Μία πρώτη συνοπτική αξιολόγηση των 5

Εχοντας δει ήδη αρκετά παιχνίδια μέσα στη σεζόν, επιχειρούμε σήμερα να εκτιμήσουμε πού βαδίζουν οι 5 ελληνικές ομάδες που συμμετέχουν στα ευρωπαικά κύπελλα. Μία - δύο συνοπτικές παράγραφοι για τον καθένα λοιπόν.

Ολυμπιακός. Εδώ πάμε μάλλον πολύ καλά και η λέξη κλειδί είναι το "μάλλον". Και αυτό διότι οι ερυθρόλευκοι δεν έχουν παραταχθεί πλήρεις και ούτε προβλέπεται να γίνει κάτι τέτοιο στον επόμενο μήνα. Η ομάδα έχει βρει αμυντικό ρυθμό, έχει καταφέρει να εντάξει τους πάντες στην die hard νοοτροπία της και να δώσει αρμοδιότητες μέχρι και στον 13ο παίκτη της. Κερδίζει τα ευρωπαικά της παιχνίδια χωρίς να παίζει σπουδαία, αλλά δεν παίζει ποτέ ασχημα. Ούτε καν απέναντι στη Λαμποράλ, την οποία κράτησε 30 πόντους και βάλε κάτω από το μέσο όρο της.

Το μεγάλο ερωτηματικό είναι αν όλα αυτά βοηθούν, εκτός από την ετοιμότητα και τη νοοτροπία, τη χημεία. Στο τοπ-16 ο Ολυμπιακός θα μπει πιθανότατα πλήρης και με έναν καινούριο παίκτη, αλλά αυτά θα είναι και τα πρώτα παιχνίδια που όλοι θα παίζουν μαζί. Σε τι επίπεδο θα βρεθούν εκεί οι λειτουργίες της ομάδας, και θα είναι είναι άραγε αρκετό ώστε να ανταποκριθεί εκείνη στις αυξημένες απαιτήσεις; Κάτι για το οποίο ακόμη δεν έχω πειστεί είναι το "μοίρασμα" της δημιουργίας. Ο Χάκετ διακρίνεται πολύ στην άμυνα και το τρέξιμο, ο Αθηναίου βάζει μεγάλα σουτ, ο Στρόμπερι έχει πολυεπίπεδη προσφορά και ο Μάντζαρης κάνει ως τώρα χρονιά καριέρας. Ομως (και για να το πούμε απλά) κανείς τους δεν έχει μέχρι στιγμής πείσει ότι μπορεί να μοιράζει ασίστ με συνέπεια.  Το τελευταίο που χρειάζεται στη συνέχεια ο Ολυμπιακός είναι εκ νέου "σπανουλοκεντρικό" παιχνίδι.
Καλύτερος παίκτης μέχρι στιγμής...

Παναθηναικός. Ο πρώτος μεγάλος σκόπελος ξεπεράστηκε μετά κόπων και βασάνων και η ομάδα κέρδισε κάμποσο χρόνο. Το θέμα είναι τι θα τον κάνει, και αν θα αναγνωρίσει με γενναιότητα τα προβλήματα που σχετίζονται άμεσα με τη στελέχωση. Τα ρεπορτάζ  μιλάνε για απόκτηση ενός γκαρντ με δημιουργικές ικανότητες και αυτό ίσως και να χρειάζεται. Ισως όμως ο Παππάς σε έναν μήνα να παίζει καλά και κάποια προβλήματα που ψάχνουν λύση να την βρουν εκεί. Με λιγότερη ζέση περγράφεται και το προφίλ ενός ακόμη παίκτη, όμως τα χαρακτηριστικά εκείνου δεν είναι μέχρι στιγμής σαφή. Θα είναι τεσσάρι, θα είναι πεντάρι; Τι στοιχεία θα έχει άραγε; Το σίγουρο είναι ότι κάποιος πρέπει στη ρακέτα να αμυνθεί καλύτερα και πως ο Φώτσης δεν αντέχει να παίζει συνέχεια switch. Επίσης κάποιος πρέπει να κατεβάζει ριμπάουντ με μεγαλύτερη συχνότητα.
Σε ο,τι αφορά την επίθεση, όταν η μπάλα πηγαίνει μέσω καλής κυκλοφορίας στο πλάι , τότε βγαίνουν ελεύθερα σουτ και τα πάντα δείχνουν να λειτουργούν ρολόι. Οταν όμως οι αντίπαλοι συγχρονίζουν σωστά τις βοήθειες στο χαμηλό ποστ, τότε ο Καλάθης βρίσκεται ξαφνικά με τη μπάλα στα χέρια έξω από τα 6,75 και ο Διαμαντίδης καλείται να κάνει πράγματα που έκανε στο μακρινό παρελθόν. Πιθανώς να τους βοηθούσε πολύ αν ο νέος ψηλός μπορούσε να ρολάρει γρηγορότερα προς το καλάθι.
Το work ethic του Ραντούλιτσα και η απόδοση του Πάβλοβιτς δικαιολογούν απόλυτα έναν εκνευρισμό στις τάξεις των φιλάθλων της ομάδας. Είναι αυτονότητο πως στο τοπ-16, εκτός από αυτούς, πρέπει να ανέβει και όλος ο ΠΑΟ.
Καλύτερος παίκτης μέχρι στιγμής. Ε...

ΠΑΟΚ. Το μπάσκετ ξεπέρασε τον Δικέφαλο του Βορρά, ο οποίος παρατάχθηκε στην εκκίνηση με ρόοστερ από άλλες εποχές. Διάφοροι παίκτες δείχνουν συνταξιούχοι, κι ας μην είναι μεγάλοι σε ηλικία. O Xάτσερ και ο Βασιλειάδης ξεχωρίζουν, αλλά επειδή η "βασική" πεντάδα δεν πολυαποδίδει, είναι δύσκολο και για τους ρολίστες να λάμψουν ως τέτοιοι. Οι αποστάσεις ανάμεσα στους μεν και τους δε θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερες, όσο π.χ. εκείνη ανάμεσα σε έναν Σπανούλη και έναν Στρόμπερι. Ελπίζω να το καταλαβαίνετε, χρειάζεται κάτι τέτοιο για να υπάρχει χημεία.
Τα μεγαλύτερα προβλήματα βρίσκονται φυσικά στη ρακέτα, εκεί όπου μέχρι την έλευση Σχορτσιανίτη οι πάντες έπαιζαν πικ εν ποπ. Κάτω από το καλάθι δεν βρισκόταν (και δεν βρίσκεται ακόμη) κανείς. Ο ΠΑΟΚ είναι η χειρότερη ομάδα στο ριμπάουντ σε όλο το eurocup και η έλευση του Ελληνα άσου δεν αλλάζει και πολύ τα δεδομένα. Ο Σόφο βοηθά πολύ, παρόλα αυτά η ομάδα ήθελε άλλου είδους προσθήκες, που θα είχαν να κάνουν με ταχύτητα και άλμα. Και όχι μόνο στη ρακέτα, αλλά και στο πλάι. 
Το μέλλον για τη χρονιά είναι δυσοίωνο. Αρης και ΑΕΚ δείχνουν πιο μπροστά, κι ας έχει προβλήματα η δεύτερη.
Kαλύτερος παίκτης μέχρι στιγμής..

ΑΕΚ . Τα δύο τελευταία παιχνίδια με Γαλατά και Αρη αφαίρεσαν από την Βασίλισσα τον μανδύα που την είχε σκεπάσει σε όλα τα προηγούμενα. Η ΑΕΚ δεν έχει έναν κλασικό πικ εν ρολ συνδυασμό και η απόκτηση του Κούπερ λύνει μόνο το ένα κομμάτι της εξίσωσης. Ο Μαυροειδής δεν είναι το άλλο, και αν ο Αγγελόπουλος θέλει να δει την επένδυση του να πιάνει λίγο παραπάνω τόπο φέτος, τότε ένας ψηλός που να συμπληρώνει τον έξοχο Μαυροκεφαλίδη είναι απαραίτητος.
Το υλικό σίγουρα αναβαθμίζεται με την αντικατάσταση του μέτριου Ουόρεν από τον Αρμστεντ, ο οποίος μεταξύ άλλων είναι ψηλότερος και έτσι η άμυνα θα έχει να κλείσει λιγότερες τρύπες από όσες θα άνοιγε η συνύπαρξη του εκδιωχθέντα με τον Κούπερ. Επίσης, ο Κάρτερ ίσως πάει για περισσότερο χρόνο στο τρία και η ομάδα να μπορέσει να παίξει και λίγο smallball.
Τα αποτελέσματα έχουν φανεί πολύ γενναιόδωρα στον Σάκοτα και τους παίκτες. Μερικοί από αυτούς πάντως έχουν υπερβάλλει εαυτόν (Μιλόσεβιτς, Μαυροκεφαλίδης) και άλλοι έχουν σταθεί απόλυτα στο ύψος τους (Σάκοτα, Χέρστον). Για τον προπονητή δεν μπορεί να ειπωθεί ακριβώς το ίδιο: απέναντι στη Γαλατά, η ΑΕΚ πλησίασε στο -5 με το τέλος της τρίτης περιόδου. Χρεώθηκε ένα καθαρό φάουλ μετά από λίγα δευτερόλεπτα στην 4η, ο Σάκοτα έκανε σαν τρελός και πήρε τεχνική ποινή. Η διαφορά ανέβηκε σε 40'' στο - 10 και ο κοουτς πήρε τάιμ άουτ για να τα χώσει στους παίκτες. Οι κιτρινόμαυροι έχασαν τον ρυθμό τους από διακοπή που προκάλεσαν οι ίδιοι. Τουλάχιστον ο Μανωλόπουλος είναι εδώ και η ομάδα είναι μέσα σε όλους τους στόχους!
Kαλύτερος παίκτης μέχρι στιγμής...

Αρης. Ολα είναι καλά. Για να κρίνει κανείς τον Αρη, πρέπει να ξεκινήσει αξιολογώντας την εικόνα με βάση το μπάτζετ. Ο Πρίφτης τα έχει πάει πάρα πολύ καλά και οι κιτρινόμαυροι  είναι η τρίτη ομάδα στην Ελλάδα και εκείνη που έχει πετύχει την πιο σημαντική εκτός έδρας νίκη, στην έδρα της πλούσιας Ούνιξ Καζάν.
Οι επιλογές ξένων αποδείχθηκαν εξαιρετικές, τουλάχιστον σε ο,τι αφορά τα βασικά κομμάτια. Ο Οκάρο Ουάιτ παίζει τη θέση του stretch four ολοκληρωτικά, όχι μόνο σουτάροντας, αλλά και δημιουργώντας από έξω προς τα μέσα. Ο Μακνίλ είναι ακατέργαστο διαμάντι, το πικ εν ρολ δίδυμο των Ουότερς και Χάγκινς δουλέμενο ήδη από πέρυσι. Ο δεύτερος τα πηγαίνει ομολογουμένως καλύτερα, ο πρώτος έχει μείνει κάπως στάσιμος, αλλά τη δουελιά του την κάνει. Γύρω από αυτούς τους τέσσερις, ο προπονητής έχει τοποθετήσει σοφά διάφορους παίκτες - ρόλων, έτοιμους να τα δώσουν όλα για να τους φέρουν εις πέρας. Ζάρας και Ξανθόπουλος είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα αφοσίωσης στο κοινό καλό.
Η άμυνα της ομάδας πολλές φορές τσακίζει κόκκαλα και η επίθεση είναι θαρραλέα και προσπαθεί (όχι πάντα επιτυχημένα) να βγάλει σοβαρούς αυτοματισμούς. Ολα πάνε ρολόι και μη βλέπετε κάποια σκαμπανεβάσματα. Αυτά είναι λογικό να συμβαίνουν σε ένα σύνολο που δεν έχει συνηθίσει να αγωνίζεται για να επιτύχει πολλά ταυτόχρονα σε τρία μέτωπα. Η εμπειρία είναι αυτό που κατά βάση του λείπει.
Καλύτερος παίκτης μέχρι στιγμής...