάντζαρης βοηθά για λίγο καλύπτοντας τον Ντραγκίσεβιτς. Ολα αυτά στιγμιαία, αφού ο Μάντζαρης με τον Ντάνστον εναλλάσονται και πάλι καλύπτοντας τους αρχικούς τους παίκτες. Η παρουσία του Μάντζαρη δίνει φυσικά αυτή τη δυνατότητα, αφού ο γκαρντ του Ολυμπιακού είναι ένας εξαιρετικός αμυντικός. Την άμυνα αυτή την "κινεί" εκείνος. Σε αυτή την περίπτωση η άμυνα λειτουργεί, όμως είναι μια περίπτωση στην οποία ο αντίπαλος ψηλός δεν πλησιάζει πολύ στο καλάθι. Στο κεντρικό πικ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ας το πάμε βήμα βήμα γιατί τέτοιες φάσεις γίνονται πολλές σε ένα παιχνίδι.
Στο πικ ο Ντάνστον καλύπτει στιγμιαία, ο πολύ καλός roller Ντραγκίσεβιτς κόβει προς τα μέσα και είναι ήδη ένα βήμα μπροστά.
Καθώς ο Ντραγκίσεβιτς παίρνει τη μπάλα βρίσκεται σε ένα χωρο όπου έχει μεγάλη άνεση να εκτελέσει. Ο Αγραβάνης πάει να δώσει βοήθεια, όμως ο Ντάνστον δεν κάνει περιστροφή προς την αδύνατη πλευρά αλλά συνεχίζει με recover ωστε να "ξαναπιάσει" τον αρχικό του παίκτη. Μισό δευτερόλεπτο αργότερα δημιουργείται η ιδανική κατάσταση για την επίθεση.
Ακόμα και αν ο Ντραγκίσεβιτς αστοχήσει, το επιθετικό ριμπάουντ είναι περίπου σίγουρο, αφού το τεσσάρι είναι ελεύθερο χωρίς μπλοκ αουτ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο πονηρός Ντράγκο πάσαρε και ο Ολυμπιακός δέχθηκε το καλάθι. Ενα πολύ καλά εκτελεσμένο πικ εν ρολ στο οποίο το help n' recover δεν λειτούργησε.
Πριν περάσουμε στα συμπεράσματα δείτε και αυτή την περίπτωση.
Οι παίκτες του Ολυμπιακού ακολουθούν κατά πόδας τους προσωπικούς τους αντιπάλους χωρίς περιστροφές, ο Σλούκας σχεδόν σκρινάρει στον Μάντζαρη που μένει ένα βήμα πίσω απο τον Κοζάρεκ μετά το down screen. Ο Dunston πάλι καλύπτει στιγμιαία αλλά αυτό αρκεί για να πάει η μπάλα στον ακάλυπτο χωρο στη ρακέτα (στα 3 μέτρα) εκεί οπου ο Χρίτσανιουκ εκτελεί σχεδόν ανενόχλητος. Ουσιαστικά κανείς πάικτης της Ζιέλονα δεν έχει πιεστεί. Ουτε ο Κοζάρεκ στην πάσα, ουτε ο ψηλός στην εκτέλεση, επωφελούμενοι από μια αναποφασιστικότητα στην προσωπική κάλυψη.
Δεν θέλω να πω με αυτά πως στην αμυντική συνταγη του Ολυμπιακού τα πάντα είναι λανθασμένα. Σε καμία περίπτωση. Ομως η επιλογή της στιγμιαίας βοήθειας και η ανάκτηση της προσωπικής άμυνας είναι μια τακτική δύσκολη, η οποία απαιτεί οξυδερκείς και γρήγορους παίχτες και κυρίως απόλυτα σωστό τάιμινγκ στις κινήσεις. Είναι δύσκολο να παίξεις σε όλα τα στάδια μιας επίθεσης και σε όλες τις επιθέσεις χωρίς καθόλου αλλαγές, χωρίς hedge out, χωρίς βοήθειες. Και στην παρούσα φάση οι ψηλοί (κυρίως) του Ολυμπιακού δεν έχουν προσαρμοστεί πλήρως, με αποτέλεσμα και η ρακέτα να έχει διαδρόμους αλλά και η θέση στο αμυντικό ριμπάουντ να μην πάντα η ενδεδειγμένη. Ομοια είναι η συμπεριφορά του Ολυμπιακού και όταν αμύνεται ο Πρίντεζης (που είναι αδυναμος κρίκος φέτος), και όταν αμύνονται οι Σίμονς και Μπέγκιτς. *(4) Ο μόνος που συστηματικά αλλάζει στα σκριν είναι μέχρι στιγμής ο ευέλικτος και αθλητικός Πέτγουει.
Το καλοκαίρι, όταν αποκτήθηκαν οι Ντάνστον και Σίμονς, διαβάσαμε κατά κόρον πως ο Ολυμπιακός τους επέλεξε για να ενισχυθεί στο ριμπάουντ και στην "αμυνα ψηλά", μια έκφραση που δεν μου αρέσει. Εστω οτι είναι να δεχτούμε τον παραπάνω συλλογισμό, θα πρέπει παράλληλα να εξετάσουμε κατά πόσο η ομαδική αμυντική προσπάθεια είναι τέτοια που να αναδεικνύει αυτά τα δύο χαρακτηριστικά. Διότι δεν έχει κανένα νόημα να ζητάμε από τους δύο Αμερικανούς να κοβουν σουτ και να παίρνουν ριμπάουντ εάν αυτοί στο μεταξύ έχουν μείνει δύο βήματα μακριά από τον εκάστοτε αντίπαλο τους. Πέρυσι ο Χάινς και πρόπερσι ο Ντορσει έβγαιναν δυναμικά στα σκριν, μπορούσαν να μαρκάρουν κοντύτερους και ψηλότερους αντιπάλους με επιτυχία μέσω των αλλαγών, ήταν πάντα σε καίρια θέση για κλέψιμο χαμηλά ή για ριμπάουντ.
Το ερώτημα συνεπώς διαμορφώνεται ως εξής: Μπορεί η αμυντική τακτική του Ολυμπιακού να μεγιστοποιήσει την αμυντική συνεισφορά των ψηλών του? Η μήπως θα έπρεπε κάτα τι να διαφοροποιηθεί ωστε να πάρει από αυτούς επιπλέον πράγματα? Μένει να το δούμε. Μπορεί με τον καιρό η προσαρμογή να είναι πλήρης και τα αποτελέσματα εξαιρετικά, μπορεί να χρειαστεί να προστεθούν και νέα στοιχεία ωστε οι αντίπαλοι να μην πατάνε τόσο ευκολα ρακέτα.
Ο Ολυμπιακός όπως και να χει είναι μια όμορφη ομάδα που παίζει όμορφο μπάσκετ. Το αν αυτό αρκεί για να πάει all the way (και εννοώ στο F4) αφορά και ζητήματα άμυνας και μενταλιτέ. Ειδικά στο ριμπάουντ γκουχ γκουχ.
*(1). Από τα απλά στατιστικά, προτιμώ τα πιο εξειδικευμένα, τα οποία δίνουν στοιχεία ανάλογα και με τον αριθμό κατοχών της ομάδας και με το είδος του μπάσκετ που παίζει. Η συγκεκριμένη πλατφόρμα είναι μακράν η κορυφαία στο είδος της για όποιον θέλει να το ψάξει.
* (2) http://www.in-the-game.org/stats.php?season=2014&league=EL&level=league&sub=pgteamopp Προσέξτε τη στήλη At Rim
* (3) http://www.in-the-game.org/stats.php?season=2014&league=EL&level=league&sub=advteam Στήλη DRB% STL%
* (4) Φυσικά για τον τελευταίο η επιλογή του να μείνει μέσα σαν σκιάχτρο είναι εκ των ουκ άνευ. Μπορεί να κόψει καλά στον αέρα ο Σλοβένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου