Ισως έχει περάσει κάπως στα ψιλά, αλλά αυτό που έχει καταφέρει ο Ντέγιαν Ράντονιτς με τον Ερυθρό Αστέρα είναι κάτι πολύ σπάνιο. Ο προπονητής των Σερβων στελέχωσε το καλοκαίρι μία ομάδα πάνω στις στάχτες που άφησε πίσω ο Μπόμπαν Μαριάνοβιτς, και το έκανε τελείως λάθος. Παράλληλα, βρέθηκε στην αρχή της σεζόν απέναντι σε μία μεγάλη αναποδιά, βλέποντας τον Λούκα Μίτροβιτς να τραυματίζεται σοβαρά και να πρέπει να απόσχει για τουλάχιστον 2-3 μήνες. Σε αυτό το διάστημα, ο κοουτς άλλαξε ουσιαστικά σχεδόν όλα τα βασικά κομμάτια της ομάδας, και βρέθηκε Γενάρη μήνα (και έναν Μαρκους Ουίλιαμς αργότερα) να έχει κερδίσει στο ΟΑΚΑ, να έχει συντρίψει τη Μάλαγα και να έχει κάνει την Εφές να υποφέρει στην έδρα της μέχρι τελευταία στιγμή. Ο Ράντονιτς είναι τελικά ένας μάγος των mid-season αλλαγών.
Παρακάτω ακολουθεί η σύνθεση με την οποία ο Αστέρας παρατάχθηκε στο πρώτο παιχνίδι της σεζόν στην ευρωλίγκα.
Ενώ αυτή είναι εκείνη που εμφανίστηκε πριν λίγες μέρες απέναντι στη Μάλαγα.
Μιλάμε για καμμία σχέση. Δεν υπάρχει πουθενά Μέκελ, ούτε Σχορτσιανίτης, ούτε Τόμπσον και φυσικά ο τραυματίας Μίτροβιτς δεν έχει γυρίσει ακόμη. Οι δύο πρώτοι απέτυχαν να σχηματίσουν τον βασικό πικ εν ρολ άξονα - ο Ισραηλινός τρίπλαρε περισσότερο από ότι ο φίλος μου ο Jason στον Χολαργό. Επίσης δεν κατάφεραν να αμυνθούν στους σχηματισμούς των άλλων, και παρουσιάστηκαν γενικώς κατώτεροι του αναμενομένου (για όσους φυσικά ανέμεναν κατι καλύτερο). Ο Τόμπσον ήταν ένας γκαρντ που σούταρε από μακριά σπάνια και όταν το έκανε τα σουτ κατέληγαν στα Τζουμέρκα. Επίσης, δεν προσέφερε καθόλου δημιουργία. Με τους τρεις και χωρίς τον Μίτροβιτς, ο Αστέρας έγινε σάκος του μποξ και η χρονιά έδειχνε γενικώς χαμένη. Η ομάδα δεν είχε νεύρο στην άμυνα , είχε ένα πολύ περιορισμένο rotation στους κοντούς και η καλή απόδοση των Γιόβιτς και Τσίρμπες δεν μπορούσε να κρύψει τις αδυναμίες, ειδικά στον τομέα της επιθετικής διάταξης και λειτουργίας.
Ο Ράντονιτς άρχισε τις προσθαφαιρέσεις αναγκαστικά σχετικά γρήγορα, και εξίσου γρήγορα είδε το σύνολο να βελτιώνεται. Η πρώτη κίνηση ήταν φυσικά η απόκτηση του Κουίνσι Μίλερ και το μεγάλο κόλπο αυτής δεν ήταν ο παίκτης αυτός καθεαυτός, αλλά όπως είδαμε και πρόσφατα, ο τρόπος χρησιμοποίησης του. Ο Μίλερ δεν έχει κανένα σπουδαίο σουτ , αλλά επειδή κάνει όλα τα άλλα που αναλογούν σε ένα stretch four και ακόμη παραπάνω (τρίπλα, drive, αλλαγή κετευθυνσης, εκμετάλλευση του χώρου για να πάρει φόρα), οι άμυνες τον προσέχουν συνέχεια. Παρόλο που δεν είναι σταθερός σε απόδοση, η ελευθερία κινήσεων που σε στιγμές απολαμβάνει διευκολύνει την αποστολή των υπολοίπων. Δεν ξέρω αν θυμάστε, στο ΟΑΚΑ ο Γκιστ τον πρόσεχε τόσο πολύ, που οι ψηλοί βρέθηκαν πολλές φορές να επιτίθενται απέναντι σε βοήθειες από σαφώς κοντύτερους αντιπάλους. Η επιστροφή του Μίτροβιτς θα βγάλει βάρος από τους ώμους του, θα κρατήσει το μυαλό του καθαρό και θα δώσει επιπλέον πιο συγκροτημένες επιλογές στην αδύνατη πλευρά και στη base line.
Πέρα από τον Μίλερ όμως, εξίσου σημαντικές αποδείχθηκαν και οι επιλογές των Στίματς και Μίσιτς, δύο παικτών που συμβάλουν σημαντικά και στο αμυντικό κομμάτι. Ο πρώτος έχει περίπου τα ίδια στοιχεία με τον Τσίρμπες , αλλά μπαίνει ως αναλώσιμος και με διάθεση να θυσιαστεί. Όπως και ο Γερμανός, αποτελεί μία αξιόπιστη επιλογή για παιχνίδι βαθειά μέσα στη ρακέτα, έχει όγκο , δύναμη και τα πόδια του δεν είναι τόσο βαρειά όσο άλλων παικτών της ίδιας σωματοδομής. Οι δύο σέντερ του Αστέρα δεν μπορούν να κυνηγήσουν κοντούς στην περίμετρο, αλλά από την άλλη δεν είναι και λαπάδες. Ο Ράντονιτς έχει βρει μία χρυσή τομή ώστε να μην αλλάζει η αμυντική επίδοση της ομάδας του ανάλογα με το rotation και κυρίως να μη χρειάζεται να ανασκευάζει την τακτική του. Προσεκτικές έξοδοι και κατεύθυνση των αντιπάλων στην καρδιά της ρακέτας είναι η βασική του προσέγγιση.
Σε ό,τι αφορά τον Μίτσιτς, η δική του συνεισφορά συνίσταται κυρίως στον εξορθολογισμό του περιφερειακού rotation και στο ξεκαθάρισμα των ρόλων. Αντικαθιστά τον θαυμάσιο Γιόβιτς για όσο πρέπει, δίνει άμυνα και την λογική στην επίθεση που δεν είχαν οι Μέκελ και Ουίλιαμς, και μία έξτρα δόση ταχύτητας. Από το στάτους του μεγάλου ταλέντου έχει περάσει σε αυτό του χρήσιμου ρολίστα που θα δώσει ποιοτικά λεπτά χωρίς να ζητά μεγάλες αρμοδιότητες. Και επειδή είναι έτσι κι αλλιώς εξελίξιμος και ακόμη πολύ νεαρός, ίσως ο Ράντονιτς έχει χτυπήσει μαζί του φλέβα χρυσού. Ο τρόπος που αγωνίζεται ο Μίτσιτς και η προσήλωση που δείχνει και στην άμυνα, φανερώνουν κίνητρο και διάθεση για κάλυψη του χαμένου εδάφους. Στο κομμάτι της χημείας, ίσως έχει προσφέρει τα περισσότερα από όλους.
Τέλος, μην ξεχνάτε πως υπάρχει και ο Κίνσει, ο οποίος σε σχέση με τον Τόμπσον είναι η μέρα με τη νύχτα. Ο Αμερικάνος έχει ένα φορτηγό εμπειρία, και σίγουρα μιλάμε για ένα επιθετικό όπλο που η ομάδα του δεν είχε στην πλαινή της στελέχωση. Μπορεί να παίξει στη θέση του δεύτερου γκαρντ ή αυτή του small forward και ο μοναδικός αστερίσκος που συνοδεύει την απόκτηση του αφορά την κυκλοφορία της μπάλας όταν εκείνος και ο Μίλερ συνυπάρχουν στην πεντάδα.
Συνοπτικά, ο Ράντονιτς διαπίστωσε μάλλον γρήγορα πως τα δυνατότερα του χαρτιά ήταν ο Γιόβιτς με τον Τσίρμπες και πώς μπορούσε να πάρει πολλά από το "ντουμπλάρισμα" τους με δύο μπακ απ παίκτες που θα διατηρούσαν τα δικά τους στοιχεία ατόφια. Μέ αυτό σαν βάση, φρόντισε να δώσει ποικιλία στις θέσεις που τους περιβάλουν και να πλαισιώσει τους χρήσιμους Γκούντουριτς, Σιμόνοβιτς και Λάζιτς με τους πιο απρόβλεπτους Κίνσει και Μίλερ. Η νέα συνταγή φαίνεται να λειτουργεί, καθώς εκτός των άλλων το σερβικό στοιχείο είναι έντονο (Μίτσιτς και Στίματς το ενδυνάμωσαν ) και η αποφασιστικότητα των γηγενών τεράστια. Ο προπονητής του Αστέρα έχει πετύχει να αλλάξει τα πάντα.
Περί μάγων, υπάρχει επίσης και αυτό.
Ηθελε ένας να γίνει μάγος και του λέει ένας φίλος του , "επ, πήγαινε εκεί πάνω σε μία σπηλιά και θα γίνεις".
Πάει ο φίλος, μπαίνει μέσα, και βλέπει 10 τύπους με τα πέη σε στύση.
"Τωρα εσείς θα με γαμήσετε δηλαδή;"
"Mάγος είσαι;"
Αχαχαχαχαχαχα γελάσαμε πάλι σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου