Χρόνια πολλά αγαπητοί φίλοι και να είστε καλά. Σε όσους περίσσεψε στο ψυγείο τους γαλοπούλα από τα Χριστούγεννα (ή ακόμα και χοιρινό) έχω να προτείνω το εξής. Κόψτε τα σε φετουλες λεπτές, βάλτε λίγη μουστάρδα και απολαυστε τα κρύα με ένα Sauvignon Blanc Fume από το κτήμα Καρυπίδη. Εάν πάλι δεν περίσσεψε τίποτα, μπορείτε να ανοίξετε το καλό αυτό κρασί και να συνοδέψετε ιδανικά την ανάλυση που ακολουθεί. Αυτή αφορά κάποιες από τις επιθετικές δυσλειτουργίες του Παναθηναικού στην πρώτη φάση της ευρωλίγκα.
Επέλεξα αγαπητοί φανζ να μην επεκταθώ σε όλους τους πιθανούς λόγους στους οποίους μπορεί να οφείλεται η μέτρια επιθετική επίδοση των πρασίνων. Στην πορεία της σεζόν άλλωστε θα πούμε περισσότερα και επίσης ο κοουτς πάντα ξέρει καλύτερα, ακόμα και από τον Panou. Ομως δεν γινόταν να μη σταθώ σε μια επιθετική επιλογή η οποία χρησιμοποιείται συχνά στο παιχνίδι της ομάδας με αμφίβολα αποτελέσματα. Και αυτή η επιλογή δεν είναι άλλη από το πλάγιο πικ εν ρολ, το οποίο (σκόπιμα?) οδηγεί σε παιχνίδι απομόνωσης τους δύο παίκτες που εμπλέκονται σε αυτό με πολύ αμφίβολα αποτελέσματα. Ειδικότερα, όταν ο Ραμέλ Κάρι αναλαμβάνει σε τετοιες καταστάσεις τον ρόλο του decision maker, τα πράγματα μοιάζουν ακόμη δυσκολότερα. Και αυτό γιατί ο - χρήσιμος σε άλλους ρόλους - Αμερικανός δεν είναι ένας καθαρά δημιουργικός γκαρντ αλλά πολύ περισσότερο ένα καθαρό δυαρι. Θα ήταν φυσικά άδικο να του χρεώσουμε απόλυτα την αποτυχία κάποιων επιθέσεων για αυτό και στα παραδείγματα που ακολουθούν θα επιχειρήσουμε να δούμε κάποια πράγματα με περισσότερη λεπτομέρεια. Και αυτά αφορούν τη διάταξη και την κίνηση και των υπολοίπων παικτών.
Εχω επιλέξει φάσεις από δύο πρώτα ημίχρονα, αυτό με τον Αστέρα στο ΟΑΚΑ και εκείνο με τη Μακάμπι, πάλι στην έδρα των πρασίνων. Δείτε κάποιες διατάξεις.
Εικ. 1
Εικ. 2
Εικ. 3
Οι τρεις επιθέσεις που βλέπετε (αλλά και άλλες πανομοιότυπες που δεν έχω δείξει εδώ) κατέληξαν με τη μπάλα στα χέρια των αντιπάλων. Βλέπετε κάτι κοινό? Σε όλες οι παίκτες που παίζουν το πικ πάνε σε παιχνίδι απομόνωσης με τους υπόλοιπους τρεις να καταλαμβάνουν ακριβώς τις ίδιες θέσεις. Ο Φώτσης στη γωνία ως stretch four, ο Ούκιτς στο φτερό, το εκάστοτε τριάρι (Μπράμος ή Γιανκοβιτς) στην κορυφή. Ενα play συνεπώς χωρίς ιδιαίτερη παραλλαγή στην αρχική θέση. Υπάρχει κάτι κακό σε αυτό? Οχι απαραίτητα.
Τα προβλήματα ξεκινούν εάν η άμυνα αποφασίσει πως δε θα δώσει βοήθεια και ρισκάρει το πικ ανάμεσα στον Κάρι και τον ψηλό. Σε αυτή την περίπτωση εάν οι δύο παίκτες εγκλωβιστούν, η μπάλα πάει αναγκαστικά στην περιφέρεια, όπου οι παίκτες βρίσκονται μαρκαρισμένοι. Συχνά στο παιχνίδι του ΠΑΟ τέτοιοι σχηματισμοί οδηγούν σε τρίποντα υπό πίεση, εξού και η κοινή εντύπωση πως οι πράσινοι σουτάρουν υπέρ το δέον από την περιφέρεια. *(1)
Ας δούμε για παράδειγμα πως εξελίχθηκε η φάση της εικόνας 1.
Αυτή είναι πια τυπική κατάληξη όταν οι άμυνες κρίνουν πως δεν θα δώσουν βοήθεια με τρίτο παίκτη. Κλείνοντας καλά τις πάσες προς τον δεύτερο χειριστή ή το stretch four η άμυνα αποκλείει ένα δεύτερο πικ εν ρολ και καθοδηγεί τη μπάλα στα χέρια του Μπράμος, ο οποίος επιχειρεί τρίποντο υπο δύσκολες προυποθέσεις. Και από τη στιγμή που η επιθεση του Παναθηναικού δεν έχει συνεχή κίνηση, η επιλογή μοιάζει ξαφνικά ως η μοναδική. Παρόμοια ήταν η κατάληξη και στη φάση της εικόνας 3, με τον Γιανκοβιτς να παιρνει το βήμα αλλά να μαρκάερεται από τον προσωπικό του αντίπαλο επάνω στο σουτ, ενώ στην εικονα 2 ο Κάρι απλά έδωσε λάθος πάσα στον roller και η άμυνα έκλεψε.
Γνώμη μου είναι πως οι σχηματισμοί αυτοί με τη συγκεκριμένη στελέχωση είναι τέτοιοι που να επιτρέπουν στις άμυνες να μη δώσουν βοήθειες γνωρίζοντας πως ο Κάρι δεν έχει την έκρηξη να πάει γρήγορα και δυνατά στο καλάθι, και πως οι Μπατίστ και Λάσμε για διαφορετικούς λόγους ο καθένας δεν είναι και οι πιο επικίνδυνοι στα τελειώματα. Συνεπώς, το side pick n'roll με αυτού του είδους την απομόνωση είναι μια βολική επιλογή.
Δείτε όμως και αυτό.
Διότι δεν είναι πάντα θέμα του Κάρι. Σε μια παρόμοια διάταξη, ο Διαμαντίδης τρέχει το πικ, ο Μπατίστ ρολάρει πολύ αργά και η άμυνα ακουλουθεί άνετα. Η μπάλα πάει αναγκαστικά έξω και η επίθεση ξαφνικά μπλοκάρει αφού ο Αστέρας έχει άνετα ματσάρει τους παίκτες. Πέραν της αργής εκτέλεσης του πικ εν ρολ που δίνει έξτρα χρόνο στους αντιπάλους να "διαβάσουν" το play, δεν φαίνεται και πάλι να υπάρχει συνέχεια. Γενικά, και για να μην το κουράσω άλλο, θα έλεγα με μια πρόταση πως πολλά πλάγια πικ μοιάζουν να έχουν την ίδια κατάληξη.
Η επίθεση από το ποστ.
Αυτό δε σημαίνει φυσικά πως η ομάδα του Πεδουλάκη στερείται συστημάτων. Το part 1 περί της συνύπαρξης Φώτση, Μπράμου και Γκιστ έδωσε σαφώς στοιχεία περί του αντιθέτου. Αντίστοιχα, ο παρκάτω τρόπος επίθεσης μοιάζει επίσης να είναι πολύ αποτελεσματικός για τους πράσινους. Δείτε.
Ο Κάρι ακουμπά τη μπάλα στο ποστ και αλλάζει πλευρά, σε μια κίνηση που βλεπουμε κατά κόρον από τον Λοτζέσκι στον Ολυμπιακό. Γιάνκοβιτς και Ουκιτς "ανεβαίνουν" μια θέση, ο Φώτσης πασάρει ιδανικά στο χώρο που έχει δημιουργήσει ο Λάσμε. Η έξτρα πάσα του Γιάνκοβιτς στον Ούκιτς δίνει χρόνο στον Αφρικανό να πάρει θέση ως καθαρός finisher και το αποτέλεσμα είναι μια από τις πιο όμορφες εκτελέσεις set επίθεσης που είδα φέτος στην Ευρωλίγκα. Αυτό μπορεί να συμβεί, και θα συμβαίνει πιο συχνά, όσο σιγά σιγά ο Παναθηναικός συνειδητοποιεί τις νέες δυνατότητες που προσφέρει το φετινό ρόστερ. Αντίδραση σαν του Γιάνκοβιτς στην κορυφή (διαβάζει σωστά το double team) σε αυτό το play δεν έχουν ούτε ο πολύτιμος Μασιούλις ούτε ο Μπράμος.
Επίσης, στον Παναθηναικό από περυσι έχουν δουλέψει κάμποσο στο να ξεκινούν τις επιθέσεις το χαμηλό ποστ, πράγμα που φαίνεται να τους ταιριάζει. Χωρίς να γίνουν απαραίτητα η επιθετική τους κορωνίδα, τα post plays μπορούν να δείξουν την αφετηρία για μια πιο κινητική επίθεση και για καλύτερη εκμετάλλευση των χώρων του "μισου" γηπέδου. Ηδη, το ντέρμπι κυπελλου με τον Ολυμπιακό φανέρωσε κάτι τέτοιο, όπως και το πόσο σημαντικός είναι ο Μασιούλις για αυτή την ομάδα.
Παρατηρήσεις (αναγκαίες).
1. Για όσους διαβάζετε για πρώτη φορά Panou να σας πω πως είμαι απλά εξαιρετικός αναλυτής. Δεν είμαι προπονητής να υποδείξω στον κοουτς τη δουλειά του.
- Και γιατί τα γράφεις αυτά ρε μάγκα?
- Γιατί ο Πεδουλάκης δεν έχει μπλογκ, εγώ έχω.
2. Υπάρχουν και άλλα, όπως τα πικ από την κορυφή, η θέση αυτών στο γήπεδο και η γωνία σωματος των screeners, αλλά θέλουν άλλο ένα τέτοιο κομμάτι. Περί αυτών κρατήστε το εξής. Επί ημερών Καζλάουσκας, Γκερσον, Γιαννάκη, όταν τα παιχνίδια ήταν ντέρμπι ο Ομπράντοβιτς ανέβαζε τα πικ σχεδόν μέχρι τη σέντρα με Διαμαντίδη, Σάρας και Μπατίστ και οι αντίπαλοι απλά βραχυκύκλωναν. Ομως τότε η έκρηξη των παικτών ήταν διαφορετική. Τώρα, σκριμ(ν) στημένα μακριά δινουν τα περιθώρια στις άμυνες να αντιδράσουν.
* (1) Μια εναλλακτική πιθανώς να ήταν η μεταφορά της μπάλας στο άλλο φτερό και ένα νέο πικ μεταξύ 1 και 4, όμως continuity offense σπάνια συναντάμε στο παιχνίδι της ομάδας και εκτός αυτού σε αυτές τις περιπτώσεις η επιλογή αυτή δεν θα προσέθετε κάτι το διαφορετικό.
Επέλεξα αγαπητοί φανζ να μην επεκταθώ σε όλους τους πιθανούς λόγους στους οποίους μπορεί να οφείλεται η μέτρια επιθετική επίδοση των πρασίνων. Στην πορεία της σεζόν άλλωστε θα πούμε περισσότερα και επίσης ο κοουτς πάντα ξέρει καλύτερα, ακόμα και από τον Panou. Ομως δεν γινόταν να μη σταθώ σε μια επιθετική επιλογή η οποία χρησιμοποιείται συχνά στο παιχνίδι της ομάδας με αμφίβολα αποτελέσματα. Και αυτή η επιλογή δεν είναι άλλη από το πλάγιο πικ εν ρολ, το οποίο (σκόπιμα?) οδηγεί σε παιχνίδι απομόνωσης τους δύο παίκτες που εμπλέκονται σε αυτό με πολύ αμφίβολα αποτελέσματα. Ειδικότερα, όταν ο Ραμέλ Κάρι αναλαμβάνει σε τετοιες καταστάσεις τον ρόλο του decision maker, τα πράγματα μοιάζουν ακόμη δυσκολότερα. Και αυτό γιατί ο - χρήσιμος σε άλλους ρόλους - Αμερικανός δεν είναι ένας καθαρά δημιουργικός γκαρντ αλλά πολύ περισσότερο ένα καθαρό δυαρι. Θα ήταν φυσικά άδικο να του χρεώσουμε απόλυτα την αποτυχία κάποιων επιθέσεων για αυτό και στα παραδείγματα που ακολουθούν θα επιχειρήσουμε να δούμε κάποια πράγματα με περισσότερη λεπτομέρεια. Και αυτά αφορούν τη διάταξη και την κίνηση και των υπολοίπων παικτών.
Εχω επιλέξει φάσεις από δύο πρώτα ημίχρονα, αυτό με τον Αστέρα στο ΟΑΚΑ και εκείνο με τη Μακάμπι, πάλι στην έδρα των πρασίνων. Δείτε κάποιες διατάξεις.
Εικ. 1
Οι τρεις επιθέσεις που βλέπετε (αλλά και άλλες πανομοιότυπες που δεν έχω δείξει εδώ) κατέληξαν με τη μπάλα στα χέρια των αντιπάλων. Βλέπετε κάτι κοινό? Σε όλες οι παίκτες που παίζουν το πικ πάνε σε παιχνίδι απομόνωσης με τους υπόλοιπους τρεις να καταλαμβάνουν ακριβώς τις ίδιες θέσεις. Ο Φώτσης στη γωνία ως stretch four, ο Ούκιτς στο φτερό, το εκάστοτε τριάρι (Μπράμος ή Γιανκοβιτς) στην κορυφή. Ενα play συνεπώς χωρίς ιδιαίτερη παραλλαγή στην αρχική θέση. Υπάρχει κάτι κακό σε αυτό? Οχι απαραίτητα.
Τα προβλήματα ξεκινούν εάν η άμυνα αποφασίσει πως δε θα δώσει βοήθεια και ρισκάρει το πικ ανάμεσα στον Κάρι και τον ψηλό. Σε αυτή την περίπτωση εάν οι δύο παίκτες εγκλωβιστούν, η μπάλα πάει αναγκαστικά στην περιφέρεια, όπου οι παίκτες βρίσκονται μαρκαρισμένοι. Συχνά στο παιχνίδι του ΠΑΟ τέτοιοι σχηματισμοί οδηγούν σε τρίποντα υπό πίεση, εξού και η κοινή εντύπωση πως οι πράσινοι σουτάρουν υπέρ το δέον από την περιφέρεια. *(1)
Ας δούμε για παράδειγμα πως εξελίχθηκε η φάση της εικόνας 1.
Αυτή είναι πια τυπική κατάληξη όταν οι άμυνες κρίνουν πως δεν θα δώσουν βοήθεια με τρίτο παίκτη. Κλείνοντας καλά τις πάσες προς τον δεύτερο χειριστή ή το stretch four η άμυνα αποκλείει ένα δεύτερο πικ εν ρολ και καθοδηγεί τη μπάλα στα χέρια του Μπράμος, ο οποίος επιχειρεί τρίποντο υπο δύσκολες προυποθέσεις. Και από τη στιγμή που η επιθεση του Παναθηναικού δεν έχει συνεχή κίνηση, η επιλογή μοιάζει ξαφνικά ως η μοναδική. Παρόμοια ήταν η κατάληξη και στη φάση της εικόνας 3, με τον Γιανκοβιτς να παιρνει το βήμα αλλά να μαρκάερεται από τον προσωπικό του αντίπαλο επάνω στο σουτ, ενώ στην εικονα 2 ο Κάρι απλά έδωσε λάθος πάσα στον roller και η άμυνα έκλεψε.
Γνώμη μου είναι πως οι σχηματισμοί αυτοί με τη συγκεκριμένη στελέχωση είναι τέτοιοι που να επιτρέπουν στις άμυνες να μη δώσουν βοήθειες γνωρίζοντας πως ο Κάρι δεν έχει την έκρηξη να πάει γρήγορα και δυνατά στο καλάθι, και πως οι Μπατίστ και Λάσμε για διαφορετικούς λόγους ο καθένας δεν είναι και οι πιο επικίνδυνοι στα τελειώματα. Συνεπώς, το side pick n'roll με αυτού του είδους την απομόνωση είναι μια βολική επιλογή.
Δείτε όμως και αυτό.
Διότι δεν είναι πάντα θέμα του Κάρι. Σε μια παρόμοια διάταξη, ο Διαμαντίδης τρέχει το πικ, ο Μπατίστ ρολάρει πολύ αργά και η άμυνα ακουλουθεί άνετα. Η μπάλα πάει αναγκαστικά έξω και η επίθεση ξαφνικά μπλοκάρει αφού ο Αστέρας έχει άνετα ματσάρει τους παίκτες. Πέραν της αργής εκτέλεσης του πικ εν ρολ που δίνει έξτρα χρόνο στους αντιπάλους να "διαβάσουν" το play, δεν φαίνεται και πάλι να υπάρχει συνέχεια. Γενικά, και για να μην το κουράσω άλλο, θα έλεγα με μια πρόταση πως πολλά πλάγια πικ μοιάζουν να έχουν την ίδια κατάληξη.
Η επίθεση από το ποστ.
Αυτό δε σημαίνει φυσικά πως η ομάδα του Πεδουλάκη στερείται συστημάτων. Το part 1 περί της συνύπαρξης Φώτση, Μπράμου και Γκιστ έδωσε σαφώς στοιχεία περί του αντιθέτου. Αντίστοιχα, ο παρκάτω τρόπος επίθεσης μοιάζει επίσης να είναι πολύ αποτελεσματικός για τους πράσινους. Δείτε.
Ο Κάρι ακουμπά τη μπάλα στο ποστ και αλλάζει πλευρά, σε μια κίνηση που βλεπουμε κατά κόρον από τον Λοτζέσκι στον Ολυμπιακό. Γιάνκοβιτς και Ουκιτς "ανεβαίνουν" μια θέση, ο Φώτσης πασάρει ιδανικά στο χώρο που έχει δημιουργήσει ο Λάσμε. Η έξτρα πάσα του Γιάνκοβιτς στον Ούκιτς δίνει χρόνο στον Αφρικανό να πάρει θέση ως καθαρός finisher και το αποτέλεσμα είναι μια από τις πιο όμορφες εκτελέσεις set επίθεσης που είδα φέτος στην Ευρωλίγκα. Αυτό μπορεί να συμβεί, και θα συμβαίνει πιο συχνά, όσο σιγά σιγά ο Παναθηναικός συνειδητοποιεί τις νέες δυνατότητες που προσφέρει το φετινό ρόστερ. Αντίδραση σαν του Γιάνκοβιτς στην κορυφή (διαβάζει σωστά το double team) σε αυτό το play δεν έχουν ούτε ο πολύτιμος Μασιούλις ούτε ο Μπράμος.
Επίσης, στον Παναθηναικό από περυσι έχουν δουλέψει κάμποσο στο να ξεκινούν τις επιθέσεις το χαμηλό ποστ, πράγμα που φαίνεται να τους ταιριάζει. Χωρίς να γίνουν απαραίτητα η επιθετική τους κορωνίδα, τα post plays μπορούν να δείξουν την αφετηρία για μια πιο κινητική επίθεση και για καλύτερη εκμετάλλευση των χώρων του "μισου" γηπέδου. Ηδη, το ντέρμπι κυπελλου με τον Ολυμπιακό φανέρωσε κάτι τέτοιο, όπως και το πόσο σημαντικός είναι ο Μασιούλις για αυτή την ομάδα.
Παρατηρήσεις (αναγκαίες).
1. Για όσους διαβάζετε για πρώτη φορά Panou να σας πω πως είμαι απλά εξαιρετικός αναλυτής. Δεν είμαι προπονητής να υποδείξω στον κοουτς τη δουλειά του.
- Και γιατί τα γράφεις αυτά ρε μάγκα?
- Γιατί ο Πεδουλάκης δεν έχει μπλογκ, εγώ έχω.
2. Υπάρχουν και άλλα, όπως τα πικ από την κορυφή, η θέση αυτών στο γήπεδο και η γωνία σωματος των screeners, αλλά θέλουν άλλο ένα τέτοιο κομμάτι. Περί αυτών κρατήστε το εξής. Επί ημερών Καζλάουσκας, Γκερσον, Γιαννάκη, όταν τα παιχνίδια ήταν ντέρμπι ο Ομπράντοβιτς ανέβαζε τα πικ σχεδόν μέχρι τη σέντρα με Διαμαντίδη, Σάρας και Μπατίστ και οι αντίπαλοι απλά βραχυκύκλωναν. Ομως τότε η έκρηξη των παικτών ήταν διαφορετική. Τώρα, σκριμ(ν) στημένα μακριά δινουν τα περιθώρια στις άμυνες να αντιδράσουν.
* (1) Μια εναλλακτική πιθανώς να ήταν η μεταφορά της μπάλας στο άλλο φτερό και ένα νέο πικ μεταξύ 1 και 4, όμως continuity offense σπάνια συναντάμε στο παιχνίδι της ομάδας και εκτός αυτού σε αυτές τις περιπτώσεις η επιλογή αυτή δεν θα προσέθετε κάτι το διαφορετικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου